Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Λυπάμαι αγαπητή μου, αλλά πώς να το κάνουμε, το Public Disgrace (γιά όποιον τυχόν επιθυμεί να το ζήσει), γιά να βιωθεί, πρέπει να είναι, ακριβώς, Public. Δεν γίνεται Public Disgrace ιδιωτικά, όπως δεν γίνεται μαστίγωση με τη μεταξωτή γραββάτα ή bondage με spaghettini No.12, έστω και al dente. Κανείς δεν είπε ότι όλα είναι θεμιτά γιά όλους, ή επιθυμητά απ' όλους. Ακόμη και ομοειδείς καταστάσεις, δεν έχουν όλοι τη διάθεση να τις βιώσουν στην ίδια ένταση. Κάποιοι αρέσκονται στα extremities, άλλοι όχι. To Dominance που εσείς θα κρίνατε ως "ήρεμη δύναμη", πιθανότατα θα ήταν γιά κάποια άλλη συνώνυμο με τον "λαπά". Πιστεύω, ότι παρ' όλ' αυτά, όλοι οι προαναφερθέντες θα έπρεπε να θεωρούνται εξ ίσου υγιείς (ή μη) ως προς τις επιδιώξεις τους, εφ' όσον, έστω κι αν επιλέγουν τις δημόσιες παραστάσεις, το τελευταίο που τους απασχολεί (ή μάλλον, ουδόλως τους απασχολεί), είναι το "χειροκρότημα"...

Είναι τόσο σκοτεινές αυτές οι λίγες γραμμές που χρειάζεστε επεξήγηση της authorial intent;

Δεν νομίζω ότι έδειξε κανείς πρόθεση να πρωτεύσει σε διαγωνισμό γιά το ποιός έχει το περισσότερο "τσαγανό". Προτείνω να ξαναδιαβάσετε προσεκτικότερα το νήμα, και εάν θεωρείτε έπειτα ότι το ερώτημά σας εξακολουθεί να στέκει, ευχαρίστως να σας απαντήσω.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

πάντως στην περίπτωση που όντως συναινέσει η σκλάβα σου σε κάτι τέτοιο, αν ΔΕΝ το κάνεις τότε φαντάζομαι πως θα προκύψουν άλλου είδους δυσάρεστες συνέπειες, που θα επικεντρώνονται κυρίως στην αμφισβήτηση του "τσαγανού σου"..

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Προφανέστατα.

Αν κάπου έχεις διαβάσει ότι "Domination is such an easy game", δεν θα έπρεπε να το πάρεις και πολύ στα σοβαρά...

 

Σε αυτή την περίπτωση δε μιλάμε για δημόσιο εξευτελισμό.. αλλά "φλερτάρουμε" επικίνδυνα με την απόλυτη κοινωνική περιθωριοποίηση..

 

Σκεφθείτε την περίπτωση να διατάξει ο Κύριος την υποτακτική του να μην πλυθεί για 2-3 εβδομάδες και για δημόσιο εξευτελισμό να την αναγκάσει να επιβιβαστεί σε υπερπλήρες αστικό λεωφορείο. Για εντονότερο μάλιστα εξευτελισμό να γίνει κατά τις ώρες που ο κόσμος επιστρέφει κουρασμένος από τη δουλειά του.

Επαναφέρεις έπειτα το νόμο 4.000 γι’ αυτήν και τον κύριό της ή όχι;

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Έχουμε παραφρονήσει; Όσες μορφές δημόσιου εξευτελισμού αναφέρθηκαν συνιστούν ελαφρά έως και βαρύτατα ποινικά αδικήματα. Ο κυρίαρχος είναι αυτουργός και ο υποτακτικός, ακριβώς επειδή συναινεί, συναυτουργός - πιθανώς και ηθικός αυτουργός, αν ο κυρίαρχος είναι ηλίθιος, ως εικάζω εκ του γεγονότος ότι ικανοποιείται με παρόμοια καραγκιοζιλίκια, σε δημόσιους χώρους.
Το πιό ενδιαφέρον: τα περιγραφέντα αδικήματα, διώκονται αυτεπαγγέλτως.

