Σκατό και Τέχνη

Είναι γνωστή η λατρεία πολλών καλλιτεχνών, ως ο αηδής Μαρκήσιος δε Σάδιος, δια τας κουράδας - ορισμένας φοράς, ούτος τας επροτίμα και από τας ανθρωποκτονίας.
Ήτο, ούτως ειπείν, κοπρόφιλος avant la lettre, ως ο Μαρξ ήτο Μαρξ προτού καταντήσει μαρξιστής.
Διότι διοργάνωνε γεύματα με σκατά για να εντυπωσιάσει (είχε μανίαν με τον ντανταϊσμόν), καθότι ο χαρακτήρας του ήτο μοχθηρός και η γεύσις του εξαιρετικώς ελευθεριάζουσα.
Ως Ανθρωπιστής - Διαφωτιστής, απέφευγε να αποκόπτει τας κεφαλάς των συνδαιτημόνων του - μάλλον φαντασιακώς επεδίδετο εις τον κανιβαλισμόν - αλλά ως μαρτυρούν αι νεάνιδες αίτινες του εκόστισαν μίαν καταδίκην ετάϊζε τους ομοτράπεζους του με κόπρανα φαινομενικώς υγιέστατα, φροντίζοντας να τους ενσταλλάξει, όμως, δηλητήρια και μαντζούνια - η κτηνωδία του ήτο τοσούτη ώστε τους επότιζεν ύδωρ, άκρως επικίνδυνον διαφανές φαρμάκι.
Πάντως, εις τα έργα του τα κοπρίσματα φιλοτεχνούνται με απαράμιλλη λογοτεχνική γλαφυρότητα, αναγόμενα εις περίλαμπρα έργα Τέχνης.
Ερωτώ: Θα σας σόκαρε να απολαύσετε δείπνον με εδέσματα από κώλους, ευκοίλιους ή δυσκοίλιους, τη συνοδεία θεσπεσίου καμπανίτη Bollinger;
Θα προτιμούσατε να σας σερβίρει η Ασώματος Κεφαλή ή το Ακέφαλον Σώμα;

Παρακαλώ, αναπτύξατε ασυντάκτως και ανορθογράφως τας ανωτέρω θεματικάς, υπό το φώς της ακαταλύτου συναφείας Αισθητικής και Κοπρολαλίας, διαχωρίζοντας αυστηρώς τον σαδομαζοχισμόν* από το bdsm - ο πρώτος ανακαλεί εις την μνήμην τον παλαιομοδίτην Πόλεμον ενώ το δεύτερον προσιδιάζει εις την αρκαδικήν εποχήν της Ειρήνης, της οποίας τυγχάνομεν μέτοχοι.
Στις ευτυχισμένες ημέρες μας όποιος ιδεί αποθαμένο, είναι νεκρόφιλος ή νεκροπομπός. Εκτός κι αν το κάνει εξεπίτηδες, αγνοώντας το κλάξον που όλα τα πτώματα φέρουν υποχρεωτικώς με Οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - εν τοιαύτη περιπτώσει είναι ανάλγητος και πιθανότατα αλιβάνιστος και αλειτούργητος.

 

Το κυρίως πιάτο

 

Ο καμπανίτης

* Μαζοχιστής είναι όστις αρέσκεται σε ζεστό πρωινό μπάνιο, και ως εκ τούτου κάνει κρύο ντους. Σαδιστής είναι ο υποδυόμενος την ντουσιέρα.



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Υπόδειγμα απάντησης.
Συμβολή στον προβληματισμό. Από Indymedia


Να τελειώνουμε με τα κοπρολάγνα συνθήματα...
από FrequentC+~~ 12 Μαΐου 2004


Κριτική και συζήτηση για το θέμα των κοπρολάγνων συνθημάτων στις πορείες του α/α χώρου.


Τη δημοσίευση ανέβασα στο imc Athens γιατί πιστεύω ότι πρέπει επιτέλους να γίνει ένας διάλογος (κυρίως μεταξύ του αναρχικού –αντιεξουσιαστικού χώρου) για το ζήτημα ορισμένων συνθημάτων.

Αυτό το θέμα πρέπει επιτέλους να συζητηθεί, γιατί το συναντάμε συνέχεια μπροστά μας.
Είναι ορισμένα συνθήματα που ακούγονται σε πορείες του α/α χώρου που πρέπει επιτέλους να δούμε αν υπάρχει κάποιος λόγος που ακούγονται.
Γιατί, αν αυτά τα συνθήματα έχουν να προσφέρουν κάτι στο χώρο, εντάξει, ας συνεχίσουν όσοι τα φωνάζουν. Αλλιώς, ας σταματήσει αυτό το πράμα στις πορείες...

