Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Έχω κάνει "σχέση μέσω διαδικτύου" και όχι "σχέση μεσα στο διαδίκτυο"..Μια επαφή καθημερινή σχεδον,με φιλικές-και από τους δυο-προθέσεις, εξελίχθηκε σε κανονικότατη σχέση και μάλιστα διήρκησε και 2,5 χρόνια..

Θα ήθελες να μου εξηγήσεις που αναφέρεσαι λέγοντας "σπίθα"?

 

το χαρακτηρισμο "σπιθα" τον χρησιμοποιησα για την αρχη των συναισθηματων προς εναν ανθρωπο κοινως να καταλαβεις οτι εισαι ερωτευμενη μαζι του.οσο για την σχεση σου που ανεφερες εχω μερικες αποριες .με ποιο τροπο εκανες σχεση (μετα απο συναντηση/εις ή μεσα απο την οθονη ειπατε οτι εχουμε σχεση) ?μην το παρεις σαν ειρωνεια διοτι δεν ειναι. εισουν ερωτευμενη μαζι του?

 

Λοιπον αυτο το θεμα ειναι και θα ειναι επικαιρο αποτι φανταζομαι ολο και περισσοτερο. Το 1992, οταν ακομα λιγοι ηξεραν τι ειναι ιντερνετ στην ελλαδα, εμπαινα στο ιντερνετ μεσω μιας BBS με ταχυτητα κατι σαν 2800kbps   και ειχα τα πρωιμα χρονια εκεινα που δεν υπηρχε ουτε καν η δυνατοτητα καλα καλα να στειλεις μια φωτο online, την πρωτη και τελευταια γευση συναισθηματικης δεσμευσης με καποια που ηταν στο αλλο ημισφαιριο. Κρατησε 10 μερες. Την 11η, ειχα αρχισει να προβληματιζομαι που ειχε αρχισει να μου γινεται αναγκη να μπαινω online για να της μιλησω. Και τοτε διαβασα το μηνυμα της: Νομιζω δεν πρεπει να συνεχισουμε να μιλαμε. Ποσο σωτηριο μου ειχε φανει τοτε, βγαλμενο μαλλον απο την δικη της πειρα για το ματαιο των απομακρυσμενων ρομαντσων.
Οσο αφορα το γεγονος οτι ολο και περισσοτεροι θελουν παραλληλα με την πραγματικη τους ζωη να αναπτυσσουν και μια διαδικτυακη πλουσια κοινωνικη αλλα και ερωτικη δραστηριοτητα, χωρις τελικα να ειναι σε θεση να την καλυψουν, καθως το ιντερνετ εχει πολυδιαστατες κοινωνικες ευκαιριες σε αντιθεση με την περιορισμενη πραγματικη, νομιζω οτι ταιριαζει μια ιστορια παλια του Σαμαρακη, "Το διαβατηριο", νομιζω λεγοταν ή "Ζητιεται ελπις", μπερδευομαι τωρα.
Περιληψη:Ενας ανθρωπακος στην περιοδο της χουντας πασχιζε να βγαλει διαβατηριο για μια καλυτερη ζωη στη Γερμανια που ονειρευοταν. Με χιλια δυο βασανα τελικα τα καταφερνει και βρισκεται στην πλατφορμα επιβατων του τραινου με το εισιτηριο στο χερι και τον συρμο να σφυριζει τελευταια αναχωρηση. Κι εκεινος αντι να πηδηξει στο βαγονι, μενει εκει κοκκαλωμενος.Το τραινο φευγει κι αυτος μενει πισω με το εισιτηριο στο χερι και το ολοκαινουριο διαβατηριο στην εσωτερικη τσεπη. Γιατι τελικα δεν επιβιβαστηκε? Η Γερμανια ηταν στο μυαλο του ο απολυτος παραδεισος. Δουλεια, ελευθερια, πραγματικη ζωη. Ηταν η τελευταια του ελπιδα για την ευτυχια. Ομως, αν εκανε λαθος? Αν τελικα πηγαινε εκει και ολα αποδεικνυονταν απλη φαντασιωση? Αν ηταν ισως ακομα χειροτερα κι απο την Ελλαδα?Μετα, πως θα αντεχε να ζει σε μια μιζερη πραγματικοτητα χωρις την ελπιδα, την παρηγορια, οτι καπου αλλου, καπως αλλιως, θα μπορουσε να εχει μια καλυτερη ευκαιρια.
Ετσι νομιζω καπως σκεφτομαστε και ολοι μας, κανοντας γνωριμιες online, πονταροντας σε κατι που ξερουμε οτι δεν θα πραγματοποιηθει ποτε, αλλα θελουμε να το γευτουμε , να γοητευτουμε και να το γοητευσουμε, αλλα οχι να το αγγιξουμε.

