Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

"................"

@ camera obscura
Όχι, δεν φέρεται η επιθυμία σαν κακομαθημένο παιδί αλλά αυτός που βιώνει έτσι τον έρωτα. Για να είμαι ειλικρινής, έτσι πιθανολογώ ότι τον νιώθει κυρίως ο δυτικός άνθρωπος που όπου και αν πέρασε άφησε καμμένη γη και πτώματα, που κατέστρεψε, κατανάλωσε και όπου του αντιστάθηκαν φέρθηκε ως θηρίο. Μετά απλώς αποχώρησε ψάχνοντας άλλη γη άλλα μέρη. Έτσι και στον έρωτα θα κατασπαράξει, θα κανιβαλίσει, θα εξαντλήσει, θα χωνέψει και θα αφοδεύσει τον Άλλον. Αν δε, ο Άλλος πει όχι, σε αυτόν τον τρόπο επιθυμίας τότε απλώς θα τον αποκλείσει από το κόσμο του διότι ο άλλος δεν μπορεί να υπάρξει στο σύμπαν του με άλλον τρόπο πέραν εκείνου που ο κανίβαλος διάλεξε: της τροφής.
Αλλά ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι τρόποι να βιώνει κανείς τον έρωτα.

Διαφωνώντας στη γενική θέωρησή σου είναι λογικό να μην συμμερίζομαι και τις απόψεις περί υποτακτικών  
Συμφωνώ όμως με την τελευταία σου φράση.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Αυτό έλειψε αγαπητή μου, να μην ίσχυε, επειδή κάποιος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει, ξαναζεσταμένο, ένα καλαμπουράκι που είχε προ πολλού κρυώσει...

Δώσε μου μόνο λίγο χρόνο, γιατί σήμερα τρέχω σαν τρελλός, ΟΚ;

 

Δεν απαντώ γιατί δεν ξέρω.
Γιατί μπορώ μόνο να υποθέσω.

Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό κάποιου Κυρίαρχου Άντρα.

Θα κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου θα μιλήσω για μια κατηγορία Κυριάρχων – (ελπίζω όχι όλους lol) κάνοντας μερικές υποθέσεις…και θα πω πως, δεν ξέρω αν όλοι έχουν την ικανότητα είτε την επιθυμία, να θέτουν ποτέ τα συναισθήματα πάνω από την φυσική τους αλαζονεία, κι εγωκεντρισμό κι αντιλήψεις περί του Ms για μεγαλύτερα διαστήματα από όσο κρατάει ο έρωτας της αρχής – ο οποίος πάντα τελειώνει αργά ή γρήγορα και τον οποίο μάλλον αντιμετωπίζουν ως μίασμα, ως αδυναμία και ίσως ως εξαπάτηση της βαθειάς αγάπης προς τον μοναδικό κατά την άποψη τους αντάξιο της αγάπης τους, τον εαυτό τους.

Υποθέτω μπορούν να ερωτευτούν, μπορούν να νιώσουν λύπη ή και δυστυχία όσοι δεν είναι συναισθηματικά ανάπηροι - στο μέγεθος που μπορούν κάποιοι άλλοι- δεμένοι με την σκλάβα τους, αλλά τίποτα απ΄ αυτά δεν νομίζω να είναι ικανή συνθήκη να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και την αγάπη τους γι εαυτόν ή την πεποίθηση πως είναι πάντα και σε όλα ορθότεροι.
Μια βαθειά υποταγμένη σκλάβα σε πολύχρονη σχέση Ms θα έδινε πιθανόν και τη ζωή της για τον Αφέντη της, ένας Αφέντης όμως?
Θα αντάλλαζε κάθε Αφέντης- κάτω από τις πιο πάνω συνθήκες- την πολύτιμη ζωή του με τη ζωή της σκλάβας του? Κάποιας που επιθυμεί να υποτάσσει για την κάλυψη των προσωπικών του αναγκών απαιτήσεων και επιθυμιών πάνω απ΄ όλα? Πόσο αλήθεια γεννά τον σεβασμό Κάποιων, κάποια τόσο αντίθετη από αυτό που οι ίδιοιοι θεωρούν Ανώτερο, δηλαδή τον εαυτό τους?

