όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

Ευχαριστώ female νιώθω κιόλας λίγο καλύτερα  

 

Σκεφτομαι τι ειναι αυτο που με χαλασε και προσπαθω να βρω κατι θετικο στην ολη κατασταση, ενας χωρισμος πχ μπορει να ειναι η αρχη για μια καινουργια γνωριμια, ενας θανατος η αρχη για μια αλλη ζωη.
Με λιγα λογια το μασαω, το καταπινω και η ζωη συνεχιζεται.

 

Απάντηση: όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

Περιμένω να περάσει... όπως η γρίππη

 

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]


Δυνατα.....

 

Απάντηση: όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

Οτι κανω και οταν ειμαι χαρουμενος,το βιωνω ελευθερα χωρις να το καταπιεζω.Διανυοντας την
καταλαβαινω ποσο χρησιμη ειναι.....

 

Re: Απάντηση: όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

Είσαι μέσα στο μυαλό μου! Μάλλον δεν είναι τυχαίο που "κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια!"  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

   

 

Δε θέλω κανέναν.
Ούτε ώμο να ακουμπήσω, ούτε φίλο να πω τον πόνο μου κι αυτός να μου πει ότι του λέω κι εγώ σε αντίστοιχη κατάσταση.
Θέλω ποτάκι και μουσικούλα για να βυθιστώ στις σκέψεις/καταστάσεις που εξ αρχής με βούλιαξαν στον πάτο.
Μόνη μου μπήκα, μόνη θα βγω.

 

Δεν θέλω με τίποτα παρέα ούτε κόσμο γενικότερα. Γι' αυτό προτιμώ να μένω εντελώς μόνη στο σπίτι τότε. Ποτό κάποιες φορές (σε πολύ άσχημες περιπτώσεις) για προσωρινό μούδιασμα με απώτερο σκοπό τον ύπνο. Όταν πρέπει να βγω απ' το σπίτι εκείνες τις στιγμές (λόγω δουλειάς κτλ), τότε το σαδιστικό "μαστίγωμα" των πιστωτικών, ακριβώς με τον τρόπο που ανέφερε η thelma, έχει συνήθως καλά αποτελέσματα (δυστυχώς μόνο στην προσωρινή αλλαγή της διάθεσης βέβαια, η οποία ξαναχαλάει όταν πρέπει να τις πληρώσω  ) όπως επίσης και μερικά laps στην πισίνα, τα οποία έχουν ευεργετικά αποτελέσματα, εκτός απ' τη διάθεση, και στο σώμα.
Ένας "μηχανισμός" που μου δημιουργήθηκε από μόνος του, λόγω μιας δυσάρεστης κατάστασης που πέρασα πριν χρόνια, είναι το "snapping out of it". Δηλαδή, μόλις πιάσω τον εαυτό μου να σκέφτεται είτε τον λόγο που με κάνει να αισθάνομαι χάλια είτε γενικά το πόσο χάλια αισθάνομαι, τότε σταματάω μαχαίρι κάθε είδους σχετική σκέψη και βρίσκω οτιδήποτε μπορεί να με απασχολήσει για να μην σκέφτομαι. Από δουλειές στο σπίτι, ως τηλεόραση, ως κάποιο game, κτλ.
Όταν αισθάνομαι ότι μπορώ "να το αντέξω", με "πιέζω" να βυθιστώ πιο πολύ σε αυτό ακούγοντας μουσική που με ρίχνει (ίσως ο μόνος τρόπος με τον οποίο η μουσική με "βοηθάει"), βάζοντας τα κλάμματα, κτλ. Κατά ένα περίεργο τρόπο, μετά από λίγη ώρα, κι αφού έχω γίνει πιο χάλια απ' όσο ήμουν αρχικά, επέρχεται μια ανακούφιση/μούδιασμα/κούραση μέσα απ' τον πόνο και αρχίζω να ανεβαίνω.  

 

Απομονώνομαι.
Όσο περισσότερο άσκημα είμαι τόσο μεγαλύτερη η απομόνωση.
Δεν απαντάω τηλέφωνα, δεν μιλώ με κανένα πέρα από τα αναγκαία, δεν πάω πουθενά.
Και βουλιάζω.
Διαβάζω ποίηση, ακούω συγκεκριμένη μουσική, γράφω, κλαίω, σπάνια όταν υποφέρω υπερβολικά πίνω μερικές βότκες. Για να κοιμηθώ. Γιατί δεν κοιμάμαι, ή κοιμάμαι με διαλείμματα.
Κι αναλύω και ψάχνω και αξιολογώ και βγάζω συμπεράσματα και αφήνομαι να βουλιάζω όσο με παίρνει.
Μέχρι ν ακουμπήσω πάτο.
Μέχρι να «δω» πραγματικά την καθαρή εικόνα, χωρίς συναισθήματα, χωρίς θόρυβο, με αποστασιοποιημένη ηρεμία.
Και τότε ανεβαίνω.

