Έλεγχος = Ευθύνη ?

Όταν έχει συμβεί αυτό

Τότε, στο πλαίσιο μιας D/s σχέσης, επέρχεται για την υποτακτική η κατάσταση που αναφέρει ο DeSade, η οποία για πολλές πιστεύω ότι θα ήταν το βαθύτερο ζητούμενο για να νιώθουν πλήρεις και ικανοποιημένες συναισθηματικά και σεξουαλικά.

Με τη διαφορά πως θεωρώ ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν γίνεται έτσι

γιατί σε αυτή την περίπτωση η υποτακτική έχει το βάρος ότι απότυχε να ευχαριστήσει τον Κύριό της και τότε πιστεύω ότι χάνει το έδαφος κάτω απ τα πόδια της, ιδίως αν έχει ανατραφεί να παίρνει τις ευθύνες της, ακριβώς γιατί αναγνωρίζει ότι το λάθος ήταν δικό της. Μου φαίνεται δύσκολο να υπάρχει D/s σχέση που δεν είναι ευθύνη της υποτακτικής να ευχαριστεί τον Κύριό της, ιδιαίτερα εφόσον Αυτός της έχει μάθει πώς.

Κατά πάσα πιθανότητα θα υποφέρει πολύ. Αλλά πόσο νόημα έχει για την ίδια να αναρωτιέται αν θα μπορούσε να είναι αλλιώτικη ώστε να μην υποφέρει; Αν έχει αποφασίσει με δική της ευθύνη ότι αυτή είναι "τοιαύτης νοοτροπίας υποτακτικός", βλ. πρώτο quote Lady Phaedra, πιστεύω ότι στις πιο πολλές περιπτώσεις θα βρει τη δύναμη λίγο λίγο να σταθεί στα πόδια της και να ξαναρχίσει να βαδίζει. Εξαρτάται πολύ από τον Κυρίαρχο που απέσυρε την ομπρέλα αυτό, πιστεύω. Πώς το έκανε και αν την είχε προετοιμάσει. Αλλά αυτό είναι άλλου νήματος θέμα  

Αν ήμουν εγώ και έκλεινε η ομπρέλα πάνω μου, μέσα στη βροχή του singing in the rain, θα καθόμουν να βραχώ να δω τη γλύκα και τι ακριβώς έχασα, ίσως να τραγουδούσα και να χόρευα τον πόνο μου για λίγο, μετά θα καθόμουν σε κάποιο υπόστεγο και θα έκλαιγα με ολόκληρη την ψυχή μου, μετά θα έβρισκα έναν περαστικό με μια ομπρέλα και θα του ζητούσα να με πάει σπίτι μου. Θα περνούσε καιρός μέχρι να ξαναβγώ με βαρομετρικό χαμηλό...   αλλά θα το έκανα, όταν θα είχα βρει πάλι κάποιον που να με έχει για άξια να είμαι κάτω απ την ομπρέλα Του.

 

Μας έδωσες μια ωραία εικόνα!!
Σε βρίσκω μια χαρά και έτσι ακριβως είναι τα πάραγματα!

Πιστεύω ότι και η γλαφυρή Μ/μας lara έτσι θα λειτουργούσε, όπως σίγουρα έτσι θα λειτουργούσα κι Εγώ!
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι ο "πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνετε"!

 

Θα μου επιτεψετε να διατηρησω τις επιφυλαξεις μου,στο βαθμο που παραχωρειται ο ελεγχος της καθημερινοτητας και οχι απλα της σχεσης.

 

ΣΜ βαλτη εισαι τωρα;  

 

@underherfeet νομιζω πηρες τις απαντησεις σου.

Αν εχω τη δυναμη να γινω σκλαβα, ειναι δυνατο να μην εχω τη δυναμη να επιβιωσω?
Κι όχι απλά να επιβιώσω αλλά να ζήσω απολαμβάνοντας τη ζωή στο έπακρο?

Το αν θα βραχώ, αν θα περάσω από κάθε στάδιο που περνά κάθε φυσιολογικός άνθρωπος που δεν το ρίχνει στις απωθήσεις μόλις κάτι δεν του πάει καλά, αλλά βιώνει κάθε στάδιο του πένθους, γλυφει πληγές και μαζευει ξανα δυναμεις για να προχωρήσει δεν σημαίνει ούτε πως είμαι αδύναμη ούτε πως είμαι ανίκανη ούτε πως είμαι πιο ηλίθια είτε από σένα είτε από τον καθένα, κάτι που αποδεινκύουν τα επιτεύγματα μου σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής μου, οποτε δεν με αφορούν οι όποιες σου επιφυλάξεις ή οι "έμμεσες" προσβολές της προσωπικότητας μου, που με τόση συνέπεια εκφράζεις σε κάθε σχεδόν ποστ που γράφω τις τελευταίες μέρες.
Χαιρομαι ωστόσο που σου δίνω κάτι να ασχολείσαι και να βγάζεις τις διάφορες σου επιφυλάξεις, υποχρέωση μου εξάλλου ως φίλη.  

Τα φιλιά μου και την καλημέρα μου

 

Αυτό με την ομπρέλα πάντως μου θυμίζει τα βάρη στο γυμναστήριο, κάτι που λέω συχνά. Φανταστείτε να έλεγα στον διπλανό μου, φίλε, μου σηκώνεις λίγο τα βαράκια; Τρια σετ των 15 στο κάθε χέρι. Τα βρίσκω λίγο βαριά, δεν θέλω και να ιδρώσω γιατί έφτιαξα το μαλλί στο κομμωτήριο. 

