Η κρυφή συμμετρία

Έχω τη δυσειδαίμονα αντίληψη, ότι τις περισσότερες φορές οι απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματά της ύπαρξής μας είναι μέσα μας περιμένοντας να τις αναζητήσουμε. Είμαι τόσο υπέρ του πρωτόγονου ενστίκτου, και του παιδιού που έχω μέσα μου, που έχω την τάση να μην ανατρέχω συχνά στα βιβλία... Αυτό θεώρησέ το δική μου παιδιόθεν ενσυνείδητη αδυναμία. Όχι δική σου.  . Η αλήθεια είναι ότι ζω κυρίως με το ένστικτό μου παρά με τη διανόησή μου. Αλλά και αυτό δεν έχει να κάνει με εσένα. Καμιά φορά, σκέφτομαι όμως ότι οι άνθρωποι ανατρέχουν εναγωνίως και διαρκώς στη γνώση αναζητώντας απαντήσεις, που είναι ήδη εκεί, μέσα τους.  
Απλώς, διαβάζοντας το κείμενό, σου απηυθηνα αυτή τη σκέψη χωρίς περαιτέρω προεκτάσεις. 

 

Γλυκύτατη elfcat, κατανοητό αυτό που λες (τώρα). Δεν το συμμερίζομαι όμως. Για μένα η διανόηση και το συναίσθημα πάνε παρεούλα μαζί με το ένστικτο. Ισορροπούν. Γι αυτό ονομάζω τον εαυτό μου άνθρωπο και όχι άγριο θηρίο.

Θα ήθελα να σε ενημερώσω παρεμπιπτόντως, ότι αν αφήσω τον εαυτό μου ανεξέλεγκτο και αν ακολουθήσω απλώς το ένστικτό μου, το πιο πιθανό είναι ότι...θα σας πάρει ο διάολος όλους. 

Και ίσως - αν και δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά γι αυτό - πρώτη απ' όλους, εμένα. 

 

Το ένστικτό μας είναι κατά βάση σοφό. Φέρει την εξέλιξη εκατομμυρίων χρόνων. Δυστυχώς είναι και παρεξηγημένο... 

 

Όσο παρεξηγημένη είναι και η αυτοκυριαρχία.

Προαπαιτούμενη, θεωρώ, είτε κυριαρχείς είτε υποτάσσεσαι.

Αλλιώς - pardon my french - πρόκειται περί τσαλαβουτήματος.