Σκατό και Τέχνη

Screamin' Jay Hawkins and Gainsbourg - Constipation blues (το μπλουζ της δυσκοιλιότητας)

Let it all out...One more time baby!  

 

Δεν θα ήθελα να κουράσω επαναλαμβάνοντας τα ίδια, γι' αυτό παραπέμπω στο παρακάτω ποστ.

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t9620-11/#post176323

​

 

Απάντηση: Re: Σκατό και Τέχνη

συγγνώμη δεν το είχα δει. 

 

Re: Απάντηση: Re: Σκατό και Τέχνη

λολ... Πώς είναι δυνατόν να θυμάσαι όλα τα ποστς του φόρουμ; Για τι σε περνάς και ζητάς συγγνώμη για κάτι τέτοιο, "Ποιος είσαι, ...η 'Δομή' ";

 



Όχι, θα διαφωνήσω περί της διαφοράς μεταξύ της επίστρωσης της νεκροκεφαλής με διαμάντια έναντι της επάλειψής της με σκατά. Θα επρόκειτο, ασφαλώς, για εντελώς άλλο έργο.

Άλλο να επενδύσεις το σύμβολο της θνητότητας, του θανάτου, με διαμάντια, τα οποία αποτελούν σύμβολο πλούτου, πλουτισμού, συσσώρευσης, επίδειξης, ή, όπως θα 'λεγε κι ο Μαρξ, χιλιάδων νεκρών εργατοωρών. Τα σκατά πάνω στο σύμβολο του θανάτου θα σήμαιναν κάτι εντελώς μα εντελώς διαφορετικό, άρα, στο βαθμό που το έργο του Χίρστ ΔΕΝ βασίζεται στη μορφολογική δημιουργία αλλά στην εννοιολογική, η αισθητική του θα άλλαζε άρδην. Ακόμα και μορφολογικά, όμως, ακόμα και ως διαδικασία, το imaginary έργο που προτείνεις δεν έχει καμία σχέση με το παραπάνω εικονιζόμενο.


Και ναι, ίσως η τιμή να άλλαζε, αλλά όπως ξέρεις, αν το έκανε ο Χιρστ, αυτό δεν θα αφορούσε μόνο το οτι τα διαμάντια είναι απείρως ακριβότερα των σκατών. Στα έργα τέχνης οι τιμές ΔΕΝ καθορίζονται βάσει της αξίας του υλικού που έχει επενδυθεί, κι αν ναι, αυτό είναι συνήθως ένας από τους πλέον δευτερεύοντες παράγοντες.




Περί του αν ζούσα στο Αφγανιστάν ή την Αιθιοπία δεν μπορώ να σου απαντήσω. Με πιάνεις αδιάβαστη, δεν ξέρω πόσους αποκεφαλισμούς βλέπει ο μέσος Αφγανός ή Αιθίοπας. Σίγουρα περισσότερους απ' ότι εγώ. Και πάλι, όμως, χρησιμοποιείς μια υπόθεση για να επιχειρηματολογήσεις -- μια υπόθεση, που όπως η παραπάνω, δεν έχει νόημα, είναι "φανταστική". Αν ζούσα εκεί, θα ήμουν διαφορετική και δισεκατομμύρια στιγμιότυπα της προσωπικότητάς μου θα ήταν διαφορετικά. Ασφαλώς δεν θα έγραφα αυτά εδώ στον Αιθίοπα "Dolmance' ", μιας και σίγουρα δεν θα είχα, ούτε για πλάκα, πρόσβαση σε υποθετικό Αιθιοπικό βδσμ διαδικτυακό φόρουμ.




Και ειρήσθω εν παρόδω, για δείτε αυτό εδώ, που είναι παρόμοιας θεματολογίας. Τι λες, πάμε βόλτα στην κρεαταγορά στις 29 ή 30 Νοεμβρίου κατά τις 7 το απόγευμα;


«Iερό σφάγιο» στην Κεντρική Κρεαταγορά (21/11/2008) - ΤΕΧΝΗ + ΖΩΗ



 



 



​

 

Η ευλογία μου στο νήμα του Δασκάλου.

Άκου εκεί τα παλιόπαιδα... Να πουν ότι μεροληπτώ υπέρ του Δασκάλου...

