Εξάρτηση...

Re: Απάντηση: Re: Εξάρτηση...

Δηλαδή κάποιος Master μπορεί να αντλήσει απόλαυση ακόμη και από μία σχέση με μία "ανεπαρκώς" εκπαιδευμένη slave; Για να την προστατεύσει από ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δεν θα είναι "λίγη" η σχέση; Για τον Master εννοώ, δεν ξέρω γιατί αλλά εκεί επικεντρώνεται η σκέψη μου, ίσως με ιδιοτελή ανιδιοτέλεια, ίσως όχι. Η slv δεν θα ξέρει την διαφορά έτσι κι αλλιώς, αν και (τώρα) ίσως θα την ψυχανεμίζεται. 

 

MPslave ευχαριστώ για την απάντηση. Έτσι είναι εν μέρει, συμφωνώ, και δεν είναι ψυχρό να ζει κανείς την ζωή του ώς Άνθρωπος και να αποδέχεται και να αντιμετωπίζει με δύναμη, κουράγιο και ζωτική ενέργεια όλες τις χαρές και τις λύπες που θα του φέρει η ζωή μπροστά του. Απλά πιστεύω ότι υπάρχουν μερικές καταστάσεις από τις οποίες κάποιος ίσως δεν μπορέσει να ανανήψει ψυχικά, ίσως και από επιλογή του.

Και φυσικά όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν πράγματα που είναι χειρότερα από τον θάνατο.

 

Απάντηση: Εξάρτηση...

Η αντίφαση μπορεί, πράγματι, να είναι μόνο φαινομενική.Ωστόσο,ακόμη δεν έχει εξηγηθεί ικανοποιητικά το εξής: Μέσα από ποιές διεργασίες μια σκλάβα κατορθώνει και αποκτά καλύτερο έλεγχο της ζωής της ενώ ζει μέσα σε μια προσωπική σχέση βαθιάς εξάρτησης?Και πρόκειται για μια κατάσταση που όντως ισχύει! Πολλές φορές, μάλιστα, η σκλάβα προς έκπληξή της αντιλαμβάνεται όλη αυτή την αλλαγή εκ του αποτελέσματος, όταν τη βιώνει ως συντελεσμένη πραγματικότητα.
Η lara[E-p] ,κάπου αλλού έχει γράψε πως από τότε που ανήκει μπορεί και ανταποκρίνεται σωστότερα στο ρόλο της ως μητέρα και στη σχέση της με τα παιδιά της.(Δεν το μεταφέρω ακριβώς και ας με συγχωρέσει..). Ανάλογα, ορθότερη αντιμετώπιση των καταστάσεων διαπιστώνω κι εγώ στη ροή της καθημερινότητάς μου.Ομολογώ πως δεν έχω ακόμη κατανοήσει τη διαδικασία μέσα απ' την οποία πραγματώνεται μια τέτοια αλλαγή.Όσο περισσότερο βαθαίνει η αποδοχή της υποταγής τόσο περισσότερος είναι ο δυναμισμός του υποτακτικού προς το περιβάλλον του, τόσο πιο συγκροτημένη η εικόνα του προς τα έξω.Φαινομενικά πρόκειται για αντιφατικές καταστάσεις που ομως τελικά συνδέονται και μάλιστα σε μορφή αιτίας-αιτιατού.Ο όλος μηχανισμός, όμως , συνεχίζει (για μένα) να αποτελεί ένα μυστήριο.

 

  δεν ξέρω καλη μου πόσο μυστήριο είναι !!

Για την ακρίβεια πιστεύω ακράδαντα ότι δεν ειναι καθόλου μυστήριο.
Είναι απλά η αλληλεπίδραση, η θετική επιρροή (η καλύτερη δυνατή) που μπορεί να έχει ένας Κύριος που νοιάζεται και ασχολείται με την σκλάβα Του. Είναι η δυνατότητά Του, να μη σκέφτεται την πάρτυ Του (όπως ειπε κάποια φίλη σε μια συζήτηση  στο τσατ) αλλα να είναι Εκείνος, για εκείνη με ανάλογο τρόπο, όπως εκείνη είναι γι Αυτόν!!


(χαίρομαι για σενα Magda37 και για Εκείνον και για Ο/σους καταφέρνουν να πετύχουν μια τόσο μοναδική σχέση μπράβο Τ/τους!!) 

 

Μεταφέρω εδώ το ποστ αυτό και παραθέτω άλλο ένα νήμα στο οποίο συζητήθηκε η Εξάρτηση:Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα

 

Η σαδομαζοχιστική σχέση,δεν προυποθέτει εξάρτηση.Βέβαια,το τί εννοεί ο καθένας εξάρτηση,είναι άλλο θέμα...

 

Η σαδομαζοχιστική σχέση δεν προϋποθέτει ούτε εκπαίδευση.
Απλά δεν είναι όλες οι σχέσεις στο bdsm αμιγώς σαδομαζοχιστικές.


