Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

Έχω δει υπο, σλέιβς και μετά από τη διάλυση, για οποιοδήποτε λόγο, της σχέσης να συνεχίζουν να διατηρούν εκτίμηση, θαυμασμό και σεβασμό για τον / την Κυριαρχικό άλλο, ή και φιλικές σχέσεις. Το θεώρησα θετικό στοιχείο, υπό την έννοια πως παρά τους οποιοδήποτε λόγους χωρισμού, η σχέση δεν κατέρρευσε ή πως δεν ήταν πιθανώς κίβδηλη.




Έχω ακούσει όμως επίσης και για περισσότερα. Κάποια υπό ζητάει release ή αποφασίζει πως για διάφορους λόγους αδυνατεί και δεν επιθυμεί να συνεχίσει.

α. Ο Κ συνεχίζει να θεωρεί πως δικαιούται να απαιτεί περιστασιακές συνεδρίες κλπ. παρά την συμφωνία του για διάλυση της Κ/υ ερωτικής σχέσης ή το release.

ή

β. Ο Κ δεν δέχεται το release παρά την απόλυτη διάθεση της υ για διάλυση της σχέσης. Η υ επιμένει και αποσύρεται από τη σχέση. Ο Κ απαιτεί συγκεκριμένες συμπεριφορές και μετά το χωρισμό και έχει απαιτήσεις απόλυτης εξαφάνισής της από τη ζωή του, όπως για παράδειγμα να κόψει κάθε επαφή με τις κοινές παρέες και κοινούς φίλους.



Καταλαβαίνω πως οι επιρροές της κυριαρχίας μπορεί να συνεχίζουν στην προσωπικότητα για διάφορους λόγους -- φόβος, τύψεις, συνήθεια, κεκτημένη ταχύτητα, θετικά συναισθήματα, αναμνήσεις, κλπ. Πιστεύεται πως ο Κ έχει όντως κάποια κεκτημένα δικαιώματα και μπορεί να έχει ανάλογες απαιτήσεις και μετά το τέλος της σχέσης; Ποια πιστεύεται πως πρέπει να είναι η στάση της υ; Πώς το χειρίζεται;

(Για λόγους ευκολίας γραφής χρησιμοποίησα άντρα Κ και γυναίκα υ, αλλά το ίδιο ερώτημα ισχύει και για το αντίστροφο πλαίσιο φύλων σε ανάλογες συνθήκες.)


​

 

Απάντηση: Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

Αν δεν πάσχει ψυχικώς, τον γράφει στα παλαιά της υποδήματα. Ειδάλλως, υποκρίνεται.

 

Κεκτημένα δικαιώματα; Αν είναι δυνατόν! Τίποτα πέρα απ' ό,τι είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει η Υ. Με τέτοια μυαλά μπορεί ο τέως Κ να γίνει έως και επικίνδυνος. Από το α και το β μέχρι ένα γ, όπου απαιτεί συνεδρίες, δεν δέχεται τη διάλυση, και αρχίζει να εμφανίζεται απρόσκλητος στη ζωή του άλλου ανθρώπου, η απόσταση είναι πολύ μικρή.

 

Απάντηση: Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

Κάποτε είχα δείρει έναν τέτοιο ενοχλητικό. Ισχυριζόταν ότι πηδώ τη σύντροφο του, ενώ είχαν χωρίσει πρό μιάς, τουλάχιστον, ώρας.

 

Η διάλυση της σχέσης Αφέντρας-σκλάβου αποφασίζεται αποκλειστικά και μόνο από την Αφέντρα. Ο σκάβος δεν έχει δικαίωμα να φύγει. Από πότε οι σκάβοι μπορούν μόνοι τους να απελευθερωθούν; Εννοείται όμως ότι και μετά την διάλυση της σχέσης από την Αφέντρα Αυτή έχει κάθε δικαίωμα κυριαρχίας επάνω στον σκλάβο οποτεδήποτε γουστάρει

 

Απάντηση: Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

Εσύ κάτσε, λοιπόν.

 

Και όσον αφορά το β. ερώτημα; Μπορεί να απαιτεί απ΄αυτήν να πάψει να έχει επαφές με φίλους; πχ. να της απαγορεύσει να μπαίνει στο φόρουμ όπου μπαίνει αυτός; Έχει διακαιώματα ορισμού των ορίων και της συμπεριφοράς της, ακόμα και σε κοινά "σημεία τομής" όπως αυτό του κοινού κοινωνικού κύκλου; Μπορεί να της πει, πχ. δεν θα πας στη συνάντηση του Σαββάτου αφού θα πάω εγώ; Δεν θα πηγαίνεις σε συναντήσεις γιατί πάω εγώ;

Κι αν όχι, πώς το χειρίζεται εκείνη; Λέει ένα κοφτό όχι, για παράδειγμα;


​

 

Το θέμα δεν είναι αν ο Κ έχει, ή πιστεύει πως έχει κάποια κεκτημένα δικαιώματα. Ας τα έχει. Η, ας πιστεύει πως τα έχει. Το θέμα είναι, πως και με ποιό τρόπο το υ, με την στάση του, του το εντείνει αυτό, ή του το αποδυναμώνει. Βέβαια εδώ, η συναισθηματική παγίδα της εξάρτησης που έχει ξεκινήσει μέσα στη σχέση είναι πιθανόν να συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτήν. Μέχρι να ισορροπήσουν κι οι δυο και να αποδεχτούν τη νέα κατάσταση..

