Μια ερώτηση προς Σαδιστές και Σαδίστριες

χαθήκαμε λίγο από το θέμα δεν είπα ο μαζοχιστής να το κάνει απο αγγαρία! ο υποτακτικός/ή 8α το κάνει και θα το δέχεται για να ικανοποιήσει τον / την Κυρίαρχο!

 

Απάντηση: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

τρελαινομαι να λυνω sudoku...

δεν ξερω.. δεν εχω υπαρξει ποτε μαζοχιστρια με την υπερβολικη εννοια.. Και με οσους κυριαρχους ημουν και ειμαι διαφερουν κατα πολυ..

Δηλαδη θεωρω οτι καθε ανθρωπος απολαμβανει διαφορετικα αυτη την περιοδο της ζωης του που "χαριζει" τον πονο.. Πλεον, θεωρω οτι ο,τι γινεται για την καυλα μας, και οχι για τιμωρια, πρεπει να απολαμβανεται ψυχοσωματικα και απο τα δυο μελη..

 

σαφως η ηδονη του αφεντη πρεπει να ειναι εγωιστικη
η κλιμακωση της ομως περνα μεσα απο την συμμετοχη του σκλαβου
και φυσικα ο σκλαβος ακομη και αν δεν βιωνει την ηδονη μεσω του πονου
για να ειναι καλος σκλαβος θα πρεπει να μαθει να απογειωνει την ηδονη του αφεντη του
τοτε λοιπον μεσω αυτης της διαδικασιας λαμβανει και τη δικη του ικακανοποιηση....

 

Φυσικά και πρέπει να τον ευχαριστεί και να μη το κάνει απλά και μόνο για να ικανοποιήσει την-τον αφέντρα –η του γιατί έτσι θα είναι πολύ νερόβραστο και για τους δυο.

 

Συμφωνώ απολύτως!

Επίσης σημειώνω ότι σαδισμός δε σημαίνει πλακώνω τον/την μαζο στα μπουνοκλωτσίδια, γιατί έτσι όπως τέθηκε στο νήμα τέτοια εντύπωση μου δημιουργήθηκε.

 

Απάντηση: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

Για να σοβαρευτούμε: ένας σαδιστής ούτε ενδιαφέρεται, ούτε φυσικά ρωτά, πώς αισθάνεται ο άλλος. Κι αν αντιληφθεί ότι η πρόκληση πόνου ευχαριστεί το θύμα του, απαογοητεύεται βαθύτατα και εγκαταλείπει.

 

Re: Απάντηση: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

η ευχαριστιση του θυματος εχει να κανει με μια ατομιστικη αντιληψη της ηδονης απο το μαζοχιστη κατι που ο σαδιστης απεχθανεται
η ευχαριστηση για το μαζοχιστη πρεπει να βιωνεται με το να ευχαριστει τον αλλο με οποιονδηποτε τροπο

 

Απάντηση: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

Ναι...

 

Νομίζω πως ένας σαδιστής που γνωρίζει καλά τον σύντροφό του, είτε αυτός είναι μαζοχιστής είτε όχι, γνωρίζει τί ακριβώς θα προκαλέσει την απόλαυση και τί την δυσφορία. Κινείται πάντα από εγωϊστικά κίνητρα ασφαλώς, όπως όλοι μας όταν αποζητούμε την απόλαυση.

Αναλογισθείτε όμως τούτο: Είναι απολαυστικό να κάνεις τον άλλον να λυγίζει από την απόλαυση που του δίνεις. Και άκρως εγωϊστικό, ταυτόχρονα. Τόσο, όσο και να τον κάνεις να λυγίζει από τον πόνο.

