Περί Ελπίδας

Απάντηση: Re: Περί Ελπίδας

Νομίζω ότι έθεσες από την αρχή αυθαίρετες παραμέτρους.  
Συνέδεσες την ελπίδα με την κακή κατάσταση που ευρίσκεται κάποιος. Προσωπικά ελπίζω πάντα και περισσότερο στις καλές περιόδους μου. Όταν όλα πάνε καλά ελπίζω να κρατήσουν ή να πάνε καλύτερα. Δεν είναι θέμα πίστης αλλά αυτοπεποίθησης και γνώσης των ορίων μου. Είναι επίσης η συνειδητοποίηση ότι δεν μπορώ και δε θέλω να τα ελέγχω όλα. Η ελπίδα, δηλαδή η επιθυμία έλευσης ενός ευχάριστου γεγονότος δε σημαίνει παθητικότητα, ακινησία και παράδοση. Σημαίνει αυτό που σημαίνει. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Το να επιθυμών, να προσδοκώ σημαίνει μόνο επιθυμώ και προσδοκώ. Δε σημαίνει επιθυμώ και παρατούμαι. δε σημαίνει προσδοκώ και επαφίεμαι. Δε σημαίνει ότι επιθυμώ και αν δεν συμβεί αυτό που επιθυμώ θα πάθω κατάθλιψη. Αυτές είναι υποκειμενικές συμπληρώσεις των εννοιών και ερμηνείες...

Και αν δε συμβεί το ευχάριστο γεγονός, δε σημαίνει ότι θα απελπιστώ. Σημαίνει απλά ότι δεν έγινε αυτό που επιθυμούσα. So what?  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Περί Ελπίδας

Mπραβο ρε κουκλα......!!!!!!
Να δεις που και στο Forum οπως παντου,τα ''αρρωστακια'' για παρτη της ειμαστε πολλοι....!!!!! 

 

Απάντηση: Περί Ελπίδας

Τρείς τουρκόσποροι γράψαμε ως τώρα, αλλά δεν περιλαμβάνεται η νεαρά.

 

Η αισιοδοξία που βασίζεται στην γνώση και στο ατομικό δυναμικό είναι η σίγουρη''οδός'' που μας έχουν μάθει από τα γενοφάσκια μας, να βαδίζουμε και ποιος τολμάει να παρεκτραπεί από κει....Γίνεται ανεδαφικός, αιθεροβάμων, Δον Κιχώτης, απροσάρμοστος, από την τάση που ορίζει να ελπίζουμε, εκτιμώντας, υπολογίζοντας δεδομένα και παραμέτρους, τας ιεράς γραφάς που μας παρέδωσαν. Μια χαρά είναι η γνώση και η πίστη στο ατομικό μας δυναμικό, δε χρειάζεται όμως να την υπερτιμούμε. Πόση αισιοδόξία να αντλήσεις όταν βλέπεις πως τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα στην άμμο χτίζονται...και τα μεγάλα άλματα έγιναν και γίνονται από λίγους ανόητους ανθρώπους που δεν προσκολλήθηκαν στο σίγουρο και στέρεο αλλά επέμεναν να χτίζουν στην άμμο.

Ζητεῖται Ἐλπίς

Ξανάριξε μιὰ ματιὰ στὴν ἐφημερίδα: ἡ Ἰνδοκίνα, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις», τὸ ρεσιτὰλ πιάνου, οἱ δυὸ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, οἱ «Μικρὲς Ἀγγελίες»...

ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή...

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον...

ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζὶπ ἐν καλῇ καταστάσει...

ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικὸς...

Ἔβγαλε τὴν ἀτζέντα του, ἔκοψε ἕνα φύλλο κι ἔγραψε μὲ τὸ μολύβι του:

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς

Ἀντώνης Σαμαράκης

 

@Aeolus, το ποστ #25 της Elfcat δεν με καλύπτει 100%, αλλά με καλύπτει τόσο, ώστε να μη χρειάζεται να απαντήσω.

@Dolmance, τέσσερις οι τουρκόσποροι στο νήμα (μόνο που εγώ δεν έχω την παραμικρή ελπίδα)

 

 ​

​

 

Re: Απάντηση: Re: Περί Ελπίδας

Ταυτίζεις την ελπίδα με την επιθυμία ενώ πρόκειται για δύο διαφορετικές ένοιες.
Ελπίδα δεν σημαίνει επιθυμία έλευσης ενός ευχάριστου γεγονότος.
Συνεπώς μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.

Σημειώνω ότι δεν έχω τίποτα κατά της επιθυμίας. Απεναντίας προσπαθώ να ζω τις επιθυμίες μου και όχι να τις καταπνίγω.

Όταν λοιπόν και τα τελευταία αποθέματα αισιοδοξίας τελειώσουν, τότε τι μένει?
Η απαισιοδοξία και η η ελπίδα!


"Οι απαισιόδοξοι έβλεπαν τον κόσμο να βυθίζεται,
και και οι αισιόδοξοι να απογειώνεται."

