Ανθρώπινα δικαιώματα, Κυριαρχία και S/M

Ανθρώπινο δικαίωμα είναι το καθολικά, οικουμενικά αναγνωρισμένο 'δικαίωμα' που απολαμβάνουν, στην πραγματική ζωή όλοι οι άνθρωποι ως 'γυμνοί άνθρωποι'. Τουτέστιν, επειδή έχουν την ιδιότητα του ανθρώπου και γι' αυτόν, αποκλειστικά, το λόγο.
Υπό την έννοια αυτή καμιά σταθμιση ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν χωρεί. Είναι, αν υπάρχουν, αδιαίρετα και ισοβαρή, αφού συναρτώνται με την ίδια τη φύση του ανθρωπίνου όντος και αποτελούν ειδοποιά χαρακτηριστικά της.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα μπορούσαν παρά να ισχύουν ισχύουν υπερταξικά, υπερεθνικά και σε πλανητική κλίμακα. Δεν είναι πολιτικά ή νομικά δικαιώματα: Είναι υπερπολιτικά, υπερκείμενα του θετού Δικαίου και των αστικών ελευθεριών.
Το κράτος Δικαίου, ως εθνικό κράτος, νοθεύει τα υποθετικά ανθρώπινα δικαιώματα αφού, λόγου χάρη, δεν τα εκχωρεί στους μετανάστες, περιορίζει την διασυνοριακή κινητικότητα, ελέγχει το δικαίωμα της εγκατάστασης αλλοδαπών στο έδαφος του και επιπλέον τους απαγορεύει να ψηφίζουν.
Κοντολογίς και χωρίς να προδικάσουμε το μέλλον, σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, 'ανθρώπινα δικαιώματα δεν υφίστανται'. Η επίκληση τους χρησιμεύει, απλώς, ως ιδεολογικό μασκάρεμα. Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας, κατοχυρωμένα δικαιώματα αυτού του είδους δεν θα διακρίνουμε.
Αν, όμως τα 'ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα', τί εγγυάται, ηθικοκανονιστικά και πρακτικά, όσα δικαιώματα παραχωρούνται ή κατακτώνται στη σφαίρα των αστικών διατάξεων ενός εκάστου Κράτους Δικαίου; Ποιός θα αποφασίσει για την εσωτερική τους ιεράρχηση, για το είδος και το εύρος εφαρμογής των αστικών ελευθεριών; Με ποιό κριτήριο; Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη η κατάρρευση του Διαφωτιστικού Λόγου, τίθεται το ερώτημα: Ποιός είναι ο διαχειριστής της πλουραλιστικής ανεκτικότητας, που μοιραία προκύπτει, ως αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης του Λόγου, του γνωσιοθεωρητικού σχετικισμού και, κυρίως, της εκτόπισης του ιδεώδους της αυθυπέρβασης από εκείνο της αυτοπραγμάτωσης - όπου το πρώτο συνδέεται με έναν 'ασκητικό' παραγωγισμό και το δεύτερο με την 'άϋλη' οικονομία/φούσκα των 'υπηρεσιών' και της άμετρης κατανάλωσης;
Η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη: Είτε το 'χρήμα' είτε η πολιτική εξουσία - και συνηθέστερα, η δεύτερη ως θεραπαινίδα κι υπηρέτρια του πρώτου. Επομένως, η επινομή αστικών δικαιωμάτων σε επιμέρους ομάδες πληθυσμού, αποτελεί αντικείμενο πολιτικοοικονομικής αγοραπωλησίας, δηλαδή 'μεταρρυθμιστικής πολιτικής', όταν δεν λαμβάνει τη μορφή της βίαιης σύγκρουσης ανάμεσα σε κοινωνικά υποκείμενα που τα διαχωρίζουν σχέσεις πραγματικής - ενίοτε, απόλυτης - εχθρότητας.
Στο πλαίσιο αυτό, αναρωτιέται κανείς ποιά είναι η θέση του S/M στη διαπραγμάτευση περί ελευθεριών των σεξουαλικών μειονοτήτων. Ποιά είναι η αγοραστική του δύναμη (ψηφοφόροι κλπ) συγκρινόμενη με την τεράστια ισχύ των οργανώσεων ομοφυλοφίλων; Ποιά η ιδεοκατασκευαστική του εμβέλεια, η πολιτική του Ταυτότητα; Έχει, άραγε, έστω και περιορισμένης συμπαντικής βαρύτητας συγκεκριμένες διεκδικήσεις;
Διατυπώνω την υπόθεση πως η δυνατότητα αυτής της κοινότητας να αναγνωρισθεί ως υποκείμενο διακριτών αστικών δικαιωμάτων είναι πανομοιότυπη με εκείνη της σύγχρονης 'Τέχνης', στα δικά της μονοπάτια: Η πλήρης παράδοση στην ασύδοτη εμπορευματοποίηση και η συστηματική εκπόρνευση, δια των ΜΜΕ και του εμπορικού κυκλώματος της βιομηχανίας του θεάματος. Το S/M θα διασφαλίσει την ανοχή στην διαφορετικότητα όσων το διακονούν, μόνον αν γίνει 'μόδα', προβάλει την ενδυματολογική ιδιοτυπία των ταγών του και ενσωματωθεί ολοσχερώς στα γρανάζια της κατανάλωσης, ήτοι της 'ελεύθερης αγοράς'. 'Παίζοντας' ανέμελα με την αμφισημία της υπαρξιακής του υπόστασης: Την απόλυτη αντίφαση ανάμεσα στην ελευθεριακότητα που εξιδανικεύει και θεσμικά επιζητεί, από τη μιά, και την έννοια της απόλυτης Κυριαρχίας, που το συγκροτεί, από την άλλη.
Μοναδική εναλλακτική λύση συνιστά η πολιτικοποίηση του - και κατ' επέκταση η απο-ιδιώτευση - δια της επιστροφής στον κλασικό σαδικό λιμπερτινισμό, η πρόσδεση του στο άρμα του υλιστικού αθεϊσμού, η θεωρητική του αναβάπτιση στα νάματα μιας πολυσχιδούς 'καταραμένης' πολιτισμικής παράδοσης. Αλλά η επιλογή αυτή προϋποθέτει ριζική ρήξη με την κυρίαρχη κουλτούρα της μαζικής δημοκρατίας και τα προϊόντα της. Στην περίπτωση αυτή τα δικαιώματα όσων το ενστερνίζονται ως σεξουαλικό τρόπο βίου θα επανεγγράφονταν, ως διεκδικήσεις, στο έδαφος μιας συνολικής σύρραξης με το 'υπαρκτό' και τα αξιακά του ψιμυθιώματα.
Πιστεύω ειλικρινά ότι θα επικρατήσει η πρώτη κατεύθυνση. Αναρτώ αυτό το νήμα, προκειμένου να συζητηθούν οι ανωτέρω σχεδόν σκόρπιες σκέψεις αλλά και τούτη η πρόβλεψη.*

