Το ίδιο λάθος

"Το δις εξαμαρτήν ουκ ανδρός σοφού"

Αν η ως άνω φράση ισχύει, τότε πάραυτα εγκαταλείπω τον ρόλο του "γερο-σοφού" (πουλάω και τα ματζούνια μου σε τιμή ευκαιρίας).

Ο κυριότερος παράγοντας που με έχει οδηγήσει σε επαναλαμβανόμενο λάθος είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις μου και η πορεία αυτών. Εσφαλμένες εκτιμήσεις, συνήθως προϊόν της εκάστοτε επιθυμίας μου, με ώθησαν στο να "ποντάρω σε κουτσό άλογο" (άνθρωπο ή συνθήκη). Δεν θα δικαιολογηθώ με φράσεις τύπου "κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός" ή "κάθε περίσταση έχει ξεχωριστές ιδιοτροπίες", όσο κι αν περιέχουν ψείγματα αλήθειας. Έσφαλλα. Δεν ξέρω αν παραμυθιάστηκα ή αν επέτρεψα στον εαυτό μου να παραμυθιαστεί, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Αναμφισβήτητα ο μεγάλος ηττημένος ήταν ο εγωισμός μου (κάποιες φορές και ο αυτοσεβασμός μου)...
........
... Και τώρα τι; Παύω να ελπίζω; Κλείνομαι; Γιατί; Για να κάνω την "ήττα" τελεσίδικη; Με ποιό όφελος για μένα; Να αποκτήσω μια "ασπίδα" από τον γύρω κόσμο; Ας αφαιρέσω και τις νευρικές μου απολήξεις τότε, ώστε να μην με ενοχλήσει ξανά τίποτα. Δεν πρόκειται να χτίσω μια "γυάλα" γύρω μου για να αποφύγω την επαφή με ανθρώπους από φόβο. Αν το έκανα, θα είχα χάσει ήδη πολλές ευχάριστες στιγμές στην ζωή μου. Αντ΄αυτού προτιμώ να καλλιεργήσω αντίληψη και μνήμη, ώστε να βλέπω κοινά στοιχεία και να θυμάμαι την κατάληξή τους. Αντί να μάθω (για) τον άλλο, να μάθω κάτι σε μένα. Εγρήγορση αντί φυγής. Κατά κανόνα λειτουργώ με μεθόδους τακτικής - στρατιγικής, Δεν μου είναι πάντα εύκολο, κάποιες φορές αντιδρώ σε ανάλογες ενδείξεις με τρόπο ώστε να αποστασιοποιούμαι, αντί να ελέγχω αν όντως υπάρχει μια αναλογία μεταξύ τους. Θεωρώ πολύ υψηλό το τίμημα της υποβάθμισης της αξιοπρέπειάς μου για να το αφήσω "στο φλου". Φοβική αντίδραση; Μπορεί. Μήπως το να κλειστώ είναι κάτι λιγότερο; Ο φόβος είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Δεν είναι το ζητούμενο να τον καταπνίξω, αλλά να τον ερμηνεύω και να τον εκμεταλλεύομαι εγώ, αντί να επιτρέπω σε άλλους να με εκμεταλλεύονται.
Λάθη... ναί, λάθη. Ε και; Μαθαίνουμε από αυτά. Αν το επαναλάβουμε το ίδιο σφάλμα, σημαίνει πως δεν μάθαμε που πέσαμε έξω στην εκτίμησή μας. Την επόμενη φορά θα είμαι περισσότερο υποψιασμένος, μου το χρωστάω. Στο κάτω κάτω "υπάρχουν πολλά λάθη για να κάνεις, δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβεις το ίδιο".

 

My points exactly.

 

Απάντηση: Το ίδιο λάθος

Οι αισθησεις δεν μπορουν ποτε να πεισθουν απο την πλανη....η πλανη δημιουργειται
οταν εμεις ερμηνευουμε τις αισθησεις μας και οταν προσθετουμε σ αυτες τις δικες μας
εικασιες.

 

Re: Απάντηση: Το ίδιο λάθος

Mιλάς για το ένστικτο ή για τις γνωστές 5 αισθήσεις;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το ίδιο λάθος

Και το ενστικτο απο τις αισθησεις πηγαζει

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το ίδιο λάθος

και σωστο και λαθος ...
Υπαρχουν και τα βιωματα που καθοδηγουν το ενστικτο καθως και η σκεψη

 

Το βασικό ερώτημα που προκύπτει σε εμένα διαβάζοντας το παρόν νήμα είναι: Από ποιον εξαρτάται η επανάληψη του λάθους;

Από όσα καταλαβαίνω αναφέρεσαι στην περίπτωση όπου κανείς συγχωρεί τον ερωτικό του σύντροφο αφότου εκείνος διέπραξε κάποιο σοβαρό σφάλμα και εν συνεχεία ο τελευταίος το επαναλαμβάνει και ο πρώτος τον συγχωρεί εκ νέου κ.ο.κ.. (Αν όχι, ενημέρωσέ με και θα τοποθετηθώ εκ νέου.)

