Κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου

Θεωρώ την πρώτη επιλογή απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει ερωτική έλξη.

Αν δεν υπάρχει ερωτική έλξη, δε θα υπάρξει sex κι αν δεν υπάρξει sex δε θα δημιουργηθεί ερωτική σχέση.

 

Αν μιλάμε για έρωτα, έχω την εντύπωση, ότι δεν επιλέγουμε αλλά μας επιλέγει.

Όσες φορές έχω προσπαθήσει να επιλέξω βάσει κριτηρίων και ήμουν απόλυτα πεπεισμένη ότι θα οδηγούσαν σε ερωτικό παραλήρημα, έχει γίνει μια τρύπα στο νερό. Δεν γενικεύω, μιλώ για μένα προσωπικά, σε άλλους μπορεί να συμβαίνει οτιδήποτε, ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνονται τον έρωτα. Λογικά, όταν υπάρχει συμβατότητα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις μιας αρμονικής και ισορροπημένης σχέσης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει και τη γέννηση του έρωτα. Κάποιες φορές μας ελκύουν άνθρωποι ασύμβατοι προς εμάς, εκεί που το ''τυχαίο''(  εμφανίζεται από το πουθενά, προκαλώντας θύελλες, πάθη...απολύτως συμβατά με τη φύση του έρωτα.

Τείνω να συμφωνώ, ότι
''Για να είναι καλός ο έρωτας, πρέπει, θαρρώ, να ταράζει την καρδιά, να τεντώνει τα νεύρα, ν’ αναστατώνει το μυαλό, πρέπει να είναι –πώς να το πω; - επικίνδυνος, ακόμα και εγκληματικός, σχεδόν βέβηλος, να αποτελεί μια μορφή προδοσίας. Θέλω να πω πως χρειάζεται να υπερνικήσει ιερά εμπόδια, να παραβεί νόμους, αδελφικούς δεσμούς. Όταν ο έρωτας είναι ήσυχος, εύκολος, χωρίς κινδύνους, νόμιμος, είναι άραγε έρωτας;''
Γκυ ντε Μοπασάν

Δεν ξέρω αν παρεκκλίνω από το θέμα του νήματος (αν το επιθυμεί η νηματοθέτρια, το μεταφέρω αλλού), πάντως προβληματίζομαι αν και κατά πόσο οι ερωτικές επιλογές μας είναι ικανές να ''αιχμαλωτίσουν'' τον φτερωτό, σκανταλιάρη θεό.

 

Αυτή η παρατήρηση έχει εμφανιστεί, μασκαρεμένη ή ξεκάθαρη, και σε άλλες συζητήσεις. Νομίζω πως όταν γίνονται τέτοιου είδους κουβέντες η ερώτηση δεν είναι "ποια κριτήρια βάζεις εκ των προτέρων για να διαλέξεις κάποιον" (διότι, ομολογουμένως, έτσι οδηγείται κανείς στην υδρότρηση (ε, ρε λέξη, που έφτιαξα ο γλωσσοπλάστης!)) αλλά "ποια κριτήρια διαπιστώνεις εκ των υστέρων ότι έπαιξαν ρόλο στις πετυχημένες επιλογές σου".

 

Μιλώντας για κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τον ερωτικό μας σύντροφο, έκανα λόγο για εμπειρική αξιολόγησή τους και όχι σύστασή τους βάσει λογικών κριτηρίων. Δηλαδή, δεν ρωτώ ποια κριτήρια θέλουμε να εκπληρώνει κυρίως ένας άνθρωπος προκειμένου να είναι εν δυνάμει ερωτικός μας σύντροφος, αλλά ποια κριτήρια έχουμε παρατηρήσει πως εκπληρώνουν οι άνθρωποι που ερωτευόμαστε. Ακριβώς αυτό που παρατηρεί παραπάνω ο cider.

Εγώ λ.χ. έχω ερωτευτεί ανθρώπους που δεν εκπλήρωναν τις προαπαιτούμενες ιδιοσυγκρασιακές προδιαγραφές ώστε να τους αναγνωρίσω σαν "συντρόφους" μακροπρόθεσμα, αλλά δεν έχω ερωτευτεί ποτέ ανθρώπους που δεν ήταν ανοιχτόχρωμοι. Συνεπώς χωρίς να το επιλέγω, δίνω βαρύτητα σε ό,τι βλέπω (ή μυρίζω - δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμη), άρα ψήφισα το (α).

Το κατά πόσο θα είχε νόημα, να συναναστρέφομαι ανοιχτόχρωμους ανθρώπους, αναζητώντας τον έρωτα, δεν το γνωρίζω. Πιθανώς και μόνο το βεβιασμένο του πράγματος να λειτουργούσε αρνητικά. Σίγουρα όμως θα ήταν στρατηγικό σφάλμα να τον αναζητήσω σε κάποια αφρικάνικη χώρα.

