Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Σε δημοκρατικές κοινωνίες και μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας, αν είναι απαραίτητο να «καταπατηθούν» κάποια δικαιώματα, αυτά θα πρέπει να είναι της μειοψηφίας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Αφού το εξέλαβες ως κύρηγμα,ας το αφήσουμε εδώ..

 

Πιστεύω ότι τέτοιες ατάκες Elysium, δεν ταιριάζουν στο πνεύμα του BDSM.
 

 

Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Αυτή είναι όλη η ουσία. Εχει το δικαίωμά σου "προνόμιο προτεραιότητας" έναντι άλλων; Το δικαίωμά σου είναι ιερό και το δικό μου όχι; Απλά πράγματα. Το διατυπώνουμε έτσι το διατυπώνουμε αλλιώς και απάντηση δεν έχει δοθεί.

Κι αν δεν ήταν κήρυγμα εξήγηση πάντως δεν ήταν. Και σημειώνω ότι δεν επέλεξα να απαντήσω κατά το δοκούν αλλά να σε ρωτήσω.

 

Δεν πιστεύει το BDSM στη Δημοκρατία;  

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Έχεις συγκεκριμένα παραδείγματα στο μυαλό σου και θα σου απαντήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα εγώ.Αυτό ,αφενός,αυτόματα θα επιφέρει το λιγότερο ασυνεννοησία,αφετέρου θα αποσυντονίσει το νήμα.Το αφήνω στην καλή σου πρόθεση να δημιουργήσεις ανάλογο νήμα,με συγκεκριμένα παραδείγματα για να το συζητήσουμε.Στην αντίθετη περίπτωση,με καθιστάς στα μάτια όλων μονομερή ..τουλάχιστον..

 

Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Θα ήθελες να μου πεις ποιο ατομικό δικαίωμά σου θεωρείς ότι καταπατάται, όταν βλέπεις το εκούσιο δημόσιο εξευτελισμό ενός άλλου? Είναι σημαντικό να ορίσεις τα δικαιώματα των μερών. Δηλαδή του Κ - υ/ του κοινού. Και προσθέτω ότι σαφώς κάποια ατομικά δικαιώματα έχουν προτεραιότητα σε σχέση με κάποια άλλα. Ας το πούμε αλλιώς. Σε περίπτωση σύγκρουσης δύο ατομικών δικαιωμάτων θα προκριθεί το ένα από τα δύο. Αυτό έχει λυθεί από χρόνια...
Προσωπικά θεωρώ ορθότερη την τοποθέτηση του Incomplete.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

οτι θα μπορουσε/ηθελε να ειναι στην θεση του αλλα κανεις δεν της δινει σημασια ... 

 

Σε σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής εκ των πραγμάτων η Δημοκρατία πάει περίπατο.
Γενικότερα όμως το BDSM είναι μια φιλελεύθερη ανθρώπινη έκφραση, αρκεί να μην παραβιάζονται τα σύνορα (όρια).

 

Σαν να λέμε άλλος ένας κώλος στο διάλογο.
Εχετε δίκιο τελικά. Θα σας μιμηθώ.

Στον Κωνσταντίνο: Τι λες Κωνσταντίνε, θα τον πληρώσουμε κιόλας ;

Στην elfcat, αυτό: θα είχες έναν ανήλικο, θεατή στο public disgrace?
Εκτός κι αν φρονείς ότι στο Σύνταγμα δεν υπάρχουν ανήλικοι. Εκτός κι αν θεωρείς ότι οι κανόνες που γίνεται το public disgrace προστατεύουν τους ανήλικους οπότε καταλαβαινόμαστε.

Αυτά προς διερώτηση και μόνο και αν θέλει φυσικά συνεχίζει. Εγώ τελείωσα. Και ναι, εγώ πλέον απαξιώ.