Δεν γνωρίζω.

Υποθέτω Κάποιοι θέλουν σκλάβα γιατί μπορούν να την βελτιώσουν βάση των δικών τους προδιαγραφών και να έχουν δύο να λατρεύουν τους ίδιους και υποθέτω δεν θα άντεχαν να είναι με κάποια που δεν τους προσφέρει αυτή τη λατρεία αποδεικνύοντας την καθημερινά με την κάθε της πράξη και κάθε της ανάσα. Αν τους λατρεύει ικανοποιητικά μπορεί Κάποιοι και να της κάνουν το δώρο του να συνδεθούν -στο μέτρο που είναι ικανοί να συνδεθούν με άλλο άτομο πέραν του εαυτού τους- μαζί της και να την φροντίζουν όσο εκείνη είναι καλό κορίτσι ή έχει τα φόντα να γίνει καλό κορίτσι.

(Στο θέμα βελτίωσης υπάρχει μια μεγάλη παγίδα. Γιατί άλλο να βελτιώσεις αυτό που υπάρχει ήδη εκεί κι άλλο να προσπαθήσεις να την μετατρέψεις σε κλώνο σου. Κάτι που πολλοί νομίζω ασυναίσθητα κάνουν.
Λέω ασυναίσθητα γιατί όταν κι αν απαιτείς να τροποποιήσει απόψεις και γούστα ώστε να ταυτίζονται με τα δικά σου, πόσα απ τη δική της προσωπικότητα επιτρέπεις να κρατήσει? Όταν απορρίπτεις την μουσική που ακούει, το πως και αν χορεύει, τα ρούχα που φοράει, τις απόψεις και κοσμοθεωρίες της, είτε το απαιτήσεις άμεσα είτε όχι θα προσπαθήσει να σε ευχαριστήσει τροποποιώντας τα, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε κλώνο τον οποίο να μπορείς μετά να πετάξεις επειδή ...δεν έχει τίποτα δικό της και την βαριέσαι lol.)

Μόνο μια μαζόχα υποτακτική με την έντονη ανάγκη να λατρεύει έναν τέτοιο Κάποιο και αυτοεκτίμηση χαμηλότερη από την εκτίμηση προς Αυτόν τον Κάποιο, μπορεί μέσα από τέτοιο είδους σχέσης να ικανοποιεί τις ανάγκες της (για όσες έχουν ανάγκες) ή τις επιθυμίες της (για όσες έχουν μόνο τέτοιες ) και να νιώθει ολοκληρωμένη..
Γιατί υποθέτω τέτοιοι Μαστερς τα θέλουν όλα, τα θέλουν όπως τα έχουν στο μυαλό τους και όπως τα αντιλαμβάνονται και τα θέλουν όταν και με τους τρόπους που αυτοί θέλουν.

Οπότε η τελική απάντηση μου είναι πως υποθέτω πως Κάποιοι επενδύουν ακριβώς τόσα όσα δεν μπορούν να τους αλλοτριώσουν ως Σαδιστές και μόνο όσο παίρνουν αντάλλαγμα απόλυτη υποταγή, υπακοή και λατρεία ή εν πάση περιπτώσει κάτι ανάλογο..

Και σ όποιαν αρέσει.

Πως τα πάω ως αιρετική?    

 

Τωρα αυτο το εβαλες επιτηδες ετσι;
Θου Κυριε φυλακην τω στοματι μου... γιατι θα ειμαι και εκτος θεματος συν τοις αλλοις... 

 

Απάντηση: Re: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Έξοχα!!!

Όπως νομίζω έχει γράψει και κάποιος άλλος κάπου, τύπωσέ το αυτό που έγραψες, κόλλησέ το στον καθρέφτη σου και διάβαζέ το κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ (προ φαγητού)...



Θα επανέλθω.

 

Θεσπέσια!!
 

Πάτε?
 

