Η Μοναξιά του Θανάτου

Αγαπητέ S.T. ένα μικρό σχόλιο πριν επανέλθω επί της ουσίας.

Αν εσείς ατενίζετε το θάνατο αιώνια, τότε πράγματι φέρετε το βάρος μιας θλιβερής καταδίκης...Εγώ που διάλεξα να ατενίζω τη ζωή, ως άρνησή της αντιλαμβάνομαι όχι το θάνατο, αλλά τη φθορά και τη μοναξιά...και αυτές αντιμετωπίζω κατά τη διάρκεια της δικής μου μικρής αιωνιότητας.
Και νικώ με έναν τρόπο: αγαπώντας.

 

Η μοναξιά είναι κάτι περισσότερο από μια εμπειρία. Δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα ή σε μια ομάδα συναισθημάτων (θλίψη, θυμός, κ.τ.λ.). Είναι μια ανθρώπινη κατάσταση, η μοναχικότητα και η ματαιότητα που νιώθουμε μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο το θάνατο, σε σωματικό, ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Μα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά από το να περάσεις την εμπειρία του θανάτου μόνος σου.


"Πάει.
Αυτό είταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
'Αρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα".

Κατερίνα Γώγου

 

Πολύ καλή η αναφορά στην Γώγου. Είναι κάτι που μας πονά, όλους που αισθανόμαστε ή είμαστε ευαίσθητοι. Πάντως η μοναξιά του θανάτου νομίζω ότι δεν υπάρχει: εκείνη τη στιγμή είσαι μαζί με όλους και όλα που πέρασες. Και δεν έχεις παρά να μετρηθείς, άρα δεν έχεις χρόνο να νοιώσεις μοναξιά.

 

Η μοναξιά του Θανάτου κατά την βίωση της είναι τρομακτική. Ιδίως όταν συνειδητοποιείς ότι το ίδιο ακριβώς ένιωθες μία ολόκληρη ζωή.

 

..οποτε ο θανατος ειναι η λυτρωση...

 

σιγουρα.

 

Απάντηση: Η Μοναξιά του Θανάτου

Όσες φορές συναντηθήκαμε τελευταία, ο Θάνατος μου εξομολογήθηκε ότι νιώθει μεγάλη μοναξιά χωρίς εμένα.

 

Έχει δίκιο ο Dolmance, ο θάνατος έχει μοναξιά, όχι εμείς.

 

Moναξιά ο θάνατος? Ε όχι δα. Απλά είναι πλεονέκτης και τα θέλει όλα δικά του, βαριέται γρήγορα και θέλει να αναναιώνει τα κύταρά του. Ευελπιστώ να μην γνωρίσω αρσενικό και ναχει επίθετο Θάνατος. Γιατί τότε όντως θα μου έρθει ο θάνατος.  

 

Απάντηση: Re: Η Μοναξιά του Θανάτου

Με την Ολυμπιακή παλαιότερα είχα κάνει υπερατλαντικό ταξίδι, έχοντας κυβερνήτη τον κ. Χάρο και συγκυβερνήτη τον κ. Μακαρίτη.

 

αχαχαχχαχ α παναθεμά σε. κρρρρρρρρρρρρρρρρ

 

Όταν πάψω να πονάω θα καταλάβω ότι πέθανα.

"Ο πόνος δείχνει ότι ζω" (ο στίχος του Μιλτ.Πασχαλίδη)