Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

Μετά από τόσες μέρες μακριά, έχουμε εξοικειωθεί πλέον στο να συμπεριφερόμαστε όπως θα γινόταν αν ήμαστε δίπλα-δίπλα. Χτες τη νύχτα, ενώ μιλούσαμε στο Skype, έφτιαχνα τα νύχια μου και σε ρώτησα αν υπάρχει πρόβλημα με αυτό. Ενώ μου είπες οτι αντιθέτως σου αρέσει, μετά από μισό λεπτό, ξαφνικά μου έδωσες την εντολή να γδυθώ αμέσως. Η σκέψη οτι διέκοψες ό,τι έκανα εκείνη τη στιγμή για να ικανοποιήσεις την επιθυμία που σου δημιοργήθηκε με αναστάτωσε έντονα. Μου είπες να φέρω την κουτάλα, το μπουκάλι και ένα προφυλακτικό. Δεν ήμουν σε διάθεση για παιγνίδι, κουρασμένη και άυπνη. Αλλά ξέρω οτι πρέπει να συνηθίζω σιγά σιγά οτι αυτό δεν έχει σημασία. Επίσης, πρέπει να συνηθίσω να μην αμφιβάλλω για την κρίση σου αν η κατάστασή μου είναι τόσο άσχημη ωστε να με απαλλάξεις από κάτι δυσάρεστο. Ξέρω οτι θα το έκανες αν πραγματικά υπήρχει λόγος. Όμως δεν υπήρχε.

Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν τίποτα τέτοιο, μόνο οτι ήθελα να γλυτώσω από το φόβο και τον πόνο. Δεν τα κατάφερα, ήσουν ανένδοτος. Δεν ήθελα να σε απογοητεύσω. Μισώ να είμαι ανυπάκουη. Πήρα κουράγιο και το έκανα. Το τσούξιμο μαζι με την κοπυραση και το κρύο με έκαναν να τρέμω κι άλλο. Θέλησες να το επαναλάβω. «Δεν την περίμενα τόσο σκληρή την αποψινή νύχτα», σκέφτηκα. Το ξαναέκανα και η αίσθηση το ίδιο οδυνηρή. Ευτυχώς για χτες ήταν η τελευαταία φορά. Αλλά κυρίως ευτυχώς που μπόρεσα να το κάνω. Ένιωσα πολύ όμορφα για αυτό την ίδια ακριβώς στιγμή που ένιωθα απαίσια. Ζω μέσα στις αντιθέσεις.

…Αφού μου επέτρεψες να βγάλω τα μανταλάκια, μου είπες να ξεκινήσω να χαιδευομαι. Το έκανα κάπως ανορεκτα. Με ρωτησες αν θελω σήμερα να τελειώσω και σου είπα οτι θέλω, ενώ άνετα θα μπορούσα να πω και όχι, λόγω του οτι η αυπνία δε με άφηνε να έχω μεγάλη διάθεση. Αυτή η σχετική αδιαφορια μου για την έκβαση της υπόθεσης νομίζω πως έγινε αισθητή. Σαν αλαζονία φάνηκε σε μένα. Απαράδεκτη! Να έχεις τη διάθεση να μου χαρίζεις ένα τέτοιο δώρο κι εγώ να είμαι αδιάφορη; Θα μπορούσα να μείνω ώρες μέσα στην ενοχή μου αυτή, αλλά εσύ δε με εγκαταλείπεις.

