Θέλω να σε δώ...

Μου έχει τύχει. Θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα.

Το κυρίαρχο άτομο αποφασίζει να τιμωρήσει, για κάποιο λόγο, το υποτακτικό. Κάποια στιγμή σταματά την τιμωρία και δε συνεχίζει, όσο και ο άλλος παρακαλά. Του λέει ότι αυτό είναι η τιμωρία του.

Άλλο παράδειγμα: Ερεθίζει σε μεγάλο βαθμό το υποτακτικό και του απαγορεύει να φτάσει σε οργασμό. Και εδώ η τμωρία που θα έχει είναι μόνο ψυχολογική, δεν πρόκειται να προκαλέσει κάποια βία.

Όλα αυτά, δηλαδή ο μαζοχισμός ή ο σαδισμός, είναι καταστάσεις που, σε τελική ανάλυση, τις αποτυπώνει(και κάποιες φο΄ρες τις δημουργεί) ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Άρα αν παίξει κάποιος με τους νευρώνες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος ή του εγκεφάλου, τότε εξασκεί την πιο μεγάλη βία: δεν γίνεται στην πράξη (άρα δεν φτάνει σε μια λύση) είναι όμως βίαιη (όσον αφορά στην ψυχολογία).

Δεν ξέρω να σε διαφώτισα λίγο.

 

Δύο τινά παρατηρώ σε αυτό το αίτημα. Είτε το άτομο που το ζητά θέλει να ξεπεράσει την ζήλια/ κτητικότητα προς τον σύντροφό του (υπέρβαση), είτε αποζητά τον ψυχολογικό πόνο μέσω αυτού του θεάματος. Ενδεχομένως να συμβαίνουν και τα δυο ταυτόχρονα, το ερώτημα είναι αν αυτή η πράξη την καυλώνει και για ποιό λόγο.
Αν δεν της προκαλεί ηδονή, τότε είναι ένα προσωπικό crash test και τίποτε παραπάνω, φέρνοντας τνν ίδια αντιμέτωπο με ένα όριό της, αποζητώντας την επίτευξη ενός ego trip μέσω μιας μαζοχιστικής πρακτικής. Κάτι που ίσως ανέφερες εσύ

με τον όρο "δύναμη".*
Αν το σκηνικό αυτό την ηδονίζει, τότε πέρα από το ego trip του "μπορώ να το αντέξω, είμαι δυνατότερη από όσο νόμιζα", ο μαζοχισμός λειτουργεί ενισχυτικά ως προς την ηδονή. Κοινώς, κάποια μαζοχιστικά στοιχεία υπάρχουν στην προσωπικότητά της, τα οποία αφυπνίζονται μέσω αυτής της εικόνας.

Στην βάση της η υποτακτικότητα εμπεριέχει τον μαζοχισμό, είτε σε σωματικό επίπεδο, είτε σε ψυχολογικό, είτε σε φιλοσοφικό, η Κυριαρχικότητα όχι. Επειδή μιλάμε όμως για ανθρώπους και όχι για ορισμούς, τίποτε δεν θεωρώ απίθανο να συμβαίνει, με σαφή όμως προτίμηση προς σαδισμό ή μαζοχισμό.

Αν είναι αίτημα δεν κινεί τα νήματα, αν είναι απαίτηση ναι. Επιπλέον με την απορία σου

σε διαβεβαιώνω πως δεν ανατρέπονται ισορροπίες εάν αιτηθεί ο μαζοχιστής κάτι. Συνήθως λειτουργεί ως αποδέκτης, χωρίς να σημαίνει πως δεν μπορεί να ζητήσει ο ίδιος να δεχθεί κάτι που θέλει.

Εφόσον την ηδονίζει ο τρόπος που της προκαλείται ο ψυχολογικός πόνος (έστω και αν τον επέλεξε η ίδια) τότε εκτιμώ πως ναι, μιλάμε για μαζοχισμό εκείνη την στιγμή. Ακόμα περισσότερο με την απλή παρουσία της εκεί (την μη συμμετοχή της), που την φέρνει ενδεχομένως σε θέση αντικειμένου.

