Ένα παραμελημένο φετίχ

Για όσους δεν επιθυμούν να εμβαθύνουν στο φετίχ του πορδίζειν διαβάζοντας τις μακροσκελείς αναλύσεις που ακολουθούν, παραθέτω δύο βίντεο για να μπουν γρήγορα στο νόημα, καθώς και την ερώτηση της δημοσκόπησης, που είναι η εξής απλή: Ποιοι τύποι από αυτούς που παρατίθενται με bold στο τέλος του κειμένου, θα σας γοήτευαν;

Αυτή είναι μια εχέμυθη δημοσκόπηση, προορισμένη να σεβαστεί την ανωνυμία σας. Είστε ελεύθεροι σε αυτή τη γωνιά να δικαιολογήσετε την απάντηση ή τις απαντήσεις σας, να σχολιάσετε το κείμενο, να καταθέσετε απόψεις για το φετίχ ή για την Τέχνη του Πορδίζειν, να εκφράσετε προβληματισμούς ή να υπερασπιστείτε την αξιοπρέπειά σας αν νιώσετε θιγμένοι. Καλή ανάγνωση!

ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΥΗΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ
http://www.fetish.com/videos/view_video.php?viewkey=6f390014916069369453
(ένα βίντεο-εισαγωγή, σύντομο αλλά με αμφίβολο ερωτισμό)

http://rs120.rapidshare.com/files/1...hoe__your_going_to_have_to_inhale_my_gas_.wmv
(χρειάζεται λίγη υπομονή μέχρι να κατέβει, αλλά πιστεύω ότι θα μείνουν ευχαριστημένοι όσοι θέλουν να δουν κάτι πιο αυθεντικό)

(αποσπάσματα από την ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΡΔΙΖΕΙΝ, γνωστό επίσης και ως ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΛΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ, υπό του Κόμητος Τρομπέτα, ιατρού του μπρούντζινου αλόγου,
από το βιβλίο "DALI, Το ημερολόγιο μιας μεγαλοφυΐας". ​

(Σημείωμα της νηματοθέτριας: Τα αποσπάσματα δεν έχουν επιλεγεί με τη σειρά που παρατίθενται στο βιβλίο).

Η ΠΟΡΔΗ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ​

Σεμνοτυφία

Το άσεμνο που αποδίδεται στις δημόσιες πορδές έχει να κάνει μόνο με την ανθρώπινη διάθεση και ιδιοτροπία. Δε συγκρούονται καθόλου με τα χρηστά ήθη, οπότε δεν υπάρχει και λόγος να συνεχίζεται άλλο η απαγόρευσή τους, τη στιγμή μάλιστα που αποδεδειγμένα είναι τόσο επωφελείς για το κοινωνικό σύνολο. Ίσως ορισμένοι πιστεύουν ότι οι πορδές είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τις κατώτερες κοινωνικά τάξεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη, πιστέψτε με. Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς τι πορδές εξακοντίζονται νύχτα και μέρα από τους τρυφηλούς κώλους εκείνων που θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς του ευγενείς. Πραγματικός χαμός!

Περιορισμός της ελευθερίας

Οι αρχαίοι Έλληνες όχι μόνο δεν κατέκριναν τους πορδίζοντες, αλλά και ενθάρρυναν τους νέους να κλάνουν ελεύθερα. Οι στωικοί φιλόσοφοι, οι οποίοι θεωρούσαν ύψιστο αγαθό την ελευθερία, είχαν ταχθεί ανοιχτά υπέρ των πορδών. Το ίδιο και ο Κικέρων. Όλοι οι μεγαλοφυείς άνθρωποι τάχθηκαν με το μέρος των πορδών. Θεωρούσαν δικαίωμά τους να κλάνουν δημοσίως και οι αντίπαλοί τους πείστηκαν εύκολα γ' αυτό - θέλοντας και μη, αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι τόσο οι πορδές όσο και τα ρεψίματα έπρεπε να είναι ελεύθερα. Το κύριο επιχείρημα γ' αυτή την ελευθερία ήταν ότι ο άνθρωπος έπρεπε να ζει και να κινείται σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης του. Ύστερα απ' όλα αυτά, είναι μάλλον ανόητο κι ανώφελο να μνημονεύουμε με έμφαση αυτούς τους νόμους της σεμνοτυφίας και της δήθεν ευπρέπειας, οι οποίοι, αν και κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δείχνουν να μη σέβονται ούτε την υγεία ούτε και τη ζωή εκείνων που υποτίθεται ότι προστατεύουν.

ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΡΔΙΖΕΙΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ​

Υγεία

Ο τρισμεγαλειότατος αυτοκράτορας Κλαύδιος, που συνεχώς σκεπτόταν πώς να διασφαλίσει την καλή υγεία των υπηκόων του, όταν πληροφορήθηκε ότι ορισμένοι απ' αυτούς απέφευγαν να κλάσουν μπροστά του για να μη φανούν αγενείς, εξέδωσε διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο μπορούσε να κλάνει ο καθένας ελεύθερα, ακόμα και στο τραπέζι του, αρκεί να μη μύριζε η πορδή του. Έτσι έβαλε τέλος σ' αυτή την άσκοπη κι ανθυγιεινή συνήθεια των υπηκόων του, που τόσα θύματα επισώρευσε στο παρελθόν. Επί των ημερών του, κανένας Ρωμαίος πολίτης δεν υπέφερε και δεν πέθανε από κολικούς των νεφρών. Το όνομα Κλαύδιος (Claudere, κλειστός δηλαδή) που του αποδόθηκε, θα πρέπει να θεωρείται σχήμα οξύμωρο, γιατί ο Κλαύδιος κάθε άλλο παρά κλειστός ήταν ως ηγεμόνας. Με το διαβόητο αυτό διάταγμά του άνοιξε πραγματικά νέους ορίζοντες στις ανθρώπινες σχέσεις, δεν τους έκλεισε. Μακάρι να ίσχυε και στις μέρες μας αυτό το διάταγμα.
[...]
Στο κρεβάτι του πόνου οι συγγενείς ξαγρυπνούν μαζί με το μελλοθάνατο άνθρωπό τους, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή το μοιραίο. Ξαφνικά ακούγεται ένας διαπεραστικός θόρυβος κάτω από την κουβέρτα που σκεπάζει τον άρρωστο, που τους κάνει όλους ν' αναπηδήσουν έντρομοι απ' τις καρέκλες τους. Όταν καταλαβαίνουν τι ακριβώς έχει συμβεί, αναθαρρούν ξαφνικά και ελπίζουν ξανά, ένα χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη τους. Μία πορδή είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να περιμένει κανείς από ένα μελλοθάνατο. Είναι η ελπίδα ζωής! Στο πλευρό τους μελλοθάνατου, όπου μέχρι εκείνη τη στιγμή απλωνόταν το βαθύ σκοτάδι της θλίψης, ξαναγύρισε το φως της ελπίδας από μια πορδή. Ποιος μπορεί ν' αμφιβάλλει γι' αυτήν;
[...]
Γενικά, όλες οι καλές πορδές είναι σωτήριες, αφού απαλλάσσουν τον άνθρωπο από την ενοχλητική παρουσία των αερίων. Αυτή η εκκένωση αποτρέπει πολλές ασθένειες, όπως, λ.χ., την κατάθλιψη, τη σχιζοφρένεια, τη σπαστική κολίτιδα, τις ζοχάδες, τη στηθάγχη κ.ά. Αλλά όταν οι πορδές δε βρίσκουν διέξοδο και περιφέρονται εις μάτην μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, γίνονται πολύ επιζήμιες. Λόγω της μεγάλης ποσότητας υδρατμών που περιέχουν, προσβάλλουν τον εγκέφαλο και διαφθείρουν τη φαντασία και τα όνειρα, κάνουν τον άνθρωπο μελαγχολικό και παράφρονα, έρμαιο όλων σχεδόν των γνωστών ασθενειών και ανωμαλιών. Η απόσταξη αυτών των απαίσιων νεφελωμάτων διαποτίζει όλο το κεφάλι με βρομερά υγρά κι ακαθαρσίες, που γίνονται αφορμή φοβερών πονοκεφάλων και ημικρανιών. Πρέπει να θεωρείται πραγματικά πολύ ευτυχής όποιος καταφέρει να απαλλαγεί απ' αυτούς τους αηδιαστικούς υδρατμούς μ' ένα μόνο βήχα ή μια καταρροή, όπως μας πληροφορούν και τα σχετικά ιατρικά συγγράμματα. Το χειρότερο όμως που μπορεί να πάθει κανείς εξαιτίας τους είναι να βρεθεί στα καλά του καθουμένου απόμαχος της ζωής, ανίκανος κι αδιάφορος για οποιαδήποτε χαρά και εργασία. Γι' αυτό, φίλτατοι αναγνώστες, σας συμβουλεύουμε να τις αφήνετε και να μην τις κρατάτε μέσα σας. Η εγκράτεια μπορεί αλλού να είναι σοφία και αρετή, στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν αποδεικνύει παρά την ακατάσχετη βλακεία μας. Στο κάτω κάτω οι πορδές είναι για να βγαίνουν και όχι για να μένουν. Και να τις μαζέψει δηλαδή κανείς, τι μπορεί να τις κάνει; Κομπόδεμα;

Το γέλιο, η χαρά, η γοητεία της πορδής

Τα γέλια και συχνά οι εκρήξεις που προκαλεί η πορδή μόλις ακουστεί, αποδεικνύουν περίτρανα τις σπάνιες χάρες και τη γοητεία της. Ακόμα και οι πιο σοβαροί άνθρωποι χάνουν κάθε αίσθηση σοβαρότητας στην εμφάνισή της. Και δεν είναι επ' ουδενί λόγο η χρηστότητα που υπερισχύει επί του προκειμένου. Είναι αυτός ο αρμονικός και απροσδόκητος ήχος (όλη η ουσία της δηλαδή) που σκορπά το γλυκό λήθαργο του νου.

