Τιμωρία και εκδίκηση

Με αφορμή μια αναφορά που έγινε σε πρόσφατο νήμα σχετικά με το "θυμωμένο" μαστίγωμα θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα. Έχει γίνει αρκετός λόγος για τη χρήση της τιμωρίας ως μέσο εκπαίδευσης, ως μέσο συνετισμού του υποτακτικού, ακόμα και για την ικανοποίηση και των δύο μερών της σχέσης. Σε όλες αυτές τις εκφορές της τιμωρίας, πάντα, κατά μία έννοια, κερδισμένος βγαίνει ο υποτακτικός.

Ρωτώ λοιπόν, κατά πόσο η τιμωρία θα μπορούσε να είναι μια μορφή εκδίκησης του Κυρίαρχου απέναντι σε κάποιο σφάλμα του υποτακτικού. Κοινώς, κατά πόσο θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει "για να πάρει το αίμα του πίσω", χωρίς να λαμβάνει υπόψη του κατά πόσο θα ωφελήσει αυτή τον υποτακτικό. Αν ναι, ποια θα ήταν η συνέπειά της στη σχέση; Θα οδηγούσε τον υποτακτικό στο να χάσει την εμπιστοσύνη του απέναντι στον Κυρίαρχο; Θα το ανεχόταν, δεχόμενος απλά πως εκτελεί την επιθυμία του Κυρίαρχου;

Υ.Γ. Έχω βαρεθεί ν' ακούω τα περί ανωτερότητας και αλτρουϊσμού των Κυριάρχων και ψάχνω να δω αν κινούνται και από ταπεινά κίνητρα  

 

χμ

εντάξει να θυμώσει αν κάνω κάτι που μου είχε πει να μην κάνω,κάτι που δεν μου είχε πει να κάνω κλπ.
και οκ,να με τιμωρήσει.και αυτό σίγουρα θα τον βοηθήσει να ξεθυμώσει
αλλά να με εκδικηθεί?? όπως θέλω εγω να εκδικηθώ την τύπισσα που μου πήρε τον γκόμενο?
θα πρέπει να έκανα κάτι κακό σε αυτόν προσωπικά(και δεν νομίζω οτι θα πληγωθεί κάποιος Κ αν εγώ κάνω κάποια στιγμή του κεφαλιού μου και παραβώ εντολή*)


*κάποιος κάπου κάποτε μου είχε πει οτι είναι πραγματικά άσχημο να μην σε υπακούει η υποτακτική σου. πληγώνεται ο Κ όταν δεν υπακούω ή απλά θυμώνει και εκνευρίζεται(και απογοητεύεται)? και πληγώνεται τόσο πολύ ώστε να θέλει να με εκδικηθεί?


σοβαρή λέξη η εκδίκηση. πιστεύω οτι αν ένας Κ τρέφει τέτοια αισθήματα προς μια υ αυτή θα είναι είτε πρώην είτε άσχετη(γενικά εκτός σχέσης)

 

Απάντηση: Re: Τιμωρία και εκδίκηση

Δεν θα σε ξεμαλλιάσει κιολας....

 

Γιατί dear Georgia; Η τιμωρία απλά και μόνο για να ξεθυμώσει ο Κ δεν είναι μια μορφή εκδίκησης; Παίρνει το αίμα του πίσω για το σφάλμα της υ του, βγάζει τα νεύρα του πάνω της, αδιαφορώντας για το κατά πόσο συνετίζεται η υ μέσω αυτής της τιμωρίας.

Δε μιλώ φυσικά για ακραίες περιπτώσεις (π.χ. μου έφαγε το γκόμενο/τη γκόμενα, μου έκανε κάτι το πολύ χοντρό). Άλλωστε, προσωπικά, σε τέτοιες περιπτώσεις προτιμώ την προσφιλή μου μέθοδο της αδιαφορίας  

 

Mιλάμε για ισορροπημένους ανθρώπους ή με εκατό κιλά κόμπλεξ πάνω τους;


ΥΓ. Η εκδίκηση είναι πολύ μεγάλη λέξη..

Αντε να βάψει τις κουρτίνες στο χρώμα που μισώ  

 

Χμ... εσύ τι λες;  

 

πιστεύω οτι με την τιμωρία και παίρνει το αίμα του πίσω και βγάζει τα νεύρα του πάνω μου και με συνετίζει.
απλά η λέξη "εκδίκηση" μου είναι λίγο βαριά και μου ταιριάζει για πιο ακραίες περιπτώσεις όπως είπες.

θέμα καθαρά ερμηνείας της λέξης . κατα τ'άλλα, ναι, με "εκδικείται" όταν με τιμωρεί. (ωραίο αυτό..βοηθά και στο drama queening)

 

Αν ο στόχος της εκδίκησης είναι η πρόκληση βλάβης στον άλλο, δεν βλέπω πού θα ωφελούσε τον/την Κυρίαρχο, και κατ' επέκταση τη σχέση τους, κάτι τέτοιο.

Εκτός αν μιλάμε για μια οργισμένη απονομή δικαιοσύνης σε κάποιον που διέπραξε ύβρη (Νέμεσις).

Θα βοηθούσε αν όριζες κάπως τη λέξη εκδίκηση.

 

Νομίζω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις έναν Κυρίαρχο να θυμώσει. Προσπάθησα πάρα πολλές φορές (και μία φορά το κατάφερα, αν και εκείνη τη φορά δεν το έκανα επίτηδες). Δεν έκανε τίποτε φοβερό, μόνο μια μπάτσα μου έριξε. Αλλά ήταν ανθρώπινη, θυμωμένη μπάτσα.

Όσον αφορά την εκδίκηση, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Αυτό ισχύει για όλους μας.

 

Άντε, το πολύ να το βάλεις στο φούρνο μικροκυμάτων.

 

Αμέσως εσύ, μην χαθεί η αλληλεγγύη. Α ρε D που θέλετε όλοι σας. Έχετε χάρη που με εκπαίδευσαν και έγινα γλυκύτατη και πειθήνια. 

 

Απειλή είναι αυτό;