Ναι (στην συντριπτική πλειοψηφία τους)

Θα έλεγα άτομο με μαζοχιστικές τάσεις, όχι καθαρά μαζοχιστής.

*κανένας δεν νομίζω να θεωρεί τους μαζοχιστές "αδύναμους"... παρά το πως επιλέγουν οι ίδιοι να φαίνονται κάποιες φορές.

 

Αυτό που λές ότι έγινες πιο δυνατή, αυτό ακριβώς είναι η λύση του τραγικού μέρους σε αυτή τη σχέση, διότι όλα αυτά είναι ένα θεατρικό παιχνίδι, με την έννοια της παράστασης και όχι του ψεύδους.

Πάντως σε ζηλεύω για αυτή σου τη σχέση και για την πόλη που μένεις. Όνειρό μου είναι να επισκεφτώ αυτά τα μέρη.

 

Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει και εγώ. Ότι την ερεθίζει, την ερεθίζει. Τον λόγο τον ψάχνω ακόμα.

 

Η εκτίμησή μου (όπως προειπα) είναι είτε μαζοχισμός, είτε ego trip, είτε συνδιασμός των δύο.

 

Ενδιαφέρον. Αλλά έχω την εντύπωση ότι το συγκεκριμμένο δεν είναι κατ' ανάγκη μαζοχιστικό βίτσιο. Σε πολλούς / πολλές vanila αρέσει να βλέπουν τον / την σύντροφο τους με κάποιο άλλο άτομο. Το συγκεκριμμένο ονομάζεται ζηλοφιλία. Η διέγερση που προκαλείτε όταν βλέπουμε τον σύντροφο μας με κάποιο άλλο άτομο. Μπορεί να είναι μαζοχιστικό βίτσιο όταν περιέχει χαρακτηριστικά "εξευτελισμού" αλλά δεν είναι στην πράξη πάντα απαραίτητο αυτό. Μάλλον η διέγερση προκαλείτε διότι αντιλαμβανώμαστε ότι ο συντροφός μας δεν είναι απαραίτητα δικός μας. Συνεπώς η αντίληψη ότι μπορεί να το χάσουμε, ενεργοποιεί τα λιμπιντικά - κτητικά μας αντανακλαστικά.

Ότι είναι αυτονόητο και θεωρούμε ότι το κατέχουμε πάυει να προσελκύει το ενδιαφέρον μας. Όταν αντιλαμβανώμαστε ότι μπορεί και να το χάσουμε, αν μας ενδιαφέρει, το ενδιαφέρον μας αναζοπυρώνεται.

 

Δεν μπορεί δηλαδή η ηδονή να προέρχεται καθαρά απ' το ego trip; Πρέπει οπωσδήποτε να ενισχύεται από κάτι άλλο, δη τον μαζοχισμό στην προκειμένη περίπτωση; Δεν μου κολλάει καλά "ego trip" και μαζοχισμός μαζί.
Επίσης, όσον αφορά την περιγραφή στον λόγο του ego trip, υπάρχουν διάφορες πλευρές. Αυτή που ανέφερες εσύ είναι μία απ' αυτές, απ' τη δική σου ίσως οπτική γωνία. Σε μένα π.χ., το μόνο κοινό στην εξήγηση θα ήταν το ego trip. Ο λόγος γι' αυτό όμως είναι εντελώς διαφορετικός.
Σκέψου ίσως πώς νιώθει κάποιος Κυρίαρχος που δίνει την σκλάβα του για χρήση σε κάποιον άλλο  

Υ.Γ. Ευχαριστώ για την απάντηση. Με βοήθησε, σε προσωπικό επίπεδο, να ξεκαθαρίσω το θέμα.

 

Το θέαμα την πονά; Αν ναι και ταυτόχρονα την ηδονίζει, τότε μιλάμε για έκφραση μαζοχισμού. Επιπλέον, ο μαζοχιστής κάλλιστα μπορεί να βιώνει ένα ego trip την στιγμή χρησιμοποιείται, είτε από πλευρά αντοχής/ υπομονής (προβολή προς τον σαδοστή), είτε ως δική του αυτοκάθαρση/ εξιλέωση (αυτοαναφορικά). Αμφότερες οι περιπτώσεις μπορούν να ηδονίσουν κάποιον μαζοχιστή.

