Αφιερωμένο στους γονείς

Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει συγκλονίσει το σύμπαν: μια από τις πιο φρικιαστικές απάτες που έχουν γίνει στο Διαδίκτυο με θύμα ένα νεαρό- και πλέον νεκρό13χρονο κορίτσι. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τη δίκη που άρχισε στην Αμερική. Το γεγονός παλαιότερο: ξεχάστηκε και επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο έπειτα από τις έρευνες του FΒΙ...

Δύο παιδιά στην εφηβεία τους γνωρίζονται μέσα από μια δημοφιλή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ένα site με εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο.
Ο Τζος Έβανς, 16 ετών, μόλις μετακομίζει στη γειτονιά της 13χρονης Μέγκαν, αρχίζει να επικοινωνεί διαδικτυακά μαζί της. Της γράφει πως δεν πάει σχολείο: εκπαιδεύεται στο σπίτι με ιδιαίτερα μαθήματα. Δεν έχει τηλέφωνο: δεν το είχαν εγκαταστήσει ακόμα.

Σιγά σιγά, οι «συνομιλίες» γίνονται όλο και πιο εξομολογητικές. Ένα «εξ αποστάσεως ειδύλλιο» δεν αργεί να ανθήσει. (Φυσικά, δεν έχουν συναντήσει ποτέ ο ένας τον άλλον.)
Η Μέγκαν χαρούμενη, ετοιμάζει το πάρτι γενεθλίων της. Τότε, εντελώς ξαφνικά, ο 16χρονος αλλάζει. Γίνεται επιθετικός, σαρκαστικός, τη βρίζει, την κατηγορεί ότι είναι διπρόσωπη.
Η Μέγκαν τα χάνει, αποσυντονίζεται, παγώνει.

Και δεν ξέρει ακόμα ότι τα χειρότερα έρχονται.
Γιατί ο Τζος είχε αποθηκεύσει όλες τις συνομιλίες με το κοριτσάκι. Και μια ωραία πρωία δημοσιοποιεί την ιστοσελίδα που περιείχε τις εξομολογήσεις της, τα μυστικά της, τη ζωή της ολόκληρη. Έτσι φόρα παρτίδα, κάνει την ψυχή της βορά στα κοφτερά δόντια γνωστών και αγνώστων.
Η Μέγκαν δεν αντέχει τον χλευασμό, τον διασυρμό από γνωστούς, γείτονες, συμμαθητές, φίλους. Κι όταν ο Τζος της έστειλε το τελευταίο μήνυμα «Νομίζω ότι ο κό σμος θα είναι πολύ καλύτερος χωρίς εσένα», το 13χρονο κοριτσάκι κρεμιέται στην ντουλάπα του παιδικού του δωματίου. Έτσι ξεψύχησε, έτσι τη βρήκε η μάνα της...

Μετά τον θάνατό της, βγήκαν όλα στη φόρα. Ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος, ο 16χρονος Τζος, ούτε Τζος λεγόταν ούτε 16χρονος ήταν.
Όλο αυτό το ειδύλλιο, όλη αυτή η φρικαλέα εικονική πραγματικότητα που οδήγησε στην αυτοκτονία, ήταν το δημιούργημα μιας γειτόνισσας της μικρής Μέγκαν. Όνομα: Λόρι Ντρου.