 

Απάντηση: Re: Κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου

Το ερώτημα αυτού του χοντρού Γάλλου, που έτρωγε δεκαπέντε μερίδες σε κάθε ένα από τα πέντε γεύματα της ημέρας και γαμούσε άλλο τόσο, απάντήθηκε λιτά και κομψά από τον συνάδελφο εν σοφία Kits (Kitsch or Kitsos?): Ασφαλές κριτήριον είναι μόνον το Ε9.

 

Απάντηση: Κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου

ψήφισα το (β) γιατί ακόμα και ο Τζόνι Ντεπ να είναι (aka MindMaster   ) αν δεν κουβαλάει την ίδια τρέλα με μένα ξενερώνω σε dt

 

Μάλλον είναι τα δύο πρώτα σε οπσοστό 50-50. Με μόνο την ιδιοσυγρασιακή συμβατότητα κάνεις έναν καλό φίλο, όχι έναν ερωτικό σύντροφο. Από την άλλη αν έχεις μόνο βιολογική συμβατότητα, εντάξει κάποτε το σεξ τελειώνει, μετά κάτι πρέπει να πεις αν δεν ταιριάζεις βαριέσαι.

 

Απάντηση: Κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου

β..

 

Απάντηση: Κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου

Σαν ινδικό χοιρίδιο σε πειράματα νιώθω με τόσες έρευνες.    

 

Eυχαριστώ για τις διευκρινήσεις, Syrah και cider.

Tελικά, ψήφισα το (b) γιατί έχω διαπιστώσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κάνω αλλιώς, αν και πιστεύω ότι το (a), με την προϋπόθεση ότι το ένστικτο είναι αφυπνισμένο, μας οδηγεί σε ό,τι έχουμε πραγματικά ανάγκη. Για μένα, η ευρύτερη πολιτική τοποθέτηση, με επηρέαζε καταλυτικά. Μέχρι τώρα, αν δεν υπάρχει συμβατότητα εκεί, όλα τα άλλα πάνε περίπατο.

 

Απάντηση: Re: Κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου

Θα αντιστεκόσουν, δηλαδή, στον κ. Άδωνι Γεωργιάδη;

 

Ήδη ο τίτλος του νήματος είναι προβληματικός. Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι πρώτα χρίζεται κάποιος "ερωτικός σύντροφος" και εκ των υστέρων επιχειρούμε να διαλευκάνουμε ποια μπορεί να ήταν τα κριτήρια επιλογής του. Αυτό συμβαίνει γιατί τα κριτήρια αυτά δεν είναι ποτέ σταθερά ιεραρχημένα και σε συγκεκριμένες "δόσεις" και έτσι είναι πολύ δύσκολα "αναγνώσιμα" από το υποκείμενο (εξ ου και οι αμφισβητήσεις του όρου "επιλογή"). Εξαρτώνται από τις συνθήκες, το χρόνο, το κυρίαρχο αίτημα της συγκεκριμένης φάσης και καμιά 500αριά άλλους παράγοντες. Επιτρέψτε μου μια μαγειρική μεταφορά: μια έμπειρη νοικοκυρά φτιάχνει μουσακά με τυφλό σύστημα, έχει προσαρμόσει τη συνταγή στα μέτρα της και ξέρει με ακρίβεια τι κάνει. Ωστόσο ποτέ μα ποτέ ο μουσακάς δε γίνεται ακριβώς ίδιος.

Ασφαλώς, οι αδροί παράγοντες που αφορούν στην έλξη είναι πεπερασμένοι. Ενδιαφέρουσα είναι η λίστα της female:

"Τα επίπεδα για μένα, κατά ...ιστορική σειρά, είναι
Φαινοτυπικό-Ενσυναίσθηση γονιδιακής συμβατότητας
Πνευματικό
Ιδιοσυγκρασίας
Συναισθηματικό
Σεξουαλικό
Κατεύθυνσης ζωής"

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον τρόπο που θέτει την "ενσυναίσθηση γονιδιακής συμβατότητας". Πρόκειται ίσως για μεγάλο μέρος αυτού που ονομάζουμε "χημεία", όταν νιώθουμε αιφνίδια έλξη για κάποιον παντελώς άγνωστο. Αφορά επίσης σε μεγάλο βαθμό στη σημασία των αισθήσεων.

Η ιδιοσυγκρασία δεν είναι εν τέλει κι αυτή παρά ένας φαινότυπος, δηλαδή η συμπεριφορική εκδήλωση της συναισθηματικής και πνευματικής οργάνωσης ενός ατόμου. Σαν όρος είναι μάλλον αδύναμος, καθώς μπορεί να αφορά τόσο στο γεγονός ότι κάποιος δεν βάζει ποτέ τα άπλυτα στο καλάθι αλλά τα πετάει εδώ κι εκεί, όσο και στην επιφυλακτική και ψυχρή συμπεριφορά σε ανοίκεια περιβάλλοντα. Τίποτα δεν μας πείθει ότι άτομα με εντελώς διαφορετική ιδιοσυγκρασία δεν μπορούν να νιώσουν ανείπωτη έλξη για αλλήλους - ορισμένες φορές μάλιστα ακριβώς αυτή η διαφορά είναι καίριο συστατικό της γοητείας.

