η χρησιμότητα του βάζου είναι ο άδειος χώρος

 


 




 



by Antony Gormley

​

 

Re: Απάντηση: Re: η χρησιμότητα του βάζου είναι ο άδειος χώρος

τα περιγράμματα είναι για να χάνονται και να γίνονται ασαφή . Η ζωή δεν είναι διαφήμηση κυρίως γιατί ο χρόνος και ο χώρος της πρώτης είναι μεταλλασόμενοι και χωρίς στόχους.
στην jazz και γενικά στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική κυριαρχεί μια θεωρητική κβαντική προσέγγιση οτι τα πάντα υποδηλώνονται και δεν ορίζονται με σαφήνεια. Η άρση περιλαμβάνει και την επόμενη θέση , όλο το παιχνίδι είναι να χάσεις την αίσθηση του χρόνου αλλά να ξέρεις που βρίσκεσαι ανα πάσα στιγμή. όταν ο Coltrane χανόταν πίσω του υπήρχε η βάση που συνόδευε τον αυτοσχεδιαστή , όταν περιπλανιόταν ,στις πολυρρυθμίες και στους μελωδικούς ακροβατισμούς .Το ενδεχόμενο ανατροπής είναι πάντα εκεί ελοχεύει στις σκοτεινές γωνίες του ασυνείδητου να μας γεμίσει εφιάλτες και να δώσει στους εφιάλτες μας την ταυτοτητά μας. Το ότι θα τα σκατώσουμε δεν είναι κάτι που δεν υπάρχει σα πιθανότητα. Ουτε και η επιτυχία είναι προεξοφλημένη. Εγώ πάντως ακούω την ανάσα του Coltrane ,παρακολουθώ τις αλλαγές .ισως αν το κάνει δεύτερη φορά το πετύχω , ίσως το πιάσω με την πρώτη . Τ
το θέμα είναι πόσο πολύ θέλεις να παιξεις.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: η χρησιμότητα του βάζου είναι ο άδειος χώρος

Συμφωνώ σε ό,τι γράφεις εδώ. Αρκεί να ξεχωρίζεις τη λαχτάρα για κάτι από την ποιότητα αυτού του συγκεκριμένου επί του οποίου μια δεδομένη στιγμή ακουμπάς τη λαχτάρα σου. Η λαχτάρα από μόνη δεν αρκεί... Η λαχτάρα μας ή η δίψα μας, πολλές φορές, έχει υψηλές προσδοκίες προσδίδει υπερβολικά χαρακτηριστικά στην καθ' εαυτή σχέση.

Δεν μιλώ για επιτυχία ή αποτυχία (Προσωπικά δε συμφωνώ με αυτές τις έννοιες). Αλλά για την βαθιά και μέσα μας αλήθεια με την οποία βιώνουμε την πραγματικότητα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: η χρησιμότητα του βάζου είναι ο άδειος χώρος

καταλαβαινω απόλυτα τι λες και σου λέω οτι η ευτυχία είναι συνάρτηση 3 ρημάτων θέλω -πρεπει και μπορώ. Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης και πολύ περισσότερα σίγουρη επιτυχία . Θυμίσου τα λόγια της Gloria από το white men can't jump

΄
Sometimes when you win, you really lose, and sometimes when you lose, you really win, and sometimes when you win or lose, you actually tie, and sometimes when you tie, you actually win or lose. Winning or losing is all one organic mechanism, from which one extracts what one needs.

 

Απάντηση: η χρησιμότητα του βάζου είναι ο άδειος χώρος

Θέλοντας να σε "προκαλέσω" γιατί οι σκέψεις είναι ενδιαφέρουσες πάντα,
Τι θέλεις
Τι πρέπει,
Τι μπορείς? για να είσαι ευτυχισμένος.

