Μακριά από μένα κι όπου θέλει ας είναι;

Αυτό ακριβώς. Δεν τα διακρίνουν.

 

Ναι. Αδιαφορία και κόψιμο κάθε γέφυρας. Ούτε καν να μπεις στο τρυπάκι ν απαντήσεις. Ο,τι και να κάνει μετά, όταν βρεθεί σε τοίχο, αργά ή γρήγορα θα σταματήσει(αν δεν είναι σάικο). Αν πάλι είναι, δραστικά μέτρα. Κοινοποίηση του γεγονότος σε όσους θεωρήσουμε πως είναι αρμόδιοι να επιληφθούν της κατάστασης, ακόμα και στην περίπτωση που θ' ακούσουμε τα σχολιανά μας για τη μαλακία που επιδείξαμε..

 

Απάντηση: Re: Μακριά από μένα κι όπου θέλει ας είναι;

Tα ορια για να διακρινονται πρεπει να ειναι ξεκαθαρα. Το "οχι" με ναζι και χαμογελο δεν ειναι "οχι". Ειναι " δεν ειμαι σιγουρη αν θελω , αλλα ας το αφησω να δουμε που θα παει". Αλλα εστω κι ετσι, στο "οπου παει" τον ελεγχο της καταστασης πρεπει να τον εχουμε εμεις. Αν δεν μπορουμε? αστο να παει αστο. Σε σπανια περιπτωση που οπως λες δεν το διακρινει καποιος, σημαινει οτι ειναι βλακας εντελως. Εκει το λαθος ειναι δικο μας γιατι δεν ασχοληθηκαμε να μαθουμε το ατομο, παρα θυσιασαμε τη λογικη και τη νοημοσυνη μας μπρος στα θελω μας. Ο μονος τροπος που ξερω σε τετοια περιπτωση, ειναι η αδιαφορια.

 

Κι αν πρόκειται για άτομο που του αρέσει να εξευτελίζεται; Πάλι αδιαφορία;

 

Και τι μας νοιάζει εμάς; Ας εξευτυλίζεται όσο θέλει. Εκεί, που το παίρνει όμως. (εδώ μπαίνουν τα ξεκάθαρα όρια που λέγαμε)  

 

Απλώς είναι ενοχλητικό για το άλλο πρόσωπο, εφόσον όποια σύσταση και να του κάνει, ό,τι και να του πει δεν έχει αντίκρισμα.... Είναι σαν να τα λέει σε τοίχο.

 

Re: Απάντηση: Re: Μακριά από μένα κι όπου θέλει ας είναι;

Πςςςς respect....Συμφωνώ απόλυτα.....Όταν βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση έχουμε την τάση να μην βλέπουμε και το δικό μας μερίδιο ευθύνης.

 

α) Η αίτησή του, να πάψω να γράφω γι αυτόν, προϋποθέτει πως τον έχω πρώτη ενοχλήσει ασχολούμενη με αυτόν σε προσωπικό επίπεδο (λ.χ. προσβάλλοντάς τον ή δημοσιεύοντας προσωπικά του δεδομένα). Αν συνέβαινε αυτό, θα έπρεπε να απολογηθώ και ασφαλώς να διορθώσω τη συμπεριφορά μου.

β) Αν δεν είχα κάνει το παραπάνω σφάλμα, αν δηλαδή το τηλεφώνημα και η προειδοποίησή του στερούνταν ερείσματος, θα αποθήκευα την κλήση στην τηλεφωνική μου συσκευή –για οποιδήποτε ενδεχόμενο-, και θα αγνοούσα οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια επικοινωνίας, είτε με καταχώρηση του αριθμού σε ομάδα ignored, είτε με αίτηση φραγής εισερχόμενης κλήσης από αυτόν. Αν η προσπάθεια επικοινώνιας της απειλής γίνονταν αποτελεσματικά επίμονη, θα ζητούσα νομική συμβουλή για να διερευνήσω τη δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων.