*Προσφωνήσεις όπως 'ρε καριόλη' ή 'μωρή αρχίδω', μεταξύ των αξιότιμων συνομιλητών, όταν δεν είναι δυνατόν να αποφευχθούν, να παρατίθενται, παρακαλώ, σε υποσημειώσεις.

 

"Στην τρέχουσα καθημερινή σημασία (βλ. Λεξικό της ρωσικής γλώσσας. Μόσχα 1957, τ.1) η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κατανοείται ως αυτοσεβασμός, συνείδηση των δικαιωμάτων και της αξίας του ανθρώπου. Συνεπώς στην καθημερινή συνείδηση η αξιοπρέπεια του ανθρώπου συνιστά συνείδηση, πρώτον, των δικαιωμάτων του και δεύτερον, της αξίας της προσωπικότητάς του.

Το ζήτημα των δικαιωμάτων του ανθρώπου και η ηθική απασχόλησαν τον Μαρξ στο ερευνητικό του έργο.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα συνιστούν προσδιορισμούς- θεσπίσματα που αφορούν το πεδίο του δικαίου και της πολιτικής. Κατ' αυτόν τον τρόπο τα ερμηνεύει ο Μαρξ, ο οποίος τα εξετάζει ως δικαιώματα που ανέκυψαν με την εμφάνιση της αστικής κοινωνίας και αποτελούν τα δικαιώματα του ανθρώπου εντός της αστικής κοινωνίας.