Αυτή παρίστανε τον (ανύπαρκτο) Τζος! Αυτή οδήγησε ψυχρά, συνειδητά, οργανωμένα τη μικρή σε θάνατο. Πρώτα κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της, ύστερα διαπομπεύοντάς την, σπρώχνοντάς της στον πάτο: μέχρι να φτάσει στην αυτοκτονία, που ήταν και το τελικό ζητούμενο της Λόρι Ντρου.
Γιατί το έκανε αυτό; Ποιο το κίνητρο; Η Λόρι είχε μια κόρη τη Σάρα. Σάρα και Μέγκαν ήταν χρόνια κολλητές φίλες. Σε κάποια φάση, η φιλία τους διακόπηκε. Τότε η μητέρα- Λόρι μεταμορφώθηκε σε έφηβο- Τζος. Για να εκδικηθεί τη νεαρή γειτονοπούλα, πρώην φίλη της κόρης της.
Αργότερα, στην Αστυνομία η Λόρι Ντρου μόνο μετανιωμένη δεν εμφανίστηκε. Ο συνήγορός υποστήριξε ότι η μικρή ήταν ένα προβληματικό παιδί που έπασχε από κατάθλιψη. Κι ότι το μόνο που επεδίωκε η πελάτισσά του ήταν να μάθει τους λόγους που «ξέκοψε» τη φιλία με την κόρη της.
Όταν μαθεύτηκε πως μια γυναίκα 47 χρόνων έστησε παγίδα θανάτου σε ένα 13χρονο κοριτσάκι, ξέσπασε ο χαμός. Η οργή του κόσμου ανάγκασε την Αστυνομία της περιοχής να περιπολεί το σπίτι της γυναίκας μέρα- νύχτα γιατί οι γείτονες είχαν σκοπό να τη λιντσάρουν!

Στο μεταξύ, η κινητοποίηση της διαδικτυακής κοινότητας ήταν τεράστια με χαρακτηριστικά ψυχολογίας του όχλου. Μέσα από γνωστές σε όλους μας υπηρεσίες ο καθένας μπορούσε με δυο- τρία κλικ να βρει όλα τα προσωπικά δεδομένα της Λόρι Ντρου. Διεύθυνση, τηλέφωνα, μέχρι και φωτογραφίες του σπιτιού της.

Το καταπληκτικό είναι άλλο: ότι σύμφωνα με τη δήλωση του σερίφη της περιοχής, η Λόρι Ντρου - παρά το αξιόποινο των πράξεών της- ΔΕΝ ΥΠΕΠΕΣΕ ΣΕ ΑΔΙΚΗΜΑ. Όμως, στις 15 Μαΐου 2008, το ομοσπονδιακό δικαστήριο άσκησε δίωξη εναντίον της Λόρι Ντρου με τις κατηγορίες της συνωμοσίας και της άσκησης συναισθηματικής βίας. Οι διώξεις αυτές μπορούν να επισύρουν ποινή φυλάκισης μέχρι και 25 χρόνια.
Η Λόρι Ντρου είναι σήμερα γνωστή ως η «χειρότερη μητέρα στις ΗΠΑ».

Όσο για το ηθικόν δίδαγμα; Βγαίνει από μόνο του:

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ξέρουμε τι κάνουν τα παιδιά μας όταν ανοίγουν τον υπολογιστή τους.

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους μάθουμε πως ο «άλλος χρήστης» στο όποιο τσατ μπορεί να ΔΗΛΩΝΕΙ συνομήλικός τους και να είναι έως και ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗΣ.

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους μαθαίνουμε να μη μοιράζονται ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ τα προσωπικά τους δεδομένα.
Να μη λένε ποιοι είναι, τι κάνουν, πού μένουν.
Να μην εμπιστεύονται ένα «πληκτρολόγιο» από το πουθενά.
Και να καταλάβουν πως αυτό το μέσον μπορεί να είναι χρηστικό, ψυχαγωγικό, ενημερωτικό, «επικοινωνιακό»... αλλά πάντα υπάρχει και η αθέατη πλευρά της σελήνης: αυτήν που εμείς ως γονείς

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να διδάξουμε στα παιδιά μας. Για να υπάρχουν λιγότερες «Μέγκαν» στο μέλλον...
Αν προφταίνουμε ακόμα... Αν αυτό είναι ακόμα εφικτό...

ΥΓ: Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς που δηλώνουν χαλαρά «α, εγώ δεν έχω ιδέα από κομπιούτερ. Σ΄ αυτά το παιδί μου πραγματικά σκίζει».

(Πηγή: www.thegreekz.com)

 

Τι κρίμα, τόσο μικρό κορίτσι.....

