Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Πιστεύετε ότι το οικογενειακό περιβάλλον παίζει ρόλο στον καθορισμό του status?

Η ύπαρξη μιας ηγετικής παρουσίας μέσα στο σπίτι είτε είναι ο πατέρας ή είτε μητέρα παίζει ρόλο για την επιλογή του?

Θέτω ένα παράδειγμα: Πως γίνεται να μεγαλώνει κάποιος σε ένα περιβάλλον όπου η κακομεταχείρηση της μητέρας είναι θέμα στην καθημερινότητα της οικογένειας και ενώ τα παιδιά το βλέπουν παλεύουν με νύχια και με δόντια να το αποτρέψουν και με το πέρασμα των χρόνων να ανακαλύπτουν ότι εν ώρα παιχνιδιού το "θέλουν" και το "αποζητούν" με διάφορους τρόπους?

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και επιλογή status

Η επιλογή της λέξης "επιλογή", δεν είναι καλή επιλογή...

Η επιλογή θέματος, είναι κατά τα άλλα άριστη...

 

τι προτείνεις λοιπόν..

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και επιλογή status

αβυσσος η ψυχη! το μπερδεμα γινεται μαλλον σε παιδια που μεγαλωνουν σε οικογενεια που κακοποιουνται τα ιδια

καλο!!!αν καταλαβα τι εννοεις.πες μας κατι παραπανω σχετικα

 

Απάντηση: Re: Oικογενειακό περιβάλλον και επιλογή status

Σύμφωνα με τη λογική κάποιων, μεταξύ των οποίων και εμού, το status δεν είναι ζήτημα επιλογής, αλλά κάτι το ουσιαστικά έμφυτο. Ως εκ τούτου, θα θεωρούσα ότι η χρήση "καθορισμός" αντί του "επιλογή", θα ήταν προτιμότερη.

 

το άλλαξα  

Πιστεύετε ότι το οικογενειακό περιβάλλον παίζει ρόλο στον καθορισμό του status?

Η ύπαρξη μιας ηγετικής παρουσίας μέσα στο σπίτι είτε είναι ο πατέρας ή είτε μητέρα παίζει ρόλο για την επιλογή του?

Θέτω ένα παράδειγμα: Πως γίνεται να μεγαλώνει κάποιος σε ένα περιβάλλον όπου η κακομεταχείρηση της μητέρας είναι θέμα στην καθημερινότητα της οικογένειας και ενώ τα παιδιά το βλέπουν παλεύουν με νύχια και με δόντια να το αποτρέψουν και με το πέρασμα των χρόνων να ανακαλύπτουν ότι εν ώρα παιχνιδιού το "θέλουν" και το "αποζητούν" με διάφορους τρόπους?

 

Προφανώς και παίζουν ρόλο στη σεξουαλικότητα των παιδιών οι γονείς.
Είναι οι πρώτοι άνθρωποι που βλέπουν γυμνούς, οι πρώτοι που τα χαϊδεύουν, οι πρώτοι που θέτουν κανόνες (πού πρέπει να κάνουν τα κακά τους), οι πρώτοι τους τιμωροί, η μάνα τους δίνει το πρώτο τους βυζί να πιπιλίσουν, μπλα μπλα μπλα...

Το βρίσκω παρακινδυνευμένο, όμως, να μπούμε σε μια διαδικασία όπου ψάχνουμε ψυχολογικά patterns, (π.χ ο αυταρχικός πατέρας μεγαλώνει υποταχτικές κόρες). Ας αρκεστούμε στο ότι παίζουν ρόλο και ίσως ο καθένας μας να μπορεί ως ένα βαθμό να αναγνωρίσει πως κάποιες εικόνες τον σημάδεψαν ή απλά να το εικάσει. Το με ποιο ακριβώς τρόπο συμβαίνει αυτό είναι χαοτικό.

Για να μην πει κανένας επίδοξος ψυχομπάτσος ή εξομολογητής πώς δεν συνεισφέρω στο θεάρεστο έργο του:

Δηλώνω πανευτυχής που έχω μεγαλύτερο αδερφό και είχα τη χαρά να έρθω σε επαφή με bdsm comics σε πολύ μικρή ηλικία 

 

Σαφώς και η επιλογή του στάτους σχετίζεται άμεσα με το περιβάλλον -οικογενειακό και όχι μόνο. Τα βιώματά μας είναι αυτά που διαμορφώνουν την ψυχοσύνθεση μας και κατ' επέκταση, πτυχές της σεξουαλικότητάς μας. Ως ένα βαθμό, η προσωπικότητα, που σφυρηλατείται εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος στα πρώτα στάδια της ζωής, "στοιχειώνεται" από την εικόνα των γονέων (αρκετά φροϋδική η προσέγγισή μου). Ως εκ τούτου, ένα κορίτσι μπορεί να εξελιχθεί σε top επηρεασμένο από την παρουσία μιας δυναμικής μητέρας, ή ακόμη και από την παρουσία της κακομεταχειρισθείσας μητέρας όπως ανέφερε και η προλαλήσασα -κυρίως λόγω μιας εκδικητικής τάσης απέναντι στο ανδρικό φύλο (σε περίπτωση που η top είναι ετεροφυλόφιλη). Το ίδιο μπορεί να συμβεί και από μία τραυματική εμπειρία σχετιζόμενη με τις ανθρώπινες σχέσεις -η σημασία των βιωμάτων είναι καθοριστική. Αναλογικά πάλι, η μητρική επιρροή στους άντρες (που συνήθως λόγω οιδιπόδειου συμπλέγματος είναι πιο έντονη) ίσως οδηγήσει σε "ευνουχισμό" (πάλι φροϋδική η προσέγγιση).
Τα παραπάνω είναι καθαρά απόψεις της γραφούσης.

