Έλεγχος = Ευθύνη ?

Ναι

 

Σε τι "Ναι"?
Έτσι ξεκάρφωτο που το έγραψες, νοιώθω ότι Με προκαλείς να βάλω μπροστά, όποια ερώτηση θέλω!
 

 

Είναι η απώλεια του ατόμου που παρέχει την δυνατότητα για παράδοση του ελέγχου. Επειδή για μένα η παράδοση αυτή ενέχει και συναίσθημα, βρήκα μία αντιστοιχία στην απώλεια ενός αγαπημένου για μένα όντος. Δεν διανοήθηκα ποτέ να αντικαταστήσω ούτε πετ, ούτε άνθρωπο που έχασα. Με φαντάζομαι σε κηδείες να παρηγορώ την χήρα, λέγοντας, δεν πειράζει βρε, θα βρεις άλλον... 

Πέραν της πλάκας, επειδή βλέπω την ανταλλαγή ελέγχου κάπως σοβαρά, κάπως ρομαντικά, κάπως συναισθηματικά, αδυνατώ να δεχτώ ότι σε περίπτωση απώλειας του Κυρίαρχου απλά θα βρω άλλον. Σχέση κατά πάσα πιθανότητα θα κάνω. Σχέση D/s όμως, όχι.

Και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι δεν με ενδιαφέρει η ανταλλαγή ελέγχου περισσότερο από ότι με ενδιαφέρει ο Κ μου. Δεν λέω "χρειάζομαι" γιατί κατάλαβα ότι στον συγκεκριμένο χώρο κανένας δεν χρειάζεται κανέναν, χρειάζονται μόνο τις καταστάσεις, τις φάσεις τους, την ικανοποίηση των επιθυμιών τους. Και μάλιστα δεν τις χρειάζονται αλλά τις επιλέγουν συνειδητά. Δηλαδή δεν επιλέγουν άτομα, επιλέγουν όποιον νάναι, αρκεί να πληροί τις προϋποθέσεις για να βιώνουν την κατάσταση που επιθυμούν.

Λυπάμαι, αλλά εγώ βλέπω ένα φίδι που έχει καταπιεί έναν ελέφαντα. Δεν βλέπω πουθενά καπέλο. Θέλει και αυτό επεξήγηση μικρό ξωτικονιάου;

 

Οταν αποφασισεις να αφιερωσεις τη ζωη σου στα χερια καποιου ανθρωπου τοτε αυτο σημαινει πως για να κανεις κατι τετοιο,το εσωτερικο του μυαλου σου εχει αφιερωσει ενα μερος της φαιας ουσιας σου,για να καταλαβει τις αποκρυφες πτυχες του μυαλου του!Απο τη στιγμη που τις αποδεχεται σημαινει πως μεσα βαθεια στο μυαλο σου,εχεις αποφασεισει πως αυτος ο ανθρωπος που βρισκεται απεναντι σου πλειρει ολες τις προειποθεσεις για να κυβερνυσει το απολυτο και βαθυ κομματι του εαυτου σου!!!

 

Ανατρίχιασα...   Δεν το εννοείς αυτό Dora,έτσι δεν είναι?
Αν αυτό ισχύει,τότε βράσε όρυζα! Πόσο ωμή μπορεί να είναι η πραγματικότητα πια...​

 

Απάντηση: Έλεγχος = Ευθύνη ?

Απείρως ωμότερη.


Dora, ανένηψες φίλη μου; Αρχίζω πάλι να εκτιμώ το τσερβέλο σου- την αγάπη και την έγνοια μου την είχες, έτσι κι αλλιώς.

 

Εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου, όχι με την απολυτότητα που το έθεσες αλλά συμφωνώ. Δεν επιλέγω τη φάση αλλά τον άνθρωπο. Γιατί δε μπορεί να μου επιβληθεί ο κάθενας που δηλώνει ότι είναι ή πράγματι είναι κυριαρχικός. Αντιστρόφως, μου είναι ξεκάθαρο ότι και εγώ ως υποτακτική δεν κάνω για τον κάθε κυριαρχικό.
Θα μου ήταν αδύνατον να αφεθώ να παραδώσω κομμάτι μου στον άλλον αν δεν ήταν ο Άλλος, αν δεν είχε θεμελιωθεί η εμπιστοσύνη μέσα από μια διαρκή αμοιβαιότητα, που επιβεβαίωνε στα μάτια μου την ορθή κρίση και λογική του άλλου και άρα την ορθότητα της επιλογής μου.

Για να το πω αλλιώς, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αν επιλέξεις τη φάση και όχι τον άνθρωπο, η όλη φάση να είναι είτε επικίνδυνη είτε απολύτως αστεία και φαιδρή...

Σε αυτό που λίγο διαφοροποιούμαι είναι στο γεγονός ότι η ζωή είναι μια σειρά απείρων πιθανοτήτων. Δεν θα μπορούσα να δηλώσω οτιδήποτε για τυχόν μελλοντικές επιλογές της ζωής μου, υπό την έννοια ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, αυτά που φανταζόμαι και αυτά που δεν φανταζόμαι. Έτσι μπορεί να είμαι με ένα άλλο "γατάκι", μπορεί να είμαι με έναν 'ελέφαντα", μπορεί και με ένα 'φιδι', (ζώς που αναφέρθηκες) μπορεί και με τίποτε. Η μόνη βεβαιότητά μου, ο θάνατος

 

Nομίζω πως η Δώρα αναφέρεται στον Μικρό Πρίγκηπα (συγγνώμη για την παρέμβαση και την ερμηνεία)

 

Ωραία, "το γατάκι που ψόφησε" έμαθα τι είναι, ο Μικρός Πρίγκηπας, εκτός από βιβλίο, τι είναι?  

 

εκει μιλαει για αυτό:" Λυπάμαι, αλλά εγώ βλέπω ένα φίδι που έχει καταπιεί έναν ελέφαντα. Δεν βλέπω πουθενά καπέλο. ".

Ετσι αρχίζει ο μικρός Πρίγκηπας  

 

Οτιδηποτε ρομαντικο.

 

Οκ. Δεν το θυμόμουνα...