Αγγλία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990

Η παρακάτω ιστορία αποτελεί μέρος μιας εμπειρίας με την D. που χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990 όταν σπούδαζα στην Αγγλία. Η D. απετέλεσε μια ακούραστη σύντροφό μου σε ταξίδια στο χώρο του bondage για ένα περίπου χρόνο.

Η D. είχε ήδη αρκετή εμπειρία από bondage, αλλά ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την αίσθηση που προσφέρουν οι Ιαπωνικές μέθοδοι δεσίματος. Είχε ήδη διαβάσει αρκετά για το shibari και ήξερε ότι οι Ιάπωνες βλέπουν το bondage πολύ διαφορετικά από εμάς, τονίζοντας την έννοια της ευχαρίστησης αυτής που δένεται, μέσω της πίεσης σε διάφορα σημεία του σώματος από τα σκοινιά. Πολλοί απορούν βλέποντας ένα karada που δεν ακινητοποιεί κάποιο από τα άκρα. Με τη δυτική ορθολογική άποψη δεν έχουν την φαντασία να καταλάβουν ότι με κάθε κίνηση, τα σκοινιά πιέζουν διάφορα σημεία και προκαλούν ατελείωτη ηδονή και βέβαια πολλοί και πολλές έχοντας αποκλειστικά στο μυαλό τους μια πιο extreme σχέση SM δεν εντυπωσιάζονται από την όμορφη εικόνα σαν δίκτυ της αράχνης γύρω από το σώμα. Και τελικά δεν ήταν δυνατό ούτε να σκεφτούν ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα karada για να δέσεις επάνω χέρια, αγκώνες ή / και να στηρίξεις τα πόδια σε ένα hogtie ή frogtie.

Η D. είχε ήδη βγάλει τα ρούχα της αρκετή ώρα πριν ξεκινήσουμε, ανυπομονώντας να βιώσει κάτι νέο. Ξεκινήσαμε με την διαδικασία του karada. Χρησιμοποιώντας ένα σχοινί 8 περίπου μέτρων, τοποθέτησα το κέντρο του πίσω από το λαιμό και κάνοντας κόμπους πάνω και κάτω από το στήθος και στο ύψος του αφαλού, πέρασα το σκοινί κάτω από τα πόδια και μετά το ανασήκωσα προς τα πάνω κάνοντας κόμπους στο ίδιο ύψος του κορμιού που είχαν γίνει οι μπροστινοί κόμποι. Πέρνοντας το σκοινί για άλλη μια φορά από το λαιμό σε αντίθετη φορά από ότι στην αρχή, άρχισα να το περνάω – τεντωμένο καλά – ανάμεσα στους κόμπους μπρος και πίσω φτιάχνοντας το γνώριμο όμορφο και απόλυτα συμμετρικό σχήμα να είναι σφιγμένο γύρω από το πάνω μέρος του κορμιού της D.

Η D. όρθια ακόμα, είχε ήδη αρχίσει να νιώθει την πίεση του σκοινιού, η οποία ήταν ιδιαίτερα έντονη ανάμεσα στα στήθη, και στην περιοχή του αιδοίου και του πρωκτού της. Η ανάγκη να γονατίσει και αργότερα να βρεθεί ξαπλωμένη στο πάτωμα, αύξησαν την πίεση και την ηδονική αίσθηση των σκοινιών σε πρωτόγνωρο για αυτή βαθμό.

Αφού της έδεσα τα χέρια πίσω από την πλάτη και τα ασφάλισα όπως και τους αγκώνες επάνω στο karada, η D. μου ζήτησε να της κάνω τη «στάση του κάβουρα» που είχε δει σε ένα βιβλίο με φωτογραφίες από Ιαπωνικό bondage. Η στάση αυτή δένει τα πόδια με ένα πολύ σφικτό τρόπο και ερωτικό τρόπο frogtie. Αρχικά έχοντας τη D. γονατιστή με τις φτέρνες να ακουμπούν στους γλουτούς, έδεσα τον κάθε αστράγαλο με ένα σημείο ψηλά επάνω στον μηρό χωριστά για το κάθε πόδι και μετά ένα σημείο κάτω ακριβώς από τα γόνατα με ένα σημείο πάνω ακριβώς από αυτά.

