--Σπαράγματα Νάρκισσου--

Σπαράγματα Νάρκισσου--

ΕΓΩ, δεν ξέρω τίποτε!!
Ας μιλήσουν οι Α/άλλοι για Μένα!

 

 

Ένα θέμα με κάποιος θολές και ενδιαφέρουσες σχέσεις με τον χώρο μας. Θα απαντήσω σύντομα. Μέχρι τότε Θα σε πείραζε λουλούδι μου να μεταφέρω το post εκείνο εδώ, όπως και τον πίνακα του Ερμή; Να ξέρεις όμως ότι αυτόματα θα προηγηθεί του δικού σου λόγω της χρόνου που τοποθετήθηκε.

 

Ομιλείς φαντάζομαι για δουλοπρεπείς, γλοιώδεις χαρακτήρες, κοινώς... γλύφτες.
Συνήθως αυτοί εξυψώνουν σε αντικείμενο λατρείας την εμφάνιση κάποιου ανθρώπου. Δεν είναι όμως όλοι οι άνθρωποι έτσι.
Η αντικειμενική άποψη για την εικόνα κάποιου απορρέει από το μέσο όρο, όχι από τη θλιβερή μειοψηφία που συνηθίζει να προσκυνά ανθρώπους και είδωλα. Κάποιος σοβαρός άνθρωπος δε θα τους λάμβανε καν υπόψη του.
Συνεπώς ούτε σε αυτή την περίπτωση δικαιούται κάποιος να καβαλήσει καλάμι.

Ναι θα μπορούσε.
Αλλά σημείωσα πως η εικόνα των άλλων για εμάς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, όχι να εξαρτόμαστε κατ’ ανάγκη από αυτήν.

 

Υπέροχο θέμα, llazouli! Τα τεράστια εγώ μας...

Τα ego trips που είναι εθιστικά, πάντα να θέλουμε να μας ανεβάζουν ή να νοιώθουμε πως νικάμε, πως είμαστε οι πρώτοι και καλύτεροι γενικώς. Χρειαζόμαστε νέο αίμα να το τρέφει, διαρκώς νέες γκομενίτσες να κατακτάμε, νέους θαυμαστές να "παίζουμε". ('Αντε να κάνεις σχέση μετά...)

Τα πληγωμένα εγώ μας, ή που πληγώνονται τόσο εύκολα... Δεν είναι μόνιμα εμπόδιο σε κάθε τι; Δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε κάτι μήπως φάμε χυλόπιττα ή αποτύχουμε. Ε, και; Πόσο τραγικό είναι; Το μαζεύεις, το ξαναστήνεις στα πόδια του και πάλι απ' την αρχή...


Είναι τόσο εύκολο να χειριστείς κάποιον αν έχεις το εγώ του ικανοποιημένο στο σωστό βαθμό και στη σωστή ισορροπία ασφάλειας και ανασφάλειας -- λολ -- μη μας πάρουν και χαμπάρι και μας πουν γλύφτες, όμως. Κι όμως, αν το εγώ είναι εύκολα τρωτό, πρέπει να προσέχεις που ...πατάς, αλλιώς η επικοινωνία είναι αδύνατη.


Ναι, είμαι ναρκισίστρια κατά κάποιο περίεργο τρόπο, ναι, έχω τεράστιο εγώ. Με τα χρόνια έχω προσπαθήσει να μάθω να μην με εμποδίζει, να μην το επενδύω σε ασήμαντα στιγμιότυπα και ζητήματα δευτερεύοντα. Ενίοτε πια, παίζω μαζί του εκεί που με πονάει για να μάθω να αντέχω στις γρατζουνιές. Να το εξαρτώ από τη δική μου, κυρίως, κρίση. Να το στηρίζω σε αληθινές και όχι μυθοπλαστικές βάσεις. Πάνω απ' όλα, προσπαθώ να μην χρειάζεται να μειώσω κανέναν ηλιθίως για να νοιώσω ανώτερη, να μην εφευρίσκω εχθρούς για να βρω σκοπό ύπαρξης και να μην αποτελεί εμπόδιο στις σχέσεις μου. Να βρίσκω κάτι άξιο λόγου να ασχολείται. Ακόμα προσπαθώ... Σε τελική ανάλυση, όπως όλα που μπορεί να αποβούν και αρνητικά, να είναι λειτουργικό.