 

Re: Απάντηση: όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

κάποια πράγματα δεν περνάνε απλός περιμένοντας... εμενα με κάνει να νιώθω καλύτερα περνώντας το amksi k με την αγαπημένη μου μουσική τραβάω προς το άγνωστο! k μετά να μιλάω σε κάποιον φίλο μου. οι περισσότεροι όμως νομίζω ότι δεν είναι τόσο τυχερή στο να έχουν ένα φίλο που να νοιάζεται!

 

Απάντηση: όταν είσαι χαλια ψυχολογικά

Πρώτο, βασικό, και κύριο μέλημα μου:
1. Δεν αφήνω να γίνω χάλια. (Εκ πείρας μπορώ να πω ότι ελέγχεται. Αρκεί η απόφαση για το σταμάτημα της “κατρακύλας” να παρθεί τη κατάλληλη στιγμή.)

Αν δεν πιάσει και γίνω χάλια (συνήθως λόγω περιέργειας για το παρακάτω)...
2. Προσπαθώ να σκεφτώ λογικά και ουδέτερα σαν εξωτερικός παρατηρητής, το πρόβλημα που με οδήγησε στην αρνητική διάθεση και αναζητώ τη διέξοδο.

Αν δεν πιάσει…
3. Θυμώνω. Σκέφτομαι έναν μισητό μου άνθρωπο ο οποίος θα χαιρόταν να με δει σε τέτοια κατάσταση. Αποφασίζω ότι δε θα του κάνω τη χάρη. (Αυτό είναι πολύ καλό. Δοκιμάστε το, το συστήνω. Πιάνει. Μια που το “χάλια” συνήθως αναφέρεται σε θλίψη δηλαδή σε θυμό που σκάει μέσα. Ο θυμός που έχει εξωτερικό αποδέκτη είναι ένας καλός αντίπαλος του.)
4. Φροντίζω να δω ή να διαβάσω ιστορίες από ανθρώπους που αισθάνονται χειρότερα από μένα (το διαδύκτιο είναι μια καλή πηγή). Η μη δυνατότητα να δουν το πρόβλημα που τους κάνει χάλια, μου δημιουργεί κατά βάθος απέχθεια. Ενοχλούμαι από το μέγεθος της εγωπάθειας που προκαλεί την αδυναμία να δουν πέρα από τη μύτη τους. Αυτή τη δυνητική θέση του απεχθούς απέναντι μου δεν την επιτρέπω στον εαυτό μου.

Αν δεν πιάσει τίποτα από τα παραπάνω (ή δεν θέλω να τα χρησιμοποιήσω) κάνω εναλλακτικά κάτι από τα παρακάτω, ή όλα, χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση σειράς.
5. Ασχολούμαι με χαζά πράγματα που απορροφούν τη σκέψη μου. πχ ηλεκτρονικά παιχνίδια, το φόρουμ   κλπ
6. Δεν κάνω τίποτα παρά μόνο υπομονή. Περιμένω να μου περάσει. Ή πέφτω και κοιμάμαι γνωρίζοντας ότι θα ξυπνήσω καλά.
7. Αφήνω να φτάσω στο πάτο, οπότε αν δεν έχει παρακάτω κάποια στιγμή νομοτελειακά θα ανέβω.
8. Καταγράφω τα συναισθήματα μου και τις σκέψεις μου. Γράφω γενικώς. Τουλάχιστον να προκύψει και κάτι δημιουργικό. Το αίσθημα δημιουργίας λειτουργεί ως θετικό αντίβαρο.

Και τέλος:
9. Το απολαμβάνω. Όταν δεν μπορείς να ενεργείς σπουδαία μπορείς να πάσχεις σπουδαία. Το σπουδαίο του πράγματος δεν αλλάζει. Και είναι πάντα απολαυστικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις φροντίζω τις συνθήκες. Βάζω δυνατά μουσική, βγαίνω βόλτα με το αυτοκίνητο σε μια μακρινή διαδρομή, πίνω κανένα ποτάκι κλπ

Η τελευταία πρακτική υποθέτω ότι είναι και ο λόγος που κάποιες φορές ακόμη, ελάχιστες πια, επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνεται “χάλια”. Όμως η συνείδηση πια του ευτελούς “σπουδαίου” της συγκεκριμένης απόλαυσης είναι πλέον και ο κατεξοχήν αποτρεπτικός λόγος από αυτήν την κατάσταση.


Βεβαίως σε καμία στιγμή δεν αποποιούμαι του δικαιώματος (!) να την “πέσω” στον Κυρίαρχο μου, μια που, όπως έχουμε συμφωνήσει και ξέρουμε καλά οι δυο μας, για όλα αυτός φταίει!