Το συναίσθημα είναι μια μπίζιλη υπόθεση καθώς αφορά σε θέματα ψυχικής δομής. Εδώ κατά κανόνα ισχύει η αρχή "τα ετερώνυμα έλκονται, τα ομώνυμα απωθούνται". Οι καταθλιπτικές προσωπικότητες τείνουν να έλκονται από τις παρανοειδείς, οι εσωστρεφείς από τους εξωστρεφείς, οι "χαμηλών τόνων" από τους high spirits, οι υποτακτικοί από τους κυριαρχικούς - πες τε το όπως θέλετε. Βεβαίως αυτό παραμένει σχηματικό, καθώς το ζήτημα είναι πολύ-πολυπαραμετρικό. Συνεπώς, το να πούμε ότι ένα κριτήριο ερωτικής έλξης είναι η συναισθηματική συμβατότητα αποτελεί τραγική εξαπλούστευση για κάτι που χρειάστηκε το μισό Αμαζόνιο σε χαρτί για να προσεγγίστεί κι απ' ότι φαίνεται θα αφανίσει και τον υπόλοιπο δίχως εγγυημένα αποτελέσματα.

Η πνευματική συμβατότητα κατ' εμέ αποτελεί σίγουρα κρίσιμο παράγοντα έλξης. Θα επεκτείνω αυτό που ανέφερε η llazouli για την "ευρύτερη πολιτική τοποθέτηση", στον φιλόδοξο όρο κοσμοθεωρία. Ασφαλώς δεν μπαίνουμε σε μια σχέση προσκομίζοντας το cv μας με συνημμένα όλα τα πιστοποιητικά γνώσεων, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον κόσμο μπλέκεται πολύ βαθιά με την επιθυμία. Απλοϊκό παράδειγμα: σε ποια sub θα άρεσαν σεξουαλικές πρακτικές καθήλωσης και πόνου, αν είχε την υποψία (να μην πω τη βεβαιότητα) ότι αυτός που έχει απέναντι είναι σεξιστής; Βεβαίως, όταν μιλάμε για πνευματική συμβατότητα πολύ γρήγορα πέφτουμε πάνω σε ογκόλιθους που λέγονται Λογική και Ηθική, και το πράγμα περιπλέκεται κομμάτι. Έτσι, εδώ ισχύει το αντίθετο από αυτό που ισχύει για το συναίσθημα: το να πούμε ότι η πνευματική συμβατότητα δεν είναι ουσιαστικός παράγοντας ερωτικής έλξης αποτελεί τραγική εξαπλούστευση.

Η κατεύθυνση ζωής συναρτάται από το χρόνο (με την έννοια του timing) στον οποίο λαμβάνει χώρα το κονέ. Δε θα έλεγα ότι αποτελεί κατ' εξοχήν παράγοντα, καθώς σχετίζεται με μηχανισμούς άμυνας, δηλαδή με την απόπειρα αυτοπροστασίας του ατόμου από δυνάμει ψυχοφθόρες καταστάσεις. Συχνά, είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχτούμε ότι "η επιθυμία μας γι' αλλού ξεκίνησε, κι αλλού η ζωή μας πάει", να το καταπιούμε (κάποτε κι αμάσητο) και να το χωνέψουμε. What can't be done, can't be done, κι αυτή είναι indeed πολύ ντεκαβλέ παραδοχή.

Άφησα για το τέλος το αιώνιο μυστήριον της σεξουαλικής συμβατότητας. Δε θα σας κουράσω. Η σεξουαλικότητα είναι η εγκάρσια τομή σε ένα οριζόντιο πλέγμα - το διαπερνά και το μεταβάλλει απ' άκρη σ' άκρη. Θα μπορούσαμε ίσως να την ονομάσουμε agent provocateur αλλά είναι μάλλον απίθανο να ξεδιαλύνουμε υπερ και εναντίον τίνος. Ελίσσεται βλέπετε πιο γρήγορα απ' όσο πιάνει το μάτι.

Σημ. Όλα τα παραπάνω αφορούν σε ερωτικές σχέσεις με δυναμική ψυχικής κάθεξης (λαϊκιστί: όπου υπάρχει αίσθημα) οι οποίες εκτυλίσσονται μέσα στο χρόνο, και ουχί σε ξεπέτες, ψευτοκαψούρες, συμβόλαια απόλαυσης, δουλειά δεν είχε ο διάολος και τα συναφή.