Αισθάνθηκες υποσυνείδητα ίσως την ανάγκη μου να επανέλθω στη θέση μου. ‘Τι θα γινει, καθε μερα θα χυνεις;’ με ρώτησες. Μου είπες οτι για ένα μήνα, μέχρι να συναντηθούμε, δε θα έχω οργασμό. Μόλις το άκουσα άρχισα να διεγείρομαι αυτομάτως, στη σκέψη της στέρησης αυτής. Μου περιέγραφες ερεθιστικά, με κάθε λεπτομέρεια τί θα γίνεται αυτές τις μέρες. Συνέχιζα να διεγείρομαι αφάνταστα, ενώ μου έλεγες οτι θα με βάζεις να χαιδευομαι καθημερινά, να φτάνω σε οριακό σημείο, να είμαι έτοιμη να απολαύσω το κύμα του οργασμού και εκεί ακριβώς θα με σταματάς. Μόλις η ανακούφιση έχει ξεκινήσει να φτάνει, θα μου απαγορεύεις να συνεχισω. Ενώ θα χρειαζομαι μόνο ένα άγγιγμα, μία πίεση στο δέρμα μου για να εκτυναχθεί στα ύψη η ηδονή μου μπορεί αποφασίζεις οτι δε θα το έχω. Ανένδοτα. Αδιαπραγμάτευτα. Το σκεφτόμουν και τρελαινόμουν. Από το φόβο αλλά και από τον ερεθισμό. Ενώ ήξερα οτι χτες δε θα τελείωνα, ανέβαινα, ανέβαινα. Γιατί το έκανα; Από μαζοχισμό; ‘Η μήπως το έκανα, γιατί εσύ το έκανες, γιατί δεν είχα κανένα έλεγχο;

Η επιθυμία σου είναι να σε ικετεύω, έντονα, συνεχόμενα, με φωνή που λιγώνει, όταν βρίσκομαι στο τελευταίο σκαλοπάτι. Εκεί που είμαι αναγκασμένη να χαιδευομαι και υπαρχουν στιγμες που ευχομαι πολυ να με αφήσεις να σταματησω. Να σταματησω να βασανιζομαι γλυκά και σκληρα. Αλλά είσαι σαδιστής. Και αυτό το θέαμα μου αρέσει πολύ να στο προσφέρω. Το θέαμα της γυναίκας που αγαπάς να βασανίζεται και την ικανοποίσηση της εξουσίας σου πάνω της. Ενώ παράλληλα εγώ αναστατώνομαι τόσο έντονα από την ιδέα της άρνησης σου. Την ίδια στιγμή που θα έδινα τα πάντα για να μου χαρίσεις τον οργασμό, την ίδια ακριβώς στιμγή ποθώ και αυτή την απόρριψη της παράκλησής μου. Είναι πιο έντονη, για αυτό την ποθώ. Νιωθω το ρηγος να ερχεται σε όλο μου το σωμα. Τοσο εντονο που με συνταρασσει, με κανει να μουδιαζω, να τρεμω. Συγκρίνεται ένας οργασμός με αυτό το ρήγος μου μπροστά σου;

 

Ενδιαφέρον ο τρόπος που επεξεργάζεσαι τα δεδομένα. Μας αναστάτωσες βραδιάτικα!

 

sumisa ξεκολα δεν ανηκεις σε κανεναν,εισαι αρχοντας του εαυτου σου.αν δεν γουσταρης καταστασης μην ζοριζεσε για κανενα.απλη λογικη ειναι αυτη.

 

Απάντηση: Re: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

Έχω την απορία πώς έβγαλες το συμπέρασμα οτι δε γουστάρω καταστάσεις.

 

Re: Απάντηση: Re: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

διοτι εισαι καταλανη.και δεν γουσταρουν οι καταλανοι καταστασεις.VIVA KATALOYNIA..... 

















nia

 

Απάντηση: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

:rollinglaugh:χαίρομαι την εξήγησή σου, αλλά και οι Καταλανοί μια χαρά γουστάρουν κάποιες καταστάσεις, και εγώ πετάω από τη χαρά μου. Για αυτό μην ανησυχείς  

 

Απάντηση: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

πολυ ομορφο..πολυ συγκεκριμενο...πολυ καυλωτικο..σε ευχαριστουμε..

 

Απάντηση: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

Engaño Rafael Alberti


Alguien detrás, a tu espalda
tapándote los ojos con palabras.

Detrás de ti, sin cuerpo,
sin alma.
Ahumada voz de sueño
cortado.
Ahumada voz
cortada.