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Το είχα σχεδόν έτοιμο το ποστ, αλλά βλέποντας μιά Mistress του διαμετρήματός σου να πλαντάζει στο κλάμα από την αδημονία, το έσβησα και θα το ξαναγράψω αργότερα...
Δεν τα βρίσκει κανείς κάθε μέρα κάτι τέτοια. Θα το απολαύσω λοιπόν λίγο ακόμη...

Later...  

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Τώρα είναι αρκετά "later"...  

Φοβάμαι ότι η απάντησή μου δεν θα δικαιολογήσει την τόση αδημονία. Δεν νομίζω ότι έχω κάτι το εξαιρετικό, ή ιδιαίτερα πρωτότυπο να πω.

Με δυό λέξεις λοιπόν, σε μιά σχέση -εφ' όσον θεωρήσω ότι έχει τα εχέγγυα να αποδειχθεί σοβαρή- επενδύω συναισθηματικά (περί του συναισθηματικά γίνεται λόγος εδώ) τα πάντα.

Επενδύω ό, τι διαθέτω. Έρωτα, αγάπη, πάθος, στοργή, τρυφερότητα, προστατευτικότητα, χαρά, θλίψη, θυμό, ασφάλεια, ανασφάλειες, αγωνίες, ενθουσιασμό, απογοήτευση, γαλήνη, ανησυχία κλπ κλπ κλπ (παρακαλώ τον underherfeet να συμπληρώσει τη λίστα, γιά να μην πάει στράφι κι ο κόπος του).

Δεν κρατώ λοιπόν "πισινή". Και δεν υπάρχει τίποτε που δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να νοιώσει. Δεν αρνούμαι ότι κάποια πράγματα, γιά λόγους στρατηγικής που δεν έχουν ντε και καλά να κάνουν με το bdsm, πιθανώς θα τα κρύψω ή θα φιλτράρω το πώς θα τα δείξω. Αρνούμαι όμως να εξαιρέσω ή να αποκλείσω οτιδήποτε από τον εαυτό μου...

Δεν κάνω λοιπόν τίποτε διαφορετικό, από τα όσα κατέγραψαν νωρίτερα οι elfcat, underherfeet, Apollyon και SM Art Lady ως προφανή. Ασχέτως του κινδύνου να γίνω βορά των κανιβάλων...

Αυτά πιστεύω είναι επαρκή, τόσο ως απάντηση στην προσωπική ερώτηση της Εύας, όσο και ως απάντηση του MindMaster ατομικά στο ερώτημα της lara περί του κατά πόσο ο ίδιος αισθάνεται φόβο, αγωνία ή "κάτι", στο ενδεχόμενο να του φύγει η "σκλάβα" του. Αισθάνεται. Μπορεί να μην το δείχνει, ή να ξέρει πώς να το χειριστεί και να το ελέγξει, αλλά αισθάνεται...



Είναι όμως τα όσα προαναφέρθηκαν, τόσο "προφανή" σε σχέση όλους τους "Κ"; Το στατιστικό δείγμα μας εδώ, είναι μηδαμινό... Και υπάρχει όντως μιά "άλλη" κατηγορία Κυριάρχων (αυτή γιά την οποία η lara μιλά στο post # 51 -υποθέτει, φυσικά, γιά τις σκέψεις και τα αισθήματά τους, αλλά δεν μοιάζει να αναρωτιέται γιά την ύπαρξή τους-); Αν ναι, πόσο δεδομένο είναι ότι και αυτοί, οι περισσότερο από άλλους "αλαζόνες και εγωκεντρικοί", οι προσδεδεμένοι στα M/sικά θέσφατα, οι θέτοντες την αγάπη προς τον εαυτό τους πάνω από οτιδήποτε άλλο, καρδιοχτυπούν κάποιες φορές ερωτοχτυπημένοι στη θέα των υποτακτικών τους, μασουλάνε τα νύχια τους από την αδημονία αν αργήσουν να τους πάρουν τηλέφωνο, χάνουν τον ύπνο τους εάν κάποιο Σαββατοκύριακο φύγουν οι υποτακτικοί τους γιά να πάνε να δούνε τους γονείς τους στο χωριό;

Δεν ξέρω... Και πάλι, οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν είναι οι ίδιοι -αν υπάρχουν-, ή (υποθετικά βεβαίως, αλλά με πλήρη δικαιώματα στην υπόθεση) οι υποτακτικοί τους. Οι υπόλοιποι, μόνο τελείως αυθαίρετα μπορούμε να εικάζουμε...

