Νυχτερινές σκέψεις.

καμειά φορά ανοίγουμε το πρωί τα μάτια μας και ανακαλύπτουμε ότι είμαστε σε άγνωστη ζωή, σε μια ζωή που δεν μας ανήκει. Μια ζωή που ενώ μοιάζει να είναι η δική μας, δεν είναι καθόλου αυτήν που θα θέλαμε. οπότε ξυπνώντας αντι για φώς ήλιου αντικρήζουμε ένα σκοτάδι ποιο βαθυ και απο την νύχτα.
Είναι όταν βαδίζουμε το πρωί για να πάμε στην δουλειά μας, και μας πνίγει μια ομίχλη γεμάτη απο σκέψεις αναμνήσεις, και εικόνες φριχτές, σαν απο εφιάλτη πλασμένες. και ομώς πρέπει να πάμε στον προορισμό μας. Είναι το συναισθημα που έχουν οι ανθρώποι που έχουν να πάνε καπου και δεν θέλουν, και ομως πρέπει. Είναι όταν το ανθρώπινο πόδι κανει ένα βήμα μπρος και δυο πίσω. Καμειά φορά στον δρόμο συνάντω τέτοιους ανθρώπους, να τους βλέπω στην μέση μια διαδρομής να στέκονται και να μην ξέρουν προς τα που πρέπει να βαδήσουν. Κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει αστεία αυτήν την εικόνα, αλλά σε εμένα αυτή η εικόνα προκάλει τρόμο και κλεινω τα μάτια μου μέχρι να τελειώσει. Σαν αποφυλακησμένος που βλέπει έναν κατάδικο έτσι και εγώ θέλω να τους μιλήσω αλλά δεν αντέχω να τους πλησιάσω. Και έτσι στρέφω το βλέμμα μου αλλου και ανάβω ένα τσιγάρο... ευτυχώς πάντα τελιώνει... και αφού γλύτωσα ακομά μια φορα τις αναμνήσεις μου, πάω εκεί που πρέπει... εχω 2 μάτια αγαπημένα να με οδηγούν και δεν πρόκειτε να χαθώ...
τελικά καλου κακου θα πρέπει να κρατάω και μια πυξιδα μαζι μου.
Φιλικά.
Χ.

 

Να το ψάξεις. Και ένας γνωστός μου το είχε και τελικά τόλμησε...

 

θα το έχω υπόψιν.

 

Απάντηση: Νυχτερινές σκέψεις.

ετσι ειναι για πολλους..σε καταλαβαινω απολυτα..

 

Απάντηση: Νυχτερινές σκέψεις.

κι όμως καμιά φορά όταν αφήνεσαι στο σκοτάδι να σε αγκαλιάσει τρυφερά οι εφιάλτες γίνονται παιδικά τραγούδια. κι εσύ βγαίνεις πιο γενναίος από ποτέ γιατί απλά έγινες κι εσύ ένα με αυτά. οπότε κράτα τα μάτια σου ανοιχτά γιατί συνήθως η καρδιά είναι η πιο σωστή πυξίδα  

 

Απο μικρός φοβόμουν το σκοτάδι... σιγά σιγά όμως εξελίχθηκα σε άνθρωπο της νύχτας, και από τότε αυτό που φοβόμουν τόσο έγινε και η δύναμή μου. έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής μου. Εάν και για να είμαι ειλικρινής... ακόμα αφήνω κάποιο φώς ανοιχτό.

 

Απάντηση: Re: Νυχτερινές σκέψεις.

ερωτηση.. δουλευεις νυχτα μηπως?

Αν ναι εξηγουνται όλα τα ακατανόητα κ αντιφατικά που λες παραπάνω..
Αν οχι.. παραμένουν ακατανοητα κ αντιφατικά..

 

Απάντηση: Νυχτερινές σκέψεις.

  Πολύ όμορφο το κείμενο σου Darkreminder.
Εγώ τις περισσότερες φορές όταν μπορώ τους μιλάω.
Χαμογελάω απαλά και είτε ρωτώ τι ώρα είναι είτε ζητάω φωτιά..

