Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Re: Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Ε δεν τρώγεστε!
 
Είχα κι άλλα να πω, αλλά τέρμα τα πμ για σήμερα. Shopping τώρα!  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Δεκτόν... Καλά ψώνια...  

 

Σε καμία περίπτωση δεν θα αποκαλούσα κάποιο Κυρίαρχο "λαπά" επειδή δεν είναι στα γούστα του, ο δημόσιος εξευτελισμός της/του υποτακτικού-συντρόφου. Δεν τον κατατάσσω φυσικά ούτε στους πιο Master/Mistress, ουτε στους πιο τολμηρούς και πιο σεξουαλικά απελευθερωμένους, απο αλλους έστω και αν το πράττει με την συναίνεση του/της υποτακτικού/ης.

Δεν Μου αρέσει η ιδέα ότι ένας/μια Κυρίαρχος ασκώντας δημόσιο εξευτελισμό, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένας φτηνός, άνανδρος, ή και ηλίθιος, θύμα της ίδιας του της πράξης στα μάτια του έκπληκτου κοινού, που θα αναζητά επίμονα την παραδειγματική τιμωρία του με πίσσα και πούπουλα,
Μπροστά σε άσχετα με τον χώρο Μ/μας άτομα, ο δημόσιος εξευτελισμός, συνεισφέρει στην πλήρη εκπόρνευση της τέχνης του BDSM, προσβάλλοντας αυτά τα ίδια άτομα που τον ασκούν. Εκτός ίσως και αν είναι συνειδητά αποδεκτό από τους συμμετέχοντες, το αναμενόμενο αποτέλεσμα αυτής της ακραίας πράξης.

MindMaster ...
Δεν νομίζω ότι εδώ μιλήσαμε για δημόσιο εξευτιλισμό, που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια συνειδητοποιημένων και εξοικειωμένων με τον χώρο Μ/μας, (play πάρτυ- meeting κλπ) όπου είθισται πολλές φορές να συμβαίνει και να είναι και στα μάτια των υπόλοιπων θεατών αποδεκτό και ευχάριστο και σε καμία περίπτωση κατακριτέο.

Η πράξη αυτή από μόνη της σε ένα τέτοιο «προστατευμένο» περιβάλλον, δεν έχει την ίδια ισχύ με αυτήν του καθαρού δημοσίου εξευτελισμού σε ένα άσχετο κοινό.
Σε μια τέτοιου είδους συνάντηση (BDSM)...θα ήταν και το ιδανικό για να συμβεί, αν αυτό επιθυμούσε ο/η Κυρίαρχος και τότε ίσως, ούτε γάτα ούτε ζημιά.

 

Προς όσους τους αφορά.

Ουδόλως με απασχολεί είτε η άποψη σας είτε η σκέψεις σας είτε η ηθική σας.

Είμαι ελεύθερη να κάνω ότι επιθυμώ. Τελεία!

Αν δεν σας αρέσει είστε κι εσείς ελεύθεροι να κάνετε ότι επιθυμείτε. Τελεία.
Να καλέσετε το 100, να δοκιμάσετε να με βρίσετε ή να με φτύσετε κι αν δεν με καυλώσει κι άλλο το πολύ πολύ να σας ρίξω μερικές να μου ρίξετε κι εσείς και να βρεθούμε και οι δυο πίσω από τα κάγκελα.

Από κει και πέρα, κι εγώ με μερικές απόψεις σας και συμπεριφορές σας νιώθω ναυτία αλλά δεν το κάνω θέμα.
Γιατί δεν με νοιάζετε τόσο ώστε να ασχοληθώ περισσότερο από όσο κρατάει μια στιγμιαία τάση για εμετό.  

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Δεν διαφωνώ... Εγώ, συζητώντας με την tinkerbelle, τη ρώτησα γιά το πού κατά τη γνώμη της τίθενται τα όρια ανάμεσα στο "ιδιωτικό" και το "δημόσιο", και από ποιό όριο και πέρα μπορεί να προσαφθεί "κατηγορία" επιδειξιομανίας (τάσης προς επίδειξη δηλαδή, μην το μπερδέψουμε με την συνώνυμη παραφιλία).

 

 
Περαστικά Μ/μας!

Α, μάλιστα... Τότε ΟΚ!
 