Ξαπλωμένη πια στο πάτωμα, η D. άρχισε να βιώνει αυτό που είχε διαβάσει για το shibari. Μπορούσε μεν να κινηθεί, αλλά με τι τίμημα; Προσπαθώντας να αντισταθεί από ένστικτο στο δέσιμό της και να βρει μια πιο βολική στάση, η D. ένιωθε όλα τα σκοινιά όλο και πιο έντονα και αύξανε την ηδονή της όλο και πιο πολύ, τόσο που ολόκληρη παλόταν χωρίς να μπορεί να δώσει τέλος στη αίσθηση αυτή.

Το κορμί της, το μυαλό της και το πνεύμα της ήταν παραδομένο σε εκείνο. Ή σε εκείνον? Μπορεί το σχοινί να την κρατούσα καλά δεμένη αλλά εκείνος το είχε προκαλέσει. Εκείνη στεκόταν εκεί. Εκείνος στεκόταν εκεί. Την παρατηρούσε. Παρατηρούσε ότι εκείνη προσπαθούσε να κουνηθεί… Μάταια. Ή μάλλον κουνιόταν αλλά με λάθος τρόπο. Δεν δυσανασχέτησε ούτε μια στιγμή. Της άρεσε. Ήταν προφανές. Καθόταν σε μια πολυθρόνα και απλά την κοιτούσε έπινε το ποτό του, έκανε το τσιγάρο του. Σιωπηλός παρατηρητής. Όσο την κοιτούσε τόσο ήθελε να πάει κοντά του, ήθελε να τον νιώσει με κάθε τρόπο. Ένα του άγγιγμα αρκεί. Ένα άγγιγμα στο κορμί της ή έστω ένα άγγιγμα στο σχοινί. Θα της αρκούσε. Δεν το έκανε. Ήθελε να την βλέπει εκεί χάμω. Να ταλαιπωρείται. Να παθιάζεται, να ερεθίζεται. Το κορμί της έβγαζε τα πρώτα του υγρά. Δεν μπορούσε να τα σταματήσει. Η ροή γινόταν όλο και πιο μεγάλη. Κοκκίνισε. Μη ντρέπεσαι. Εκείνη προσπαθούσε να καλύψει το πρόσωπό της. Μα πώς να το καταφέρει. Δεν ήταν τίποτα στο χέρι της.

Όπως μου είπε η ίδια αργότερα, η όλη τοποθέτηση των σκοινιών, έκανε την D. να εξυψώσει στα μάτια της την αξία του κορμιού της και να της μεγιστοποιήσει το αίσθημα ηδονής που πάντα ένιωθε όταν δενόταν. Με κάθε της κίνηση, η D. ένιωθε τα σκοινιά με μεγαλύτερη ένταση. Το βάφτισμα της D. στο shibari ήταν αρκετά επίπονο, αλλά της προσέφερε την απόλυτη αίσθηση ανημποριάς, ένα διεργετικό πόνο και μια σφοδρή ερωτική εμπειρία με την ηδονή να φτάνει σε απίθανα ύψη.

Μετά το τέλος του session, η D. παρατηρούσε για αρκετή ώρα με ενδιαφέρον τα σημάδια από τα σκοινιά επάνω στη γυμνή της σάρκα και έτρεμε από ηδονή ανακαλώντας την εμπειρία που είχε ζήσει λίγο πριν.

Τα κοιτούσε στον ολόσωμο καθρέφτη που υπήρχε στο δωμάτιο. Το χέρι της διάλεξε όλη τη διαδρομή που είχε αφήσει το σχοινί. Το δέρμα της ήταν τόσο ευαίσθητο που τα σχοινιά είχαν αφήσει σημάδια βαθειά. Σε ευχαριστώ του λέει με σιωπηλή φωνή D. . Δεν μπορούσα να φανταστώ το πόσο ηδονικά θα αισθανόμουν εάν δεν μπορούσα να κουνηθώ. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το κορμί μου αν και ανήμπορο, θα αντιδρούσε τόσο δυναμικά στη συντροφιά ενός σχοινιού.. στην συντροφιά τη δική σου…

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ...ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΗ!