Rasputin

 

Rasputin Pt 1/3

 

Rasputin Pt 2/3

 

Rasputin Pt 3/3

 

Ένας σύγχρονος καλλιτέχνης ( Harris Lieberman Gallery, NY) ----- 2005

Tommy White



 

Sweet Thing


 

After Hours


 

Love Sick



 

White



 

Pushing Daisy




 

No More Saturday Nights


 

Potty Time



 

(installation view)



​

 

Μόλις το έμαθα, πως Αφρικανικές φυλές διακοσμούσαν τα κρανία των προγόνων τους. (Ε, ΟΚ, όχι με διαμάντια, αλλά αυτά είναι πραγματικά κρανία, όχι ντεμέκ όπως του Χίρστ, λολ...)


Πρόκειται, ασφαλώς, για μια εντελώς διαφορετική πολιτιστική κοσμοαντίληψη περί ζωής και θανάτου. Σε κάποιες απ' αυτές τις φυλές, για παράδειγμα, η κηδεία είναι αποχαιρετιστήρια "γιορτή", με "γλέντι" και φαγοπότι, όχι χωρίς λύπη, αλλά με τη χαρά πως το αγαπημένο πρόσωπο πάει στον άλλο κόσμο όπου θα μας περιμένει και θα ξανασυναντηθούμε πάλι, θα 'ναι εκεί να μας υποδεχτεί και να ξανασμίξουμε.




 


 

 

 


 


 


 


 



​

 

Το μωρό προσφέρει τα περιττώματά του ως δώρο στους γονείς του.
Το παιδί αγγίζει και ψαχουλεύει το προιόν της αφόδευσης σε μιά προσπάθεια να γνωρίσει το σώμα του.
Ξεκινά έτσι να χτίζει την αυτοεκτίμησή του.

Για τον πολιτισμένο ενήλικα τα κόπρανα θα συμβολίζουν πάντα την αυτοαπαξίωση: το σώμα του που είναι ιερό, παράγει ένα προιόν βρώμικο και ενοχικό. Η ενοχή και η απέχθεια είναι κατάλοιπο ενός βαθύτερου θρησκευτικού δέους: ότι μεγάλο και σημαντικό κι αν κάνω, τα κόπρανά μου θα μου θυμίζουν πόσο ταπεινός και ελεεινός στέκω ενώπιον του θεού.

Μέσα από τη λατρεία ή την απέχθεια, τα σκατά μας θα είναι πάντα σημείο αναφοράς της διχασμένης μας φύσης...

 

2 ΜΗΝΕΣ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ

(Προσοχή η ιστορία που ακολουθεί, αν και φανταστική, εμπεριέχει αληθινά στοιχεία)

