Μαζοχισμός και self-harm

To επιθυμητό.

Ποιό είναι αυτό; Δεν ξέρω. Εν μέρει, αυτό ρωτάω (καθώς επίσης και την αιτία, η οποία "ζητάει" αυτό το αποτέλεσμα)- σε σχέση πάντα με το αντίστοιχο στους self-harmers.

Απ' τις μέχρι τώρα απαντήσεις, η βάση και των δύο δείχνει να είναι η αίσθηση του ψυχολογικού πόνου ( ; )* και το release αυτού για διαφορετικούς λόγους.

* πόνου / μεταξύ άλλων.

 

Απάντηση: Μαζοχισμός και self-harm

...ο μαζωχιστής είναι ένας τεμπέλης self -harmer...

 

Απάντηση: Μαζοχισμός και self-harm

Και ο σαδιστής ένας εργασιομανής βυρσοδέψης;

 

Απάντηση: Μαζοχισμός και self-harm

Φυσικά.. Τι άλλο?

 

Απάντηση: Μαζοχισμός και self-harm

Ακριβώς. Και εδώ διαφαίνεται πλήρως το μεγαλείο της σαδομαζοχιστικής καθαρότητας και ευκρίνειας, σε σύγκριση με το μπιντιεσεμικό επινόημα. Διότι, αν προσπαθούσαμε να ορίσουμε αναλόγως τον Lifestyler μπιντιεσεμικό Master, θα ψάχναμε γιά έναν εργασιομανή βυρσοδέψη που να έχει διατελέσει ναυτοπρόσκοπος ως έφηβος, και να ήταν στο στρατό επιλοχίας...

Άμα τον βρείτε αυτό το συνδυασμό, να μου γράψετε...  

 

Αρχικά θα πω πως δεν συμφωνώ με την άποψη πως για όλους τους (σαδο)μαζοχιστές το αποτέλεσμα είναι επιτυχές μόνο αν ο πόνος προκαλείται από κάποιο άλλο άτομο.
Υπάρχουν εκείνοι οι οποιοι απολαμβάνουν τον πόνο για χάρη του πόνου, υπάρχουν οι (σαδο)μαζοχιστές που δεν είναι υποτακτικοί. Κι αν δεν είναι κάποιος υποτακτικός δεν υπάρχει η επιθυμία παράδοσης ελέγχου ώστε να μπαίνει ως τροχοπέδη στην λήψη πόνου.
Είναι τά άτομα που μπορούν να προκαλούν για σεξουαλική διέγερση πόνο στον εαυτό τους ή μπορούν έχοντας τον έλεγχο σε μια σκηνή να καθοδηγήσουν άλλους πως με ποιους τρόπους και πόσο να τους πονέσουν.

Ποτέ μα ποτέ το self harm δεν μου έχει προκαλέσει ερωτική διέγερση. Το self harm για μένα αφορά ψυχικό πόνο που προκαλείται από συγκεκριμένη αιτία από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Δεν αποσκοπεί στην ευχαρίστηση αλλά στην προσωρινή ανακούφιση από την ένταση του υπερβολικού πόνου. Δεν ανέφερα τυχαία την αφαίμαξη. Αν φανταστούμε την χύτρα ταχύτητας ως το εσωτερικό μου η βαλβίδα της πίεσης ήταν το self-harm. Όταν στις σπάνιες περιπτώσεις της ζωής μου ο πόνος-πίεση, ξεπερνούσε την ποσότητα που ένιωθα ικανή να λάβω χωρίς να τρελλαθώ, ανακούφιζε προσωρινά την πίεση.

Ο μαζοχισμός από την άλλη μου προσφέρει ευχαρίστηση.
Απολαμβάνω τον πόνο σε συνεχή και συνεχιζόμενη βάση. Δεν χρειάζεται να είμαι δυστυχισμένη, να έχει συμβεί κάτι. Απλά διεγείρομαι και παίρνω ευχαρίστηση από τον πόνο. Τον έχω συνδέσει μέσα μου σε βαθύ επίπεδο με την ευχαρίστηση. Τα γιατί διαφέρουν από άτομο σε άτομο και δεν είναι του παρόντος.
Έγραψα στα προηγούμενα μου ποστ πως κάποιες φορές έχει σαν στόχο την αναζήτηση πόνου με στόχο την εξάλειψη κάποιων σημαντικών διαστάσεων ψυχικού πόνου (λύτρωση)- το είδος του ψυχικού πόνου στον οποίο αναφέρομαι είναι εκείνο που κουβαλάω συνέχεια μέσα μου, αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης μου. Δεν έχει καμία σχέση με τον πόνο που σου προκαλεί η απώλεια αγαπημένου προσώπου, μια προδοσία κ.ο.κ.


Υ.Γ. 1 Αναφέρομαι σε (σαδο)μαζοχιστές γιατί δεν πιστεύω στην ύπαρξη μόνο του ενός ή μόνο του άλλου σε ένα άτομο, άσχετα αν η μια πλευρά υπερέχει της άλλης.
Υ.Γ. 2 Αναφέρομαι πάντα στο self harm που παρατηρείται ανάμεσα σε άτομα όπως την γραμματέα που ανέφερες και όχι σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις οι οποίες χρίζουν θεραπείας από ειδικούς γιατί αργά ή γρήγορα καταλήγουν σε θάνατο μια κι εκείνος (σε αντίθεση με μένα που το έκανα χρήση ως βαλβίδα) είναι ο στόχος τους.