Πρόκειται για τα κοπρολάγνα συνθήματα

Σκατά στον τάφο του Μπακογιάννη
Σκατά στον τάφο του Ζητά
Σκατά σε Φοίβο και Αθηνά
Σκατά και ούρα στη Γιάννα τη χαμούρα
Κάτω από τα κράνη σας έχετε σκατά
Σκατά στην κοινωνία του θεάματος

Για ποιο λόγο ακούγονται αυτά τα συνθήματα;
Βοηθούν στο να αφυπνισθούν και να εξεγερθούν οι ναρκωμένες συνειδήσεις;
Αποτελούν πολιτική παρέμβαση στον κόσμο που βλέπει την πορεία;
Εκφράζουν αντιπαράθεση με την εξουσία; Δηλ. η αντίσταση στον ζητά είναι σχέση σκατών;
Έχουν αντι- ολυμπιακό χαρακτήρα; Δηλ. τα επιχειρήματα του α/α χώρου απέναντι στο πολιτιστικό κιτς είναι κοπρικού περιεχομένου;

 

O De Sade, ως γνωστόν, έζησε την εποχή που τα ξεκεφαλιάσματα ήταν σχεδόν καθημερινό θέαμα. Επίσης, πέραν της καύλας του, στρεφόταν έξυπνα και ύπουλα εναντίον της ηθικής της εποχής του.

Σήμερα ούτε η ηθική παραμένει η ίδια, ούτε τα ξεκεφαλιάσματα έχουν τους ίδιους λόγους ύπαρξης με την εποχή της Γαλλικής επανάστασης. Σήμερα πουλάνε καλύτερα τα ξεφτιλίσματα επί χρήμασι -- και όχι μόνο.

Τότε ο μέσος ευγενής δεν πλενόταν και πολύ συχνά. Ο μέσος Γάλλος (αγροτική κοινωνία ακόμα, γαρ, και χωρίς τουαλέτες στα σπίτια) είχε μεγαλύτερη επαφή με τη σβουνιά και την κουράδα απ' ότι ο μέσος Ευρωπαίος σήμερα. Ανάλογα, τα ποσοστά επιδημιών ήταν και μεγαλύτερα.

Το σκατό σήμερα, λοιπόν... Ιδού ένα μέγα υπαρξιακό ερώτημα, τι θέση έχει στη ζωή μας; Ή, στο πιάτο μας, όπως το θέτεις.


Η τέχνη τον 20ό αιώνα έχει πολλάκις ασχοληθεί με τις σωματικές απεκκρίσεις. Ως φιλοσοφικό και εννοιολογικό όριο και πρόκληση στην άκρατη Πλατωνική απόρριψη της υλικότητας, κυρίως. Η τέχνη και η πρέπουσα ηθική δεχόταν το σώμα (εξιδανικευμένο και υπερυψωμένο, κυρίως ως δοχείο του πνεύματος) αλλά όχι το κορμί. Σήμερα; Σήμερα ακόμα το κορμί είναι υπό απόλυτη αίρεση, αλλά με νέο τρόπο. Επιπλέον, σήμερα τα σκατά έχουν πάψει να σοκάρουν. Σήμερα η μαζικοποίηση και η μαζική παραγωγή μόνο κυριολεκτικά και μεταφορικά σκατά μας ταΐζει, είτε ως τροφές, είτε ως "πολιτισμό". Με άφθονα καρυκεύματα και μεθόδους πειθούς, εξακολουθούμε να τα καταπίνουμε αμάσητα.


Σ' αυτό, τι έχεις να αντιτείνεις ως εναλλακτική, φίλτατε Dolmance΄;


Παραμένω βέβαιη πως υπάρχουν πολύ σοκαριστικότερα, για την κοινή ηθική και αισθητική θεάματα και ιδέες τα οποία παραμένουν απολύτως εντός του γράμματος του νόμου, παρ' ολ' αυτά, από τα "ακραία" που ευαγγελίζονται οι θιασώτες, ή οι ιδεαλιστές του εφέ. Μην ξεχνάμε, επαναλαμβάνω, πως για κάθε αηδιαστική ή ακραία συμπεριφορά, υπάρχει κάποιος του οποίου τα γούστα θα τη βρουν ευχάριστη έως και διεγερτική. Στον κόσμο όπου τα πάντα (σχεδόν) πωλούνται και αγοράζονται, "we can cater for all tastes". Α, ναι, και όπως σοφά λέει ο λαός, αν τα (κυριολεκτικά) σκατά πουλιώντουσαν, οι φτωχοί δεν θα 'χαν κώλο. Οι φτωχοί είναι ακόμα, όμως, πρόσφορα εμπορεύματα, ομοίως και οι πλούσιοι.