Αυτά περί σχέσεων.

Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις κατά φαντασίαν όπου βλέπουμε κάποιον που πιστεύει πως είναι Κ , που ενώ δεν δέχεται να υπάρχει οποιαδήποτε μορφή κατάστασης που να θυμίζει σχέση πέραν κάποιων μηνυμάτων , χωρίς σεξουαλική ή άλλη εμπλοκή, να θεωρεί πως έχει κεκτημένα (πως τα κατέκτησε ακριβώς; ) δικαιώματα. Οκ. Καλά κάνει. Έτσι είναι αν έτσι νομίζει. Η άλλη ή ο άλλος που βρίσκεται στην απέναντι όχθη πείτε μου τι κάνει. Αυτό είναι το ζητούμενο κι όχι τι πιστεύει ή δεν πιστεύει ο Κ μας. Αν το υ το δέχεται, καλώς και κιχ να μη βγάλει. Αυτό είναι που θέλει κι ας μη το παραδέχεται ανοιχτά ή ας μη το καταλαβαίνει.

Τέτοια φαινόμενα απαντώνται κυρίως διαδικτυακά, όπου η φαντασία μας βρίσκει χώρο να ξεσπάσει. Στην πραγματική ζωή δεν βρίσκουν γόνιμο έδαφος να αναπτυχθούν γιατί μεσολαβεί το ίδιο το πρόσωπο κι όχι μια οθόνη.

Παλιότερα, έπεφτα στην παγίδα της λύπησης τέτοιων αδιεξόδων. Τώρα πια, όχι. Γιατί καταλαβαίνω πως αν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια θα ανακαλύψουμε πως ο κάθε ένας από τον άλλον παίρνει αυτό ακριβώς που θέλει. Και κάποιοι αντέχουν μόνο το φανταστικό. Που συνήθως είναι μια ερωτική σχέση μ έναν φανταστικό άλλο που τον πλάθουν όπως θέλουν και τον προσαρμόζουν σαν κουστούμι πάνω τους.. Μου θυμίζει πολύ τα παιχνίδια τα παιδικά μας με τις κούκλες ή τα στρατιωτάκια . Τις ντύναμε , τις γδύναμε, τις κάναμε ό,τι θέλουμε , τις βάζαμε να παίξουν τον έναν ή τον άλλο ρόλο, τις μαλώναμε ή τις κομματιάζαμε, τις νανουρίζαμε, κάναμε φανταστικά ταξίδια μαζί τους και νιώθαμε πως κατακτούσαμε τον κόσμο.

 

Απάντηση: Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

Σαφώς ο Κ δεν έχει τέτοια δικαιώματα. Δε νομίζω ότι εύκολα μπορεί κάποιος να ισχυριστεί το αντίθετο...
...αλλά...
σε μια γενικότερη κουβέντα, μου φαίνεται λίγο μηχανιστικό τα ερωτικά συναισθήματα να μετατρέπονται σε μια νυκτί σε φιλικά και ούτε γάτα ούτε ζημιά... νομίζω ότι αυτά θέλουν χρόνο και το κυριότερο απομάκρυνση του ενός από τον άλλον μέχρι να ισορροπήσουν τα πράγματα. Προσωπικά όταν χωρίζω δεν παριστάνω ότι δε συνέβη τίποτε. Επίσης αναρωτιέμαι τι σημαίνει κοινό περιβάλλον. Συνήθως είναι το περιβάλλον του ενός που εισέρχεται ο άλλος και γίνεται κοινό και για τους δυό. Άλλες φορές δημιουργούν εξ αρχής ένα κοινό περιβάλλον. Δεν πιστεύω ότι ο ένας μπορεί να επιβάλλει στον άλλον την παραμονή του ή όχι στο όποιο κοινό περιβάλλον. Πολλές φορές όμως χρησιμοποιείται το "κοινό περιβάλλον" ως αφορμή να βλέπουμε έστω και εκ του μακρώθεν τον/την ex.

 

Απάντηση: Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

εγω βλεπω τα πραγματα απλα κι αν κανω λαθος να μου το επεσημανετε.
οταν διαλυθει η σχεση η σκλαβα παυει να ειναι "σκλαβα του" και αυτος "αφεντης της" ,
αρα μπορει να να κανει οτι θελει, να φοραει οτι θελει, να πηγαινει οπου θελει μ' οποιον
θελει, να του μιλαει οπως θελει και να του φερεται οπως θελει ακομα και μπουφλες να
του δωσει αν της γινει τσιμπουρι , το ομοιο και για την αντιστροφη κατασταση αφεντρας σκλαβου.

 

Mιλάς σοβαρά τώρα, ε; Δεν κάνεις πλάκα; Μιλάμε για ισορροπημένους, κανονικούς ανθρώπους; Ή να διαγραφώ τώρα από το φόρουμ;

 

Απάντηση: Re: Κυριαρχία και μετά το τέλος της σχέσης; Δύσκολες ισορροπίες;

Πώς σχολιάζεις λοιπόν το post # 5, φίλε μου;