Είναι κάτι που λέω στην αδερφή μου.... "μάθε το ίντερνετ...μάθε να ελέγχεις τι συναντά η μικρή ...ή τουλάχιστον φέρε κάποιον που να ξέρει"....
Η ανηψιά μου έχει πρόσβαση στο νετ, οι γονείς της δεν ξέρουν απο υπολογιστές.... αγωνιώ και δεν το έχω κρύψει. Η αδερφή μου δεν καταλαβαίνει τι εννοώ.
Θα τυπώσω αυτή την ιστορία..... ίσως αντιληφθεί τι εννοώ....

 

Απάντηση: Αφιερωμένο στους γονείς

συγκλονιστικο!!!

 

Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι...

Πώς να το πω στα παιδάκια μου; Θέλω να έχουν θετική άποψη για τη ζωή και για τον κόσμο. Να προσέχουν, ναι, αλλά όχι να φοβούνται. Να ασκούν την κρίση τους, να μην είναι όμως καχύποπτα.

Μία περίπτωση στις καθημερινές άπειρες επικοινωνίες κάνει τη διαφορά;

 

Είναι πράγματι συγκλονιστικό. Σκέφτομαι όμως με τον ίδιο τρόμο το έλλειμμα επικοινωνίας που ίσως είχε το μικρό κορίτσι...που το κατέστησε ακόμα πιο ευάλωτο σε μια έτσι κι αλλιώς αμήχανη φάση της ζωής της, που της στέρησε τη δυνατότητα να μεταφέρει τα άγχη της στους γονείς. Είμαι της γνώμης πως τα παιδιά είναι πολύ δεκτικά στην προβολή των επιθυμιών μας για αυτά και αν δεν απολαμβάνουν ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης και κυρίως αποδοχής δεν θα μοιραστούν τις αγωνίες τους με μας, αλλά θα αναζητήσουν διέξοδο στους "ομοίους" τους. Θεωρώ απερίγραπτα τραγικό το ότι ένα μικρό παιδί στην πιο μεγάλη του -δικαιολογημένη στα μάτια μας ή όχι- απελπισία κρίνει πως δεν έχει ακροατή ή συμπαραστάτη αλλά μόνο πιθανούς επικριτές, πως είναι μόνο του, έχοντας προδοθεί ήδη, και παραδίδεται αμαχητί στην απογοήτευση.

Αλλη, ήσσονος σημασίας αλλά ανησυχητική διαπίστωση είναι πως τέτοιου είδους κρούσματα ίσως οδηγήσουν στην λογοκρισία και στον έλεγχο το διαδίκτυο. Σκέφτομαι τερματικά εφοδιασμένα με την ικανότητα ανάγνωσης "έξυπνης" κάρτας με όλα τα στοιχεία ταυτότητας του κατόχου, η εισαγωγή της οποίας θα είναι απαραίτητη για την είσοδο στο δίκτυο, και ανατριχιάζω.

 

Εγώ πάλι δεν ανατριχιάζω καθόλου. Η ανωνυμία είναι καλή για τους μπαρούφες, αγαπητή tinkerbelle.

 

Εφιαλτικό.
 

 

Τουλάχιστον, δυνάμει των ανωτέρω κατηγοριών, παρέχεται δυνατότητα επιβολής φυλακίσεως έως και 25 ετών.
Σκεφθείτε ότι στην Ελλάδα, το διαπραχθέν από την Λόρι Ντρού ποινικό αδίκημα, υπάγεται στη διάταξη περί "συμμετοχής σε αυτοκτονία" με πλαίσιο ποινής από ένα έως πέντε, μόλις, χρόνια..

 

Σκέφτεστε μυωπικά εδώ αγαπητή Δώρα, και δεν είναι ίδιόν σας, απ' όσο μπορώ να κρίνω. Το θέμα δεν αφορά μόνο σεξοσάιτς, αφορά τον έλεγχο της έκφρασης της κοινής γνώμης. Στο blog σας πχ, βρίσκεστε με το ονοματεπώνυμό σας; Κι αν βρίσκεστε με το ονοματεπώνυμό σας, θα κάνατε το ίδιο κι εδώ; Και θα θέλατε πχ την σύνδεση μεταξύ των δύο; Το θέμα έχει πολλές προεκτάσεις, και μόνο "μπαρούφες" δεν αφορά.