Αν έχω αντιληφθεί σωστά, τότε θα έλεγα ότι είναι ζήτημα εγωισμού για εμένα να μην πέφτω δις στο ίδιο σφάλμα (της συγχώρεσης), και η προσωπική μου αποτελεσματική μέθοδος γι αυτό, είναι ο αποκλεισμός της πιθανότητας επανάληψης με την άμεση και οριστική αποπομπή ενός ερωτικού συντρόφου ανεξάρτητα από τα όποια αντικίνητρα για διάλυση της σχέσης.
Δηλαδή προτιμώ να κάνω σπονδή έναν σύντροφο με τον οποίο είμαι ερωτευμένη και με τον οποίο διατηρώ μία κατά τα λοιπά αξιόλογη σχέση, προκειμένου για την εξασφάλιση της μη επανάληψης του ίδιου λάθους.
Και αυτό γιατί η επανάληψη του δικού μου ίδιου λάθους (της συγχώρεσης) εξαρτάται άμεσα από το ενδεχόμενο επανάληψης του δικού του ίδιου σφάλματος. Συνεπώς πρόκειται για μία διαδικασία που δεν ελέγχω, άρα απορριπτέα. (Η αυτοεκτίμησή μου δεν στέκει να συναρτάται της συνέπειας του άλλου.)

Έγραψα "ζήτημα εγωισμού" και όχι "ζήτημα αξιοπρέπειας" γιατί δεν θα ήθελα να γίνει η άστοχη συνεπαγωγή πως θεωρώ αναξιοπρεπείς όσους πέφτουν δις ή τρις στο ίδιο σφάλμα. Έχει περισσότερο νόημα να γίνεται επ' αυτού λόγος για αυτοεκτίμηση, εγωισμό, προσωπικό γόητρο και εξασφάλιση διαπραγματευτικού πλεονεκτήματος παρά για αξιοπρεπεια. Άλλωστε οι αξιοπρεπείς άνθρωποι συνήθως είναι εκείνοι που έχουν το ψυχικό σθένος να συγχωρούν (έστω και υποτροπιάζοντας σε υπέρ του δέοντος γενναιόδωρες συγχωρέσεις), όχι εκείνοι που διαπράττουν το αρχικό σφάλμα - δεν θα καταδέχονταν, πιστεύω, να κάνουν το αρχικό σφάλμα.

 

Η ζωή μου μια παράγραφος γεμάτη λάθη..

Όσο κάνω λάθη μαθαίνω, όσο μαθαίνω γίνομαι πιο προσεκτική και σοφή!

Χωρίς αυτά δεν διορθωνόμαστε.  

 

Η ιδιαίτερη αξία ενός λάθους έγκειται στο όταν το επαναλαμβάνεις,από μαρξιστικής πλευράς την πρώτη φορά είναι τραγωδία,την δεύτερη φάρσα,αμφότερες καταγεγραμμένες ιστορικά προς επεξεργασία η οποία συνήθως αποτελεί τόνωση του εγωισμού δια της "απόλαυσης" των συνεπειών του λάθους.Η επανάληψη δεν είναι το ίδιο,το απολεσθέν που επιστρέφει.Είναι η επιστροφή ως δυνατότητα αυτού που υπήρξε.Μαζί του επιστρέφει και η δυνατότητα για επανάληψη του λάθους. Το να επαναλάβεις κάτι σημαίνει να το καταστήσεις εκ νέου δυνατό,μια νέα ευκαιρία για πολιτική τοποθέτηση επί της δυνατότητας της χαμένης ευκαιρίας.

Η μνήμη αντλεί την δύναμη της απο το παρελθόν και τον τρόπο που το υποκείμενο μηρυκάζει-επεξεργάζεται την ανάμνηση.Η ανάμνηση κατά Μπένγιαμιν μετατρέπει το ανεκπλήρωτο σε εκπληρωμένο και το εκπληρωμένο σε ανεκπλήρωτο,τροποποιεί τρόπο τινά την πραγματικότητα.Η χρήση της μνήμης διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο επί της νέας ευκαιρίας και της ορθής ή λαθεμένης πράξης.Η συνέχισή της αντίληψης της πραγματικότητας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο βάσει του οποίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο λάθος υποβουλεύει το εκ νέου δυνατό,το καθιστά όμηρο μιας αχνής μνήμης και δέσμιο ενός παρελθόντος αντιλαμβανόμενο πιθανός μέσα από την σκοπιά της χαμηλής αυτοεκτίμησης,το "τάισμα" ενός Εγώ που αδυνατεί να υπερνικήσει τις αντιστάσεις του και στο βωμό της "ασφάλειας" και του ανεξήγητου φόβου καθιστά το εκ νέου δυνατό,αδύνατο.

