Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Σ' ευχαριστώ και πάλι  Θα προσφέρω από εδώ και πέρα rep για κάθε σου τέτοιο ποστ.

 

Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Αυτο ειναι σκανδαλο Ηλια. Εγω να στιβω το μυαλο μου να γραφω ποστ και να περνω ενα τσιγγουνικο +9 και εσυ να δινεις τα rep σε 3 τελειες!!

 

Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Ναι αλλά εσύ δεν είσαι τόσο γοητευτική...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

Φιρι φιρι το πας να στον σφυριξει μου φαινεται...

 

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα πουλί. Στολισμένο με δυο τέλειες φτερούγες και λαμπερό, χρωματιστό και υπέροχο φτέρωμα. Ήταν δηλαδή ένα ζώο φτιαγμένο για να πετάει ελεύθερο και να αιωρείται στον ουρανό, δίνοντας χαρά σε όποιον το παρατηρούσε.

Μια μέρα, μια γυναίκα είδε το πουλί και το ερωτεύτηκε. Έμεινε να κοιτάζει το πέταγμα του με το στόμα ανοιχτό από τη σαστιμάρα, με την καρδιά της να γοργοχτυπάει και τα μάτια της να λάμπουν από συγκίνηση. Την κάλεσε να πετάξει μαζί του και ταξίδεψαν μαζί στον ουρανό μέσα σε απόλυτη αρμονία. Η γυναίκα θαύμαζε, υμνούσε και λάτρευε το πουλί.

Αλλά τότε σκέφτηκε: Μπορεί να θέλει να γνωρίσει μακρινά βουνά! Και η γυναίκα αισθάνθηκε φόβο. Φόβο μην το ξανανιώσει πια αυτό με άλλο πουλί. Και αισθάνθηκε φθόνο, φθόνο για την ικανότητα του πουλιού να πετάει.
Και αισθάνθηκε μοναξιά. Και σκέφτηκε: Θα στήσω παγίδα. Την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί το πουλί, δε θα ξαναφύγει.

Το πουλί που ήταν και αυτό ερωτευμένο, επέστρεψε την επόμενη μέρα, έπεσε στην παγίδα και κλείστηκε στο κλουβί.
Κάθε μέρα η γυναίκα κοιτούσε το πουλί. Ήταν το αντικείμενο του πάθους της και το έδειχνε στις φίλες της, που σχολίαζαν: "Μα εσύ τα έχεις όλα".
Όμως άρχισε να γίνεται μια παράξενη μεταμόρφωση: αφού είχε το δικό της πουλί και δε χρειαζόταν πια να το κατακτήσει, έχανε το ενδιαφέρον της. Το πουλί, χωρίς να μπορεί να πετάξει και να εκφράζει το νόημα της ζωής του, πήρε να μαραζώνει, να χάνει την λάμψη του, να ασχημαίνει-και η γυναίκα δε του έδινε πλέον την προσοχή της, μόνο το τάιζε και φρόντιζε το κλουβί του.

Μια ωραία μέρα, το πουλί πέθανε. Η γυναίκα λυπήθηκε πολύ και το σκεφτόταν συνέχεια. Αλλά δε θυμόταν το κλουβί, θυμόταν μόνο τη μέρα που το είδε πρώτη φορά, να πετάει ευχαριστημένο μέσα στα σύννεφα.

Αν παρατηρούσε τον εαυτό της, θα ανακάλυπτε ότι αυτό που τη συγκινούσε τόσο πολύ στο πουλί ήταν η ελευθερία του, η ενέργεια που εξέπεμπαν οι φτερούγες του, όχι το ίδιο του το σώμα.
Χωρίς το πουλί και η δικής της ζωή έχασε το νόημα της και ο θάνατος ήρθε να χτυπήσει την πόρτα της.

"Γιατί ήρθες?" ρώτησε το θάνατο.
"ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΤΑΞΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ", αποκρίθηκε ο θάνατος.

"ΑΝ ΤΟ ΕΙΧΕΣ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ, ΘΑ ΤΟ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑΖΕΣ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΕΙΣ."

ΕΝΤΕΚΑ ΛΕΠΤΑ
PAULO COELHO

 

Υπάρχει κανένας υπακτικός/η, που να θέλει να μιλήσει για την Διεκδίκηση της Ελευθερίας?

 

 

Απάντηση: Διεκδίκηση της Ελευθερίας

ελεύθερος ή αφημένος στα προσωπικά πάθη ;

όσο πιό ψηλά στο βουνό ανεβαίνεις τόσο πιό λίγο το οξυγόνο ,μονάχα αυτοί που έχουν εκ-παιδευτεί (μπορείς να το λάβεις και χωρίς το "εκ" ) ελέγχουν την αναπνοή τους και μπορούν και συνεχίζουν . ο καθένας όπου φθάνει 'φυσικά' .

εγώ(προσωπικά) θα μου πεις είμαι από αυτούς στη ρίζα του βουνού ,χαζεύω σε μία ρεματιά και ανασαίνω λαίμαργα και αδηφάγα ... το κάνω συνειδητά όμως και από επιλογή μου .

θα μου απαντήσετε τότε είμαι ελεύθερος γιατί κάνω ότι θέλω ,θα ανταπαντήσω ότι όχι δεν είμαι ελεύθερος αλλά σκλάβος των ορμών μου .

δεν είναι θέμα της κοινωνίας ή γενικευμένα 'των άλλων' αλλά θέμα του εαυτού μας ,το κορμί μας ένα πεδίο μάχης ψυχής και καρδιάς και εδώ φέρνω ένα αγαπημένο μου τραγουδάκι



είναι απατηλή έννοια αυτή της ελευθερίας ...