Ο Μαρξ καταδεικνύει ότι με την εμφάνιση και την περαιτέρω ανάπτυξη της αστικής κοινωνίας, με την άρση των φεουδαρχικών προνομίων, λαμβάνει χώρα ένας διαχωρισμός, ή ακριβέστερα η αλλοτρίωση του πολιτικού πεδίου, όπου όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, από την κοινωνία των ιδιωτών, όπου ομοιότητα είναι η ομοιότητα των ιδιωτών- ιδιοκτητών, μια ομοιότητα, η οποία συνιστά μέσο για την πραγμάτωση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αλλά και το ίδιο το πεδίο της πολιτικής εξυπηρετεί ως μέσο την πραγμάτωση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Λαμβάνοντας ως υπόδειγμα το πλέον ριζοσπαστικό και συνεπές, το ακραιφνέστερο αστικό σύνταγμα- το σύνταγμα της Μεγάλης Γαλλικής Αστικής Επανάστασης- ο Μαρξ αποδεικνύει ότι τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου- η ελευθερία, η ισότητα, η ιδιοκτησία (δηλαδή η ιδιωτική ιδιοκτησία)- συνιστούν δικαιώματα απομονωμένων μεταξύ τους εγωιστικών ατόμων, δικαιώματα της ιδιοτέλειας, ότι τα δικαιώματα αυτά αντικατοπτρίζουν την κατάσταση απομονωμένων ατόμων, τα οποία αντιμετωπίζουν τα άλλα άτομα, την κοινωνία και κάθε κοινότητα ως μέσο για την ικανοποίηση των σκοπών και των αναγκών τους, δηλαδή ως αποξενωμένα από τον εαυτό τους.

Πράγματι η ελευθερία ορίζεται στην Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του 1791 ως δικαίωμα να πράττει ο καθένας οτιδήποτε και να ασχολείται με οτιδήποτε αρκεί να μην βλάπτει τον άλλον, δηλαδή προσδιορίζει τα όρια κίνησης του καθενός χωρίς βλάβη για τους άλλους. Συνεπώς, «... το δικαίωμα του ανθρώπου για ελευθερία δεν εδράζεται στην συνένωση του ανθρώπου με τον άνθρωπο, αλλά τουναντίον στον διαχωρισμό του ανθρώπου από τον άνθρωπο» (Μαρξ). Το δικαίωμα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι «η πρακτική χρήση του δικαιώματος του ανθρώπου για ελευθερία» (Μαρξ), είναι το δικαίωμα του καθενός κατά το δοκούν, άσχετα με τους άλλους και ανεξάρτητα από την κοινωνία να χρησιμοποιεί και να διαχειρίζεται την περιουσία του, δηλαδή είναι το «δικαίωμα της ιδιοτέλειας» (Μαρξ).

Ισότητα είναι η ισότητα της ελευθερίας που περιγράψαμε παραπάνω: «η ισότητα συνίσταται στο γεγονός ότι ο νόμος είναι ίσος για όλους,- είτε προασπίζεται κάποιον είτε τον διώκει» (σύνταγμα του 1795). «Συνεπώς κανένα από τα ούτως αποκαλούμενα δικαιώματα του ανθρώπου δεν υπερβαίνει τα όρια του εγωιστικού ανθρώπου, του ανθρώπου ως μέλους της κοινωνίας των ιδιωτών, δηλαδή ως ατόμου έγκλειστου στον εαυτό του, στο ιδιωτικό του συμφέρον, στην ιδιωτική αυθαιρεσία και διαχωρισμένου από το κοινωνικό όλο. Ο άνθρωπος σε αυτά τα δικαιώματα εξετάζεται κάθε άλλο παρά ως γενολογικό ον: τουναντίον, η ίδια η ζωή του γένους, η κοινωνία εξετάζονται ως εξωτερικό πλαίσιο για τα άτομα, ως περιορισμός της πρωταρχικής αυτοτέλειας τους» (Μαρξ).

Η μοναδική συνάφεια που ενώνει αυτά τα άτομα είναι η φυσική αναγκαιότητα, το ιδιωτικό συμφέρον, η διατήρηση της ιδιοκτησίας τους και της εγωιστικής προσωπικότητάς τους."

Συγγραφέας άγνωστος.