Αγαπητέ sorriso solare, τον ιδιωτικό μας χώρο, τον περιχαρακώνουμε, από τους νοήμονες, εμείς. Όσο περισσότερη σαφήνεια διέπει τον τρόπο με τον οποίο τα ορίζουμε, τόσο μικρότερη η πιθανότητα να μην γίνουν αντιληπτά από τους γύρω μας (συμφωνώ απολύτως με τη thelma σε αυτό το σημείο). Επίσης, ακόμη και αν δεν τα διακρίνουνε, πολύ απλά είναι ελεύθεροι να προσκρούσουν σε αυτά απροειδοποίητα –κατά την αντίληψή τους- και να τα διαπιστώσουν εκ των υστέρων. Το πρόβλημα δεν είναι δικό μας και ασφαλώς αδιαφορία είναι η σωστή λέξη.

Αν από την άλλη πλευρά, το ζήτημα δεν είναι πως τα όρια δεν τα διακρίνουν, αλλά πως τα διακρίνουν αλλά κατορθώνουν να τα υπερβούν, τότε φρονώ πως αφενός δεν κάνουμε λόγο για νοήμονες, αφετέρου το πρόβλημα δεν άπτεται του διαδικτυακού χαρακτήρα της αρχικής γνωριμίας μας. Διότι, με το ίδιο σκεπτικό, και ο ευγενικός κύριος που συναντήσαμε στο σαλόνι ενός οδοντιατρείου και με τον οποίο ανταλλάξαμε επαγγελματικές κάρτες όταν διαπιστώσαμε εγγύτητα εργασιακών αντικειμένων, για το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας, ενδέχεται από το ονοματεπώνυμό μας να βρει τη διεύθυνη και το τηλέφωνο του σπιτιού μας, να αναζητήσει πληροφορίες αναφορικά με τις ιδιοκτησίες μας στο υποθηκοφυλάκειο της περιοχής μας, να αναζητήσει στοιχεία επικοινωνίας συγγενών μας, και εν τέλει να μας διαπομπεύσει στον επαγγελματικό μας χώρο, να προκαλέσει φθορές στην περιουσία μας, ή να να βλάψει αγαπημένα μας πρόσωπα. Μία τέτοια περίπτωση ούτε να προβλεφθεί μπορεί, αλλά και ούτε να αποτελέσει πρέπει –κατά την άποψή μου- λόγο για να υιοθετήσει κανείς μία φοβική, εσωστρεφή προσέγγιση των ανθρώπινων σχέσεων. Και φυσικά – και εδώ θέλω εν τέλει να καταλήξω – ούτε στα οδοντιατρεία ή στα fora οφείλεται. Οι κανόνες λειτουργίας του forum δεν μπορούν, ούτε οφείλουν να μας προστατέψουν από τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον γίνεται λόγος για υπέρβαση των εσκαμμένων με χρήση άλλου μέσου, και όχι του συγκεκριμένου ιστότοπου.

Η παραπάνω διευκρίνιση, καθώς ενίοτε αποδίδονται ευθύνες στους moderators για συμπεριφορές που δεν εκφράζονται εντός του forum. Οι moderators διασφαλίζουν την καλή λειτουργία του forum, όχι τις καλές offline σχέσεις μεταξύ των συνομιλητών. Εδώ μέσα έχουν, ευτυχώς, υπάρξει και δημιουργικότατες συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων που δεν θέλησαν να γνωριστούν δια ζώσης ποτέ, αλλά και συγκλονιστικές "μάχες" επιχειρημάτων μεταξύ πραγματικών φίλων.

 

Πάνω σε αυτό και καθότι μέλος του χώρου από τα 18 μου - 6 χρόνια αισίως- και καθώς έχω περάσει κι εγώ από παγίδες, έχω να πω ότι ο χώρος απευθύνεται σε ενήλικα άτομα που μπορούν να κρίνουν με ποιον θα συναναστραφούν. Ο κίνδυνος για συναναστροφή με λάθος άτομα υπάρχει γενικώς στην ζωή μας και τον συναντάμε συνεχώς. Όλα είναι θέμα εμπειρίας, χρόνου και ωριμότητας. Δεν νομίζω ότι κανείς από εμάς έχει το δικαίωμα να ''στιγματίζει'' άτομα και να προειδοποιεί τα ''υποψήφια θύματα'' για πιθανούς κινδύνους.Άλλωστε, καλώς ή κακώς ''βρώμες'' κυκλοφορούν και όλοι λίγο πολύ ξέρουμε ποιος είναι τι. Πιστεύω πως οι ''επικίνδυνοι'' απομονώνονται μέσα από κοινωνικές διαδικασίες και το σύστημα τους ''πετάει'' έξω για αυτοπροστασία του.