 

Πολύ ωραίο...περιμένω και τη συνέχεια!  

 

     

Ε κάτι τέτοια κάνεις εσύ και μας ταλαιπωρείς... με την καλή την έννοια ή μήπως όχι???

Ευελπιστώ να υπάρξει και συνέχεια...

 

Συνεχίζω με την D. σε νέες "περιπέτειες"...

Από τη στιγμή που μπήκαμε στο δωμάτιό μου, η D. συγκέντρωσε όλη την προσοχή της στην απλή ξύλινη καρέκλα κουζίνας που είχα τοποθετήσει ακριβώς στη μέση. Παρέμεινε σιωπηλή – η σκέψη της ήταν συνεχώς σε αυτό το άψυχο έπιπλο με το οποίο τα επόμενα λίγα λεπτά θα «δενόταν» τόσο με σχοινιά όσο και με τα αισθήματά της.

Φτάνοντας στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που έκανε η D. ήταν να αλλάξει τα απλά καθημερινά ρούχα μιας φοιτήτριας, με ένα κοντό στενό μαύρο λάτεξ φόρεμα που τόνιζε υπέρμετρα κάθε καμπύλη από το όμορφο κορμί της. Το αποκαλυπτικό μεταξωτό κυλοτάκι της που κάλυπτε σαν δεύτερο επίπεδο δέρματος το αιδοίο της φαινόταν καθαρά κάτω από το κοντό φόρεμα. Οι ψηλές μαύρες κάλτσες πιασμένες με ζαρτιέρες αναδείκνυαν ιδιαίτερα το κομμάτι των μηρών της που ήταν ακάλυπτο από το πάνω μέρος της κάθε κάλτσας ως το κάτω μέρος του φορέματός της. Την εικόνα της D. συμπλήρωσε ένα ζευγάρι αισθησιακές ψιλοτάκουνες γόβες.

Αμέσως μόλις η D. κάθησε στην καρέκλα δεν είχα περισσότερο χρόνο για σκέψεις. Οι καρποί των χεριών της και οι αγκώνες της δέθηκαν σφικτά με μια γενναιόδωρη ποσότητα σχοινιού, πιέζοντας τα στήθη της σε ακόμα πιο στενή επαφή με το εσωτερικό του φορέματός της και κάνοντας τις ρώγες της να ανασηκώνονται γεμάτες ηδονή. Της είχα περάσει τα σχοινιά 5 – 6 φορές, ολοκληρώνοντας με έναν εσωτερικό κόμπο ανάμεσα στα δύο χέρια, αφήνοντας και ένα κομμάτι από το σχοινί των καρπών αχρησιμοποίητο προς το παρόν, να κρέμεται προς το πάτωμα.

Η D. προσπάθησε να ελέγξει τα περιθώρια κίνησης της – το μόνο που κατάφερε ήταν να νιώσει το φόρεμα να την σφίγγει ακόμα πιο πολύ. Της έδεσα ένα σχοινί γύρω από τη μέση και το τράβηξα τεντωμένο ανάμεσα στα πόδια της και κάτω από την καρέκλα δένοντας τα άκρα του στον κόμπο των δεμένων καρπών της. Η D. άρχιζε να νιώθει κάτι που πάντα της άρεσε πάρα πολύ. Ήταν η ικανότητα της να χρησιμοποιεί τα δεσμά της, σαν ένα μέσο μεταφοράς μηνυμάτων σε ευαίσθητα σημεία του κορμιού της μέσω της κάθε κίνησής της. Έτσι ένιωθε ότι κάπου είχε και η ίδια κάποιο έλεγχο. Ο μεγάλος καθρέπτης απέναντι της, της έδινε την ευκαιρία να βλέπει τον εαυτό της στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Όσο η D. λάτρευε να δένεται, άλλο τόσο λάτρευε να βλέπει τον εαυτό της δεμένο.