* Προσωπική Μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα και όταν συζητάμε γι αυτά, το κάνουμε μέσα σε ένα νεφελώδες τοπίο. Καμία φορά ίσως να μην είναι τυχαίο ότι, αισθάνομαι ότι δεν έχουμε ούτε καν το δικαίωμα...της φυσικής μας ύπαρξης

 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.

ΑΡΘΡΟ 1
'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

ΑΡΘΡΟ 2
Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

ΑΡΘΡΟ 3
Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

ΑΡΘΡΟ 4
Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

ΑΡΘΡΟ 5
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

ΑΡΘΡΟ 6
Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

ΑΡΘΡΟ 7
'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

ΑΡΘΡΟ 8
Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

ΑΡΘΡΟ 9
Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

ΑΡΘΡΟ 10
Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

ΑΡΘΡΟ 11
Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.
ΑΡΘΡΟ 12
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

ΑΡΘΡΟ 13
Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.
ΑΡΘΡΟ 14
Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.
ΑΡΘΡΟ 15
Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.
ΑΡΘΡΟ 16
Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.
ΑΡΘΡΟ 17
Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.
ΑΡΘΡΟ 18
Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

ΑΡΘΡΟ 19
Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

ΑΡΘΡΟ 20
Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.
ΑΡΘΡΟ 21
Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.
ΑΡΘΡΟ 22
Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

ΑΡΘΡΟ 23
Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.
ΑΡΘΡΟ 24
Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

ΑΡΘΡΟ 25
Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.
ΑΡΘΡΟ 26
Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.
ΑΡΘΡΟ 27
Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.
ΑΡΘΡΟ 28
Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.

ΑΡΘΡΟ 29
Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.
ΑΡΘΡΟ 30
Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.


...Για οσους τυχον θελουν να το λαβουν υπ'οψιν στις τοποθετησεις τους.

 