Αναφορικά με το θέμα της εξάρτησης (υπό το πρίσμα του Ds δηλαδή την εξάρτηση της σκλάβας - όχι υποτακτικής, όχι bottom- από τις διαταγές και την καθοδήγηση του Κ. της) τις προάλλες συζητώντας με ένα αγαπητό φίλο, ανακάλυψα ακόμα ένα επιπλέον λόγο για τον οποίο προσωπικά εγώ έχω αναπτύξει κάποιου είδους προσκόλλησης προς τον Κ. μου.

Είμαι απίστευτα μαζοχα.
Όταν λαμβάνει χώρο κάποια συνεδρία από ένα σημείο πόνου και μετά, παυω να έχω την οποιαδήποτε συναίσθηση του τι συμβαίνει στο σώμα μου και πόση ποσότητα πόνου είμαι σε θέση να δεχτώ.
Είμαι μια από τις περιπτώσεις που είμαι ανίκανη να χρησιμοποιήσω safeword, για τον απλό λόγο πως δεν αντιλαμβάνομαι τα όρια μου - τα οποία και βέβαια έχω όπως όλοι, είμαι άνθρωπος και κάθε άνθρωπος μπορεί να δεχτεί πεπερασμένη ποσότητα πόνου, ανάλογα με τις αντοχές του. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θα μπορούσα να είμαι σε συνεδρία με άγνωστο ή κάποιο τον οποίο δεν γνωρίζω πάρα μα πάρα πολύ καλά και μέσα από μεγάλο χρονικό διάστημα έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου, αναφορικά με το οτι γνωρίζει τι, πως, πότε και αν θα με πονέσει, χωρίς να με ακρωτηριάσει ή σκοτώσει.
Γιατί αλλιώς δεν θα μπορώ να αφεθώ καθόλου, με φοβάμαι.
Κι αυτή η εμπιστοσύνη θέλει τρομερά πολύ χρόνο και πολλές αποδείξεις για να δημιουργηθεί. Αποδείξεις πως είναι Εκείνος σε θέση να αντιλαμβάνεται ακόμη και στο πυγοράπισμα, πότε έφαγα αρκετές και είναι ώρα να σταματήσω, μην εκλαμβάνοντας την έλλειψη αντίδρασης ή και τις ικεσίες μου για ακόμη περισσότερο πόνο ως πράσινο φως.
Κάποιον που κυριολεκτικά να μπορώ να βάλω τη ζωή μου στα χέρια Του.

Για τον καθένα τέτοια άτομα δεν μπορούν να είναι πολλά, οπότε χάνοντας κάποιο τέτοιο Κ. πέρα από τις οδηγείς και καθοδήγηση, χάνω την δυνατότητα να λαμβάνω πόνο, με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζω, παραδιδόμενη απόλυτα στην κρίση και διάθεση Του.
Αλτρουιστικά το ξέρω όλα αυτά!  

 

Αγαπητή Λάρα, πέρα από το γεγονός ότι μου ακούγεσαι απίστευτα ποθητή  θεωρείς -ίσως είναι άσχετο με το παρόν νήμα, συγχωρείστε με - ότι ο μαζοχισμός (σωματικός ή ηθικός) πρέπει να χαλιναγωγείται μέσα στη σχέση M/s; Δηλαδή, αποτελεί αντικείμενο της εκπαίδευσης; Είτε προ-υπάρχει, είτε όχι.

Θέλω να πω, ο μαζοχισμός, στην απόλυτη μορφή που τον περιγράφεις, ώς μία πλήρης παράδοση (είναι παράδοση στον Αφέντη άραγε ή το γνωστό σε όλους μας submode), βιώνεται μόνο σε συνάρτηση με τον Αφέντη; Και αν ναι (έτσι το κατάλαβα), αποτελεί δευτερεύον στοιχείο της σχέσης, ένα ανάμεσα σε πολλά; Είναι δηλαδή απλά μία έκφραση της σχέσης Κυριαρχίας - υποταγής;

Τί θα γινόταν αν ο Αφέντης επέλεγε να μην ασκήσει το εργαλείο του πόνου ως έκφραση;

Για να το συνδέσω και με το νήμα, αν υποθέσουμε ότι ένας Αφέντης επιθυμεί έναν βαθμό εξάρτησης από την σκλάβα του (σε συνδυασμό με την αυτάρκειά της), επιθυμεί αυτή η εξάρτηση να είναι προς το άτομό του, ή προς το submode?

 

Είναι παράδοση έμμεση στιν Αφέντη και από τη στιγμή που μπορεί να έχει απόληξη του τον οργασμό δεν είναι submode -το οποίο δεν είναι από πρώτο χέρι γνωστό σε όλους μας παρεπιπτόντως, έχω μιλήσει με πολλές που δεν το έχουν βιώσει.

Δεν μπορώ να ξέρω τι θα γινόταν αν ο Αφέντης επέλεγε να μην ασκήσει το εργαλείο του πόνου ως έκφραση σε μια Ms σχέση απλούστατα γιατί δεν θα ήμουν ποτέ σε μια τέτοια σχέση.