​

 

Η κοπέλα βρίσκεται από πάνω και είναι χάρμα οφθαλμών πλησιάζουμε και οι δύο και ελάχιστα πριν την στιγμή της κορύφωσης γυρνάει κοιτάει πίσω της και τελειώνει με έναν εντυπωσιακό τρόπο.

Λίγο πιο μετά την ρωτάω τι ήταν αυτό που κοίταξε, κοκκινίζει μου λέει και με αφήνει σύξυλο.

«Τα λακκάκια μου»

Μία από τις πιο απολαυστικές εμπειρίες μου είναι η εξής…

Κοιτάζομαι στον καθρέπτη, δίπλα στο κρεβάτι είναι η κοπέλα που είμαστε μαζί, με κάποιον άλλον και τη παίρνει στα τέσσερα. Η κοπέλα πλησιάζει στον οργασμό και με ρωτάει…

«Να τελειώσω;», συνεχίζω και κοιτάω στον καθρέπτη, σα να την αγνοώ.
«Να τελειώσω;», συνεχίζω…σα να την αγνοώ.
«Σε παρακαλώ να τελειώσω;», σαν από μακριά να την ακούω.
«…», «τι καύλα που είμαι ο πούστης»

Πάντα είχα την απορία, το εγώ μου με ωθεί σε αυτού του είδους την έκφραση ή το αντίστροφο; Μάλλον και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα. Σίγουρα ο ναρκισσισμός δεν είναι απαραίτητη συνθήκη στο να την βρίσκεις κυριαρχικά. Όπως και δεν είναι σίγουρο ότι αν την βρίσκεις με αυτόν τον τρόπο τονώνονται τα ναρκισσιστικά σου στοιχεία. Από τα πιο απολαυστικά πλάσματα για τις ορέξεις μου, είναι άτομα με έντονα ναρκισσιστικά στοιχεία. Μπορείς να κάνεις τόσα, μα τόσα πολλά.

Πριν από μερικές ημέρες είδα στο ΣΚΑΙ ένα ντοκιμαντέρ που το φινάλε του μπορώ να πω ότι με τάραξε ελαφρώς.

Ασχολιόταν με την Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, έλεγε ότι κάπου το 1% του πληθυσμού (δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για το ποσοστό) πάσχει από αυτήν, ότι αναζητούν τα «θύματα» τους, στο υπόλοιπο ποσοστό και στο τέλος μίλησε ένας από τους πάσχοντες.

Έλεγε ότι αυτό που έχει δεν είναι διαταραχή, αλλά ένδειξη φυσικής ανωτερότητας σε σχέση με τους υπόλοιπους. Και αν μη τι άλλο ανήκει στους λίγους προνομιούχους, αφού υπάρχουν τόσοι πολλοί άλλοι έτοιμοι να τον λατρέψουν…

Κοιτούσα στον καθρέπτη και αναρωτιόμουν. Λες;;;

 

Είναι ακριβώς όπως τα λες.

Άσε που μια νάρκισσος υποτακτική κάνει πιο ωραίο θόρυβο, όταν σπάει.

 

Dear thanasis,

We are pleased to inform you that you have just passed the eligibility criteria for membership in our secret elite club of the Great Chamber Pots.

Details of our forthcoming activities will be sent to you shortly.

 

Αυτό και κάποιος άλλος κυρίαρχος το είπε, όχι με τα ίδια λόγια. Με παρεμφερή, αλλά η ουσία είναι ίδια. Τελικά , είναι αλήθεια???   

 

Απάντηση: Re: --Σπαράγματα Νάρκισσου--

απο τα καλυτερα σου ποστ Ηλία  

Φυσικά.. που να ακουσεις δε κ τον ηχο οταν σπάει ο κυρίαρχος..

 

Re: Απάντηση: Re: --Σπαράγματα Νάρκισσου--

<τρίβει το σαγόνι, σκέφτεται, και αναρωτιέται....> αλήθεια????
ξέρουμε κανέναν????? 

 

Τον Αχιλλέα, στην θέα της Πανθεσίλειας...