Εγώ χωρίς να έχω χρόνο για κάθε είδους σκέψη, συνέχιζα ατάραχος τη διαδικασία. Η σωστή περαίωση της «αποστολής» μου απαιτούσε πλήρη αφοσίωση. Ένα ακόμα σχοινί δέθηκε γύρω από το κορμί και τα μπράτσα της D. αλλά και την πλάτη της καρέκλας ακριβώς πάνω από τα στήθη σπρώχνοντας την προς τα πίσω και αναγκάζοντας τα στήθη να πιεστούν ακόμα πιο πολύ στο εσωτερικό του φορέματός της. Το ίδιο ακριβώς έκανα και στο ύψος κάτω ακριβώς από τα στήθη της. Ολοκλήρωσα, γυρνώντας τα σχοινιά αυτά κάθετα και πιάνοντάς τα στην πλάτη της καρέκλας.

Η D. τώρα ήξερε ότι σειρά θα είχαν οι μηροί και τα πόδια της. Στιγμές αργότερα οι αστράγαλοι και τα γόνατά της είχαν δεθεί με τον ίδιο τρόπο όπως οι καρποί των χεριών της. Με κάθε της ματιά στον καθρέπτη, η D. έβλεπε τα σχοινιά να εγκλωβίζουν το κορμί της δεμένα με άψογο και συμμετρικό τρόπο. Ήταν πολύ χαρούμενη μέσα στον μικρό παράδεισο των αισθημάτων της.

Συνέχισα με το τελευταίο κομμάτι της δυστυχίας (ή μήπως ευτυχίας  της D. Ξεκινώντας από τον κόμπο των δεμένων αστραγάλων πέρασα ένα ακόμα σχοινί κάτω από τις σόλες και γύρω από τα ψηλά τακούνια των παπουτσιών της. Η D. αμέσως κατάλαβε τι θα έκανα το σχοινί που είχα αφήσει στην αρχή να κρέμεται από τους καρπούς των χεριών της. Το τράβηξα κάτω από την καρέκλα και αφού το περιέπλεξα με το σχοινί που πήγαινε με αντίθετη φορά από την μέση στους καρπούς των χεριών της το έδεσα καλά τεντωμένο επάνω στον κόμπο του δεσίματος των αστραγάλων της. Κάθε κίνηση της D. και ο αντίκτυπος στα ευαίσθητα σημεία της την άναβε όλο και πιο πολύ. Κάθε κοίταγμα στον καθρέπτη ακόμα περισσότερο. Είχε το δέσιμο που πάντα ονειρευόταν. Και τώρα περίμενε με ανυπομονησία το τι θα ακολουθούσε…

---------------------------------
Το τι θα ακολουθούσε μπορεί να το φανταστεί όπως θέλει ο καθένας και η καθεμία σας.

 

Πολύ καλό. Απομονώνω τα εξής:

Ευχαριστούμε. Πολύ όμορφο. 

 

Είναι ενδιαφέρον να αναφέρω, ότι τις "περιπέτειες" της D. έχουν ως τώρα σχολιάσει δύο γυναίκες και οι δύο από D! (Didi και Dora Salonica)! Ευχαριστώ.

 

Απάντηση: Re: Αγγλία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990

αν τα λαχεια ειχαν γράμματα τοτε να αγοραζες λαχεια που τελείωναν σε D ... σε ''παει''!!

 

Υπέροχη και η συνέχεια...κι άλλο! Μου αρέσει που το focus της ιστορίας είναι στο shibari...thumbs up!

 

Ταπεινή θαυμάστρια... Ευχαριστούμε  

 

Η παρακάτω ιστορία αποτελεί ένα self-bondage session της D., που συνέβη σε περίοδο που εγώ ήμουν σε διακοπές στην Ελλάδα και μετά από μία μακρά τηλεφωνική μας επικοινωνία κατά την οποία αναπολούσαμε κάποιες από τις στιγμές σαν αυτές που έχω περιγράψει στις δύο πρώτες ιστορίες μου σε αυτό το «νήμα».