Όσον αφορά την απόλαυση που προέρχεται από την δυσφορία που βιώνεται χωρίς απόλαυση, νομίζω πως σε μία σαδομαζοχιστική σχέση η απόλαυση του αντι-κειμένου δεν έχει σχέση με το βίωμα του παρόντος. Ας ησυχάσουν οι Κυρίαρχοι που προσφέρουν πραγματικό πόνο, το υ δεν απολαμβάνει τίποτα εκείνη τη στιγμή, μόνο πονάει. Αλλά: ο χρόνος τεντώνεται, η στιγμή του πόνου δεν λήγει έτσι απλά, επιμηκύνεται, η απόλαυση μπορεί να έρθει ετεροχρονισμένα και μπορεί να μείνει μαζί σου για μέρες ολόκληρες. Θέλω να πω, ότι η καύλα ή ο οργασμός δεν αποτελούν προϋπόθεση ή στόχο, ούτε ο πόνος είναι απαραίτητο να επιφέρει την απόλαυση εκείνη τη στιγμή. Έρχεται μετά. Και είναι εγκεφαλική κατ΄αρχάς, αλλά έχει και σωματικά αποτελέσματα, namely, την ατελείωτη καύλα, την υπέρτατη που λέω εγώ.

Πολλοί παράγοντες συντελούν στην απόλαυση που προέρχεται από τον πόνο. Μιλώ για D/s σχέσεις που είναι ουσιαστικά σαδομαζοχιστικές, όχι για ψεύτικα χτυπήματα μέσα στα όρια και σέσσιονς με αγνώστους. Κι αυτά καλά είναι, δε λέω. Αλλά μιλώ για την αίσθηση του ανήκειν, την αίσθηση του δεσίματος ανάμεσα στον σαδιστή και στο αντι-κείμενό του, την αίσθηση της εν μέρει αντικειμενοποίησης (τα είπαμε αυτά, δυο κιλά από τον μπακάλη), όταν γίνεται αισθητή με το πνεύμα και το σώμα (την ψυχή την έχω βγάλει πλέον ή μάλλον μου την βγάλανε) και ίσως πρόκειται και για ένα είδος μεταφυσικής εκστατικής υπέρβασης του εαυτού (o Dolmance θα τραβάει τα μαλλιά του). 

Μου είναι δύσκολο να μην το αναφέρω αυτό το τελευταίο, όταν για να κατέβω πάλι στη γη απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια και μου παίρνει μέρες. Τουλάχιστον εγώ έτσι το ζω. Και είναι ωραιότατο. Απορώ πώς δεν τρακαίρνω. 

 

συμφωνω
πως η απολαυση του μαζοχιστη δεν ειναι αμεση

 

Απάντηση: Re: ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΑΔΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΑΔΙΣΤΡΙΕΣ

Ακριβώς.

 

Ο Σαδιστής γνωρίζει , τοσο τα ειδη του πονου που μπορει να προκαλεσει οσο και τον τροπο να ωθήσει στα ακρα της αντοχής της την μαζοχίστρια.
Κανεις δεν μπορει να αντεξει ολα τα είδη του πονου. Ολοι καποτε σπανε. Ο πονος ειναι πιο δυνατός και καποιες φορες ειναι ικανος να οδηγήσει στην αυτοκτονία.
Ο Σαδιστής απολαμβάνει τις αντιδράσεις που προκαλει ο πονος στην μαζοχίστρια. Οι αισθησεις του κατακλυζονται απο εικονες και ήχους βιαιης ομορφιάς.
Αν η απολαυση που τυχον παιρνει η μαζοχιστρια απο την δεδομενη εκεινη τη στιγμη ενταση και ειδος του πονου διαταράσει την ομορφία της εικονας του βασανιστηριου που ειναι αισθητικα απολαυστικη για τον σαδιστη, τοτε εκεινος διορθώνει με το να δώσει διαφορετικο ειδος και εντασης πόνο που να εξωθέι στα ορια του ανυποφορου και ν απολαυσει την παραδοση στον εξουθενωτικο πονο της μαζοχιστριας του ( κατα συνεπεια ελεγχει τις αντιδρασεις της οπως αυτος θέλει δλδ κυριαρχει - ακουτε θιασωτες του D/s? η κυριαρχία εμπεριεχεται με τον πιο απολυτο τροπο στο S/m)
Αν επιθυμει την παει με δικη του ευθύνη στα σκοτεινα μονοπατια του ανυποφορου, εκει που η υπαρξη΄της απειλειται. Εκει που ο πονος ισοπεδώνει τα παντα, εκει που η ζωή της ειναι στα χέρια του. Και αυτο ειναι το καρων αωτον της κυριαρχιας με την εννοια της επιβολής και οχι της μεγιστης δυνατης συναινεσης (το θλιβερο D/s δηλαδη)