Σε μια ομάδα φιλόσοφων απορροφημένων στα πομπώδη αποφθέγματα που τους αφηγείται μεθοδικά ένας απ' αυτούς, φτάνει μία μόνο πορδή ινκόγκνιτο για να έρθουν τ' απάνω κάτω. Και οι φιλόσοφοί μας, επιτέλους, γελούν, χοροπηδούν, λιποθυμούν απ' τη χαρά τους. Αισθάνονται πια άνθρωποι.
[...]
Ανάλογα με την περίσταση και η πορδή. Ανάλογα με την πορδή και η ευχαρίστηση. Μια πορδή παίρνει διάφορες μορφές και επιδέχεται άπειρες αλλαγές. Άλλοτε εφορμά ακάθεκτη σαν μπάλα κανονιού και μιμείται τον κανονιοβολισμό, διασκεδάζοντας και το στρατιώτη που φυλάει σκοπός. Άλλοτε πάλι κωλυσιεργεί αδικαιολόγητα και, δυσαρεστημένη από τα δύο ημισφαίρια που τη συμπιέζουν ασφυκτικά, ακούγεται σαν κλαρίνο. Ορισμένες φορές παράγει θορυβώδη ακόρντα, άλλες πάλι γίνεται εύστροφη κι απαλή στο μετατονισμό της, ευχαριστεί τις ευαίσθητες ψυχές και όλους σχεδόν τους ανθρώπους, αφού οι περισσότεροι συμβαίνει ν' αγαπούν λίγο πολύ τη μουσική.

ΤΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΡΔΗΣ​

Αν ήταν μόνο ο ήχος, ίσως και να μας ευχαριστούσε στο βάθος, αν είχαμε να κάνουμε με μια μελωδική πορδή, κάποιο αρμονικό αυτοσχεδιασμό. Αλλά αυτή την ύπουλη και βρομερή μυρωδιά δεν είναι δυνατόν να την αντέξουμε με τίποτα. Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και γαλήνιος, δέχεσαι τα άδικα πυρά των πιο αηδιαστικών και βρομερών δυσωδιών, ενίοτε εντελώς κατάμουτρα. Οι πιο ύπουλες απ' αυτές τις πορδές είναι εκείνες που δεν ακούγονται. Αυτές που οι λαϊκοί τύποι αποκαλούν "κουφές".

Αυτά λέγουν και διαδίδουν οι πολέμιοι της πορδής. Ας δείξουμε κατανόηση! Αλλά δε θα τους επιτρέψουμε να διαδίδουν άλλο αυτές τις δόλιες αισχρότητες σε βάρος της. Η σωστή πορδή είναι πάντα καθαρή, αλλά κι αν ακόμα μυρίζει, η οσμή της είναι τόσο ανεπαίσθητη, σχεδόν ποτέ δεν ξεπερνάει τα στενά όρια ενός σώβρακου. Η λατινική λέξη crepitus (δηλ. πορδή) σημαίνει θόρυβος χωρίς μυρωδιά. Το πιθανότερο είναι ότι οι κύριοι αυτοί συγχέουν τις πορδές με τις διάφορες ορδές κακοποιών αερίων που αιωρούνται στα έντερα. Πρόκειται για τις ψευδοπορδές, τις κοινώς καλούμενες βρομοθήλυκες πορδές ή τις ακόμα χειρότερα τις φαρμακερές (γνωστές και ως εργατικές). Αυτό είναι το κύριο λάθος των ιδεολογικών μας αντιπάλων. Αλλά είναι εύκολο να τους αποστομώσουμε αποκαλύποτοντάς τους ότι η αληθινή πορδή ξεχωρίζει, όπως η νύχτα με τη μέρα, από τα προαναφερόμενα αυτά τέρατα.

