Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Δεν αντιλέγω ότι η ζωή διαφέρει από το θεωρητικό του θέματος. Έχε υπόψη όμως ότι κανένας δεν είναι αναντικατάστατος. Η ζωή έχει πολλά γυρίσματα. Αν για κάθε ερωτική ή σεξουαλική απογοήτευση, για κάποιο θάνατο ή για οποιαδήποτε αποτυχία στη ζωή μας τα παρατούσαμε, τα φρενοκομεία θα ήταν γεμάτα και θα υπήρχαν ακόμα περισότερα. Η λύπη κορυφώνεται σε κάποιο δυσάρεστο γεγονός αλλά ο χρόνος τα γιατρεύει όλα ή τα απαλύνει. Το αν αυτός που το παθαίνει είναι ευαίσθητος είναι άλλο θέμα. Δεν συμβαίνει σε όλους. Πριν μερικά χρόνια υπήρξε κάποια στιγμή που είπα ''εντάξει, αυτό ήταν''. Καθόλου δεν ήταν. Έκλαψα, χτυπήθηκα, ξέσπασα, και παρόλα αυτά κάποια στιγμή ξύπνησα ένα πρωί και απλά γέλασα με μένα και τις αντιδράσεις που είχα. Πού ήταν τα ψυχοφάρμακα? για πες μου!!! Έπρεπε να πάρω επειδή βίωσα μία απογοήτευση? ---όχι, φυσικά.
Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Όταν μπαίνεις σε αυτού του είδους τις σχέσεις και δη τις εγκεφαλικές επιλέγεις που πας να δώσεις πράγματα. Το πιο νορμάλ είναι να επιλέξεις να τα δώσεις σε ένα άτομο που να μπορεί να χειριστεί και να έχει τις γνώσεις να το κάνει. Το δικαίωμα στον Κυρίαρχο το δίνει ο ίδιος ο υποτακτικός και θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος τι κάνει. Αν δεν μπορεί να το υποστεί , μη το κάνει. Αν επιλέξει να έχει επαφές με έναν άσχετο , θα λουστεί και τα περαιτέρω. Άποψή μου φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να την υιοθετήσει όποιος δεν συμφωνεί.

 

Δεν διαφωνούμε. Ωστόσο, δεν είναι όλα στη ζωή μας εγκεφαλικά, ούτε όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια φρένα και γκάζια... Το δικαίωμα πράγματι το δίνει ο υποτακτικός στον Κυριάρχο. Πλην όμως αυτός ο υποτακτικός. μπορεί και να λανθάνει σοβαρά την ώρα που έδωσε το δικαίωμα τόσο αναφορικά με το πρόσωπο του Κυριάρχου, όσο και αναφορικά με τις δικές του δυνάμεις που πιθανόν να υπερεκτίμησε ή και με τις δικές του επιλογές. Το θέμα είναι ότι όσο πιο πολύ θα έχει αποδομηθεί εν τω μεταξύ η προσωπικότητά του (πάντα λαμβανομένης υπ' όψιν τι έχει γράφεί στα παραπάνω ποστ της dora salonica και του undrefeet) τόσο πιο δύσκολη θα είναι η άνοδος του προς το φως. Η ωριμότητα αρχίζει όταν ο υποτακτικός αυτό έχει συνειδητοποιήσει και δεν υπερεκτιμά τον Κυρίαρχο ή τον εαυτό του

 

σωστά.

 

/me υποκλίνεται

 

MasterJp, ελπίζω να μη σας έχει διαφύγει το ότι όταν εγώ κοιτάζω στον καθρέφτη μου, βλέπω κάτι που μου αρέσει.

Θα έλεγα επομένως, μάλλον περισσότερο ρομαντική απ' όσο επιθυμεί ο οποιοσδήποτε. Προσωπικά έχω λύσει το πρόβλημα, αποφεύγοντας τον "οποιονδήποτε".

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Η αποτίμηση όσων αποθησαυρίζονται ή διαπλάθονται στη διαλεκτική μιας σχέσης, είναι αφελής όσο η σχέση διαρκεί ή είναι πρόσφατη. Μοιάζει με δημοσιογραφία που εκλαμβάνει τον εαυτό της για ιστορική ανάλυση. Όποιος βιώνει, γνωρίζει τί αισθάνεται, αλλά μόνον ένας εξωτερικός, αμέτοχος παρατηρητής κατανοεί τί συμβαίνει εν τοις πράγμασιν. Αποκλειστικώς αυτός είναι σε θέση να ανασυγκροτήσει ορθολογικά ικανό μέρος των τεμνόμενων αιτιακών αλύσσων και να αξιολογήσει απαλλαγμένος από όσες κανονιστικές αξιώσεις ισχύος οι άνθρωποι προβάλλουν στα γεγονότα, κατασκευάζοντας εγωτικά εξιδανικευμένους κόσμους.
Δίχως να αποπειραθώ προσέγγιση στη θεματική του νήματος, φρονώ ότι η μεθοδολογική παρατήρηση μου μπορεί να έχει κάποια χρησιμότητα. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι, με την εξαίρεση του MasterJP, κυρίως, οι υπόλοιποι, εκκινούν από προσωπικές αφετηρίες και ανακατασκευάζουν νοητά προσωπικές τους εμπειρίες - τα όρια των οποίων ορθότατα υπενθυμίζει ο Mind Master (και ο underherfeet, σε έτερο, όμως, νήμα, όπου απορρίπτει τις κατηγοριοποιήσεις).