 

Με οση εμπειρια εχω στο χωρο και γενικοτερα στο ιντερνετ θα θελα να απαντησω.
Εχω γνωρισει αρκετες υποτακτικες κοπελες απογοητευμενες απο τους ιδιους "μαστερ" οι οποιοι κοινοτυπα χωρις να εκπαιδευουν σαπιζουν στο ξυλο την υποτακτικη τους,νομιζωντας οτι αυτο ειναι η εννοια του Κυριαρχου και δη σαδιστη κιολας.Εχω επισης συναντησει αρκετους Κυριαρχους στην θεωρια αφταστους αλλα στην πραξη "μυρωδια".Θελουν να λεγονται Κυριαρχοι ομως με αποτελεσμα καινουργια ατομα που μπαινουν να νομιζουν οτι οι εν λογω πρακτικες ειναι και οι "σωστες".Αληθεια αναρωτιεμαι εαν σε ενα μικρο παιδι (οπως καποιος σε εμβρυακη κατασταση σε οτι αφορα το bdsm) ξεκινησουν ολοι και του λενε οτι ο τοιχος ειναι μαυρος και οχι ασπρος αυτο το παιδακι δεν θα μαθει το ασπρο για μαυρο?

Για να γινω κατανοητοτερος.Οταν ξεκιναει καποιος στο χωρο,εχει ενοχες,φοβιες,διψα να μαθει και να ζησει,αποριες.Η δουλεια ενος Κυριαρχου κατ' εμε ειναι να καθοδηγησει αυτο το ατομο και να το κανει να αισθανθει ασφαλεια και εμπιστοσυνη ετσι ωστε μετα να δρεψει τους καρπους απο αυτο που εφτιαξε.Εμπερικα το εχω δει σε ελαχιστα ζευγαρια και ειμαι πραγματικα ευτυχισμενος που εχω πολυ καλες φιλιες με αυτα.

Περι προστασιας τωρα εχεις υποχρεωση απλα να ενημερωσεις καποιο καινουργιο ατομο οταν γνωριζεις με στοιχεια οτι καποιος ειναι επικινδυνος.Απο εκει και περα οπως σωστα γραφτηκε επιλογη του το τι θα κανει.

Οσον αφορα τωρα περι τηλεφωνηματων και περι απειλων θεωρω οτι,αν υπαρχει τετοιο ατομο μεσα στο φορουμ, ειναι τουλαχιστον γελοιο να σηκωνεις ενα τηλεφωνο και να απειλεις.Αν μη τι αλλο δεν νομιζω οτι εχουμε χωραφια να χωρισουμε.Η σου κανει ο αλλος και ασχολεισαι ειτε φιλικα ειτε ερωτικα ειτε δεν σου κανει και δεν ασχολεισαι.Το να απειλει καποιος αλλο ατομο μεσω τηλεφωνου πραγματικα μου θυμιζει καταστασεις ανωνυμων ψευτομαγκων που πισω απο μια συσκευη ειτε αυτη λεγεται τηλ ειτε οθονη υπολογιστη,νιωθουν ακομα περισσοτερο αντρες απο το να εχουν μια δυστυχη και να την κοπανανε απο το πρωι μεχρι το βραδυ.

Λυπαμαι πραγματικα και για τους "Κυριαρχους" και για τους υποτακτικους που επιλεγουν να ειναι μαζι τους μή βλεποντας περα απο τη μυτη τους.Το κακο ειναι οτι παιρνει η μπαλα,αν μου επιτραπει η εκφραση τα σοβαρα ατομα του χωρου,γιατι με τις ηλιθιοτητες που προσπαθουν να περασουν "εκπαιδευοντας" οι δηθεν "Κυριαρχοι" καινουργια ατομα φευγουν τρεχοντας απο τον χωρο με συνεπεια οπου ακουν μετα bdsm να τους βλεπεις να εξαφανιζονται και να χανεις εστω και μια φιλια.