 

Δοκιμάσατε ήδη, είστε εκτός θέματος και δεν έχει νόημα να επανέρθω. Για την ιστορία όμως να πω γιατί είστε εκτός θέματος: Δεν είπα με ποιό τρόπο πρέπει να γίνεται το public disgrace, γιατί για εμένα δεν τίθεται καν θέμα δημόσιας έκθεσης καμμιάς ιδιωτικής δραστηριότητας. Δεν με διαβάσατε καλά, προτείνω επανάληψη. Καμμιά φορά πρέπει να κοιτάμε τί λέει το κείμενο, όχι τί του λέμε εμείς.

Οσο για τις extremities, αμφιβάλλω αν είναι λαπάς αυτός που ζωγραφίζει με ένα νυστέρι το σχήμα της αγάπης του επάνω στην choked, pierced, tied and fisted υ του επειδή το κάνει στην κρεβατοκάμαρά του κι όχι στην Ομόνοια.

Τώρα, στο ερώτημά μου περί τσαγανού, μπορείτε αλήθεια να απαντήσετε; ήμουν σαφέστατη, θα το είχατε ήδη κάνει. Μου αποδίδετε συνεχώς ερωτήματα που δεν κάνω. Αλλά, μαζοχιστικώς, επαναδιατυπώνω: επιδεικνύεται τσαγανό σε ήπιες συνθήκες ; Πάρ' την αλυσοδεμένη και ημίγυμνη εκεί που θα αναγνωρίσουν κι εκείνη κι εσένα και πες "έτσι μ αρέσει, και αδιαφορώ για τη γνώμη σας" και τότε θα πω ότι έχεις, εκτός άλλων, τσαγανό. Να την βγάλεις βόλτα στο ανώνυμο πλήθος δεμένη κι ημίγυμνη, να το καταλάβω ότι το κάνεις γιατί έτσι σου αρέσει, αλλά δεν πρόκειται περί τσαγανού. Ούτε ανάγκη να μαζέψουμε τα αίματα από την πολλή ακρότητα. Για να ξέρουμε τί λέμε.

Αν έχουμε παραφρονήσει; τί λέτε καλέ, έχουμε τσαγανό, και δεν είμαστε λαπάδες.

 

Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Δεν σας βρίσκω κάποιο λάθος όσον αφορά το νομικό σκέλος, έπειτα μια ελαφριάς μορφής παραφροσύνη μπορεί να μην αποκλείεται   πιθανά προσωρινή, από την άλλη είναι βέβαιο ότι οι τρίτοι θεωρούν τον υποτακτικό εξίσου "φταίχτη", άλλωστε αν δεν ήταν υποτακτικός αλλά απλά θύμα κακομεταχείρισης και φώναζε για βοήθεια, θα έσπευδε, λέτε, κανείς;

Στη συγκεκριμένη σκηνή, λογικά θα ποντάριζα στο ότι τα αντανακλαστικά των μη ενδιαφερόμενων θα ήταν αρκετά πιο αργά και άτονα από τα αντανακλαστικά των παίζοντων. Εφόσον το gag δεν το είχε κλέψει από πουθενά το ζεύγος  

Σκέπτομαι όμως ότι ένας δημόσιος εξευτελισμός μπορεί να είναι πολύ πιο διακριτικός και πάλι να τον βιώσουν έντονα οι ενδιαφερόμενοι, χωρίς οι γύρω γύρω να αντιληφθούν και πολλά. Η αίσθηση του εξευτελισμού πιστεύω ότι είναι που μετράει, πρέπει αυτή να εξαρτάται από το αποτέλεσμα στην αντίδραση των πέριξ;

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Και πάλι θα σας στενοχωρήσω, αλλά δεν έχετε δίκιο, σας είχα διαβάσει προσεκτικότατα. Εσείς, και πάλι μάλλον δεν το κάνατε, έχοντας ενοχληθεί προφανώς τόσο από τη χρήση της λέξης "τσαγανό", που δεν σας επιτρέπει να διακρίνετε καθαρά όλα τα υπόλοιπα... Παρακάτω όμως, γι' αυτό.