Κάθε αέριο που εισχωρεί στο σώμα, συμπιέζεται μέσα σ' αυτό και κάποτε διαφεύγει, ονομάζεται μετεωρισμός. Δε φτάνει, όμως, να μείνει μόνο μετέωρο ένα αέριο για να χαρακτηριστεί καθαρή πορδή. Πρέπει να διαφύγει με άνεση από τον πρωκτό, χωρίς εμπόδια και περιττό βάρος. Η καθαρή πορδή, αφού εισχωρήσει στο σώμα, διασχίζει ανεμπόδιστα τα διάφορα εσωτερικά τμήματα και όργανα που συναντά και εξέρχεται περιχαρής κι ανάλαφρη σαν πούπουλο χήνας. Αντίθετα, μια βρομοθήλυκη ή εργατική πορδή, αφού προσπαθήσει μάταια να διαφύγει, ξαναγυρίζει πάλι πίσω και επιστρέφει, για να μπερδευτεί το ίδιο κι από τα ίδια εμπόδια κάθε φορά, μέχρι να ανακαλύψει τυχαία την έξοδο του πρωκτού. Σ' όλο αυτό το διάστημα των άσκοπων περιπλανήσεών της, περισυλλέγει διάφορες λιπαρές ουσίες και περιττώματα τροφών, κερδίζοντας συνεχώς περιττό βάρος. Όταν κάποτε εγκαταλείψει το σώμα του ιδιοκτήτη της, δεν είναι παρά ένας αισχρός συρφετός των πιο ρυπαρών και αηδών σωματιδίων.

Και για να ολοκληρώσουμε, επιτέλους, θα θέλαμε να διαβεβαιώσουμε τους αντιπάλους μας ότι μόνο οι ψευδοπορδές μυρίζουν. Οι αυθεντικές πορδές μπορεί, ενίοτε, να κάνουν κάποιο μικρό ή μεγάλο θόρυβο, αλλά δεν μυρίζουν ποτέ!

Αυτά είναι τα θαυμαστά και μεγάλα πλεονεκτήματα της πορδής. Ποιος μπορεί, ύστερα απ' όλα αυτά, να της αμφισβητήσει τον αγαθοποιό ρόλο; Αν η κουφή πορδή διαταράσει τις κοινωνικές δομές εξαιτίας της κακοσμίας της, τότε ασφαλώς το αντίδοτο για τη σωτηρία των θεσμών θα πρέπει να το αναζητήσουμε στον απόηχο μιας εκκωφαντικής πορδής. Έχει διαπιστωθεί ότι όχι μόνο καταστρέφει αλλά κι εμποδίζει τη δημιουργία μιας κουφής πορδής. Η εκκωφαντική πορδή έχει το σθένος ν' ανοίξει από μόνη της ένα πέρασμα, όσο καλά κι αν φυλάγεται. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της.

ΤΥΠΟΙ ΠΟΡΔΩΝ - ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ​

ΕΠΑΡΧΙΑΚΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Έμπειροι άνθρωποι του είδους μας διαβεβαιώνουν ότι αυτές οι πορδές δεν είναι τόσο νοθευμένες όσο του Παρισιού, όπου τα πάντα ραφινάρονται κατά κόρον. Δεν τις σερβίρουν τόσο εκλεπτυσμένα, όπως οι παριζιάνικοι κώλοι. Είναι, όμως, αγνές και φυσικές. Έχουν λίγο αλμυρή γεύση, που φέρνει λίγο μ' αυτή των πράσινων μυδιών. Διεγείρουν ευχάριστα την όρεξη.

ΠΟΡΔΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΩΝ
Όπως διαβάζουμε στις σημειώσεις μιας σπουδαίας νοικοκυράς της Πετρούπολης, αυτές οι πορδές έχουν θαυμάσια γεύση όταν είναι πρώιμες. Όταν είναι χλιαρές, τραγανίζονται πολύ ευχάριστα. Αλλά μόλις μπαγιατέψουν λίγο, γίνονται χειρότερες κι από τα γνωστά χάπια για τον πυρετό.

ΠΑΡΘΕΝΙΚΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Λέγεται ότι οι πιο θελκτικές και σπάνιες πορδές φύονται μόνο τους τρυφερούς κώλους των παρθένων της Νήσου των Αμαζόνων. Ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν πουθενά αλλού τόσο εύγευστες και αρωματικές πορδές. Λένε ότι μία πορδή Αμαζόνας αξίζει κοντά δύο πουγκιά χρυσά τάλιρα. Ίσως και να υπερβάλλουν.

ΠΟΡΔΕΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΩΝ
Είναι ένα πρώτης τάξεως έδεσμα, κυρίως όταν προέρχονται από τις μεγάλες πολιτείες, όπου οι χαριτωμένες δεσποινίδες καταναλώνουν καλής ποιότητας αμυγδαλωτά, ενίοτε με άρωμα πορτοκαλιού.

ΘΕΣΣΑΛΙΚΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Οι βοσκοπούλες της κοιλάδας των Τεμπών στη Θεσσαλία, μας πληροφορούν ότι οι μόνες γνήσιες πορδές στον κόσμο είναι οι δικές τους. Δεν ξέρουμε αν είναι οι μόνες γνήσιες, σίγουρα όμως πρόκειται για τις πιο αρωματούχες πορδές που υπάρχουν. Οι θεσσαλικές πορδές αποπνέουν ένα βαθύ και γλυκό άρωμα εξοχής, κι αυτό γιατί παράγονται μόνο σε εδάφη όπου αναπτύσσονται αρωματικά φυτά, όπως, λ.χ. θυμάρι, μαντζουράνα, λεβάντα κ.ά. Κυκλοφορούν, όπως μας είπαν, και ορισμένες πλαστές τέτοιες πορδές. Είναι αυτές που παράγονται σε γειτονικά εδάφη της Θεσσαλίας, όπου, ως γνωστόν, δε φύονται αρωματικά χόρτα. Ο μόνος τρόπος για να διακρίνει κανείς τις μεν από τις δε είναι να χώσει τα μούτρα του στον κώλο της πορδίζουσας βοσκοπούλας και να πάρει τρεις βαθιές εισπνοές.

ΠΟΡΔΕΣ ΡΑΜΟΛΙ
Το εμπόριο αυτών των πορδών είναι τόσο δυσάρεστο, που μέχρι σήμερα κανένας έμπορος δε βρέθηκε να τις διαπραγματευθεί. Δε θα τολμούσαμε, ωστόσο, να εμποδίσουμε κανέναν να χώσει τη μύτη του στον κώλο μιας γριάς. Είμαστε υπέρ του ελεύθερου εμπορίου...

ΑΓΕΩΓΡΑΦΗΤΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Είναι οι πορδές που αφήνουν οι αξιότιμοι κύριοι γεωγράφοι. Μοιάζουν με τους ανεμοδείχτες, πότε εδώ και πότε εκεί. Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου 'ρθουν. Μερικές φορές κολλούν στο Βορρά, γεγονός που τις κάνει αναξιόπιστες. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι είναι πορδές και όχι πυξίδες.

ΚΕΡΑΣΦΟΡΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Είναι δύο ειδών. Οι εκούσιες και οι ακούσιες. Οι πρώτες είναι γλυκές, γλυκόηχες, τρυφερές και αρωματικές. Είναι οι πορδές των εκούσιων κερατάδων - δεν είναι κακοφτιαγμένες. Οι δεύτερες είναι θορυβώδεις, αναίτιες, ύπουλες και βίαιες - πρέπει να τις προσέχει κανείς. Και οι μεν και οι δε μοιάζουν πολύ με σαλιγκάρι που βγαίνει από το καβούκι του. Βγαίνουν με τα κέρατα.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Αυτές οι πορδές είναι πολύτιμες, όχι λόγω της γεύσης ή του όγκου τους, αλλά γιατί έχουν ευγενική καταγωγή. Είναι επίσης πολύ σπάνιες, γιατί οι σοφοί, έτσι όπως καθηλώνονται με τις ώρες στα έδρανα της Ακαδημίας, αδυνατούν να κλάσουν φυσιολογικά. Όταν πάλι βρίσκονται στο βήμα, προτιμούν να αγορεύουν. Κι όταν τελειώνουν την αγόρευσή τους και επιστρέφουν στο κάθισμά τους, φοβούνται να κλάσουν κοντά στους άλλους, μήπως και κακοχαρακτηριστούν. Αν και θηλυπρεπείς, είναι πολύ ρωμαλέες πορδές, γνήσια παιδιά της μοναξιάς και της χαμένης ελευθερίας. Έχουν μια περίεργη γεύση στιφάδου χωρίς λαγό. Υποθέτουμε ότι οφείλεται στις αναδουλειές που έχουν τον τελευταίο αιώνα οι σοφοί μας.

ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΕΣ ΠΟΡΔΕΣ
Είναι πιο στρουμπουλές και καλοθρεμμένες, τιμούν επάξια την κουζίνα των δημιουργών τους. Ο καθένας θα έχει τύχει ν' ακούσει αυτή την ομοβροντία πορδών, αν πέρασε ποτέ του από κάποια δημόσια υπηρεσία. Είναι οι φοβερές πορδές του εξακοντίζουν από κοινού οι συνάδελφοι των δημόσιων γραφείων, χτυπημένοι αδυσώπητα από τη βαριά πλήξη και ανία, τη στιγμή ακριβώς που αποφασίζουν να δεχτούν το κοινό.

 

Απάντηση: Ένα παραμελημένο φετίχ

Υπάρχουν βασικότατες ελλείψεις στις επιλογές της ψηφοφορίας:



Απουσιάζουν παντελώς οι κοινοβουλευτικές πορδές:


καθώς και οι αλυσιδωτές και οι Διπλωματικές πορδές:


Κλασσικό παράδειγμα ραμολί πορδών, εδώ:


Πέραν των ως άνω, θα ήθελα να παραθέσω (με την άδεια, ευελπιστώ, της νηματοθέτρας) το ακόλουθο σχετικό απόσπασμα από το «Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη» του αείμνηστου Ηλία Πετρόπουλου.