Η Μάριον μπήκε στο BDSM από έρωτα. Μια σχέση 3 χρόνων με έναν switch χωρισμένο 40άρη ήταν καθοριστική για εκείνη.
Φυσικά, την εποχή που ξεκίνησε την σχέση αυτή, δεν ήξερε τίποτα, ούτε για το ακρωνύμιο του χώρου, ούτε τίποτα. Ένιωθε έλξη για αυτόν τον άντρα και ακολούθησε, σχεδόν τυφλά (και πιστά συνάμα). ΄Οπως κάνουν πολλές.
Αργά, αλλά σταθερά, μπήκε στο νόημα και άρχισε να μαθαίνει πράγματα μαζί του. Γράφτηκε σε φόρα σχετικής θεματολογίας, διάβασε κλασσική λογοτεχνία, είδε ταινίες. Με τον καιρό, άρχισε να έχει επίγνωση του τι θέλει πραγματικά... κι αυτό το κάτι ο 40άρης δεν της το έδινε.
Άρχισε, σταδιακά, να διαπιστώνει πως ο ρόλος (γιατί αυτό ήταν στην ουσία) που της ζητούσε - τις περισσότερες των φορών - ο Mike ήταν ενεργητικός και αυτό δεν της άρεσε καθόλου. Ζήλευε όσα του έκανε, αηδίαζε, κατά βάθος, όταν τον έστηνε στα 4 με βια και τουπέ σαν κι εκείνες που της έδειχνε στα ξένα τσοντοβιντεάκια. Δεν γούσταρε να είναι Αφέντρα, γιατί αυτό που ζητούσε είναι να είναι pet. Aλλά με τον Mike αυτό θα ήταν αδύνατο. Έτσι του ζήτησε να το λήξουν και ο Mike, αν και έχυσε κουβάδες δακρύων, προσπαθώντας να την αποτρέψει, τελικά το αποδέχθηκε. Όχι, ο Mike δεν ήταν κακός, απλά δεν ήταν...εκείνος που έψαχνε.
Πέρασε λίγος καιρός και κάποια στιγμή στο *** (στο οποίο είχε φτιάξει προφίλ στα κρυφά με στάτους bottom) δέχτηκε ένα προσωπικό μήνυμα.
Ήταν από την σκλάβα zora ιδιοκτησία του Master Polyfimos. Η zora της έστειλε εικόνες που πραγματικά την εντυπωσίασαν: όλες έδειχναν τον Polyfimos με ένα τσούρμο από γυναίκες στα πόδια του, ντυμένες φετιχιστικά και με μάσκες στο πρόσωπο. Οι εικόνες ήταν τραβηγμένες σε ένα χώρο που έμοιαζε με dungeon heavy μπαρόκ διακόσμησης. H zora την καλούσε για ένα ταξιδάκι στο "αυθεντικό" όπως το αποκαλούσε. η Mάριον δέχθηκε.
Ο Μaster Polyfimos την συνάντησε στο χώρο του μαζί με την zora. Η zora ήταν η σκλάβα του, ενώ οι άλλες γυναίκες ήταν pet που μεντόρευε (τις γνώρισε αργότερα).
Ο Polyfimos της εξήγησε τα πάντα για τον χώρο. Της είπε πως μαζί με την zora κι άλλους ανήκουν σε μια σέκτα Thespian (αφού πρώτα της εξήγησε την φιλοσοφία των βιβλιών του Morman που αναφέρονται στο Thesp), η οποία - κατά τον ίδιο και την zora - αποτελούσε το αυθεντικό bdsm και όχι αυτό το φτηνιάρικο kinky που βλέπουμε στις τσόντες όπως της είπανε... (ο ίδιος όπως της είπε διάβασε αυτά τα βιβλία όταν υπηρετούσε τις ένδοξες ειδικές δυνάμεις σαν κομάντο).
H Mάριον είχε ενθουσιαστεί, αν και ο Poylifimos δεν ήταν ο τύπος του άντρα που θα έπεφτε κάτω από τις καύλες, συνδύαζε πράγματα που πραγματικά την εξίταραν.
'Eφτιαχνε εργαλεία μόνος του, έφτιαχνε τα ρούχα των κοριτσιών (την αποκαλούσε όλες στρατιωτάκια του και απαιτούσε να τον αποκαλούν Στρατηγό κι όχι Αφέντη), είχε αυστηρότητα και οργανώση πράγμα που το αναγνώριζε. Ενδόμυχα της θύμιζε κάποια από τα στοιχεία του Πατέρα της που τόσο θαύμαζε. Ο Στρατηγός Πολύφημος την έκανε μαθητευόμενη και της φόρεσε ένα κολλάρο δικής του κατασκευής. Η zora αποθανάτησε με κινητό την τελετή μύησης με την παρουσία των άλλων κοριτσιών που ξέσπασαν σε χειροκρότημα που θα ζήλευε και ο Σάκης Νουμπάς (ο γνωστός ποπ σταρ). Ανέρτησαν την φωτό στο προφίλ τους στο *** και χάρηκαν όλοι.
Ένα μήνυμα που έλαβε την άλλη μέρα στο inbox της την τάραξε. Ήταν από μια κοπέλα που έφερε το νικνέημ Pethameno Liker η οποία της έλεγε τα εξής:
"Καλά ξεμπερδέματα με τον μαλάκα". Αυτό την τσάντησε και απάντησε ανάλογα. "Ίσα μωρή χαμούρα το λες προφανώς γιατί ζηλεύεις".