 

Απάντηση: Re: Μαζοχισμός και self-harm

γμτ ήθελα να πω καποια εξυπναδα ή να κάνω καμμια βαθυστοχαστη ανάλυση προσωπικών εμπειριών (προσωπική μυθολογία) αλλά είναι τοσο σαφές ,περιεκτικό και ουσιαστικό το παραπανω που προτιμώ να κάτσω να το συλλογιστώ και να βγάλω το σκασμό

 

μαζοχιστές
Opus Dei
μοναχοί
αυτοκαταστροφικοί
...

μπορώ να μιλήσω μόνο για εμένα γιατί κάθε περίπτωση κρίνεται διαφορετικά και τα αίτια ποικίλουν

αρκετά μικρή, γύρω στα 14, μου άρεσε να παίζω με μαχαίρια, να κόβομαι σε σημεία του σώματός μου. Με τρέλαινε η εικόνα του αίματος, του φόβου που ένιωθα, την γλύκα του προθάλαμου της λιποθυμίας που κάποιες φορές βίωνα...

ήμουν ένα υγιές παιδί, με γονείς που με λάτρευαν και υπερ-λατρεύονται και μεταξύ τους , δεν μου έλειψε τίποτε ποτέ και ήμουν πάντα άριστη μαθήτρια, οπότε αποκλείω οποιαδήποτε αιτία που ανάγεται σε ψυχοπαθολογικά αίτια

από την άλλη, δεν ήταν ο πόνος του μαχαιριού που μου άρεσε. Δεν θα έλεγα πως μου αρέσει ο πολύς πόνος αν και έχω μεγάλες αντοχές.Ήταν η υπέρβαση, το αίμα, δεν μπορώ να το εξηγήσω...Σαν να περνάει από κάποια στάδια η ψυχή και μετεξελίσσεται σε κάτι άλλο, κάτι καλύτερο από τον παλιό σου εαυτό. Διαφορετικό, αλλά ανώτερο...

 

Παρόλο που μιλάς επί προσωπικής βάσης (και χαίρομαι που επισημαίνεις ότι μπορεί να είναι διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο) καταλαβαίνω τί εννοείς και πώς τα εννοείς αυτά που λες, αλλά έχω κάποιες παρατηρήσεις/ερωτήσεις:

1. Συνεπώς κάποιος self-harmer μπορεί να είναι μαζοχιστής ή/και κάποιος μαζοχιστής να είναι self-harmer;
2. Και στους δύο η αίσθηση του πόνου/σημαδιών/κτλ δεν προσφέρει ευχαρίστηση;
3. Διαφωνώ με το Y.Γ. 2. Ελάχιστοι self-harmers αυτοκτονούν. Αν κάποια στιγμή πεθάνουν, είναι -συνήθως- επειδή κάτι πήγε στραβά (έκοψαν πιο βαθιά κτλ). Όχι ότι ήταν σκόπιμο όμως.
4. Η ανακούφιση από το release του πόνου (με το infliction κάποιου άλλου), παρόλο που δεν ήταν έτσι για σένα, απ' όσο έχω διαβάσει, με τον καιρό καταλήγει να γίνεται, εκτός από ανάγκη/εθισμός, και ηδονή (σεξουαλική).
Πέρα λοιπόν από την σύνδεση του πόνου με την ευχαρίστηση, που συμβαίνει σε σένα, ποιός άλλος λόγος θα μπορούσε να υπάρχει για την σεξουαλική διέγερση μέσω του πόνου, εκτός από την ανακούφιση/μεταφορά του ψυχικού*;

* Γνώμη μου

-------

Υ.Γ. Ενδιαφέρουσα η οπτική και περιγραφή από την assassina...

 

Οχι μονο αυτομαστιγωνονται αλλα ειναι και υποχρεωμενοι να φορουν το κηλικιο στο μηρο τους,το οποιο ειναι μια μορφη αλυσιδας οπου απο τον καθε κρικο εξεχουν τεσσερα καρφια.Οταν αυτο δενεται πανω στον μηρο τα καρφια μπαινουν στην σαρκα και με καθε βημα προχωρανε ολο και περισσοτερο μεχρι να σταθεροποιηθει σε μια θεση.

 

Το πεντάστιχο που έψελναν τη στιγμή της αυτομαστίγωσης οι οπαδοί του κινήματος των "Αυτομαστιγούμενων" (14ος αι.):


Ας χτυπήσουμε τα κουφάρια μας δυνατά
Ας δοξάσουμε το Θεό και ας μαστιγωθούμε περισσότερο
Και εν ονόματι της Λατρείας του Μαρτυρίου Του
Ας χτυπήσουμε την άθλια σάρκα μας ξανά
Ας χτυπήσουμε το φιληδονο κορμί μας.

Η σάρκα και οι επιθυμίες της, ειδικότερα οι σεξουαλικές, αντιμετωπίζονται ως κάτι περιφρονητέο, που πρέπει να υποταχθεί στη βούληση του πνεύματος. Τα αισθήματα ενοχής πιέζουν για πράξεις εξιλέωσης και αν η πηγή της ενοχής είναι το σώμα, η εξιλέωση έρχεται μέσω της αυτοταπείνωσης, του εξευτελισμού και της κακοποίησης.

 

Απάντηση: Μαζοχισμός και self-harm

Αλβιγηνή και εσύ; Να καλέσω σε νέα Σταυροφορία εναντίον των 'Καθαρών';