(Ασχετο προς το θέμα: Μια σκέψη- σύνδεση με τα προηγούμενα. Μήπως εμμέσως μου ζητάτε κι εσείς συστατικές; Γελάω, σκέφτομαι τον "Ηλία του 16ου": "δεν με ξέρεις, δεν σε ξέρω, υποφέρεις κι υποφέρω"  )

 

Απάντηση: Re: Αφιερωμένο στους γονείς

Και θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά για τη νομοθεσία σε μια αποκτηνωμένη από την πολιτική ορθότητα χώρα, που επινοεί αδίκημα 'συναισθηματικής βίας ή πίεσης ή καταπίεσης ή τα απαυτά του αποτέτοιου';
Χίλιες φορές καλύτερα να έμενε ατιμώρητη η απεχθής μητέρα - ούτε μπορώ να φαντασθώ μονοπρόσωπη συνωμοσία!
Μου φαίνεται πως ο εκφασισμός των νοοτροπιών, με όχημα τον ευπώλητο 'συναισθηματισμό' της ανθρωποφάγου κοινής γνώμης, μας έχει φάει τα σωθικά.
Ας αρχίσουμε να εφευρίσκουμε και ad hoc ποινικές αιτιάσεις για όσα 'αδικήματα' δεν προβλέπονται από τον Π.Κ.
Με βάση όσα διάβασα εδώ η φρικαλέα μήτηρ προέβη σε πράξεις ειδεχθείς, πλην μη κολάσιμες από τους ισχύοντες νόμους. Άρα, μη ντρεπόμαστε, είναι ποινικώς αθώα.

 

Λεξεις κλειδια για ενα γονιο: εμπιστοσυνη, διαλογος, ενδιαφερον, κατανοηση.Χωρις αυτα,ειναι πολυ δυσκολη η αποκατασταση διαυλου επικοινωνιας με το παιδι σου,ειδικα στην ηλικια της εφηβειας,πιστεψτε με και του ελεγχου συνεπακολουθα της προσωπικης του ζωης με ενα τροπο που να μην προκαλει αντιδρασεις και αποξενωση.
Εκει ειναι η ουσια του προβληματος κατα τη γνωμη μου.Οταν οι γονεις ειναι μακρυα νυχτωμενοι,τα αποτελεσματα στις ακραιες περιπτωσεις οπως η συγκεκριμενη,αποδεικνυονται τραγικα.

 

Η πρεσβυωπία μου σύντομα θα αναιρέσει την μυωπία μου, γλυκό νιάου. Η κοινή γνώμη μπορεί να είναι ανώνυμη στα γκάλοπ. Δεν παίρνω μέρος στα γκάλοπ.

Δεν έχω blog. Έβαλα τη φωτό μου από την αρχή σχεδόν στο φόρουμ. Άνοιξα το σπίτι μου σε διάφορες εκδηλώσεις των μελών του φόρουμ. Δεν καταλαβαίνω πραγματικά πού είναι το κακό. Έχω μιλήσει ακόμη και σε συναδέλφους στην εργασία μου για τις ερωτικές μου προτιμήσεις μου. Και σε μέλη της οικογένειάς μου.

Το θέμα της ανωνυμίας αφορά μόνο μπαρούφες. Όποιος είναι ο εαυτός του και δεν ντρέπεται γι αυτό, βρίσκει τον τρόπο να μην φοβάται την σκιά του. Κάνει τις επιλογές του, προσέχει τις κακοτοπιές, κι εκεί που θεωρεί ότι είναι επιθυμητό δεν φοβάται να βγει να πει: Με λένε....Είμαι...

Εκτός αν δεν επιθυμεί το σεξ και τον έρωτα. Οπότε κλάνει μέντες ανωνύμως...