Αλλίμονό μας αν δεν μπορούμε να σηκώσουμε μόνοι μας την ομπρελίτσα μας στη βροχή. Η ομπρελίτσα μας είναι η ψυχική μας δύναμη.

Ας φροντίσουμε, όσοι έχουμε παιδιά (συμπεριλαμβάνω και τους Κ εδώ), να φροντίσουμε να μάθουν, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις ώστε να μάθουν, να σηκώνουν μόνοι τους τα βάρη που τους αντιστοιχούνε. Να χτίσουν τις αντοχές τους. Να κάνουν ωραίο κορμί και ωραία ψυχή. Πάντα βέβαια μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων τους.

Βρίσκω πολύ σωστό αυτό που λέει η Λάρα:

Απλά δεν ξέρω πώς θα ζήσει απολαμβάνοντας τη ζωή στο έπακρο μία συνειδητοποιημένη σκλάβα που για τους χ λόγους χάνει τον Αφέντη της. Θα ψάξει να βρει κάτι αντίστοιχο άραγε; Αυτό με προβληματίζει, δεν το έχω σκεφτεί διεξοδικά. Αν κάποια γευτεί αυτό το είδος σχέσης, μπορεί να κάνει άλλο είδος; Και μπορεί κάποια απλά να αντικαταστήσει τον Αφέντη;

Έχω μία εμμονή με τις μοναδικές σχέσεις, τις ανεπανάληπτες. Πιστεύω ακόμη σ' αυτές. Δεν μπορώ να με φανταστώ να ψάχνω για καινούργιο Αφέντη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει έτσι. Απλά δεν μπορώ να το διανοηθώ. Ίσως είμαι πολύ ρομαντική. Ακόμη και για τα γούστα μου.

Επίσης δεν κατανοώ αυτό που λέει η tender lilly:

Δεν το κατανοώ, γιατί μπορώ άνετα να πάω σπίτι μου, είτε βρέχει είτε χιονίζει, μόνη, με τα πόδια ή με το τουτού, με ομπρέλα ή χωρίς, με λεφτά ή όχι, άρρωστη ή υγιής. Όπως το έκανα χρόνια ολόκληρα. Δεν μπορώ να συνδέσω την ερωτική σχέση με την ικανότητα να σηκώνω τα βάρη της ζωής ή τις ευθύνες μου. Ίσως όμως αυτό να μην ισχύει για όλους. Επανέρχομαι επομένως στην υπόμνηση που έκανα προς τους Κυρίαρχους, αυτούς που νοιάζονται για το μετά του υ.

Τέλος, δεν μπορώ να διανοηθώ καν την σκέψη ότι τάχαμου δήθεν δεν είμαι άξια να είμαι κάτω από την ομπρέλα κάποιου, είτε αυτός είναι ο διάδοχος του θρόνου της Αγγλίας είτε ο μανάβης της γειτονιάς. Τιμή του και χαρά του, αν, αν λέω, του χαρίσω το προνόμιο να με συνοδεύσει. 

 

O καθένας από εμάς απλά νιώθει και δρα διαφορετικά κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Ο καθένας βρίσκει το δρόμο του με άλλον τρόπο άλλος κάτω από την ομπρέλα του περαστικού, άλλος μόνος του με ή χωρίς λεφτά στην τσέπη, άλλως στέκεται κάτω από τη βροχή ακίνητος και την απολαμβάνει.... Αλλά στο τέλος με τον ένα ή άλλον τρόπο το πάμε παρακάτω και πάλι από την αρχή... 

 

@ dora_salonica,
για μένα η ομπρέλα συμβόλιζε τον έλεγχο, όχι τις ψυχικές δυνάμεις της σκλάβας.

 

Κατάλαβα. Πολύ σημαντική αυτή η διευκρίνιση. Αυτό τα αλλάζει όλα. Ανησύχησα προς στιγμήν. 

Οι ψυχικές δυνάμεις της σκλάβας σαφώς υφίστανται και μάλιστα θεωρώ ότι είναι ευθέως ανάλογες με αυτές του Κ της (αυτό να το πάρετε και να το βάλετε στις ατάκες παρακαλώ). 

Πάμε τότε στο θέμα που έθιξα ανωτέρω. Κι αυτό πολύ σημαντικό πιστεύω για άτομα που έρχονται σε κάποια επαφή με την ανταλλαγή ελέγχου, με ότι αυτό συνεπάγεται. Επειδή γευτήκαμε μία φορά την ανταλλαγή ελέγχου και είδαμε την γλύκα, το επαναλαμβάνουμε; Μας ψόφησε το γατάκι και παίρνουμε καινούργιο;

Τα λέω ωμά γιατί είμαι χωμένη ως τα μπούνια. Με βλέπω να ζητιανεύω στη γωνία οσονούπω... 

 

Το "γατάκι που ψόφησε" τι είναι?

 

Λαρα δεν ηταν σε καμμια περιπτωση στις προθεσεις μου να σε προσβαλλω ειτε αμεσα,ειτε εμμεσα.
Οι ανησυχιες μου,οι επιφυλαξεις μου και ο προβληματισμος μου για ις επιπτωσεις που μπορει να εχει στην ζωη και την προσωπικοτητα ενος "υ" η πληρης παραδοση του ελεγχου στον "Κ" του,με αφορμη τη δικια σου τοποθετηση, εκφραστηκαν αν θυμασαι ρητως με την προυποθεση της καλης προθεσης απο μερους μου.
Σε εκεινη την παρεμβαση μου δεν πηρα αμεση απαντηση, γι'αυτο και συνεχισα.
Σου ζητω συγγνωμη που εστω και αθελα μου σε προσεβαλα.