Είμαι μια μαζοχίστρια σκλάβα και χρειάζομαι έναν Σαδιστή Αφέντη.
Χρειάζομαι κάποιον που να απολαμβάνει να μου προσφέρει πολύ πόνο όσο απολαμβάνω εγώ να τον παίρνω.
Κάποιον που να με κάνει να λιώνω στον πόνο σε βαθμό κάποιες φορές που να νιώθω πως ο θάνατος θα ήταν λύτρωση.

Αυτό χρειάζομαι για να μην στρέφω τον μαζοχισμό μου προς τα μέσα και να αυτοκαταστρέφομαι, ή να ψάχνω εξευτελισμό και πόνο σε κοινωνικό ή άλλο επίπεδο.

Ο Σαδιστής λοιπόν Αφέντης που κατορθώνω να βρώ που ικανόποιεί την ανάγκη μου αυτή πολύ καλά, είναι και δεν τρομάζω να το πω κι ας σκιάζονται κάποιοι, σαν τον προμηθευτή της δόσης του ναρκωτικού μου, τον οποίο χρειάζομαι και από τον οποίο εξαρτιέμαι για να πάρω αυτή μου τη δόση.
(Αναφέρομαι σε ναρκωτικά και δεν είμαι εκτός με τον παραλληλισμό μια και τον πόνο τον αποζητώ για χάρη πέρα της όποιας πιθανής λύτρωσης πιθανόν να ψάχνω που είμαι "κακή" κι επειδή όλες οι ουσίες που εκκρίνονται με "ανεβάζουν" κυριολεκτικά. (Φτάνει να δεις το χαμόγελο μου μετά και θα καταλάβεις τι εννοώ   )

Αυτού του είδους την εξάρτηση την αναφέρω σαν επιπλέον από αυτή που προκαλείται για την καθοδήγηση και τις εντολές Του.
Και σίγουρα δεν έχει αλτρουιστικές βάσεις.
Πολύ λίγα όμως κατά την άποψη μου έχουν.

Θέλει να δινει πόνο, εξευτελισμό, καθοδήγηση, οδηγίες κ.τ.λ. κι εγώ θέλω να παίρνω πόνο εξευτελισμό, καθοδήγηση, οδηγίες κ.τ.λ.
Τίποτα απ΄ αυτά δεν είναι παρά σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις αλτρουιστικά, αν και αναμφισβήτητα μέσα σε μια Ms σχέση υπάρχουν και στιγμές αλλά και περίοδοι όπου μια σκλάβα μπορεί να προσφέρει μόνο, χωρίς αντάλλαγμα.
Αν συμβαίνει και το αντίστροφο δεν ξέρω. Ίσως να θεωρούνται τέτοιες οι στιγμές και οι περίοδοι που ο Κ. προσφέρει την καθοδήγηση και εντολές του ενώ η σκλάβα δεν ανταποκρίνεται ανάλογα για κάποιους λόγους.

 

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση lara [E-p]. Έχω μία διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, αλλά είναι μάλλον καθαρά υποκειμενική, δεν γνωρίζω κατά πόσο οποιοσδήποτε άλλος θα την συμμεριζόταν. Τυχαίνει να γνωρίζω περί ναρκωτικών ουσιών κι επίσης τυχαίνει να γνωρίζω περί εθισμού στις ενδορφίνες. Αλλά έτερον εκάτερον. Υπάρχουν και απεξαρτημένοι.

Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν με ενδιαφέρουν πολύ πλέον σχέσεις του τύπου δώσε μου αυτό που επιθυμώ και πάρε αυτό που επιθυμείς. Επικεντρώνομαι σε κάτι που θεωρώ πιο απολαυστικό, πράγμα που ήταν και ο μόνος λόγος που εισήλθα στον χώρο. Αλλά αυτό ισχύει για μένα και μόνο, είναι φυσικό να μην έχουμε όλοι τις ίδιες επιθυμίες, και έτσι είναι καλύτερα, μου αρέσει πολύ αυτό και σέβομαι την διαφορετικότητα όπως θα ήθελα να την εκτιμούν και να την αποδέχονται και οι άλλοι. Είναι βασικό αυτό, κατ' εμέ, και χαίρομαι που το ξέρεις εκ των προτέρων, όπως έχει αποδειχθεί σε κατ' ιδίαν συζητήσεις μας, ξανά και ξανά. 

Σ' ευχαριστώ και πάλι.

 

lara[E-p]
Χωρίς να θέλω να φανώ κυνική, διαβάζοντας τα κείμενα σου μου δημιουργείται η αίσθηση ότι ποτέ δεν βρήκες αυτό που ψάχνεις. Ειλικρινά σου εύχομαι να βρεις τη λύτρωση που αποζητάς.

 

Εγώ αντιθέτως, διαβάζοντας τα κείμενα της Λάρας έχω την αίσθηση ότι βρήκε ακριβώς αυτό που έψαχνε.

Define λύτρωσις please.