(Ελπίζω να μην κατηγορηθώ και πάλι γιά αποπροσανατολισμό του νήματος).

Η πορδή είναι άκρως προσωπικόν γεγονός, όπως και η μαλακία. Ορισμένοι άνθρωποι αρέσκονται να διατυμπανίζουν τα άκρως προσωπικά συμβάντα. Κανονικώς εχόντων των πραγμάτων, μια πορδή εκπέμπεται κατά μόνας. Αν, παρ' ελπίδαν, υπάρχει ακροατήριον η πορδή θα προσβάλλει (είναι γνωστόν) τας αισθήσεις της ακοής και της οσφρήσεως, κυρίως της οσφρήσεως. Πας όστις κοινοποιών πορδήν καλείται κλανιάρης. Από της Εποχής του Χαλκού και εντεύθεν, ουδεμία κοινοποιηθείσα πορδή επέρασεν απαρατήρητος.

Προσωπικώς, υποστηρίζω την άποψιν ότι οι άντρες κλάνουν περισσότερον από τις γυναίκες. Η ηγέτις του Φεμινιστικού Κινήματος δις Margarite Durat έχει την ακριβώς αντίθετον γνώμην. Θα επεθύμουν να προσθέσω ότι μια ωραία γυναίκα που κλάνει δημοσία, χάνει μέγα μέρος της γοητείας της. Οι Φαλλοκράται και αι Φεμινίστριαι (ελπίζω και οι Ομοφυλόφιλοι) συμφωνούν αφ' ενός σημείου μια πορδή είναι, κατ' αρχήν, μουσικόν γεγονός. Η επιστήμη της Φυσιολογίας δεν έχει εξετάσει έως σήμερον τας δυνατότητας του πρωκτού ως μουσικού οργάνου. Το διάσημον σαχλόν άγαλμα του Πραξιτέλους που βρίσκεται στην Ολυμπία δεν αποδεικνύει παρά το ότι ο Ερμής είχε έναν κώλο εκτάκτου ωραιότητος. Δυστυχώς και ο ωραιότερος κώλος του κόσμου αμολάει πορδές.


Στις φυλακές γίνεται εκ μέρους των Φυλακισμένων μια συγκινητική προσπάθεια δια την ενδελεχήν εκμετάλλευσιν των πορδών. Στην εποχή μας κανενός είδους ενέργεια δεν πρέπει να χάνεται. Η πορδή προκαλεί γέλιο. Το γέλιο είναι απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση του Φυλακισμένου. Στην Φυλακή το πέρδεσθαι εξίκνειται έως το ύψος της Αληθούς Τέχνης. Όμως καθώς γινότανε πάντοτε, συχνάκις το φαινόμενον απολήγει εις καταχρήσεις. Έτσι μες στην Φυλακή συναντά κανείς βιρτουόζους της πορδής αλλά και πορδομανείς. Η Διεύθυνσις των Φυλακών αδιαφορεί δια τας επιδόσεις των κλανιάρηδων Καταδίκων.

Η έντασις των πορδών εις ήχον και οσμήν ποικίλει. Οι νταήδες και οι θρασείς κλάνουν βροντερά. Αυτές τις πορδές που πέφτουν σαν κανονιές οι Κατάδικοι τις λένε αντρίκιες. Ο ηχοχρωματισμός της πορδής σχετίζεται άμεσα με την προσωπικότητα του κλανιάρη. Οι πούστηδες, οι υποκριταί και οι μπαμπέσηδες αμολάνε κούφιες πορδές, όπως ακριβώς κάνουν οι γριές. Στην Φυλακή ο γνώριμος ήχος της πορδής σκορπάει τη χαρά. Εκεί ακούγονται λογής-λογής πορδές: άλλες είναι δυνατές σαν βροντή, άλλες παραπονιάρικες, άλλες σεμνές και άλλες δειλές. Στην Φυλακή μη βάζεις ποτέ στοιχήματα με κλανιάρηδες έστω κι αν σου πουν ότι μπορούν να αμολήσουν στη σειρά ογδόντα πορδές. Είναι βέβαιον πως θα χάσεις το στοίχημα. Συχνά στη Φυλακή οργανώνονται διαγωνισμοί πορδής. Συνήθως τέτοιοι διαγωνισμοί λαμβάνουν χώραν τις μέρες που οι Κατάδικοι φάγανε φασουλάδα. Πρόκειται για αληθινά κοντσέρτα πορδής όπου φυσικά θριαμβεύουν οι πορδομανείς. Όπως ξεύρετε ο πορδομανής νιώθει πολύ υπερήφανος για τις ικανότητες του κώλου του. Κάποτε εγνώρισα έναν πορδομανή που πάθαινε φοβερές κρίσεις πορδο-ντελίριουμ.