 

Έχω απαντήσει ήδη.. Η γνωριμία μου μαζί του,έγινε μέσω διαδικτύου,τα λέγαμε ονλάιν,συμφωνούσαμε σε πολλα,αργότερα μιλούσαμε πολύ στο μσν (έμενε σε άλλη πόλη) και κάποια στιγμή μας γεννήθηκε η ανάγκη να βρεθούμε..Και βρεθήκαμε..και ξαναβρεθήκαμε..ε και κάπως έτσι ξεκίνησε το όλο ρομάνς..

Ερωτευμένη μόνο μια φορά υπήρξα..

 

Συμφωνώ με πολλούς από τους προλαλήσαντες.


Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο στη διαδικτυακή επικοινωνία είναι πως ενώ μπορεί και να προσποιούμαστε πως είμαστε κάποιοι άλλοι ή κάπως αλλιώς, ταυτόχρονα αποκαλυπτόμαστε κρυβόμενοι. Συγκλονιστικές αντιφάσεις... Επιπλέον, πιστεύοντας πως και κάθε ψέμα κρύβει μέσα του μιαν αλήθεια (θα προσποιηθώ πως είμαι πρωταθλήτρια του άλματος εις ύψος ή υποψήφια για Νόμπελ Λογοτεχνίας, εξαιρετική μαγείρισσα ή τεχνίτρα του κάμα σούτρα, κάτοχος του Βουτντερστούφεν Ουνιβερσιτάτ της Ουψάλα στη μοριακή βιολογία ή πως τα 'χω με τον Απόστολο Γκλέτσο; ) τελικά θα αποκαλυφθούν πτυχές που στην κανονική ζωή μένουν θαμμένες. Δεν με νοιάζει ούτε ψάχνω αν είναι παραμύθι αυτό που διαβάζω, μιας και είναι το παραμύθι που θα 'θελε ο/η συνομιλητής, κι αυτό είναι μια αλήθεια του/της ... Επί πλέον, καμιά φορά λέμε περισσότερα και βαθύτερα πράγματα για μας σε κάποιον άγνωστο που δεν θα δούμε ποτέ, απ' ότι σε κάποιον που μας ξέρει καθημερινά.


Αλήθεια, ψέμα, πραγματικότητα, εικασία. Είναι αληθινές ή ψεύτικες οι μάσκες που φοράμε καθημερινά στην "πραγματική" μας ζωή;


Έρωτας; Φιλία; Όπως και στη ζωή εκτός διαδικτύου, ίσως και να τύχει. Μετά τι κάνουμε...



​

 

Χμμμμμμμμμ……….
Πιστεύω ή τουλάχιστον ελπίζω πως σε ένα χώρο σαν αυτόν του BDSM η επαφή και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να είναι πιο αληθινή και πιο ουσιαστική κατ’ επέκταση. (Ως προς την σεξουαλική συμπεριφορά και τις σχετιζόμενες με αυτήν επιλογές του καθενός τουλάχιστον). Φαντάζομαι σε όλους σας δεν ήταν λίγες οι φορές που γνωρίσατε κάποιο εν δυνάμει ¨έτερον ήμισυ¨ δαπανήστε χρόνο και προσπάθεια μέχρι να αποκτήσετε την οικειότητα που θα σας δώσει την άνεση να εξωτερικεύσετε επιθυμίες, φαντασιώσεις, fetish για να διαπιστώσετε με λύπη πως το πράγμα δεν προχωράει. Και όπως και να το κάνουμε υγιείς σχέση δεν μπορεί να υπάρξει αν στο sex δεν υπάρχει η σωστή χημεία.

Αυτά στο πρώτο μου post εξηγώντας έμμεσος και κάποιους από τους λόγους που βρίσκομαι εδώ.

