Ποιος θέτει τους κανόνες - ορια

Πιστευω πως

Η θεση του Κυριαρχου ειναι να διακρινει τις δυνατοτητες και τη δυναμικη του σκλαβου
Εξαλλου γιαυτο ειναι κυριαρχος γιατι μπορει να οργανωσει την διαδρομη που θα ακολουθησουν και οι δυο
Ο υποτακτικος δεν υποτασεται στον Αφεντη μονο γιατι αυτος επιβαλει τιμωριες
αλλα στη δυναμικη του να κατευθυνει τη σχεση με διορατικοτητα
με αυτον τον τροπο ο σεβασμος που στην αρχη συνηθως ειναι συμβατικος
μετατρεπεται σε ουσιαστικο
Ο ουσιαστικος σεβασμος δινει την πιστη στο σκλαβο να επεκτεινει τους οριζοντες που στην αρχη μπορει να ηταν επιφυλακτικος
και ετσι η ικανοποιηση ειναι διπλη
για τον σκλαβο που που καταφερε να ικανοποιησει τον Αφεντη του
και για για τον αφεντη με το επιβεβαιωνονται οι επιλογες του

 

ωραια ειναι να γελα καποιος, αλλα αν το σκεφτεις, δεν μπορει να γινει και αλλιως, δεν γινεται αλλιως. Αλλιως ειναι βιασμος.

 

χμ... υπάρχουν πολλοί που ξέρουν να χρησιμοποιούν το λόγο με αποτέλεσμα όταν θέλουν να σε δελαιάσουν να το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Να καθοδηγούν με τον τρόπο που εκείνοι θεωρούν σωστό, αλλά εκ του αποτελέσματος είναι τελικά λάθος και έτσι χαλάει όλη την ωραία εικόνα πουχει κάποιος στο νου του. Τι γίνεται στην περίπτωση που ο Κυρίαρχος δεν σέβεται τα όρια του άλλου (αφού έχουν συζητήσει) και συνεχίζει να κάνει ότι γουστάρει εκείνος στην ουσία, χωρίς να νοίαζεται για αυτόν πουχει δίπλα του. Εδώ κολάει η λέξη abuse? Ίσως ναι ίσως όχι. Τι γίνεται στην περίπτωση που ο υποταχτικός αποφασίζει να φύγει και ο Κυρίαρχος του ασκεί κριτική μέσω τηλεφώνου ή με οποιοδήποτε τρόπο επικοινωνίας?
Οπότε πάνω απόλα θέτουμε τα όρια τα δικά μας και έτσι χτίζονται και οι κανόνες σωστά???

 

η γνωση του εαυτου μας ειναι βασικο στοιχειο οταν επιλεγουμε καποιον αλλο
Ο αφεντης που εξεφτελιζεται με το να ενοχλει το σκλαβο ειναι απλως αναξιος να χρησιμοποιει τον ορο
Ο υποτακτικος πρεπει να εχει μετρησει τον αφεντη απο πριν
και καλο σε αυτο ειναι να μην σκεφτεται με το κατω κεφαλι

καλο ειναι γενικοτερα σαν συμβουλη στη ζωη να διαβαζουμε πισω απο τα λογια
ειδικα οταν αυτα μεταφερουν στειρο λογο που συμβαινει συχνα

Οταν ο κυριαρχος ειναι abusive τοτε υπαρχουν τροποι να κανει τη ζωη του αφεντη του χειροτερη απο κολαση
Κοριτσια και αγορια δεν ειμαστε ανηλικα που παιζουμε τα μηλα....

να συμπληρωσω
Οταν ο κυριαρχος ειναι abusive τοτε υπαρχουν τροποι ο σκλαβος να κανει τη ζωη του αφεντη του χειροτερη απο κολαση
Κοριτσια και αγορια δεν ειμαστε ανηλικα που παιζουμε τα μηλα....[/QUOTE]

 

Απάντηση: Ποιος θέτει τους κανόνες - ορια

Και άμεσα και έμμεσα και οι δύο..