..γιατι έχω ελάχιστα θέλω, ελάχιστα πρέπει και ενίοτε κάποια μπορώ... (η επιτυχία δεν με αφορά η ευτυχία πάλι ναι) 

 

Re: Απάντηση: η χρησιμότητα του βάζου είναι ο άδειος χώρος

Μερικές φορές είναι τοσο καθαρή η εικόνα μπροστά μου που νοιώθω να την αγγίζω. Οταν έχει διαμορφωθεί και συγκεκριμενοποιηθεί εμφανιζεται. Δε θελω να καταφυγω στο κλισε για τη συνωμοσία του σύμπαντοςω ,αλλά έχω ζήσει και το θαύμα και η μεταφυσική εμπειρία μου δίνει δικαιώμα τουλάχιστον να ελπίζω. Οχι να ελέγχω. Να αναζήτώ ίσως όχι πάντα να βρίσκω. Να προσπαθώ για την ευτυχία είτε είναι μια στιγμή , είτε περισσότερο. Ακόμα και αν δω ένα χαμόγελο στον άλλο η ευτυχία του είναι δικιά μου.
και αυτό είναι συμπαντικό

 

Lo profundo, es el aire.

Βάζω μαζί αυτά τα δύο quotes γιατί πιστεύω ότι το ένα έχει ισχυρή συνάφεια με το άλλο. Στο βάζο δεν υπάρχει άδειος χώρος, γιατί στο βάζο υπάρχει αέρας όπου δεν υπάρχει νερό. Είναι ο αέρας ένα και το αυτό με την απουσία νερού;

Είναι το "άβουλο χαλάκι" ένας ρόλος που ο σκλάβος υποδύεται και αυτό είναι μία πράξη ενεργητική ή είναι ένα status κατά το οποίο ο σκλάβος δεν έχει δεχτεί καμία εντολή και συνεπώς είναι "χαλάκι" επειδή δεν του ζητήθηκε να είναι κάτι άλλο;

Έχω γράψει νομίζω και στα πρώτα μου σχόλια εδώ, πως είναι άλλο πράγμα να μένει κανείς ακίνητος επειδή υποδύεται το άγαλμα, και άλλο να μένει κανείς ακίνητος επειδή δεν του ζητήθηκε να κάνει κάτι για το οποίο χρειάζεται να κινηθεί.

Προσωπικά, θα προτιμούσα να συμβαίνει το δεύτερο, αλλά το δεύτερο από το πρώτο προκύπτει μετά από μακροχρόνια εκπαίδευση.

Η αξιοπρέπειά σου θα παραμείνει ως συνέπεια στις αξίες σου αλλά οι αξίες αυτές θα έχουν αλλάξει.

Αγαπητέ fractal, αν δεχτούμε πως οι M/s σχέσεις βασίζονται ακριβώς στην ασυμμετρία δυνάμεων (και δεν είναι απλώς ένα σχεσιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο διενεργούνται κάποιες από κοινού αρεστές δραστηριότητες), τότε συμπεραίνουμε ότι πρέπει να γίνουν εκατέρωθεν σοβαρές προσπάθειες δημιουργίας και διατήρησης αυτής της ασυμμετρίας.

Θα μπορούσα περισσότερο απλά να σου γράψω ότι το κυρίαρχο μέλος θα μπορούσε να θέσει τους όρους της σχέσης (που προφανώς θα τον "ευνοούν" - ας ειπωθεί έτσι) και να μην τους διαπραγματευτεί: "Αν θέλεις να σχετιστείς μαζί μου κατ' αυτόν τον τρόπο, θα μου κάνεις σεξ όπως θέλω εγώ, ή θα φοράς ό,τι θέλω εγώ.", και αυτό θα ήταν σωστό. Αλλά σε αυτή τη διατύπωση θα πρέπει να συνυπολογιστεί και αυτό που η D εννοεί όταν κάνει μνεία σε νόμους προσφοράς/ζήτησης στη BDSMική αγορά.* Δηλαδή, το κάθε κυρίαρχο μέλος (ακριβώς για να εξασφαλίσει πεδίο κυριαρχίας) θα πρέπει να συνταιριάξει τις απαιτήσεις του με αυτά τα οποία θα 'δώσει' στο υποτακτικό μέλος.