Ένας Κυρίαρχος ικανοποιείται βλέποντας την σκλάβα του να λειτουργεί ως αντικείμενο χρήσης για την ικανοποίηση άλλων, καλύπτοντας τον σαδισμό του μέσω του humiliation που αποδίδει με την πράξη αυτή. Στην περίπτωση που εξετάζουμε η κοπέλα ζητά από τον σύντροφό της να την δέσει και να κάνει έρωτα με κάποια άλλη, με τέτοια ένταση που να μην της δίνουν σημασία. Το ότι η κοπέλα ικανοποιείται ως ηδονοβλεψίας με την βοήθεια του συντρόφου της, το εκλαμβάνεις ως χρησμοποίηση του δευτέρου (κατ' αντιστοιχία με την sub που δίνεται σε άλλους); Θα το δεχόμουν αυτό ως συλλογοσμό, εάν η ίδια του έθετε "ως όρο" ποιά θα είναι η κοπέλα που θα γαμήσει (εκείνη θα είχε την επιλογή, βάσει των δικών της προτιμήσεων και όχι σκεφτόμενη ποια θα καύλωνε τον σύντροφό της).

 

Κανένας δεν νομίζω να υποστηρίζει ότι ακόμα και στα vanilla άτομα, δεν υπάρχει μια kinky διάθεση και ότι είναι fan μόνο του ιεραποστολικού!
Πιστεύω ότι θα είχαν αυτοκτονήσει από ανία και πλήξη.
Άλλωστε απόδειξη αυτού που λέω, είναι ότι υπάρχουν και τα swingers club!

 

Όχι απαραίτητα.

Όλα αυτά στέκουν ίσως απ' τη δική σου οπτική γωνία. Δεν λειτουργούν όλοι το ίδιο, ούτε υπάρχει κάποια φόρμουλα την οποία ακολουθούν όλοι οι Κυρίαρχοι, πάνω στην οποία να προσαρμόζουν τα θέλω τους ή τί τους καυλώνει, σωστά;
Απ' τη στιγμή που ο σύντροφος χρησιμοποιείται απ την κοπέλα για μια πράξη, η οποία καυλώνει την ίδια και είναι με τους δικούς της όρους, δεν μπορώ να καταλάβω ποιά η διαφορά απ' την φάση Κυριάρχου-σκλάβα με άλλον. Αυτό που έχεις γράψει μέσα στην παρένθεση στο τέλος, δεν θα μπορούσε κάλλιστα να είναι όρος που έχει τεθεί; Δηλαδή να πρέπει να επιλέξει ο σύντροφος κάποια άλλη; Πολλές φορές έχω διαβάσει άλλωστε από υποτακτικές και από Κυρίαρχους είτε ιστορίες είτε εμπειρίες όπου λένε στην υποτακτική "πήγαινε έξω και πηδήξου". Στην περίπτωση αυτή δεν διαλέγει ο Κυρίαρχος τους συντρόφους, αλλά η υποτακτική η ίδια.
Αnyway, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Σε κάποιον θα άρεσε όπως το περιγράφεις εσύ, σε κάποιον άλλο αλλιώς. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι (απ' όσο έχω καταλάβει ως τώρα) δεν υπάρχει κάποιο standard που ακολουθείται, άρα θα μπορούσε το εν λόγω παράδειγμα, υπό τις σωστές προδιαγραφές, να ήταν ένδειξη κυριαρχίας από την πλευρά της κοπέλας.

 

Για την ίδια πράξη ή ενέργεια άλλα κίνητρα έχει ο σαδιστής άλλα ο μαζοχιστής. Θα βιώσουν τελείως διαφορετικά το ίδιο πράγμα.

 

Δεν διαφωνώ. Δεν μπορείς να ξέρεις όμως τί σκέφτεται κάποιος αν δεν μπεις μέσα στο μυαλό του, πράγμα δύσκολο.
Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι η εμμονή να βγει κάποια μαζοχίστρια επειδή θέλει να βλέπει τον σύντροφό της με άλλη, ενώ αν κάποιος θέλει να βλέπει την σύντροφο/σκλάβα του με άλλον είναι σαδιστής/Κυρίαρχος!