Υ.Γ Έχω πυξίδα μαζί μου στο Mp3 Player μου  

 

Μ"αρέσει η λυρικότητα του νήματος. Και ειδικά όταν τα σκοτάδια αυτά από τα άδυτα βγαίνουν στο φως και το κρύβουν προσπαθώντας να σε κυριέψουν. Το καταφέρνουν όμως?

 

Ο καθένας διαλέγει για το τι θα τον κυριέψει. Άλλον τον κυριεύει το φως και άλλον το σκοτάδι. Μοναδικό δίδαγμα ότι όλοι κυριευόμαστε από κάτι… όλους μας τρώνε τα δαιμόνια μας.
Ακόμα ένα βράδυ σήκωσα το στυλό μου για σπαθί, που με τον καιρό το νοιώθω όλο και ποιο βαρύ, και μπροστά μου παράταξα ένα κομμάτι χαρτί για ασπίδα, και για δύναμη και θάρρος ήπια το μαγικό φίλτρο του Αστερίξ, που για κάποιον περίεργο λόγο είχε την γεύση βότκας και αυτό το βράδυ. Άναψα ένα τσιγάρο και χαμογέλασα στον καθρέπτη. «ήρθε η ώρα»… συλλάβισα, και αποφάσισα να τα βάλω με τα δαιμόνια μου. Με το άκουσμα αυτό, η μάχη ξεκίνησε με πάθος. Αυτά φώναζαν με μανία τις αμαρτίες μου με λέξεις δολερές σαν δηλητηριώδη βέλη, και εγώ χάραζα μπλε και μαύρες γραμμές στο λευκό χαρτί του κόσμου. Μα είμαι άνθρωπος και λύγισα, και κάποια στιγμή ένοιωσα τα γόνατα μου να λυγίζουν και το κεφάλι μου να βαραίνει. Λίγο προτού χάσω και αυτήν την μάχη, τα άκουσα να γελάνε, μα δεν με πείραξε, γιατί τα πολέμησα, και θα τα πολεμάω… με κάθε σκέψη… με κάθε ανάσα, και σφυγμό… και αφού μπορώ και τα πολεμάω… Νικητής είμαι εγώ.
Και όχι τα πάθη μου…
Φιλικά όπως πάντα.
Χ.
Υ.Γ. Ναι δουλεύω νύχτα.

 

Απάντηση: Re: Νυχτερινές σκέψεις.

Ξέρεις το σκοτάδι κ η νύχτα ασκούν μια απίστευτα δυνατή γοητεία..
Είναι η γοητεία της αμαρτίας των σκοτεινών κρυφών κ ακατονόμαστων πόθων που μπορούν να γίνουν πράξη, η ψευδαίσθηση της δύναμης κ του ελέγχου.

Όσοι δουλεύουν βράδυ τείνουν να ταυτίζονται μαζί της, κλέβοντας λίγη από αυτή την γοητεία, τους κάνει να νοιώθουν πιο γοητευτικοί, ποιο σκοτεινοί, γεμάτοι μυστήριο..
Πιστευουν ως προσωπικές τους νίκες τα δικά της καμώματα.. J

Είναι μια από τις πολλές όμορφες ψευδαισθήσεις της..

Δούλευα πολλά χρόνια βράδυ, το έπαθα κ εγώ κ όλοι όσοι ξέρω (τότε κ τώρα)
Μη την αφήνεις να σε ξεγελά..
Διαχώρισε τον εαυτό σου από αυτή.
Μη την αφήσεις να κυριαρχήσει πάνω σου – θα σε χάσεις –



Υγ: λάθος ηθικό δίδαγμα.. άλλο να τσιγκλάει ένα δαιμόνιο κ άλλο να σε κυριεύει.. μην αφήνεσαι αποχαυνωμένος..


Φιλικα

Ψέμματα

 

Re: Απάντηση: Re: Νυχτερινές σκέψεις.

στο μεταξυ εγω στην αρχη ειχα διαβασει "νυχτερινες επισκεψεις" και οχι "σκεψεις" ... και αν διαβασετε το κειμενο εχοντας στο νου τις "επισκεψεις" ... θα καταλαβαιτε τι εννοω ...  ... ααααχχχ .... ου γαρ .....