Και γιατί να πρέπει να 'δώσει' κάτι στο υποτακτικό μέλος για να κυριαρχήσει επάνω του, από τη στιγμή που ως υποτακτικό, αυτή την κυριαρχία ακριβώς αναζητά; Για τον ίδιο λόγο, προφανώς που οποιοσδήποτε vanilla άνδρας δεν συγκαταλέγεται στο target group οποιασδήποτε vanilla γυναίκας.

Ένας έξυπνος άνδρας θα βαρεθεί με μία κουτή γυναίκα, και τούμπαλιν. Ένας υπερήφανος άνδρας θα χάσει την εκτίμησή του προς μία ταπεινή γυναίκα, και τούμπαλιν. Αν γίνεται λόγος για μία βιώσιμη σχέση η συμβατότητα σε ιδιοσυγκρασιακό επίπεδο είναι απαραίτητη.**

Εδώ βέβαια εμφιλοχωρεί και ένα ακόμη θέμα, στο οποίο φρονώ πως αξίζει να γίνει μνεία. Για να μην υπερθεματίσω, καθώς έχω τοποθετηθεί επί του συγκεκριμένου θέματος σε άλλο νήμα (Η αρχή της αμοιβαιότητος), παραθέτω εδώ το σχετικό μου σχόλιο:

Το βασικό ερώτημα, όπως προκύπτει από την ανωτέρω ανάλυση, είναι: Σε ποια ιδιότητα του s απευθύνεται κάθε συμπεριφορικό στοιχείο του M;

Αν ο s τελεί υπό καθεστώς ανεξέλεγκτου μαζοχισμού, το πιθανότερο είναι πως θα ανεχτεί τον βδελυρότερο και χαμερπέστερο των ανθρώπων για 'Αφέντη' του, και μάλιστα πως βραχυπρόθεσμα θα μετουσιώσει αυτή την αλγεινή απόληξη σε απόλαυση.***

Αν ο s ενδιαφέρεται κυρίως για το σκέλος της διαχείρισης ελέγχου, το πιθανότερο είναι πως θα προσανατολιστεί προς πρόσωπα τα οποία εγκρίνει ιδιοσυγκρασιακά και στα οποία προτίθεται να δώσει την ψήφο εμπιστοσύνης για τη διαχείριση του εαυτού του.

Κλείνοντας τη μεγάλη παρένθεση που άνοιξα, για να επιστρέψω εν τέλει στη σκέψη πως το άνοιγμα της ψαλίδας χρειάζεται εκατέρωθεν προσπάθειες, θα ήθελα να προσθέσω δύο παρατηρήσεις / tips προς slaves & Masters:

a) Ο slave χρειάζεται να εξελίξει εντός του την ικανότητα εντοπισμού των αρετών / θετικών στοιχείων εκείνων του Αφέντη του, που θα του επιτρέψουν να τον θεωρήσει ως δικαίως being on top. Που θα του επιτρέψουν δηλαδή να βρουν το δικό του 'άλλοθι' να λειτουργεί ως bottom μέσα στο σχεσιακό τους πλαίσιο. Αυτή η τακτική καθιστά μη αναγκαίο τον αυτο-υποσκελισμό του s, προς περαιτέρω ανάπτυξη της ασυμμετρίας δυνάμεων στη σχέση.

b) O Master χρειάζεται να εξελίξει τις αρετές και τα στοιχεία εκείνα, στα οποία θα μπορούσε να βασιστεί μία επιχειρηματολογία, αναφορικά με το γιατί τεκμαίρεται να βρίσκεται on top. Βεβαίως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να τεκμηριωθεί απολύτως ορθολογιστικά, καθώς on top βρίσκεται στις BDSMικές σχέσεις, όποιος περισσότερο των άλλων επιθυμεί να βρίσκεται on top, εξυπηρετούν όμως οι όποιες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, στο να βοηθήσουν τον s να βρει το 'άλλοθί' του.