Την άλλη μέρα ανέφερε το γεγονός στον Πολύφημο που της είπε: "Προφανώς είναι κάποια που ζηλεύει, μην δίνεις σημασία"... "Να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερή" συμπλήρωσε η zora. Ναι έχετε δίκιο είπε η Μάριον και χαμογέλασε.
Στον επόμενο 1μιση μήνα. Η Μάριον είχε παραβρεθεί σε όλες τις συναντήσεις της ομάδας του Πολύφημου. Ωστόσο, από τις πρώτες 2 εβδομάδες άρχισε να αναρωτιέται για κάποια πράγματα τα οποία δεν τα ανέφερε αρχικά. Ένα από αυτά ήταν το εξής: Κάθε συνάντηση του Πολύφημου και της zora μαζί της, ήταν πάντα συνοδευμένη από τον στρατό του με τα pet. Κάθε συνάντηση, είτε για κουβέντα, είτε για session δεν περιελάμβανε ποτέ σεξ. Πιο αναλυτικά:
Ο Πολύφημος κάθε φορά που μαστίγωνε κάποια από τα pet (είτε με την βοήθεια των υπολοίπων, είτε χωρίς) δεν έδειχνε ούτε ένα σημάδι καύλας ή πάθους (ούτε σταγόνα). Το έκανε όπως βαράμε ένα σακί με πατάτες. Όπως κουβαλάμε ένα βαρύ φορτίο στις σκάλες. Επίσης πολλές από τις συναντήσεις τις θύμιζαν σκηνές από εκείνη την ταινία του Κιούμπρικ με τα φαντάρια και με εκείνον τον γέρο που τους φώναζε (δεν θυμόταν τον τίτλο του Φουλ Μέταλ Τζάκετ τότε). Ο Πολύφημος απλά έκανε προστάγματα ως άλλος Στρατηγός σε στρατιωτάκια... σε πολλά σημεία της θύμιζε τον Αστείο Γερμανό με το κοντό μουστάκι που έκανε τον Β Παγκόσμιο, τον Φίλερ. Επίσης της έκανε απορία που κάθε 3 και λίγο η ζόρα τους τράβαγε φωτογραφίες γεμίζοντας το άλμπουμ στο ***. Μίλησε για αυτά στο τέλος του μήνα στον Πολύφημο και εκείνος της είπε τα εξής. "Άκου να δεις, το αυθεντικό Thespian bdsm δεν αποτελεί σεξ, αποτελεί κάτι ανώτερο από τον άνθρωπο", τα κορίτσια το έχουν καταλάβει αυτό καλά, εσύ φαίνεται πως έχεις αργήσει να μπεις στο νόημα, αλλά είσαι σε καλό δρόμο".
Αυτό την καθησύχασε κάπως, αλλά την επόμενη δέχθηκε ένα ακόμα μήνυμα από το "Pethameno Liker" που της έλεγε:
"Tι έγινε πως πάει η εκπαίδευση? Θα περιμένεις πολύ ακόμα να σε πηδήξει χαχαχαχα"
Αυτό την τάραξε πολύ, αλλά δεν το είπε στον Πολύφημο.
Στο τέλος του 2ου μήνα και με τα sessions εκπαίδευσης των κοριτσιών να γίνονται κάθε 2 φορές την μέρα, το πράγμα άρχισε να χειροτερεύει.
Το ένα από τα pet του μια μέρα ζαλίστηκε τόσο πολύ που του ζήτησε άδεια να κάτσει κάπου και λίγο νερό. Ο Πολύφημος άρχισε να την βρίζει πολύ άσχημα.
"Ηλίθιο φανταράκι, πως τολμάς να λες ότι σπας μπροστά στον Αρχηγό σου, 6 μήνες σε εκπαιδεύω για να σε ατσαλώσω κι εσύ με πουλαααας?".
Η Μάριον την έπιασε και την έβαλε στον καναπέ. Ο Πολύφημος γούρλωσε τα μάτια του και πήρε ένα πρόσωπο απορίας, ενώ η zora βούτηξε την Μάριον από το μανίκι.
"Πως τολμάς να πηγαίνεις κόντρα στην θέληση του Στρατηγού εσύ μια πρωτάρα?". Η Μάριον βούτηξε το χέρι της zora και το κατέβασε με δύναμη στο κεφάλι του Στρατηγού το οποίο άνοιξε στα 2 σαν καρπούζι. Αντί για μυαλά... μαύρες κουράδες βγήκαν από μέσα. Το dungeon μύρισε σκατίλα. H μπόχα έκανε το ήδη εξουθενωμένο pet να χάσει τις αισθήσεις του (έκανε 9 μήνες να συνέλθει στο ψυχιατρείο). Η zora άρχισε να ουρλιάζει.... Στρατηγούκο μου.
Ο Στρατηγός Πολύφημος με ανοιγμένο κεφάλι και πίδακες σκατών να λούζουν τους παρευρισκόμενους έκανε μια ατσούμπαλη κίνηση και το παντελόνι του κρέμασε στα γόνατα. Το βρεφικό του πέος αποκαλύφθηκε πριν σωριαστεί στο δάπεδο και γίνει 1000 κομμάτια σκατά και κακαρέντζες.
Η Μάριον αν και λερωμένη από σκατό, κατάλαβε πως το τέλος σε αυτό τον εφιάλτη ήταν μάλλον αισιόδοξο μέσα στην καφρίλα του.