Είναι αυταπόδειχτο ότι το Σ/Μ μόνο αν γίνει μόδα θα διασφαλίσει την ανοχή αλλά
και την συμπάθεια ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Η εξουσία του ενός εδώ
και πάρα πολλά χρόνια έχει παραδώσει τα σκήπτρα της σε μια εξουσία η οποία
με τη σειρά της υποκλίνεται στην λεγόμενη κοινή γνώμη.(τα ΜΜΕ είναι σάρκα από την
σάρκα της). «Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες δίνουν την εικόνα της συνεχούς αλλαγής
της ταχύτητας και της έντονης δραστηριότητας αλλά το ανθρώπινο πνεύμα δείχνει σχεδόν
ακίνητο».(Τοκβιλ) Σε αυτές τις κοινωνίες η από-ιδιώτευση και η πολιτικοποίηση είναι αδύνατη.
Η κοινωνική συνοχή εξασφαλίζεται από την συμμετοχή των ατόμων στο
κυνήγι του πλούτου και των μικρών ιδιωτικών απολαύσεων. Η προσκόλληση στην
ιδέα της ευμάρειας και η επιδίωξη της ικανοποίησης των μικρών επιθυμιών συμβάλει
στην απόσυρση των ατόμων σε παράλληλες μικροκοινωνιες και κοινότητες
όπου βασική επιδίωξη είναι η επιτυχία των ατομικών στόχων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες
τα άτομα θέλουν να εργάζονται απερίσπαστα και δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα η δημόσια ασφάλεια θεωρείται
από τις δημοκρατίες τις αγοράς ως το ύψιστο αγαθό. Καθετί που διαταράσσει την τάξη
και την ασφάλεια θεωρείται απειλή
Τα δημόσια πάθη και η από-εμπορευματοποίηση τους θεωρείτε μέγιστη απειλή αφού
παρενοχλεί το επιχειρειν που είναι η βαθύτερη ουσία των κοινωνιών μας.
Πως θα πολιτικοποιηθεί μια οποιοδήποτε επιθυμια όταν η κοινωνία ως συλλογικός
επιχειρηματίας διακατέχεται από έντονο φόβο για την πολιτική διαίρεση και
την ακυβερνησία? Αυτό μπορούμε να το δούμε και από το πώς ψηφίζουν οι
ψηφοφόροι όταν μπροστά τους τεθεί το ερώτημα ακυβερνησία η σταθερότητα?
Επίσης μπορούμε να το δούμε στην γνώμη που έχουν οι πολίτες για την εκκλησία
το στρατό την δικαιοσύνη την αστυνομία κλπ. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι
οι θεσμοί αυτοί είναι πολύ ψηλά στην εκτίμηση των πολιτών και απολαμβάνουν
της εμπιστοσύνης τους.(αν είναι δυνατόν) και αυτό με την σειρά του δείχνει
μια πλήρη επιβράβευση του σταθερού και του δεδομένου.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι ομοφυλόφιλοι έγιναν δεκτοί από
μια κοινωνία της αγοράς και αυτό υποψιάζομαι ότι δεν είναι άσχετο από το γεγονός
ότι είναι σπουδαίοι καταναλωτές στην πλειοψηφια τους. Σε ολόκληρο τον δυτικό
κόσμο είναι σε εξελιξη η αναγνώριση των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν όλοι
οι καταναλωτές. Το ζητούμενο από την πλευρά τους δεν είναι οι ριζικές
πολιτικές συγκρούσεις αλλά η πλήρης ενσωμάτωση τους με την ρύθμιση επιμέρους
αιτημάτων τους (γάμος πχ)στο πολιτικό και νομικό σύστημα της αγοράς. Μην έχετε καμιά
αμφιβολία τα αιτήματα θα γίνουν δεκτά επειδή είναι επιτακτική η ανάγκη για
ενσωμάτωση κάθε μεμονωμένης ανθρώπινης εμπειρίας στον ζυγό της αγοράς.
Όλο αυτό φυσικά μπορεί άνετα να ονομαστεί πορεία προς την ισονομία και την
κοινωνική δικαιοσύνη. Η εξουσία άλλωστε κηδεμονεύει και καθοδηγεί κοινωνίες
ατόμων. Προστατεύει και είναι ταυτόχρονα εγγυητής των προσωπικών στόχων
των ανθρώπων που κηδεμονεύει. Φυσικά πάντα αφήνει ένα περιθώριο δράσης
για τους πολίτες (σε αντίθεση με τον ολοκληρωτισμό) και αυτό το ονομάζει
συλογικοτητα ελεύθερη βούληση η λαϊκή κυριαρχία (ας γελάσω ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!)
Για την εξουσία των κηδεμόνων οι διάφορες ψυχολογικές επιθυμίες των
ανθρώπων πρέπει να ενταχτούν να αναγνωριστούν (με το πρόσχημα των
δικαιωμάτων) και να εξελιχτούν ως ακόμα ένα κομμάτι της αγοράς που μπορεί
να ονομαστεί «οικονομία των επιθυμιών» Όλα μπορούν να γίνουν όταν
αγοράζεις. Ακομα και να αναγνωριστεις επισημα ως μπιντιεσεμιτζης.

 

Ερωτήσεις μπορούμε να κάνουμε επί του αρχικού κειμένου για να καλύτερη κατανόησή του?

 

Απάντηση: Re: Ανθρώπινα δικαιώματα, Κυριαρχία και S/M

Βεβαίως, αν μπορώ κάτι να το διευκρινήσω, θα το κάνω ευχαρίστως.

 

Ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση. Δεν στέκομαι στην ανάλυση του υπαρκτού μίας και είναι λίγο πολύ οφθαλμοφανέστατη για όσους μελετάν το κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά στην πρόταση που πέφτει στο τραπέζι.

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την τοποθέτηση, αν και θα ήθελα μία παραπάνω ανάπτυξη του κλασικού σαδικού λιμπερτινισμού.

Έχω την εντύπωση ότι απευθύνεσαι σε λάθος κοινό. Βέβαια, υποκείμενα μπορούν να προκύψουν και από εδώ και ίσως μπορούν να δοθούν τα ανάλογα ερεθίσματα αλλά υπάρχουν ακόμη πολλές ηθικιστικές αγκυλώσεις, όχι μόνο πάνω στο φάσμα της λίμπιντο αλλά και της φιλοσοφικής/ πολιτική /κοινωνικής θεώρησης. Επιπροσθέτως διακρίνω και μία έλλειψη παιδείας πάνω στην "καταραμένη" πολιτισμική παράδοση. Όταν λέω έλλειμμα παιδείας δεν αναφέρομαι σε έλλειψη εγκυκλοπαιδικών γνώσεων και ανάγνωση γραπτών αλλά στην βιωματική παιδεία.