Νίκος Δήμου (μιας που είναι και επίκαιρος)

 

όποιος εχει βρεθεί ποτέ να κοιτάξει τον θάνατο καταματα αυτος μπορει να καταλάβει την σημασία της ελπίδας.
Σε μια δύσκολη κατάσταση ας πούμε οτι κατα βάθος υπαρχουν 2 βασικές σκέψεις που εμπεριέχουν πολλές άλλες
1 θα τα καταφέρω
2 δεν θα τα καταφέρω
ελπίδα είναι το πρώτο και απελπισία είναι το δεύτερο
απλα η ελπίδα ξυπνάει κάτι μεσα σου
ακόμα και αντισώματα
την θέληση για ζωή
και η θέληση για ζωή νικά το θάνατο την αρρώστια και πολλά άλλα
η ελπίδα δεν σημαινει προσμονή βοήθειας απο κάποιο 3ο άτομο
η ελπίδα ενδυναμώνει την πίστη και η πίστη κάνει θαύματα   φέρνει το απροσδόκητο (κατα την κοινή γνωμη)
διαβασα σ ενα περιοδικο που πρόσφατα πηγαν καποιοι ορειβάτες στα ημαλαια , καποιον απο αυτους τον πλάκωσε μια χιονοστιβάδα οι υπολοιποι εφυγαν γιατι δεν υπηρχε περίπτωση να σωθεί , το περιοδικό τον είχε φωτογραφία με τιτλο η θέληση νικα τον θάνατο (πόσες πιθανότητες είχε να ζήσει?)
η ζωή σίγουρα δεν είναι μαθηματικά
αυτα απο έμενα

 

εγω παλι ελπιζω για ενα καλυτερο αυριο..οχι μονο για την παρτη μου αλλα και για ολους γενικοτερα...μπορω να πω οτι εμεις που βλεπουμε αυτα τα οποια διαδραματιζονται τωρα ειμαστε καλα..οσους και να ρωτησω,, καλα μου λενε... για τους επομενους δεν ξερω .....

 

Αν αναρωτηθούμε "Θα ήθελα να βρίσκομαι σε καταστάσεις όπου χρειάζεται να ελπίζω για κάτι;" ίσως πάρουμε κάποιες απαντήσεις.
Αν έχεις όλα αυτά που θες, όπως τα θες και όποτε τα θες θα υπάρχει η ανάγκη για ελπίδα; Λογικά όχι.
Παραφράζοντας αυτά που είπε και o Aeolus, μόνο σε δυσάρεστες καταστάσεις "ξετρυπώνει" η ελπίδα ως "σανίδα σωτηρίας". Από μόνη της η ελπίδα όμως είναι άχρηστη. Αποκτά νόημα και ουσία/αξία όταν συνοδεύεται από θέληση, κουράγιο και κυρίως πράξη, καθώς και ρεαλιστικούς στόχους*.


Σχετικά με κάτι που αναφέρθηκε από κάποιο άλλο μέλος (την elfcat νομίζω; ), ότι η ελπίδα βρίσκεται και σε καλές καταστάσεις, διαφωνώ καθώς σε εκείνες τις καταστάσεις αυτό που ελπίζουμε πραγματικά δεν είναι να συνεχιστούν αλλά να μην τελειώσουν. Αυτό που κάνει trigger την ελπίδα δηλαδή είναι ο φόβος/ανησυχία του να βρεθούμε εκτός αυτής της κατάστασης (η οποία εν συγκρίσει με την παρούσα, θα μας είναι δυσάρεστη).

* Αυτό είναι απάντηση και στο παρακάτω, όπου, αν μου επιτρέπεις petran78, αν ο κύριος στα Iμαλάϊα καθόταν σταυροπόδι κάτω απ την χιονοστιβάδα και έλπιζε απλά ότι θα σωθεί, η φωτογραφία θα ήταν με έναν νεκρό κύριο-παγάκι.

 

Ακατάπαφτα Σας απασχολεί το "πρόβλημα Κ." ενώ εμένα καθόλου. Μήτε θέλω να το ανεβάσω (ή αν προτιμάτε να το κατεβάσω) από το πανανθρώπινο αιώνιο υποσυνείδητο στο προσωπικό εφήμερο συνειδητό. Όταν γράφω, δεν επιτρέπω ποτέ στο μυαλό μου να παίζει πρωταρχικό ρόλο. Ξέρω πως το μυαλό δεν είναι το ανότατο αγαθό, μήτε πρέπει, σε ζητήματα δημιουργίας, να τούχουμε εμπιστοσύνη.

Σκύβω πιο βαθιά, στην καρδιά, πιο βαθιά ακόμα, στα νεφρά κι αποκεί αντλώ όλη μου τη δύναμη. Ο νους, ύστερα, βάζει σε τάξη, όσο μπορεί (πολύ λίγο μπορεί) το εκρηχτικό, αντίθετο με τη φύση του, "μήνυμα" του "Θεού".

Γι αυτό καθόλου δε θα Σας γράψω για το "πρόβλημα Κ."...

....Σας παρακαλώ, αγαπητέ φίλε, προσέξετε πολύ αφτό το σημείο. Είναι η μεγαλύτερη παρεξήγηση που γίνεται στο έργο και στη ζωή μου. Δεν ξέρω πώς να εκφραστώ για να γίνω νοητός. Μα βαθιά ζω τούτο: μονάχα πέρα από την απόλυτη απελπισία βρίσκεται η πόρτα της απόλυτης ελπίδας. Αλοίμονο σ' αφτόν που δε μπόρεσε ν' ανεβεί το φοβερό σκαλοπάτι που βρίσκεται απάνω από την άκρα απελπισία. Αφτός αναγκαστικά είναι αγιάτρευτα απελπισμένος. Ο άλλος, αφτός που μπόρεσε ν' ανέβει το σκαλοπάτι, αφτός μονάχα ξέρει τι θα πει απόρθητη χαρά κι αθανασία.

Νίκος Καζαντζάκης, επιστολή προς Γιάννη Χατζίνη, περί μυθιστορήματος "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".
"Νέα Εστία", 1 Φεβρουαρίου 1955, τεύχος 662.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Περί Ελπίδας