​

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

Βρίσκω και τα δύο σου δημοσιεύματα εξαιρετικά ενδιαφέροντα.
Με δύο, κατ' αρχήν. επιφυλάξεις.
Πρώτη: Οι αποκεφαλισμοί σήμερα, διόλου συμβολικοί, δεν είναι λιγότεροι αναλογικώς, είναι ίσοι ή και περισσότεροι σε σχέση με την εποχή του Μαρκησίου - ο οποίος απέχει από τα 55 εκ. νεκρών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου 126 έτη ενώ εμείς μόνον 63. Δεν πάω μακρύτερα: Μέτρα κεφάλια, κομμένα, σε ένα χρόνο, στην Αφρική, τώρα.
Δεύτερη: Το σκατό στις ημέρες μας, αν αναχθούμε στη σφαίρα του συμβολικού έχει τεράστια 'θρεπτική' απήχηση. Υπολόγισε τον αριθμό των απανταχού ταχυφαγείων. Επιπλέον σε κοινωνίες, η λογική των οποίων οργανώνεται γύρω από την έννοια του 'απορρίματος' (Bauman), τα κόπρανα κατέχουν ιεροκρυφίως ηθικώς και αισθητικώς δεσπόζουσα θέση.

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

Ενδιαφέρον..

 

Στο πρώτο - "O De Sade, ως γνωστόν, έζησε την εποχή που τα ξεκεφαλιάσματα ήταν σχεδόν καθημερινό θέαμα." Δεν αναφέρθηκα στο γεγονός, ούτε στον αριθμό των νεκρών, αλλά στη δημόσια θέασή τους. Δεύτερον, οι θάνατοι στους οποίους αναφέρεσαι δεν ήταν ή είναι ασφαλώς στην πλειοψηφία τους αποκεφαλισμοί.

Στο δεύτερο - Ουσιαστικά συμφωνείς, δεν διαφωνείς με τις θέσεις μου. Δεν βλέπω να αντιτείνεις τίποτα.

​

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

female, αυτή ήταν μια πρώτη θετική αντίδραση στο ερέθισμα των κειμένων σου. Θα ακολουθήσουν άλλες. Ακόμα, 'επιφυλάξεις' είπα, όχι 'διαφωνίες. Πράγματι, δεν διαφωνώ. Και δεν έχω κάτι να αντιτείνω.
Άλλωστε, αν ο Χίρστ είχε πασαλείψει τη νεκροκεφαλή του με σκατά, αντί να την επιστρώσει με διαμάντια, η μόνη 'αισθητική' διαφορά θα αφορούσε την τιμή πωλήσεως του έργου.
Το επιχείρημα της θέασης, θα ίσχυε αν ζούσες στο Αφγανιστάν ή την Αιθιοπία;

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

Ενδιαφέρον..

 

Τον Μαιο του 1961 ο ιταλός καλλιτέχνης Piero Manzoni έφτιαξε 90 μικρά κουτάκια τα ασφάλισε με την ένδειξη "σκατά καλλιτέχνη " merda d artista κάθε απο τα 30 γραμμαρίων κουτί είχε την τρέχουσα τιμη του χρυσού (1,12 $ το 1960 )
Το περιεχόμενο των κουτιών παραμένει μυστήριο καθώς το άνοιγμα θα κατέστρεφε το " έργο τέχνης" . Το νούμερο #19# πουλήθηκε 26 /2/2007 στην Αμερική για 80000$
περιγράφηκε:" σαν κριτική του καταναλωτισμού και τα απόβλητα που γεννά."
( Πήγή wikipedia)

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

Να πω και εγώ την άποψη μου.Γενικά υπήρχε ,υπάρχει και θα υπάρχει σκατό στην τέχνη.Βέβαια αυτό είναι υποκειμενικό για το αν είναι σκατό..Αυτό που για κάποιον είναι σκατό για κάποιον δεν είναι σκατό αλλά θησαυρός.κάθε εποχή είχε παραγωγή ποιότητας και σκατού.Στον αιώνα μας όμως με τον κορεσμό των τεχνών,με τον ερχομό του κινηματογράφου και με την επανάσταση της τηλεόρασης ,πολλοί θεωρούν πως πήξαμε στα σκατά σε όλους τους τομείς.Οι υποστηρικτές αυτών κατηγορούν τους άλλους για παραγωγή και χειραγώγηση από τα σκατά.Γεμίσαμε δισνοούμενους χαρακτήρες προς κάθε έκφραση και κατεύθυνση που διεκδικούσαν τον τίτλο και του σκατού και του καλλιτέχνη.Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

 
 








και άλλα τόσα παραδείγματα "σκατών" ή μη από το εξωτερικό.Τελικά υπάρχουν σκατά στην τέχνη;Εξαιρετικό θέμα!Ευχαριστούμε Dolmance!!!

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

Απαπα!!! αναγουλιάστηκα!!!! 

 

Απάντηση: Σκατό και Τέχνη

Γιατί είσαι ακαλλιέργητος!

 

YouTied Productions
...κι ειμαι κατα