Ο καπιταλισμός δεν καταστέλλει αλλά αφομοιώνει. Συνεπώς, μιας και οι bdsmers δεν έχουν στο σύνολο τους μία ριζοσπαστική θεώρηση για να αναπτύξουν τις ανάλογες αντιστάσεις, το ερώτημα σου είναι ρητορικό και σωστά το αποκαλείς πρόβλεψη. Αλλά αυτή η "πρόβλεψη" έχει είδη πάρει σάρκα και οστά και δεν αποτελεί πρόβλεψη αλλά διαπίστωση.

Όμως "η κοινωνία που καυχιέται για το διαρκή εκσυγχρονισμό της θα δει με ποιόν έχει να κάνει, διότι έχει αρχίσει να παράγει την εκσυγχρονισμένη άρνηση της"*. Οι νεόι/ες λιμπερτίνοι/ες, οι νεόι λιμπιντικοί αρνητές του υπάρχοντος θα αναδυθούν μέσα από τις διάτρητες κοινωνικές δομές και από σημεία που δεν τα φανταζόμαστε και όχι κατ' ανάγκη από την bdsm υποκουλτούρα. Μάλλον η πλειοψηφία των bdsmers θα είναι θεατές και ακολουθητές. Η διασάλευση της ηθικής τάξης με τις επακόλουθες προεκτάσεις θα αποτελεί όρο ζωής για όσους θέλουν να ανασάνουνε. Μία ανάσα που μπορεί να μετατραπεί σε πολεμική κραυγή και οργασμικό ηχητικό παραλήρημα ταυτόχρονα!!!


* Τσιτάτο της I.S. (Καταστασιακής Διεθνής), δεν είμαι σίγουρος αν το μεταφέρω σωστά κατά λέξη, αλλά αυτό είναι το νόημα.

 

1. Θα ήθελα αν γίνεται να μου εξηγήσεις λίγο πιο αναλυτικά, τη φράση σου που τόνισα. Δεν την καταλαβαίνω νοηματικά.
2.Πως θεμελιώνεται η πολιτικοποίηση του S/M? Και πως συνδέεται με τον υλιστικό αθείσμό? Γιατί μια καταραμένη πολιτισμική παράδοση θα μπορούσε να αποτελεί ικανό αντίπαλο της κυρίαρχης κουλτούρας και όχι άλλο ένα αντικείμενο κατανάλωσης
Νομίζω ότι δεν μπορώ να κατανοήσω συνολικά τη σκέψη από "Μοναδική εναλλακτική" και πέραν.
Αν δεν είναι πολυ κόπος θα ήθελα να το εξηγήσεις λίγο περισσότερο...
Ευχαριστώ.

 

Δεν καταλαβαίνω προς τι η τόση συζήτηση περί "Ανθρώπινων δικαιωμάτων, της Κυριαρχίας και του S/M"
Ήρθε κανένας αστυνόμος να μας πει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε BDSM στο κρεβάτι Μ/μας ή στο σπίτι Μ/μας γενικότερα, με ή χωρίς παρέα φίλων?

Προς τι όλη αυτή η άτοπη και άσκοπη συζήτηση?

Να διαμαρτυρηθώ Εγώ, που γουστάρω "δημόσια" παιχνίδια μέσα σε κλειστούς ειδικούς χώρους και φωνάζω να γίνουν prive S/M ή Fetish Club, όπου θα μπορούμε να εκφράζουμε άνετα και ανενόχλητοι την κάβλα Μας (με ή χωρίς ανταλλαγή υγρών  ) και μακριά απο τα περίεργα βλέμματα... το καταλαβαίνω...!!!
Αλλά Ε/εσείς όλοι οι υπόλοιποι, τι πρόβλημα έχετε?

Αν το πρόβλημα σας είναι, ότι δεν μπορείτε να κρεμάσετε ανάποδα την σκλάβα/ο σας στο Σύνταγμα ή στον Λευκό Πύργο και να την/τον μαστιγώσετε παρουσία άσχετου κοινού, που θα σας χειροκρότει για το κατόρθωμα σας (άντε και να πετά ντομάτες)... Ε , τότε πάω πάσο...!! Εχετε σοβαρούς λόγους.