 

Απάντηση: Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Αληθινό στη ζωή μας είναι το ψευδές.
Δηλαδή, η κοσμοεικόνα που κατασκευάζουμε για να επιβιώσουμε, να κατισχύσουμε. Δεν υπάρχει, με την έννοια ότι δεν είναι δυνατόν να απεικονισθεί, ο υποθετικός 'πραγματικός, υλικός' κόσμος. Κι αυτό γιατί κάθε απεικόνιση είναι γλωσσική και η γλώσσα αδυνατεί να εξέλθει από τον εαυτό της, για να 'αγγιστρωθεί' σε κάτι τις έξω από την ίδια. Δεν υπάρχει αλήθεια ως αντιστοιχία πρότασης - συμβάντος. Αλήθεια ονομάζουμε τη λογική συνοχή κάθε αυθαίρετα κατασκευασμένου κόσμου, εντός του οποίου στεγάζουμε την ύπαρξη μας. Ο ΄κόσμος' είναι το σύνολο των επιμέρος 'κόσμων', με τις σύστοιχες κι αναμεταξύ τους εχθρικές έως θανάτου, κοσμοεικόνες. Οικοδομούμε επιβιωτικά τον 'κόσμο' και την Ταυτότητα μας.
Στη μετανεωτερική μαζική δημοκρατία της αγοράς, η Ταυτότητα διασπάται και επιμερίζεται σε ένα σύνολο ρευστών, κερματισμένων, εφήμερων Ταυτοτήτων, κάθε μια από τις οποίες αντιπροσωπεύει ένα ψήγμα ατομικών εμπειριών, ήτοι το σύγχρονο Υποκείμενο - κουρελού, δίχως ιδιότητες, δίχως ενιαίο και διακριτό χαρακτήρα, με μοναδικό σημείο αναφοράς την κατανάλωση υλικών αγαθών.
Αυτή την υπαρξιακή αποδιάρθρωση των 'ριγμένων στον κόσμο' έμβιων σωρών από μπαλώματα, των ανθρώπων, αντανακλά ο Διαδικτυακός μεταμορφισμός, η δυνατότητα δηλαδή να είσαι ανά πάσα στιγμή οτιδήποτε, συνδυασμένο με το κάθε τι. Το ηλεκτρονικό πεδίο δεν γεννά αυτή την σκλαβωμένη στην καταναλωτική επιθυμία 'ελευθερία'. Αναβαθμίζει, απλώς, τις τεχνικές δυνατότητες έκφρασης της και της προσφέρει, κατά κόρον, κατάλληλους επιταχυντές. Ο καθείς φορά το προσωπείο -Ταυτότητα που προσιδιάζει στην όρεξη της στιγμής. Αλλά το προσωπείο δεν είναι μάσκα, που κρύβει τα αυθεντικό πρόσωπο. Τα κάθε λογής προσωπεία ενός εκάστου, οι πρόσκαιρες Ταυτότητες του, όσες κατ' ευφημισμόν αποκαλούνται ακόμα Ταυτότητα, στον ενικό, είναι το Πρόσωπο ριζωμένο στην κατάλληλη κοσμοεικόνα, υποδυόμενο ρόλους χωρίς εσώτερη συνάφεια.
Οποιοσδήποτε μπορεί να εμφανιστεί μέσω Διαδικτύου, και να λάβει θέση στο προσκήνιο των πολλαπλών κόσμων, με τη στολή της εφήμερης ή απωθημένης αρεσκείας του: Να είναι εδώ άνδρας και εκεί γυναίκα, πιο κεί ψηλός και παραπέρα στούμπος, ξανθός, μελαχρινός, βαθύπλουτος ή ζήτουλας. Αλλά σε μια κοινωνία τυπικώς ίσων ευκαιριών και άπειρων σκευασμάτων εύκολα προμηθεύσιμων, μπορεί όντως να είναι όλα αυτά και τίποτα από αυτά, στον ένυλο χρόνο του βίου του. Με ένα όριο: Τη ληξιαρχική πράξη και το Δελτίο Ταυτότητας. Η μοναδική ριζοσπαστική καινοτομία στη διαχείριση του Διαδικτυακού Ιστού έγκειται στην παραίτηση από την απαίτηση επιδείξεως αστυνομικού δελτίου ταυτότητας, για τις συνήθεις επισκέψεις και τις τρέχουσες συναλλαγές.

Für female....

 

Muchas gracias, querido Dolmance... !