H D είχε γράψει κάτι πολύ σωστό στην Αρχή της αμοιβαιότητος: Δεν μπορεί ένας Μ, ανίκανος να διαχειριστεί το συναίσθημά του, να αξιώνει να έχει s. Αυτό είναι ένα πολύ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα – case study για τα παραπάνω.

----------------------------------​

*H D έχει δίκιο: Everybody lives by selling something. Δεν μπορείς να αποκομίσεις πολλά όταν πουλάς κάτι αναξιόλογο. Και αν μπορείς, τότε αυτό σημαίνει ότι το αξιόλογο -και αυτό εν τέλει πουλάς- είναι η ικανότητά σου να πουλάς.

** Ας το κάνω λίγο περισσότερο περίπλοκο. Για άλλους συμβατότητα σημαίνει ταύτιση και για άλλους συμπλήρωση. Η εικόνα με τον "άδειο χώρο" στο βάζο είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν και όπως είπαμε δεν υπάρχει άδειος χώρος και όπου κενό, γίνεται λόγος για ΝΟΤ (νερό). Ο Eduardo Chillida έχει καταθέσει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επίσης άποψη μέσω των γλυπτών του αναφορικά με το θέμα αέρας=κενό( . Αναζήτησε αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο, χρησιμοποιώντας τη φράση που έγραψα ως τίτλο του παρόντος σχολίου.

*** Τεκμηρίωση εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t14740/

 