Η πορδή έχει και το φολκλόρ της. Καμιά φορά ένας Κατάδικος ξυπνάει έναν άλλο Κατάδικο κλάνοντας στο αφτί του. Μερικοί Κατάδικοι κλάνουν την ώρα που τρώνε ολόιδια με τα ζώα (αποφεύγω να χαρακτηρίσω την πράξη). Όταν κάποιος Κατάδικος κλάσει δυνατά όλοι οι άλλοι φωνάζουν «σκίσου!». Τα σημαντικότερα είδη πορδών είναι βαφτισμένα· έτσι στην Φυλακή τις χοντρές πορδές τις αποκαλούν βραχνιασμένες. Στους διαγωνισμούς πορδής ο διαγωνιζόμενος κλάνει όρθιος ανασηκώνοντας λίγο το αριστερό του ποδάρι. Συχνά οι Κατάδικοι ανοίγουν τρύπες στους ενδιάμεσους τοίχους για να επικοινωνούν με τα διπλανά κελιά· απ΄ αυτές τις τρύπες κάποτε-κάποτε κερνάνε πορδές στους γείτονες. Όταν κάποιος Κατάδικος κλάσει, συνήθως λέει σ' αυτόν που κάθεται κοντά του: «έλα ρούφα!». Θεωρείται θανάσιμη προσβολή να κάνεις αυτό το αθώο αστείο σε κάποιον Κατάδικο τη στιγμή που ρουφάει τον τούρκικο καφέ του. Στις βαριές Εγκληματικές Φυλακές ισχύει η σιωπηρά απαγόρευσις του κλασίματος· εκεί οι Βαρυποινίτες κλάνουν μόνο μες στο WC. Το να κλάσεις αναιδώς μέσα σε θάλαμο Βαρυποινιτών ισοδυναμεί με υπογραφή της θανατικής σου ποινής.

Η οσμή της πορδής δεν κρύβει κανένα μυστήριο. Ο χημικός τύπος της πορδής είναι S2O4H2 + CH + Ca3RA. Δηλαδή στα αέρια της πορδής κυριαρχούν το υδρόθειον (S2O4H2) και το μεθάνιον (CH) με τις χαρακτηριστικές των οσμές. Φαίνεται ότι το είδος του φαγητού καθορίζει την οσμή της πορδής. Αυτό δεν το λέω με βεβαιότητα γιατί ορισμένων ανθρώπων οι πορδές βρωμάνε υπέρ του δέοντος. Πάντως, τα φασόλια, το γιαούρτι, το γάλα, τα ρεβύθια, τα κουκιά, τα μήλα και τα κάστανα προκαλούν πολλά αέρια. Οι βρωμερότερες πορδές προέρχονται από το κουνουπίδι, το λάχανο, το σκόρδο, το ρεπάνι και το αυγό. Ο Κατάδικος αγαπά το σκόρδο, το κρεμμύδι και το γάλα γιατί του φέρνουν ύπνο. Συνεπώς η βρωμερή πορδή είναι αναγκαίον κακόν. Όμως από το παιχνίδι της πορδής δεν απουσιάζει και ο σαδισμός. Πολλοί Κατάδικοι, για να επαυξήσουν τη βρώμα των πορδών τους, πίνουν καφέ ανακατωμένο και βρασμένο με λίγη καρβουνόσκονη από φελλό. Οι δυστυχείς γείτονες αυτών των κρυπτοσαδιστών Καταδίκων μπορούν να σας δώσουν διαβεβαιώσεις για την αποτελεσματικότητα της συνταγής. Το περίεργον είναι ότι οι βρωμερότερες πορδές είναι συνάμα και κούφιες. Αυτές τις πορδές οι Κατάδικοι τις ονομάζουν φαρμακερές και είναι οι αηδιαστικότερες όλων. Ο ύπουλος κλανιάρης που αμολάει φαρμακερές πορδές τιμωρείται με ομαδικό γιουχάισμα και ραγδαίο μαξιλάρωμα.

Ο ταλαντούχος κλανιάρης συνδυάζει τον ήχο της πορδής με διάφορες κωμικές χειρονομίες ή με γκριμάτσες ή με ακροβατικές κινήσεις. Υπάρχουν κλανιάρηδες που κυριολεκτικώς μιλάνε με τον κώλο. Αν κατά τύχην μες στον ίδιο θάλαμο ζουν δυο λαλίστατοι κώλοι τότε ο διάλογος είναι αναπόφευκτος. Οι Κατάδικοι υποδέχονται με αλαλαγμούς ενθουσιασμού τέτοιους διαλόγους πορδής που συχνά τραβάνε ως τα μεσάνυχτα ή εξελίσσονται σε πορδο-μονομαχία.