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Φαύλος κύκλος, αναφώνησε η Έυα. Ακριβέστατα.
Όλα τα συναφή ιδεολογικά οικοδομήματα θα προσκρούσουν, ως πρός τη θεμελίωση τους, στα λογικά αδιέξοδα του ΄φαύλου κύκλου', της 'εις άπειρον αναδρομής', της 'λήψης του ζητούμενου', της 'διαλληλίας' (όταν το οφείλον του ζητουμένου πράγματος είναι βεβαιωτικόν χρείαν έχη της εκ του ζητουμένου πίστεως ένθα μηδέτερον δυνάμενοι λαβείν προς κατασκευήν θατέρου' Πύρρων. Υποτ. Ι 169).
Εδώ μάλλον υπάγεται και η περί προνομίας παρατήρηση της tinkerbelle.

Θα μου επιτραπεί να θέσω και ένα ακόμα, συγγενές ερώτημα. Πόθεν αρρύεται η ιερότης της αρχής της πλειοψηφίας; Έχει δικαίωμα η πλειοψηφία να θεσπίσει μιαν αρχή, συνταγματική ή συντακτική, δια της οποίας αυτοκαταργείται ως υπέρτερο θεσπίζον μόρφωμα και αναλαμβάνει την υποχρέωση να υπακούει πάντοτε στη βούληση της μειοψηφίας; Για έναν οπαδό του ιεροποιημένου συνταγματικού πλάσματος της 'πλειοψηφίας', αναντίρρητα η πλειοψηφία διατηρεί το θεωρητικό δικαίωμα υποταγής στον οποιονδήποτε, άρα και στη μειοψηφία. Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία αντίφαση, όσο και αν πραγματολογικώς μια επιλογή αυτού του είδους φαντάζει απίθανη. Εν ολίγοις, τα δεοντολογικά 'πρέπει' περιττεύουν, εκτός και αν ο υποστηρικτής της 'υπερβατικής' αρχής της πλειοψηφίας γνωρίζει εκ προοιμίου και εις το διηνεκές τί η πλειοψηφία 'προτίθεται εσαεί να βούλεται' συγκεκριμένα.
Οπότε, υπό λογική έποψη αναλαμβάνει οικειοθελώς τον κίνδυνο του δημόσιου αυτοεξευτελισμού του. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης, κάτι τέτοιο δεν θα με εξέπληττε.

Μήπως κάτι παρέλειψες; Τί θα πεί 'θα προκριθεί'; Ποιός θα το προκρίνει είναι το θέμα. Ο εκάστοτε ισχυρότερος, είναι η απάντηση. Αυτός θα αποφασίσει ποιό είναι το 'υπέρτερο αγαθό', με την αυστηρά νομική έννοια.
Να σου θυμίσω τις εξαιρετικά ρεαλιστικές διατυπώσεις σου, στην αντιπαράθεση με την Atroce, η οποία θεωρεί θεμιτή την ad hoc ποινικοποίηση ή την 'κατα το δοκούν' ερμηνεία των νόμων όταν θίγονται ανήλικοι (όχι μόνον σεξουαλικά αλλά και διά της παρώθησης στην αυτοκτονία κλπ). Και φθάνει ως την αποδοχή του 'εκφασισμού των νοοτροπιών', προκειμένου να προστατευθούν τα δικαιώματα των παιδιών; Εγώ, που εκνευρίζομαι με τα μωρά και τα αντιπαθώ, μπορώ στη θέση τους να βάλω τους καθαρόαιμους σκύλους και να επιζητήσω έκτακτες και αντισυνταγματικές νομοθετικές ρυθμίσεις για την προστασία τους;

 

Προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο τον δημόσιο εξευτελισμό.
Δεν μ' ενδιαφέρουν τα βίτσια του καθενός και γι'αυτό το λόγο δεν είμαι υποχρεωμένη να τα παρακολουθώ/ανέχομαι. Δεν είμαι υπέρ του ότι ο καθένας μπορεί να συμπεριφέρεται/εκφράζεται όπως θέλει - είναι "δικαίωμά" του. Δικαίωμά του δεν είναι ούτε στο σπίτι του γιατί και εκεί υπάρχουν κάνονες που τηρεί είτε του αρέσει είτε όχι (ώρες κοινής ησυχίας κλ.). Τέλος η διαφορετικότητα δεν είναι ούτε ιερή ούτε σεβαστή εαν ενοχλούμαι - αποτελώ μέρος του κοινωνικού συνόλου και λειτουργώ με τους κανόνες του.