Ισως να φανώ σκληρός ( ανήκω στην ειδική υποκατηγορία του "μαμόθρεφτου καθάρματος" )αλλά , δυστυχώς ή ευτυχώς ,ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός μου η αποδοχή. πρωτο μελημά μου ήταν να σταθώ συνεπής σε ότι θεωρούσα σωστό την εκάστοτε στιγμή ακόμα και αν αυτό ήταν κατα γενική ομολογία τελείως λάθος ,ίσα ίσα τοτε μου άρεσε ιδιαίτερα. η αλήθεια μου είναι πολλές και μεταβαλλόμενες .στην πορεία μου μέχρι τώρα σε διαφορετικά περιβάλλοντα προσπαθούσα να διαφυλάξω με κόπο τις όποιες προσωπικές μου επιλογές. δεν ήταν πάντα εύκολο και σίγουρα ποτέ δεν ήταν αποδεκτό. ο "μαζάνθρωπος" είναι το κυρίαρχο μοντέλο και οι αποκλίσεις από την νόρμα είναι ανησυχητικές.
με έπνιγαν παντα οι στολές , οι μανιέρες και οι νόρμες . αν και καθε χώρος όπου έμπαινα είχε κώδικες ,είχε σύμβολα, είχε αρχηγούς που έδιναν το στίγμα ένοιωθα οτι η επανάληψη σκότωνε την ουσία και η αυθεντικότητα έσβηνε από τις αυθεντίες
ανέκαθεν διάλεγα δρόμους οχι με κριτήριο το συμφέρον ή τη λογική αλλά την αίσθηση που είχα κάθε στιγμή. αναζητούσα την μαγεία , αυτό το κάτι που έσπαγε την προβλεψιμότητα , την περιοδικότητα , το φρέσκο , το ζωντανό, το τώρα , το real thing .
το bdsm για μένα πρέπει να έχει αυτή τη μαγεία ,να ακους τη φωνή της Κ και να ψαρώνεις ,να αλλάζει το ύφος Της και να περιμένεις σοκαρισμένος την είσοδο σου σε ένα παράλληλο σύμπαν. το όχημα μου είναι ο πόνος και η απώλεια του ελέγχου. πιλότος σε αυτό το ταξίδι είναι η Κ. Μια Κ που ξέρει να οδηγεί και ξέρει τι σημαίνει οδήγημα. να ξέρει ποιά είναι τα όρια ,πότε να ξεπερνούνται και όταν αυτό γίνεται να φροντίζει για την επιστροφή και των δύο .να μπορεί να διαχειρίζεται την δύναμη Της και την ενέργεια που υπάρχει σε μια δυναμική σχέση ανάμεσα σε δύο ενήλικες που η ζωή τους είναι πεδίο συγκρούσεων και αρένα οπου ισχύει το omnium contra omnes .εκεί που η καθημερινότητα δεν αφήνει περιθώρια για έλεος . το 24/7 είναι ένας μύθος αμα αγωνίζεσαι για το κομμάτι ψωμί της καθε μέρας .μια Κ μπορεί να έχει ωμή και παράλογη δύναμη ή μπορεί να είναι εγκεφαλική και να σου γαμάει τη ψυχή με το χαμόγελο. μπορεί να έχει διδακτορικό ή να είναι απόφοιτος δημοτικού . δε με νοιάζει . ειναι αυτο το στιγμιαίο που αλλάζει την καθημερινότητα .αυτό που μένει είναι το δέος που νοιώθεις στην επιβεβαίωση της υπεροχής.και πρέπει να με πείσει γιαυτό και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. υπάρχουν βέβαια υ έτοιμοι ,καθαροί και εύκολοι . ο fractal ειναι δύσκολος .τι να κάνουμε;;
To bdsm για μένα δεν έχει να κάνει με το πλύσιμο των πιάτων σαν πρακτική ρουτίνα με "ανταμοιβή" λες και εισαι παιδάκι και έφερες καλούς βαθμούς , δεν έχει να κάνει με "οικονομική συνδιαλλαγή",
γιατί αυτό λέγεται διαφορετικά και σε αυτό είμαι κάθετος. δεν έχει να κάνει με ένα "περιοδεύοντα θιάσο" με άτομα αξιόλογα με ευαισθησίες και εξυπνάδα, που τα αγαπώ αλλά μπαίνουν στην παγίδα να κάνουν την καυλα τους θέαμα. με πονάει απίστευτα να το λέω αυτό. δεν θεωρώ οτι το δημόσιο παιχνίδι είναι bdsm και μαλιστα σε club με εισοδο. δεν δέχομαι να κάνω τις ανησυχίες μου βορά για δημόσια κατανάλωση.
Η Κ έχει στο μυαλό μου κάποια προαπαιτούμενα ,αν δεν τα βρω είμαι μια χαρά σε μια vanilla σχεση και δε με χαλάει καθόλου. πληγώνω άτομα όταν αποδομώ βεβαιότητες και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό . αλλά έτσι νοιώθω .δεν θελω να γινονται οι επιλογές μου αφορμή για να στεναχωρώ κόσμο. αλλά που να πάρει η οργή νομίζω οτι έχω κερδίσει το δικαίωμα αυτό . μπορεί να έχω λάθος ,ίσως και να έχω σίγουρα λάθος αλλά το έχω πει ποτε δε κρυφτηκα απο τα λάθη μου ουτε και τις συνέπειες.

 

Και μετά ξυπνησες και ειδες τον Λαχανοδράκο να τρώει λαχανοντολμάδες  

 

Επαναφέρω ένα από τα καλύτερα νήματα αυτού του φόρουμ , το οποίο δεν έτυχε της προσοχής που του άξιζε.