 

Re: Απάντηση: Ποιος θέτει τους κανόνες - ορια

+10


Θα συμφωνήσω απόλυτα !

 

Απάντηση: Ποιος θέτει τους κανόνες - ορια

κατε με αυτος που θετει υους κανονες ειναι ο σκλαβος αυτος ξερει της αντοχες του τελως παντων ειπαμε ειναι ενα ερωτικο παιχνιδι μην το ξεχναμε αυτο γιατι αν ξεφυγει το πραγμα πιστευω οτι δεν υπαρχει η ευχαριστηση

 

Re: Απάντηση: Ποιος θέτει τους κανόνες - ορια

Οι κανονες που θετονται δεν εχουν να κανουν μονο με τις αντοχες
αλλα και με τον τροπο που θα γινουν καποια πραγματα πανω σε μια συνεδρια.
Κατα την αποψη μου λοιπον σε αυτο εχουν λογο και οι δυο.
Τωρα οσων αφορα στις αντοχες του, ο υπο ναι θετει καποια ορια ...
ως εκει που "νομιζει"....
Και σε αυτο το σημειο ειναι που ο Κ. παει λιγο παρακατω
ασχετα με τους κανονες που εχουν τεθει,
και ξαφνικα ο υπο αντιλαμβανεται
πως ναι μπορει να αντεξει περισσοτερο απο οσο νομιζε:nod:

 

Επιτρέψτε μου εδώ να κάνω έναν διαχωρισμό μεταξύ κανόνων και ορίων.
Θα έλεγα πως τα όρια τα θέτει αρχικά ο/η υποτακτικός/η, πράγμα που
φυσικά δεν σημαίνει πως ο/η Κυρίαρχος αποκλείεται να επιχειρήσει να τα
επεκτείνει. Τους κανόνες εντός του «παιχνιδιού» (ή όπως αλλιώς θέλει να
το ονομάσει κανείς) τους θέτει πλέον ο/η Κυρίαρχος.
Έτσι κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι πράγματι
κοινή συναινέσει ως ένα σημείο ή και από ένα σημείο κι έπειτα.

 

Απάντηση: Ποιος θέτει τους κανόνες - ορια

Κανόνες και ορια δεν μπορούν να υπάρξουν,το παιχνίδι γίνεται σικέ,όμως θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι αυτα τιθενται αορίστα από το πολιτισμικό επίπεδο κυρίως του Κυριάρχου, με τους κανονες και τα ορια χάνεται το μυστήριο και η μαγεία, ο φόβος του θανάτου εχει θέση στο παιχνιδι?

 

Επέτρεψε μου να συμφωνήσω κάνοντας την εξής διευκρίνηση.
Υπάρχουν διάφορα είδη υποτακτικών και υπάρχουν οι ανάλογοι τους Κυρίαρχικοί.

Όρια έχουν όλοι ανεξαιρέτως.
Ανάλογα με το είδος της σχέσης που επιθυμούν τα άτομα που τις συνάπτουν διαφοροποιούνται πολλά αναφορικά με το ποιος θέτει τους κανόνες και τα όρια γενικότερα στη σχέση.
Οπότε ενώ ανάμεσα σε έναν Top/bottom θα γίνει λογικά μια συζήτηση στην οποία ο bottom θα πει ποια είναι τα 'ορια του δηλαδή τι δέχεται να του κάνει ο Top και τι όχι κατά τη διάρκεια της συνεδρίας ανάμεσα σ έναν Dom/sub ο sub θα δηλώσει ποια είναι τα σκληρά και ποια τα μαλακά του όρια επιτρέποντας έτσι μια πίεση στα μαλακά αλλά καμία πίεση στα σκληρά και σε μια σχέση ανάμεσα Master/slave η slave θα εκφράσει μεν τα σκληρά και μαλακά αλλά επαφίεται πλέον στον Master πως θα τα χειριστεί, ποια πότε πως και αν θα πιέσει.
Και στις 3 περιπτώσεις συμβαίνει με αυτό τον τρόπο επειδή αυτό επιθυμούν οι εμπλεκόμενοι.