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και επιλογή status

Κατανοώ απόλυτα το πώς το οικογενειακό περιβάλλον θα μπορούσε να επηρρεάζει ή να καθορίζει την ψυχοσύνθεση κάποιου, ιδίως ένα περιβάλλον προβληματικό. Ένα περιβάλλον όμως, απόλυτα ήρεμο, αρμονικό και ευτυχές; Μπορεί ένα περιβάλλον τέτοιο, να γαλουχήσει έναν σαδιστή, αντί γιά έναν άνθρωπο πάγκαλο και πανάγαθο; Και οι κυριαρχικές τάσεις; Πώς θα μπορούσαν να αναπτυχθούν, σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσε η απόλυτη ισοτιμία, σύμπνοια και οικογενειακή γαλήνη;

Όσο αφορά εμένα προσωπικά -γιά οποιονδήποτε άλλο δεν θα μπορούσα παρά να πιθανολογώ ανούσια-, η μόνη σχέση που θα μπορούσα να υποθέσω ότι υπάρχει ανάμεσα στο περιβάλλον που μεγάλωσα και τις κυριαρχικές μου τάσεις, θα ήταν ότι η απόλυτη ελευθερία που είχα από μικρό παιδί να παίρνω μόνος μου όλες τις αποφάσεις στη ζωή μου, ήταν μάλλον πολύ απίθανο να με έχει κάνει υποτακτικό...



(Όπως και σε πολλές ανάλογες συζητήσεις στο παρελθόν, θα υποστηρίξω και πάλι, ότι με βάση το προσωπικό μου παράδειγμα, οι ψυχολογικές ερμηνείες δεν μου φαίνονται επαρκείς γιά να εξηγήσουν κάποια πράγματα. Θα εξακολουθήσω λοιπόν να υποθέτω μέχρις αποδείξεως -κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο- του εναντίου, ότι στο μέλλον η γενετική θα μπορέσει να δώσει εξηγήσεις σε σημεία που σήμερα παραμένουν σκοτεινά...).




.

 

Όλοι, λίγο ως πολύ, από τη φύση μας, κρύβουμε τέτοιες τάσεις. Δεν εκδηλώνονται μόνο στον τομέα της σεξουαλικότητας. Εκτός από τον παράγοντα των βιωμάτων, έχει υποστηριχθεί στο παρελθόν και μια θεωρία σχετικά με τις λειτουργίες του εγκεφάλου, αλλά θα αποφύγω να επεκταθώ γιατί δεν έχω γνώση επί του θέματος.
Ίσως όντως η γενετική δώσει κάποια απάντηση, αν και πιο δόκιμη μου φαίνεται η ερμηνεία μέσω της ψυχολογίας.

 

Το θεμα της γονιδιακα καθορισμενης η επικτητης σεξουαλικης συμπεριφορας αναφορικα με την κυριαρχικοτητα η την υποτακτικοτητα εχει ξανασυζητηθει-και οχι μονο απαξ.
Δεν υπαρχει μεχρι τωρα τεκμηριωμενη επιστημονικα αποψη υπερ της μιας η της αλλης πλευρας.
Προσωπικα,πιστευω οτι ειναι πιθανον η τελικη "κλιση" του καθενα να προκυπτει σαν συνισταμενη επενεργειας και εμφυτων καταβολων αλλα και περιβαλλοντικων επιδρασεων με τις δευτερες ισως να ειναι πιο αποφασιστικες.Αλλα παλι,μπορει αυτα που πιστευω να ειναι κουταμαρες..

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Ένα θέμα έχει λυθεί, απότον κοινό νου (που δεν διαθέτουν, οι κατά τα άλλα εμπειριστές 'θετικοί επιστήμονες'):
Η γονιδιακή αιτιοκρατία δεν θα εξηγήσει ποτέ φαινόμενα ιστορικής τάξεως.
Δεν βλέπω, λοιπόν, γιατί μια απλή κουταμάρα στο επίπεδο της ιστορικοκοινωνικής ανάλυσης ενδέχεται να είναι σοβαρότερη υπόθεση σε εκείνο της ατομικής ψυχολογίας.
Και a propos, γνωρίζει κανείς τί είναι ένα γονίδιο; Σημειώνω ότι ραγδαία εγκαταλείπεται από τους βιολόγους η χρήση αυτού του παρεξηγημένου όρου.