Μια ερώτηξις, δύο, μάλλον --

Η γλώσσα, η επιλογή των λέξεων, των εκφράσεων, των δομών, δεν αποκαλύπτει χαρακτήρα; Έστω, μαζικοποιημένο χαρακτήρα;

Δεν έγκειται και στον συνομιλητή να τσιγκλίσει, να προκαλέσει και να διαβάσει τα, όχι άπειρα, προσωπεία και μέσα από τις γραμμές;


​

 

Συμφωνώ με όσα ισχυρίζεσαι, εκτός από αυτό που απομόνωσα. Όχι, διαφωνώ με τη Lara με τον MindMaster στη βασική σκέψη τους. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, η σκέψη να εμπλακώ σε αντιπαράθεση με τον MindMaster με εξοντώνει και μόνο ως σκέψη ένεκα των στιβαρών επιχειρημάτων του που πιθανολογώ ότι θα παρατάξει αλλά και της εύθραυστης ιδιοσυγκρασίας μου.  . Οφείλω λοιπόν να σε ευχαριστήσω. Η παρέμβασή σου ήταν σωτήρια.

Εύλογο ερώτημα το πρώτο

 

Απάντηση: Re: Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Δηλαδή πού διαφωνείς;

Τρυφερό και ευάλωτο άνθος, το μόνο που καταλαβαίνω είναι ο τρόμος σου για τον αντεροβγάλτη MindMaster, αυτό το απολίθωμα του ξετσίπωτου υλισμού και του Aufklärung. Όσο είμαι, όμως, εγώ εδώ τίποτα δεν σε απειλεί - όλους τους επίβουλους θα τους διαπεράσει το αιχμηρό ξίφος του Ιππότη - Φύλακα σου (τον περί ου ο λόγος τον έχω ήδη φονεύσει άπαξ, σε μονομαχία). Συνέχισε να διαλαλείς ατρόμητα τη γνώμη σου και να ασκείς υποτακτικά την κυριαρχία σου, κεχαριτωμένη αλωπεκή των ιστοτόπων.

 

Απάντηση: Re: Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Κατά την άποψή μου, μετά την αλλαγή πλεύσης στο ποστ #16, δεν υφίσταται όντως καμμία διαφωνία πλέον, επί της ουσίας του θέματος. Διαφωνία υπήρξε με τα λεγόμενα του αρχικού ποστ #13. Το "κλειδί" είναι πράγματι η Aufklärung (θηλυκού γένους, αν δεν απατώμαι), της οποίας αναμφίβολα τυγχάνω υπέρμαχος...

Νέα διαφωνία βεβαίως, προκύπτει εδώ

,
καθόσον φρονώ ότι η λοιδωρία των στιβαρών επιχειρημάτων καταδεικνύει μάλλον εύθραυστη λογική, παρά εύθραυστη ιδιοσυγκρασία (χωρίς βεβαίως να αποκλείει και τη δεύτερη).

Ασχέτως όλων αυτών βεβαίως Dolmance, οφείλω να πω ότι δεν με αφήνει ασυγκίνητο η αφοσίωση που δείχνετε ως Champion, των διαδικτυακών αλεπούδων έστω. Κι εγώ από καιρού προσπαθώ να γίνω Champion (γιά την ακρίβεια Champion Marinopoulos), ομολογώ όμως ότι έχω αποτύχει παταγωδώς...

 

Σ ευχαριστώ ευγενικέ Ιππότη - Φύλακά μου. Η ρώμη σου και η πολεμική σου δεινότητα μου επιτρέπει πλέον να διαλαλώ τις υποτακτικές απόψεις μου, νιαουρίζοντας, ως γαλή των ιστοτόπων, όχι αλωπεκή, ευχόμενη να μην σε αποσπώ από άλλα ευγενή και υψηλά καθήκοντα σου. Ο κόσμος και οι δεσποσύνες σε χρειάζονται εξ ίσου. 

Δεν λοιδορώ, αντιθέτως αναγνωρίζω. Άλλωστε πράγματι η λογική μου είναι εξ ίσου εύθραυστη με την ιδιοσυγκρασία μου, όπως ορθώς διέκρινες, οπότε η μόνη επιλογή που μου απομένει είναι, φευ, να μην εισέλθω στον αγωνιστικό χώρο. Η ήττα μου θα ήταν βεβαία.