Con palabras, vidrios falsos.

Ciega, por un túnel de oro,
de espejos malos,
con la muerte
darás en un subterráneo.

Y alguien detrás, a tu espalda,
siempre.


γιατί σας πάω και του δύο

 

Απάντηση: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

ηταν πραγματικα ενα μοναδικο κειμενο... κρατησα πολυ εντονα τα παραπανω λογια...

Να περνατε παντα καλα και... τι να πω.... υπομονη... ( αν και νομιζω οτι αυτος ο μηνας θα ειναι ιδιαιτερα απολαυστικος.... )


τα φιλια μου... 

 

Μα δεν είναι ακριβώς αυτή η προσμονή sumisa που αξίζει για εσένα? Αν καταλαβα καλά ?

Γιατι εγώ μπορώ να καταλάβω το συναίσθημα του να ορίζεις μια γυναίκα αλλά μου ειναι πολυ ενδιαφέρον και άγνωστο το πως το αντιλαμβάνεται η γυναικα τον ορισμό αυτό.

Εδώ δεν υπάρχει επαφή, αλλά οριζεσαι από την προσμονή σου μόνο. Σωστα?

Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα.

 

Απάντηση: Re: Αποκαθιστώντας τις ισορροπίες

Μόνο με το ρήμα "ορίζω" και τα παράγωγά του μπερδεύτηκα λίγο...  

Αν με ρωτάς τί αξίζει για μένα, ένα νήμα δε μου φτάνει για να σου περιγράφω.
Δεν ξέρω αν ορίζομαι από την προσμονή. Η προσμονή ίσως χρειάζεται βεβαιότητα. (προσμένεις κάτι που ξέρεις οτι θα έρθει) Για μένα εδώ δεν υπάρχει βεβαιότητα, υπάρχει ελπίδα, αγωνία, παράκληση. Και αυτά από μόνα τους δεν είναι τίποτα, χωρίς το συμβολισμό τους, χωρίς το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν. (εξ'ού και ο τίτλος του κειμένου).
Επαφή ναι, υπάρχει. Και με χιλιάδες τρόπους. Στην επαφή δε χωράει η αβεβαιότητα. Στην εκτόνωση της έντασής μου, χωράει.

Ελπίζω τώρα να μη σε μπέρδεψα εγω...  

 

Κι εγω ισως μπερδευτηκα τωρα ..

Με το οριζω εννοω το να υποδεικνυεις με ομορφο τροπο σε μια γυναικα τις κινησεις της. Για να το παρουσιασω σε ενα απλο σκηνικο, μπορει πχ να ειναι το πως την κρατας οταν κανετε ερωτα-δλδ με ενα τροπο τρυφερο αλλα κανοντας κατανοητο οτι δεν μπορει να αντιδρασει δε μπορει να εχει επιλογη. Αυτο ειναι το κομματι που καταλαβαινω εγς, το τι καταλαβαινει μια γυναικα ειναι που δεν ξερω.

Σε αυτο που λες για προσμονη, αν σε καταλαβα, νομιζω οτι παρουσιαζεις τη μαγεια του αγνωστου που ερχεται! Αυτο, πιστευω, ειναι κατι κοινο σε οποιαδηποτε εκφανση σεξουαλικης δραστηριοτητας. Με λιγα λογια, vanilla,fetish,BDSM, σε ολα το αγνωστο που ερχεται ειναι λιγο πιπερακι ετσι δεν ειναι? Αλλου ειναι το που θα σε φιλησει, αλλου το αν φοραει εσωρουχα αλλου το τι σε περιμενει τωρα που εχεις κλειστα τα ματια.

Αν βγαζουν νοημα αυτα ισως και να μιν εχω μπερδευτει!

Και γιατι ετσι το τσιμπησα¨

Αν βγαζουν νοημα αυτα ισως και να μην εχω μπερδευτει!

Να μην κανουμε κ ορθογραφικα..