Πιστεύω πως ένας Κ που δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την slv του, δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να μετατραπεί (από μόνη της) από ένα δυναμικό, σκεπτόμενο άτομο σε μία καλόβολη Γιαπωνεζούλα που δεν ξέρει να λέει όχι. Χρειάζεται σαφής στοχοθέτηση στην σκλάβα, συνέπεια στην διαδικασία μετατροπής της, μέθοδος, έπαινος και τιμωρία. Όποιος πιστεύει ότι οι διαδικασίες στο BDSM δεν είναι περίπου "by the book", με αρκετό περιθώριο για improvisations, κυρίως για να διορθώνονται οι διαδικασίες βάσει της αντίδρασης και της αντίστασης της σκλάβας, είναι νυχτωμένος περί BDSM. Το BDSM έχει ξεκάθαρους κανόνες και ξεκάθαρους λόγους ύπαρξης.

Έτσι ακριβώς.

Πολύ σωστά. Σεβασμός, εμπιστοσύνη, επιβεβαίωση. Εάν υπάρχει η ανάγκη για επιβεβαίωση, τότε μπορεί να υπάρξει και η διάψευση των προσδοκιών.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι όποιος δεν έχει προσδοκίες, δεν απογοητεύεται. Αυτό όμως είναι δίκοπο μαχαίρι. Λύνει τα χέρια ενός Κ στην ασυδοσία και ανοίγει τον δρόμο για την ψυχική και σωματική νόσο ενός Υ, αν αυτό έχει αφεθεί πλήρως στα χέρια του Κ, με απόλυτη εμπιστοσύνη, και ο ίδιος δεν ανταποκρίθηκε, για χ λόγους (από το "βαριέμαι εύκολα", μέχρι το "δεν με συγκινεί η κτήση μετά την κατάκτηση", μέχρι το "έχω εναλλακτικές τσουλίτσες που με καλύπτουν με μηδαμινή επένδυση ενέργειας", μέχρι το "δεν έχω χρόνο σε αυτή την περίοδο της ζωής μου").

Όσο για τα συναισθήματα, πιστεύω ότι είναι απαραίτητα, για να μην ξύνουμε μόνο την επιφάνεια του BDSM, αλλά να πηγαίνουμε στο βάθος που απαιτείται για να βιώσουμε την έκσταση που αποζητούμε - όσοι την αποζητούμε. Στο βαθμό που είναι και αναπόφευκτα, πιστεύω ότι απαιτείται έλεγχός τους και η δυνατότητα αποστασιοποίησης της λογικής σκέψης από αυτά, έτσι ώστε να μην "ντύνουμε" τη σχέση με ψευτιές, αλλά να επιλέγουμε ορθά την συνέχεια της ζωής μας και της σχέσης μας. Αυτό πιστεύω ότι πρέπει να ισχύει εκατέρωθεν, για ευφυείς και λογικούς ανθρώπους.

Συμφωνώ και με αυτό. Μου άρεσε ιδιαίτερα η αναλογία με την τζαζ. Έχω πει και στο παρελθόν ότι η Κυριαρχία είναι "variations on a theme". Γι αυτό μιλούμε για ένα ξεκάθαρο τοπίο, με δυνατότητα άπειρων συνδυασμών και αυτοσχεδιασμών.

Συμφωνώ.

Βεβαίως. Ως απόρροια μακρόχρονης εκπαίδευσης. Συνεπώς απαιτείται μία τεράστια επένδυση ενέργειας και χρόνου από το Κ. Επαναλαμβάνω αυτό που λέω συχνά: με πορδές δεν βάφονται αυγά.