Τώρα είναι κατάλληλη η στιγμή να σας μιλήσω για την Μεγάλη Ατραξιόν του Κώλου: Στην Φυλακή πολλές φορές βλέπεις έναν Κατάδικο να πέφτει στο κρεβάτι ανάσκελα, να ανασηκώνει τα πόδια του στην τυπική στάση της ετοιμόγεννης γυναίκας, να ανάβει το τσακμάκι του, να προσεγγίζει το χέρι με το αναμμένο τσακμάκι στον κώλο του και μετά να αρχινάει τις κλανιές. Το αποτέλεσμα είναι θεαματικό και προκαλεί ακράτητα γέλια γιατί απλούστατα οι πορδές αναφλέγονται ακαριαίως! Η φλόγα της πορδής εξακοντίζεται μέχρι ένα μέτρο μακριά. Έτσι, εκτός από τους κώλους που κελαηδούν έχουμε και τους κώλους που ξερνούν φλόγες. Το παιχνίδι με τις φλογερές πορδές γίνεται συνήθως από νεαρούς Φυλακισμένους. Εννοείται ότι αυτοί οι νεαροί όταν παίζουν με τις φλόγες δεν κατεβάζουν τα παντελόνια τους. Θα 'τανε μια απερισκεψία.

Συμβουλαί προς υποψήφιον κλανιάρην:
1. Κλάνε με λυτό τον εαυτό σου. Η πορδή δεν πρέπει να σου δημιουργεί συμπλέγματα ενοχής. Σήμερα μια ψυχανάλυση κοστίζει ακριβά.
2. Ο Καλός Κλέφτης όταν κλάνει δεν σφίγγεται υπερβολικά. Συχνά μια ζορισμένη πορδή τελειώνει σε ένα μικρό σκατουλάκι.
3. Ο Καλός Κλέφτης είναι μετριοπαθής. Ο Καλός Κλέφτης αποφεύγει τις προκλητικές κλανιές. Μια αδέξια κλανιά μπορεί να καταλήξει σε προβοκάτσια.
4. Αν ο πλαινός σύντροφός κλάσει να απαντήσεις με ανάλογη πορδή. Αν δεν έχεις πρόχειρη κλανιά χαμογέλασέ του. Ο κλανιάρης αν δε λάβει κάποιαν απάντηση ίσως τραυματιστεί ψυχικώς.
5. Όταν κλάνεις κάτω από την κουβέρτα φρόντισε να βγάζεις το κεφάλι σου απ' έξω έστω κι αν κάνει παγωνιά. Το υδρόθειον είναι δηλητηριώδες αέριον.
5. Αν πάθεις πορδομανία μην απελπιστείς. Η πορδομανία δεν είναι χειρότερη απ' τη σύφιλη. Άλλωστε και οι δυο θεραπεύονται.
7. Ο κλανιάρης δικαιούται και να ρεύεται. Η πορδή συνδυάζεται εύκολα με ρέψιμο ή βήχα.



Από το «Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη» (1990) του Ηλία Πετρόπουλου (1928 - 2003).

 

κι ένα γιαπωνέζικο χαικού εξαιρετικά αφιερωμένο στην δεσποινίδα alnair

μια πορδή
δε φέρνει γέλιο
όταν ζεις μόνος

(ανωνύμου)​

 

Απάντηση: Ένα παραμελημένο φετίχ

καλο..

 

Eλεος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πλανταξαμε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μην αναψει τσιγαρο κανεις διοτι βλεπω το φορουμ να γινεται Μονη Αρκαδιου!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ειναι λιγακι νωρις ακομα αλλα λεω να σας ευχηθω καλα χριστουγεννα ( εν πορδαις και οργανοις)

 

alnair δεν έγραψες για τις "Αστικες Πορδές"..

λάτρης του τυχαίου με ηδονίζουν εκείνες οι τυχαίες ,ειδικά εκείνες πάνω στο βήχα...

 

Απάντηση: Ένα παραμελημένο φετίχ

Ντοματουλα μου το θεμα σου "εκρηκτικο" και αρωματικο. Εχεις εμπνευση. Οι διακοπες σου εκαναν καλο φαινεται. Θα δημοσκοπηθω σε ενα τριμηνο ομως. Τοσο χρειαζομαι για να το διαβασω. Εκτος κι αν μου κανεις μια περιληψη δυο σειρων (το πολυ).

 

Στον βηχα??????????
Αυτο που λεμε, "βγαζω αερα απο παντου"???????? 

 

όταν την κλανία την "έχεις" έτοιμη ,με το βήχα δεν κρατιέσε φεύγει αεροπλανική ..!

 

Απάντηση: Re: Ένα παραμελημένο φετίχ

Ε, όχι και την "κλανία" ρε blindfold, να χαρείς...
Δεν μπορούμε πιά, όλοι να γράφουμε στην καθαρεύουσα εδώ μέσα...

 

Re: Απάντηση: Re: Ένα παραμελημένο φετίχ

ωχ δεύτερη female μας βρήκε !!!