Να ξέρετε όμως ότι και αυτό είναι ένα βίτσιο, μια τάση, όπως είναι αυτή του ουρολάγνου ή του κοπρολάγνου, ή του φετιχιστή ποδολάτρη, ή του Μaster που γουστάρει να "βιάζει" την σκλάβα του κλπ...
Αν μπορούν και αυτοί να εκφρασθούν δημόσια ... και μπροστα σε όποια σεβαστά ατόμα έχετε στο σόι σας...τότε συμφωνώ απόλυτα μαζί Σ/σας...

Θα είμαι η πρώτη που θα σηκώσει την σημαία του BDSM μπροστά στην βουλή, όπως το έκανα στο πρόσφατο pride παρέα με την Tropical και αρκετούς άλλους τολμηρούς, που δεν ντρέπονται να φωνάζουν στους δρόμους ...οι τρελοί και που δεν το κάνουν μόνο στα νήματα ενός BDSM forum, για τα υποτιθέμενα "χεσμένα" δικαιώματα τους.

Με λίγα λόγια και καλά.... Δεν με πείθετε, όπως δεν πείθετε ούτε καν τους εαυτού Σ/σας... !!

 

Παρόλα αυτά σας γουστάρω!

 

Και τώρα ...συνεχίστε το όμορφο παραμύθι "περί δικαιωμάτων Σ/σας-Μ/μας"...
Την βρίσκω αφάνταστα!

 

Αγαπητή και σεβαστή Εύα, νομίζω ότι ο φίλτατος Dolmance θέτει άλλο ζήτημα προς συζήτηση. Δεν θέτει το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως προς την ελευθερία έκφρασης των ιδιαιτεροτήτων, αλλά:

Κατά πόσο ο χώρος του bdsm θα μετασχηματιστεί σε μία ριζοσπαστική τάση στα χνάρια του λιμπερτινισμού και της παράδοσης των "κολασμένων" ή θα αποτελέσει μία ακόμη υποκουλτούρα μέσα στα εμπορευματικά - καταναλωτικά πλαίσια του καπιταλισμού, μιάς και το παρόν σύστημα επιτρέπει οτιδήποτε εφόσον αυτό είναι ένα ακίνδυνο και κερδοφόρο εμπόρευμα.

Κάνει την πρόβλεψη ότι ο "χώρος" θα αποδεχτεί το "ανθρώπινο δικαίωμα" που του παρέχει το σύστημα για την ύπαρξη ως εμπορευματική υποκουλτούρα, ξεχνώντας την λιμπερτινιστική - "καταραμένη" - ανατρεπτική παράδοση - βάση.

 

Σ'αυτο το νημα για εκθεσεις, στο τελος κερδιζουν κατι οι καλυτερες?????


ΥΓ Συγγνωμη αγαπητε νηματοθετη μα δεν κρατηθηκα........

 

Απάντηση: Ανθρώπινα δικαιώματα, Κυριαρχία και S/M

Θεωρώ επιτηδευμένο το παρόν νήμα.Να πρωτοαπαντήσω σε τι Dolmance_ ?Να πρωτοπιαστώ από που;Λυπάμαι,αλλά λόγω λεξιπενίας και διάσπαση προσοχής,αδυνατώ να αντιπαρέλθω στο διάλογο που ο ίδιος ζήτησα..Ίσως γιατί έχω κάπως διαφορετικά την έννοια του διαλόγου και της λεκτικής συνδιαλλαγής στο μυαλό μου,θα προτιμούσα να απαντήσω σε κάτι πιο συμμαζεμένο και πιο συγκεκριμένο.Μέχρι εκεί είναι οι δυνατότητες μου..
Από ΄κει και πέρα σέβομαι το δικαίωμα έκφρασης σου και λυπάμαι που αδυνατώ να συνδιαλλεκτώ επ ΄αυτού..
Συγνώμη ,επίσης,που σε έβαλα στη διαδικασια του να δημιουργήσεις ένα νήμα στο οποίο θα απέχω.Θεωρώ πως θα είναι αξιόλογο και θα έχει την τύχη που θα του αξίζει..
Την καλησπέρα μου..

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/post71527-6/