 

Γεννήθηκα πρόωρη, αντιδρώντας με χρονική υστέρηση 24ώρου σε μια δυνατή ερωτική βραδιά που είχαν οι γονείς μου. Λίγο μετά, δεν τα έβγαζα πέρα και με βάλανε σε θερμοκοιτίδα, συνεργάστηκα καλά, γιατί είχα ήδη προλάβει να ανακαλύψω ότι υπάρχουν πολύ όμορφα πράγματα στη ζωή κι έτσι είμαι τώρα μαζί σας  

Αυτά είναι τα πρωταρχικά μου λάθη, πάντα έντονη και όταν μπορώ, τελεσίδικη(!) αντίδραση σε πράγματα που απλά με αγγίζουν, αλλά δε με αφορούν και η βιασύνη για εξέλιξη, με αποτέλεσμα συνέπειες που συνήθως αδυνατώ να διαχειριστώ ή διαχειρίζομαι με κόπο, ενώ αν περίμενα την ώρα μου, θα έπαιρνα μόνον ευχαρίστηση. Τα σωστά μου είναι ότι παίρνω τη βοήθεια που μου προσφέρεται και ότι αναγνωρίζω τη σημασία να διορθώσω τις συνέπειες των λαθών μου. Από τα λάθη μου, έχω μάθει να ελέγχω το δεύτερο, αφού την πάτησα μερικές φορές, όχι όμως και το πρώτο, παρά μόνο με πολύ κόπο και μόνο ως προς τις εκφάνσεις του. Δηλαδή εγώ θέλω να κάνω το λάθος, η φυσική μου αντίδραση είναι, αλλά αρκετές φορές καταφέρνω και με κρατώ απ το σβέρκο, έτσι αρκετό ψυχικό μόχθο, συγκρατούμαι.

Πιο ασήμαντα λάθη, τα ελέγχω, εκτός αυτού, αρκετές φορές έχω μάθει από τα λάθη των άλλων.
Αν δε μαθαίναμε, συλλογικά, απ τα λάθη των άλλων, θα είχαμε πάψει να υπάρχουμε, ως είδος  

Ενδεχομένως αποτέλεσμα νεύρωσης, η επαναλαμβανόμενη αντίδραση στο ίδιο ερέθισμα, όσο και αν γνωρίζουμε ότι είναι λάθος. Πρέπει να βρούμε τις αιτίες, όπως είπε η elfcat και να τις πατήσουμε κάτω. Γίνεται...

Η συνειδητότητα είναι ένα μυστικό, όσο γίνεται.
Το να αλλάζουμε εμείς, ίσως, οπότε αλλάζουν και τα λάθη μας.
Η στερνή γνώση είναι ένα άλλο μυστικό.
Τα πάθη που γίνονται μάθη, όπως έλεγε ο Κάρολος Κουν.

Όλα είναι συνάρτηση του πόσο επιθυμούμε και γιατί επιθυμούμε ν αλλάξουμε. Αλλιώς, τα "ίδια λάθη" δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει, αρκεί να ξέρουμε πραγματικά ποιά είναι, μία όχι και τόσο πολύ εύκολη δουλειά  

 

 

Με βρίσκουν πάνω κάτω σύμφωνη τα πιο πάνω.

Δεν πιστεύω σε λάθη, πιστεύω σε εμπειρίες και επιλογές.
Οι οποίες έχουν τις ανάλογες συνέπειες.
Πιστεύω σε μαθήματα.
Πιστεύω πως σε κάθε εμπειρία υπάρχει κάποιο μάθημα, κάτι να μάθω, κάτι να εμπεδώσω.
Αν δεν το μάθω, θα το επαναλάβω με τα ίδια ή παρόμοια αποτελέσματα μέχρι να εμπεδώσω αυτό το οποίο η εμπειρία αυτή έχει να με διδάξει.
Γι αυτό αναλύω τα "λάθη" μου, γι αυτό τα μελετάω. Γιατί όσο καλύτερα τα γνωρίζω τόσο περισσότερες πιθανότητες έχω να μην χρειαστεί να τα ξαναπεράσω για να πάρω το μάθημα μου.

Την ικανότητα δε να μαθαίνει κάποιος κι απο εμπειρίες άλλων, τη θεωρώ ιδιαίτερο χάρισμα.

Δεν θεωρώ τίποτα χαμένο χρόνο. Χαμένος είναι ο χρόνος που περνά σε απραξία από το φόβο του λάθους.

 

Όποιος σας έχει πει ότι δεν έχει επαναλάβει το ίδιο λάθος μάλλον δεν σας λέει την αλήθεια. Μπορεί να είναι υποψιασμένος και να προσέχει αλλά αργά η γρήγορα θα το ξανακάνει πριν το καλοκαταλάβει. Ίσως γιατί οι συγκυρίες θα είναι διαφορετικές αλλά ουσιαστικά ξαναπέφτει στο ίδιο λάθος. Αυτό που έχει μάθει είναι πως να αντιμετωπίζει τις συνέπειες με καλύτερο τρόπο. Μπορεί και να κάνω λάθος αλλά κάπως έτσι το καταλαβαίνω σε μένα  .