Ευνόητο είναι λοιπόν, ότι στο αρχικό σου ερώτημα lara, μόνο υποθετικά μπορώ να απαντήσω κι εγώ, σε σχέση μ' αυτή την κατηγορία Κυριάρχων... Θα το κάνω μόνο και μόνο επειδή σου το υποσχέθηκα.
Υποθέτω λοιπόν, ότι αυτοί φοβούνται το release, περισσότερο απ' ότι οποιοσδήποτε άλλος...
Δεν θα το αναλύσω τώρα περισσότερο αυτό, εάν υπάρξει οποιοσδήποτε που να θεωρήσει εαυτόν θιγέντα ή την υπόθεσή μου υπερβολικά αυθαίρετη, στη διάθεσή του...

 

Εξαιρετικό!

Δε λέω "kudos" γιατί επείσθηκα από τα επιχειρήματα της female στο post #5095, ζωή να χουν   στο "τι σκέπτεσαι τώρα", να μην κάνω χρήση του όρου, θα πω όμως "δόξα στον εκφέροντα τον μεστό αυτό λόγο".

Επειδή γίνεται λόγος για φόβους Κυρίαρχων, θέσατε ορισμένες γενικές προϋποθέσεις, "εχέγγυα" τα αποκαλέσατε, προκειμένου να αφεθείτε να νιώσετε, μια από αυτές τις προϋποθέσεις, λογικά δεν προκύπτει να είναι ότι η σκλάβα είναι πλέον διάφανη στην ελεγξιμότητά της, ώστε να μην προκύπτει λογική, πέραν των όποιων προβολών, αιτία φόβου του Κυρίου της ότι η σκλάβα θα ζητήσει απαλλαγή από αυτόν;

Μήπως, εν κατακλείδι, είστε πιο M/s απ ότι θα επιθυμούσατε να δεχτείτε;  

Παρακαλώ πολύ, χωρίς παρεξήγηση, ο λόγος μου είναι πέρα ως πέρα φιλικός  

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Ειναι λαχειο για καθε ανθρωπο να εισπραττει και να δινει αυτα τα συναισθηματα.

Τι διαφορα ομως εχουν απο τα συναισθηματα οποιουδηποτε αντρα, σε μια απλη καθημερινη σχεση? Γιατι δινεται εμφαση στα συναισθηματα του κυριαρχου λες και ειναι κατι το διαφορετικο απο τους αλλους?

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Αγαπητή μου, εάν με ξέρατε λίγο καλύτερα, θα θεωρούσα ότι με ειρωνεύεστε ή ότι τουλάχιστον επιχειρείτε να με "πειράξετε", να με "δουλέψετε" κομματάκι, με φιλική έστω και παίγμονα διάθεση, δεν θα το αμφισβητήσω αυτό...

Γεγονός είναι, ότι δεν θα μπορούσατε να είχατε καταλήξει σε συμπέρασμα περισσότερο λανθασμένο.

Γράφοντας "εχέγγυα", εννοούσα την πεποίθηση ότι και η άλλη πλευρά μπορεί και επιθυμεί στη συγκεκριμένη φάση να συνάψει σοβαρή σχέση (όλοι σαχλοπηδάμε και σαχλοπηδιόμαστε ενίοτε, χωρίς περαιτέρω απαιτήσεις ή προσδοκίες), διαθέτει γενικώς σοβαρότητα και ωριμότητα (στοιχεία γιά μένα απαραίτητα), ευφυία (αυτό κι αν είναι αδιαπραγμάτευτο), τη δυναμική να κρατήσει το (ερωτικό και γενικότερο) ενδιαφέρον μου ζωντανό επί μακρόν και -φυσικά- τη μεταξύ μας συμβατότητα και την προοπτική της σε ένα κάποιο βάθος χρόνου...