Δεν αναφέρθηκα πουθενά, στο "πώς είπατε εσείς ότι πρέπει να γίνεται το public disgrace". Από πού κι ως πού να το κάνω; Εσείς είπατε: "Λέω πως οι 'κραυγές' κάθε είδους κατ' εμέ ανήκουν στον ιδιωτικό βίο. Ο δημόσιος εξευτελισμός είναι μια κραυγαλέα πράξη και αντιβαίνει στην ιδέα που έχω για την Dominance ως 'ήρεμη δύναμη'". Σαφέστατο, και φυσικά δεν μου διέφυγε. Απορριπτέα λοιπόν για εσάς, και η ιδέα ακόμη. Δεκτόν βεβαίως. Αλλά αυτό το νήμα, πραγματεύεται το public disgrace και την όποια ικανοποίηση μπορεί αυτό να δώσει, η οποία, προφανώς, είναι διάφορη από την του ιδιωτικού. Αυτό σημείωσα, και γι' αυτό, δεν είμαι εκτός θέματος.

Περί "extremities", θα επαναλάβω ότι ο όρος είναι ασαφής, όπως και αυτός του "λαπά" καθώς και της "ήρεμης δύναμης". Πώς choked, πού pierced, γιατί μόνο tied και όχι hanged και fisted με δυό χέρια, θα ρωτήσω, ακολουθώντας το παράδειγμά σας... Και γιατί να "ζωγραφίζει" με νυστέρι, κι όχι μ' ένα στομωμένο κουζινομάχαιρο;

Πάμε στο επίμαχο "τσαγανό";
Δεν απάντησα, καθόσον θεώρησα ότι το ερώτημα είναι άσχετο με τα όσα εδώ πραγματευόμαστε (δεν είναι αυτό ένα νήμα που ανοίχτηκε γιά να δηλώσουμε ποιός έχει τσαγανό και ποιός όχι, ποιός έχει λίγο και ποιός περισσότερο). Επίσης, διότι είναι ένα ερώτημα που πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να μου τίθεται, εάν τουλάχιστον κάποιος είχε διαβάσει το μακροσκελέστατο ποστ μου # 25. Το οποίο, γιά να βοηθήσω, μιλά γιά "σκηνικά" και "props", "τυχαίους, άσχετους, περαστικούς" και σε καμμία περίπτωση γιά το αφεντικό μου, το αφεντικό της, τη μάνα μου ή τον πατέρα της. Νομίζω πως πρέπει να είναι εύλογο το τί απαντώ λοιπόν, στο "εάν θα την πήγαινα αλυσοδεμένη κάπου που θα μπορούσαν να μας αναγνωρίσουν"... Εγώ τουλάχιστον, όχι, δεν θα το έκανα (χωρίς να σημαίνει αυτό, ότι δεν θα το έκανε και κάποιος άλλος). Και βέβαια, φυσικά, ουδόλως μ' ενδιαφέρει το κατά πόσο θα αποδεχθεί κάποιος ότι έχω "τσαγανό", ή όχι... Σάμπως εγώ, δήλωσα ότι έχω; Είτε πιστεύω ότι έχω, είτε όχι, πάντως, δεν το ισχυρίσθηκα. Εγώ είπα απλώς "αν υποθέταμε ότι το είχα"...
Έτσι έχουν τα πράγματα, αγαπητή μου. Δεν με ενδιαφέρει αν θα με κρίνετε ως θαρραλέο ή δειλό (στοιχεία έτσι κι αλλοιώς δεν διατίθενται), πάντως μην προσπαθείτε να με δείξετε εμμέσως ως κομπαστή, διότι δεν είμαι. Ή αν νομίζετε ότι όντως από κάπου αυτό συνάγεται (από τα γραπτά μου), παρακαλώ να μου το υποδείξετε. Με quote. Τίποτε από όσα γράφω δεν αρνούμαι, και δεν υπάρχει περίπτωση να "ακούσετε" από μένα τη φράση "δεν το εννοούσα έτσι, αλλά... ". Φροντίζω αυτά που γράφω, να αποδίδουν πάντα αυτά που εννοώ, και είμαι απόλυτα υπόλογος και γιά τα γραπτά, και γιά τις απόψεις. Φτάνει κάποιος να τους δίνει τη δέουσα προσοχή, και να φροντίζει επίσης να τα κατανοεί. Έτσι κι αλλοιώς, είναι πιστεύω σαφέστατα.