Αυτό μας φέρνει στην εξαιρετική ερώτηση:

θα απαντήσω από την δική μου πλευρά τι έγινε, μια και όντως δεν ήξερα και δεν είχα ξεκάθαρα όρια - όχι πως τώρα έχω.
Εμπιστεύθηκα αρχικά με άλμα πίστης βασισμένη στο ένστικτο και τη λογική μου και στη συνέχεια έχοντας την εμπειρία προηγουμενων καταστάσεων Τον Κύριο μου, την εμπειρία Του και την ικανότητα Του ανάλυσης, σκέψης και γνώσης στην λήψη των αποφάσεων αναφορικά με το πως, ποτε, τι, με ποιους τρόπους κ.τ.λ.

Αλληλεπίδραση αναμφισβήτητα υπάρχει σε κάθε σχέση.
Αν μου Έλεγε να πέσω από τον 5ο όροφο για μένα θα σήμαινε ένα.
Πως είναι Βέβαιος πως αυτό θα είναι καλό για μένα...π.χ. υπάρχει φωτιά, από κάτω είναι οι πυροσβέστες και η μοναδική μου ελπίδα σωτηρίας είναι να πηδήξω άμεσα, χωρίς συζητήσεις και αρνήσεις και αντιδράσεις, μια και είμαι βέβαιη πως ποτέ δεν θα έκανε κάτι τόσο παράλογο και ανεύθυνο και εγκληματικό που να με έβλαφτε με οποιοδήποτε τρόπο.
Τέτοιου είδους εμπιστοσύνης βέβαια δεν κερδίζεται από τη μια μέρα στην άλλη ακόμα και από σκλάβους μια και σε αντίθεση με την άποψη ορισμένων ούτε βλήματα είναι, ούτε έλλειψη ενστίκτου επιβίωσης έχουν, ούτε καταθληπτικοί με τάσεις αυτοκτονίας - τουλάχιστο όχι όλοι  

 

Ακριβώς!

Αν και η σχέση μου με το bdsm περιορίζεται στο σεξουαλικό επίπεδο ως επί το πλείστον (τελευταία έχει αρχίσει να ξεφεύγει από κει, εξ ου και το mood   ) λέω να τοποθετηθώ...

Ξεκινώντας μια σχέση υποταγής / κυριαρχίας δεν έχεις εξ αρχής κάποιο πρότυπο για να ακολουθήσεις, ακόμα κι αν οι εμπειρία σου είναι μεγάλη (οι συνδυασμοί ανθρώπων είναι άπειροι)... Η βαθιά και ουσιαστική γνωριμία του έτερου ημίσεος είναι κάτι που κατακτάται με τα χρόνια, αν ποτέ κατακτηθεί. Κατά συνέπεια ναι, πρέπει να υπάρχουν άτυποι νόμοι, αλλά και ορισμένοι (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) κανόνες εφ' όσον εκ των πραγμάτων υπάρχουν όρια που δεν πρέπει να παραβιάζονται, αλλά και επιθυμίες που πρέπει να ικανοποιούνται.
Άρα: Οι κανόνες τίθενται απ' τον κυρίαρχο, ο οποίος τους στηρίζει κυρίως στα όρια του ίδιου και του υποτακτικού και δευτερευόντως στις επιθυμίες αμφότερων.

Τώρα που το σκέφτομαι σε όλες τις ερωτικές σχέσεις αυτό συμβαίνει, καθώς στον "πόλεμο" του έρωτα οι δύο "αντίπαλοι" δεν μπορούν ποτέ να είναι 100% ίσοι κατά την ταπεινή μου γνώμη - έστω κι αν η κυριαρχία περνά απ' τον έναν στον άλλο όλη την ώρα.