Ακριβώς. Αυτό είναι το δίκοπο μαχαίρι στο οποίο αναφέρθηκα. Η μεγάλη αυτοσυνέπεια ενός Υ μπορεί να λύσει τα χέρια ενός Κ (που ασχολείται κάπως περιστασιακά, ως χομπίστας θα έλεγα) έτσι ώστε να αδιαφορεί για τις ανάγκες ενός Υ, για έλεγχο, εγκεφαλική κυριαρχία, πειθαρχία, ζωτικές ανάγκες όπως η επαφή, η συντροφικότητα, ίσως η σεξουαλική επαφή, η έκφραση του μαζοχισμού, η συναισθηματική στήριξη, η στοιχειώδης έστω απόλαυση - για να μην πω η δυνατότητα να μετέχει της έκστασης - και άλλα πολλά. Οι δικές μου οι ανάγκες είναι τεράστιες, λόγω ιδιοσυγκρασίας και επειδή ξέρω τί θέλω. Κάποιας άλλης ίσως λιγότερες, και πιο εύκολες στην κάλυψή τους. Ο ευφυής Κ, ο γνώστης, διαλέγει αυτό που του ταιριάζει, αυτό που θέλει για τη ζωή του, αλλά και αυτό που μπορεί, σύμφωνα με την δική του ιδιοσυγκρασία αλλά και τις συγκυρίες της ζωής του. Η αυτοσυνέπεια ενός Υ και η τάση για ασυδοσία ενός Κ, είναι το φαινόμενο που οδηγεί στα συμπτώματα που αναλύθηκαν στο νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t24934/.

Το ξέρω ότι έχω δίκιο. Αυτό όμως, ίσως δεν έχει και μεγάλη σημασία σε μία σχέση όπου ο Κ απαιτεί από το Υ να σταματήσει να έχει άποψη. Αν αρχίσω ποτέ να κάνω το άγαλμα, θα έχω ήδη χάσει το 50% των δυνατοτήτων μου ως σκλάβα. Μόνο ένας ανόητος Κυρίαρχος θα το ζητούσε αυτό. Το λέω με πλήρη συναίσθηση της ταπεινής μου θέσης, δεδομένης της σημασίας της χρησιμότητας του συγκεκριμένου κρέατος, του οποίου τον έλεγχο έχω την ατυχία να κατέχω. Είναι σαν να ζητάει ο Κ από το Υ να βγάλει φτερά και να πετάξει, και να του δίνει release γιατί δεν μπορεί να το κάνει...Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά τώρα; Και δεν θα το κρίνω εγώ, ασφαλώς, την δυνατότητα ή όχι του πράγματος που απαιτείται από μένα. Θα το κρίνουν οι συνέπειες. Οι οποίες θα είναι υπαρκτές και αδιαμφισβήτητες. Διότι ένα συνεπές Υ, από το οποίο ζητούνται παράλογα πράγματα, αρρωσταίνει ή τρελαίνεται.

 

Ποιές μπορεί να είναι οι προσδοκίες ενός υ; Όταν μιλάμε για M/s σχέσεις, το υ δεν μπορεί να έχει προσδοκίες, ακριβώς επειδή αυτό θα όριζε αυτομάτως και ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Η μοναδική προσδοκία του υ, θεωρώ πως δεν είναι άλλη, από την παράδοση του εαυτού του στα χέρια ενός αφέντη. Το υ που έχει παραδώσει τον έλεγχο των δραστηριοτήτων, της καθημερινότητας και της απόλαυσης του σε έναν Κ, ο οποίος επιθυμεί και μπορεί να τον αναλάβει, δεν μπορεί να έχει προσδοκίες, όχι επειδή δεν του “επιτρέπεται”, αλλά επειδή η ανάληψη της ευθύνης των παραπάνω από τον αφέντη του είναι ήδη αρκετή. Ο δε τρόπος με τον οποίο θα ασκηθεί αυτός ο έλεγχος επαφίεται αποκλειστικά στην βούληση του αφέντη. Προφανώς βέβαια, το στάδιο αυτό, δεν αρκεί να προσυμφωνηθεί λεκτικά. Χρειάζεται πολύ μεγάλη επιμονή, υπομονή και προσπάθεια, τόσο πριν όσο και μετά.

Ο /η σκλάβος/α αποτελεί κτήση και αντικείμενο προς χρήση ( στο χρόνο και με το τρόπο που ορίζει ο Κ). Το πρόβλημα είναι πως τα αντικείμενα που δεν χρησιμοποιούνται συχνά, είναι μοιραίο είτε να σκονιστούν, είτε να σκουριάσουν.