“Γιά την ιστορία”, ποιό ήταν ακριβώς το ερώτημα που εγω σάς απέδωσα, ενώ εσείς δεν κάνατε;

Να πάμε και λίγο στα νομικίστικα του πανσέπτου Μεγάλου Μάγιστρου;
Από πότε σ' αυτή τη χώρα, γιά να πράξουμε όπως μας γουστάρει, σκεπτόμαστε αν κάτι εμπίπτει στις διατάξεις κάποιου νόμου; Ή μήπως δεν διώκεται και δη αυτεπάγγελτα, το να μην φοράμε ζώνες ασφαλείας ή -πολύ περισσότερο- το να οδηγούμε πιωμένοι; Δεν ξέρω αν κάποιοι τα κάνουν αυτά γιά να αποδείξουν σε εαυτούς και αλλήλους ότι διαθέτουν τσαγανό, πιστεύω όμως ότι οι περισσότεροι διαπράττουμε κάτι τέτοια αδικήματα, απλά επειδή μας βολεύει, και βασιζόμενοι -δικαίως άλλωστε- στην αδυναμία ή αδιαφορία των αρχών γιά την επιβολή των νόμων... Κακά τα ψέμματα, πολύ περισσότερο μας κρατά εντός κάποιων ορίων ο φόβος να μη θίξουμε το κοινό αίσθημα, παρά ο φόβος της τιμωρίας...



Τέλος, θα ήθελα κι εγώ να θέσω ένα ρώτημα, σε σχέση με αυτό:

Πώς ακριβώς ορίζεται ο "ιδιωτικός βίος"; Αν επί παραδείγματι υπήρχε στα μέρη μας μιά BDSM λέσχη, όπου θα μπορούσαμε, τα 50, 100, 200 μέλη (όλοι σχετικοί, κανείς τυχαία και ακούσια αυτόπτης) να συμμετέχουμε σε μπιντιεσμικά όργια (καλά, εναλασσόμενοι εννοώ, όχι και οι 200 ταυτοχρόνως), που πιθανότατα θα συμπεριελάμβαναν και humiliation, θα κατηγορούμασταν και πάλι ως "attention whores"; Άλλο: Εάν μαζευόμασταν απόψε το βράδυ σπίτι μου 4-5 ζευγάρια φίλων σαδομαζοχιστών και κάναμε ένα ομαδικό session, θα είχαμε και πάλι να αντιμετωπίσουμε τη ρετσινιά του ότι αυτά που κάνουμε, τα κάνουμε γιά να αλληλοεπιδειχθούμε, ως προς το πόσο καλά γνωρίζουμε να κυριαρχούμε και να κυριαρχούμαστε;

Δεν λέω βεβαίως ότι η επίδειξη δεν αποτελεί ποτέ και γιά κανέναν, ζητούμενο. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου άλλωστε, Κυριάρχου τε και υποτακτικού. Θέλω να πιστεύω όμως, ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Πιστεύω ότι είμαστε στην πλειοψηφία μας αρκετά σοβαροί άνθρωποι, και ως εκ τούτου δεν είναι αληθές, το ότι ευκαιρία δεν χάνουμε γιά να αλληλοεπιδειχθούμε. Δεν θα αρνηθώ βεβαίως, ότι δύσκολα θα χάναμε την οποιαδήποτε ευκαιρία γιά ν' αλληλοπηδηχτούμε...  

 

Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

     

 

Καλέ μου Mind Master, προσωπικόν ουδέν απολύτως.

Για τα άλλα, αν και ανακυκλώνουμε το θέμα, θα επανέρθω. (Καλά, δεν παίρνω κι όρκο, όλα είναι θέμα όρεξης)  

Α, και για το "εκτός θέματος" : δεν είστε εκτός θέματος αφού φυσικά το θέμα είναι ο public disgrace, είστε εκτός θέματος στο σχολιασμό της απάντησής μου. Δηλαδή σχολιάσατε κάτι που δεν έθιξα (τη μέθοδο). Εξ΄ου και μόνον το εκτός θέματος που είπα. Ναι;  

 

Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Όχι.  

Ξαναδείτε το, πριν επανέλθετε, εάν και εφ' όσον υπάρξει όρεξη βεβαίως...