 

Ευχαριστώ, MasterJp. Το "πάντα" είναι μία μεγάλη λέξη, πράγμα που αναγνωρίζω ακόμη κι εγώ, πούμαι μικρό ακόμα. 

Δεν έχεις και άδικο.

Ευχαριστώ για την συνεισφορά σου στο νήμα. Δεν έχω να πω τίποτε σχετικά με την αλήθεια των λεγομένων σου, απλά να υπενθυμίσω τα εξής:

1. "Γλώσσα και άμεσο βίωμα είναι δύο αποκλειόμενα πράγματα και αυτό είναι ένα από τα 'δράματα' της ανθρώπινης ύπαρξης...Η λέξη είναι το σημείο ενός πράγματος εν τη απουσία του. Που σημαίνει ότι ένα πράγμα πρέπει να φονευθεί για να μπορέσει να αναπαρασταθεί". (Θεοδωροπούλου, Μ Saussure και Λακάν: Από τη γλωσσολογία στην ψυχανάλυση).

2. "An individual woman is both a woman and a Woman, a subject in her own right forced to assume the status of object of male desire... [Her] silence...manifests the impossibility of expressing an inner experience too complex, too female, to register meaningfully in a male economy of meaning. Once more, the Lacanian postulate of an impossible female language seems to come into play". (David McCandless, "I'll pray to increase your bondage: Power and punishment in Measure for Measure").

3. "Στη διαδικασία της σεξουαλικής διαφοροποίησης, οδηγούμαστε να ταυτιστούμε απόλυτα όχι μόνο με τον σεξουαλικό μας ρόλο αλλά στην πραγματικότητα με ένα κοινωνικό στερεότυπο: μία γυναίκα παρακινείται να απωθήσει το "αρσενικό" μέσα της, και ένας άντρας το "θηλυκό " μέσα του... H αληθινή επαφή με την εσωτερική ετερόφυλη φιγούρα είναι πολύ πιο σημαντική για τους άντρες, καθώς οι γυναίκες ήδη έχουν φυσικά πιο εξελιγμένες συσχετιστικές δυνατότητες, ως συνέπεια της μεγαλύτερης παραμονής τους στο μητρικό σύμπλεγμα. [Το άρρεν παιδί], φεύγοντας από την μητέρα, γυρίζει την πλάτη του στην πιθανότητα να αφομοιώσει βαθιά την συσχετιστική ικανότητα (Neumann, 1959)...Μπορούμε ακόμη και να υποθέσουμε ότι η ανάγκη για αντικειμενοποίηση, χαρακτηριστική του επιστημονικού κόσμου, είναι πιο σχετική με την ανδρική υπόσταση λόγω αυτής της συγκεκριμένης πλευράς της ψυχικής εξέλιξης".(Aldo Carotenuto, "Kant's Dove: The history of transference in psychoanalysis").

ΥΓ. Dolmance, έχεις διαβάσει το βιβλίο της Erica Jong, "Fear of flying"?

 

Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Δεν το έχω διαβάσει, Ντόρα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον;

 

Re: Απάντηση: Κίνητρα του Εκπαιδευτή και όρια της εκπαίδευσης σκλάβας

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

The novel is narrated by its protagonist, Isadora Wing, an unpublished poet. On a trip to Vienna with her second husband, Isadora decides to indulge her sexual fantasies with another man. In this context, a 'zipless fuck' refers to a sexual encounter with an anonymous stranger; you'll never meet again, and nobody who knows you will ever know it happened.

In the novel, Jong coined the term "zipless fuck," which soon entered the popular lexicon. A "zipless fuck" is defined as a sexual encounter for its own sake, without emotional involvement or commitment or any ulterior motive, between two previously unacquainted persons.

Jong goes on to explain that it is "zipless" because "when you came together, zippers fell away like rose petals, underwear blew off in one breath like dandelion fluff. For the true ultimate zipless A-1 fuck, it was necessary that you never got to know the man very well."

Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Fear_of_Flying

Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://www.womenwriters.net/summer04/reviews/FearofFlying.htm

Θα έλεγα πως σημασία έχει πώς προσεγγίζει το βιβλίο κανείς. Μπορεί να γελάσεις ή να αλλάξεις όλη τη ζωή σου. Μπορεί να καταλάβεις ποια ήταν αυτή που μόλις πέρασε δίπλα σου και σε άγγιξε απαλά για λίγο. Μπορεί να καταλάβεις πώς έζησες (αν δεν το ξέρεις ήδη).

ΥΓ. Να σκεφτείς ότι δίδαξα αυτό το βιβλίο σε δεκαοχτάχρονες, πριν λίγα χρόνια, σε τάξη λογοτεχνίας. Και ότι όχι μόνο έψησα τον Academic Dean να με αφήσει να το κάνω, αλλά κανένας δεν πήρε χαμπάρι ότι ήταν μία συνειδητή πράξη of true subversion.