 

χεχε
Το καλό με τις στιγμιαίες τάσεις είναι πως όντως ειναι περαστικές  

 

Αυτό είναι και το υγιές!  

 

Με κάλυψε η προλαλήσασα.  

Βρε κοριτσάκι, γιατί συγχύζεσαι;  

 

Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Αυτό περιμέναμε δηλαδή;  

Είστε μεγάλη τεμπέλα...  

Να αποτολμήσω (αυτεπάγγελτα) μιάν ερμηνεία;

Ίσως συγχύζεται διότι δεν θεωρεί εαυτήν κοριτσάκι,
που ριψοκινδυνεύει ποδηλατώντας χωρίς χέρια, μόνο και μόνο γιά να εντυπωσιάσει τη μαμά...

 

Επειδή καταλαβαίνω τί ρωτάς, ναί, νομίζω ότι ο,τιδήποτε γίνεται μπροστά σε κοινό, εξ' ορισμού, γίνεται για την επίδειξη. Με κάθε έννοια: "Κοιτάξτε πώς το κάνω" "Κοιτάξτε πόσο απελευθερωμένος είμαι" "Κοιτάξτε πώς γίνεται" "Κοιτάξτε πως δεν με νοιάζει που κοιτάτε."
Ο όρος "επιδειξιομανής" είναι προς το άκρο, οπότε θα χαρακτήριζα έναν κυρίαρχο επιδειξιομανή αν δεν έβρισκε ικανοποίηση άνευ επιδείξεως.

Φυσικά μιλάω έτσι εξ αιτίας της δικής μου "καλωδίωσης". Διότι δι εμέ, το bdsm είναι μυσταγωγία. Μια μέθεξη. The empire of two. Των υπολοίπων η ύπαρξη είναι μη-θέμα. Πρόκειται για άλλες αυτοκρατορίες.
Επί πλέον, όπως λένε και στα ελληνικά, three is a crowd. Οπότε και τα menage a trois/ quatre (βάλτε όποιο νούμερο θέλετε) για μένα έχουν την ποιότητα της συγκίνησης μιας μάζωξης για να δούμε το champions league. Και τα bdsm clubs επίσης.

Και σιχαίνομαι και το ποδόσφαιρο.  

Οποιος φυσικά συγκινείται από τα θεάματα, με γειά του με χαρά του. Οπως έλεγε κι ο Χαλίλ Γκιμπράν, "εκείνοι έχουν το δικό τους Λίβανο, εγώ το δικό μου"

Βιάζεστε.  

Αφού έχει συναίσθηση του εαυτού της λοιπόν, all the more, γιατί συγχύζεται;
Κι αν οι άλλοι ακόμα την βλέπουν έτσι, πάλι γιατί συγχύζεται; Αυτά παθαίνει όποιος θεωρεί το ακροατήριο απαραίτητο.  

Α, και τώρα δηλώνω ότι ΔΕΝ θα επανέρθω, παρά μόνο για τη Λάρα αν χρειαστεί.
Εσείς κι εγώ αγαπητέ, we analysed it to death. Νισάφι.

 

Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Κατανοητό, και ως προσωπική θεώρηση, φυσικά σεβαστό. Ανάλογος σεβασμός όμως, σύμφωνα με τη δική μου θεώρηση, οφείλεται και σε όσους δεν απορρίπτουν παντελώς τις δημόσιες ή ομαδικές συνεδρίες (bdsmικές ή μη), μέχρις ότου τουλάχιστον αποδειχθεί ικανοποιητικά, ότι το ζητούμενο σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι η βίωση ηδονών διαφορετικής υφής ή έντασης, αλλά η επίδειξη και μόνον...

Πάντως, υπό το πρίσμα της λογικής που εξέθεσες πλέον σαφώς πιό πάνω, αδυνατώ πλέον να καταλάβω πού συμφωνούσες με την προλαλήσασα SM Art Lady, τουλάχιστον στη δεύτερη παράγραφο του quote...


Τέλος, χωρίς καμμία επικριτική διάθεση, αλλά απλά και μόνο λόγω του ότι δεν μπορώ να αντισταθώ στο να ξεστομίσω ένα λογοπαίγνιο, όταν αυτό μου καρφωθεί στο μυαλό, θα πώ ότι έστω κι αν το BDSM που περιγράφεις, αποτελεί το δικό σου Λίβανο, σ' εμένα φαίνεται αποστειρωμένο σε κλίβανο...