Από πού προκύπτει λοιπόν "λογικά", ότι στα παραπάνω κριτήρια, περιλαμβάνεται ή θα έπρεπε να περιλαμβάνεται και η ελεγξιμότητα της "σκλάβας"; Και ιδίως προς αποφυγήν του φόβου της αποχώρησης;

Σύμφωνα με τη δική σας λογική ή και κάποιων άλλων μπορεί να προκύπτει, όχι όμως και κατά τη δική μου...

Πέραν τούτου, θεωρήστε δεδομένο το ότι το πρώτο πράγμα στο οποίο "εκπαιδεύω" την εκάστοτε σύντροφό μου, είναι η χρήση του πόμολου της θύρας της εξόδου. Και η υποχρέωση να το χρησιμοποιήσει χωρίς δεύτερη σκέψη, οποιαδήποτε στιγμή διαπιστώσει ότι έχουν πάψει να υφίστανται κάποιες από τις προϋποθέσεις που εκείνη θεωρεί απαραίτητες γιά την ύπαρξη μιάς σχέσης που να της προσφέρει όχι μόνον μερική, αλλά ολική ικανοποίηση και αίσθημα πληρότητος. Υποχρέωση τόσο προς τον ίδιο της τον εαυτό, όσο και προς εμένα. Η "βελτίωση" λοιπόν που προσπαθώ πάντα -ανεξαίρετα και πάντα από πολύ νωρίς- να επιφέρω, αφορά στη συνειδητοποίηση του ότι μιά σχέση που κάποιος από τους δύο την αισθάνεται "λειψή", δεν πρέπει να διαιωνίζεται ένεκα των όποιων φόβων, αβεβαιοτήτων και ανασφαλειών. Ασχέτως του ποιός από τους δυό θα "πληγώσει" και του ποιός θα "πληγωθεί", ή του εάν ο ένας απ' τους δύο -ο οποιοσδήποτε από τους δυό- εξακολουθεί να αισθάνεται ικανοποιημένος κι ευτυχής μέσα στη σχέση. "Ευτυχής" μεν, εξαπατούμενος όμως, δε. Με την έννοια ότι χρησιμοποιείται πλέον, επειδή προφανώς προσφέρει κάποια πράγματα, διάφορα όμως -επίσης γιά μένα προφανώς- από ότι εκείνος νομίζει ότι προσφέρει. Θα μπορούσα να ορίσω λοιπόν, ως βασικό εχέγγυο γιά μιά σχέση τέτοια μέσα στην οποία ο καθείς να μπορεί να αφεθεί να νοιώσει "τα πάντα", την ύπαρξη εντιμότητος, προς εαυτούς και αλλήλους. Εύλογο είναι βεβαίως, ότι πρέπει κάποιος να καταφέρνει να είναι έντιμος με τον εαυτό του αρχικά, πριν φτάσει στους "αλλήλους"...

"Εν κατακλείδει", δεν νομίζω να είμαι περισσότερο M/s απ' ότι πιστεύω, ή απ' ότι διατείνομαι ότι είμαι...
Όπως έλεγα και σε μιά καλή μας φίλη πρόσφατα είμαι, καλώς ή κακώς, πολύ περισσότερο ανθρωπιστής, απ' ότι σαδιστής.
Κι αυτό είναι ένα στοιχείο καθοριστικό, τόσο γιά τον τρόπο που κινούμαι στη ζωή μου, όσο -φυσικά- και γιά τον τρόπο που κινούμαι και εκφράζομαι μέσα σ' αυτό το φόρουμ...

 

Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Εχέγγυα δεν υπάρχουν. Και όποια σου τα δώσει, να κάτσεις να το σκεφτείς ξανά... Η όποια πεποίθηση που αποκτάμε για τον άλλον ότι .... κλπ κλπ, δημιουργείται και επιβεβαιώνεται καθημερινά με πάντα το ενδεχόμενο την επόμενη ημέρα να μην επιβεβαιωθεί. Ο άλλος πρέπει να είναι πάντα ελεύθερος να προδώσει...