Εγώ έχοντας περάσει την εφηβεία μου στο μάλλον συντηρητικό περιβάλλον της Ελλάδας της δεκαετίας του 80, είχα αναγκαστικά εμπειρίες από self-bondage και είχα αναλύσει στην D. κάποιες τεχνικές που τώρα είχε έρθει η ώρα να τις εφαρμόσει. Κοιτώντας τον γυμνό εαυτό της στον καθρέπτη, η D. μπορούσε να δει καθαρά ένα πρόσωπο γεμάτο αναμονή και ένα κορμί που ήδη παλλόταν από προσδοκία αλλά και ανησυχία για το αν θα κατάφερνε να εφαρμόσει αυτά που τόσες φορές είχαμε συζητήσει. Ένα χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπό της, τη στιγμή που η ματιά της έπεσε στα σχοινιά και το ένα ζευγάρι χειροπέδες με αυτόματο μηχανισμό απελευθέρωσης που την περίμεναν επάνω στο κρεβάτι. Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο.

Η τηλεφωνική μας επαφή την είχε αναστατώσει – ήθελε κάπως να ξεσπάσει. Νιώθοντας ήδη την υγρασία να κατακλύζει το αιδοίο της, κόλλησε αισθησιακά τους μηρούς της καθώς γονάτιζε στο κρεβάτι της. Έπιασε τα σχοινιά με δισταγμό καθώς είχε ακόμα αμφιβολίες για το αν θα τα κατάφερνε. Ξεκίνησε τυλίγοντας στο κορμί της το πρώτο σχοινί κάτω ακριβώς από τα στήθη της. Η αίσθηση του επάνω στο γυμνό κορμί της αν και τόσο γνώριμη την έκανε προς στιγμή να σκεφτεί να σταματήσει το session πριν καν αρχίσει.

Στιγμές μετά, η D. όμως αποφάσισε να αφήσει τους ενδιασμούς και να συνεχίσει. Πέρασε το σχοινί κάθετα ανάμεσα στα στήθη της, δεξιά και αριστερά από το λαιμό, στην πίσω πλευρά του κορμιού της και ξανά γύρω από το λαιμό πριν δέσει τις άκρες του στην μπροστινή πλευρά της. Είχε πια μια γερή βάση – ένα harness – για να ολοκληρώσει ένα hogtie. Ακόμα και αυτή η ελάχιστη «δέσμευση» την είχε αναστατώσει. Το τεντωμένο σχοινί πίεζε τα στήθη της και οι ρώγες της είχαν διογκωθεί όπως κάθε άλλη φορά.

Η D. πήρε το δεύτερο σχοινί και έδεσε με αυτό τους αστραγάλους της. Είχε πια την εμπειρία να γνωρίζει ότι για καλύτερα αποτελέσματα δεν αρκούσε μόνο το τύλιγμα του σχοινιού γύρω από τους αστραγάλους της, αλλά ότι έπρεπε να κάνει τον τελευταίο κόμπο αφού είχε περάσει το σχοινί κάθετα ανάμεσα σε αυτούς. Με τον ίδιο τρόπο έδεσε και τους μηρούς της πάνω ακριβώς από τα γόνατα. Η τελευταία πινελιά ήταν να πάρει ένα μικρό κομμάτι σχοινί με το οποίο έδεσε μαζί τα μεγάλα δάκτυλα των ποδιών της. Ένας άπειρος σχετικά με το bondage, δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο πιο πολύ ακινητοποιείται κάποιος από αυτή την «ελάχιστη λεπτομέρεια». Η D. όμως το γνώριζε καλά…

Στάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα στα γόνατα σε μια προσπάθεια να συνηθίσει την «ενόχληση» από τα σχοινιά. Δεν είχε όμως χρόνο. Μέσα της καιγόταν! Από τον κόμπο των δεμένων αστραγάλων της πήρε ένα ακόμα κομμάτι σχοινί. Έπρεπε τώρα να κατασκευάσει το hogtie. Κολλώντας τις φτέρνες της στους γλουτούς της τράβηξε το σχοινί αυτό και αφού το πέρασε από το harness που είχε φτιάξει στην αρχή, το ξαναέφερε τεντωμένο προς τα πόδια της και το έδεσε στους αστραγάλους της. Κάπου εκεί έδεσε και τον μεσαίο κρίκο από τις χειροπέδες.

Ήταν σχεδόν έτοιμη. Έπεσε μπροστά ξαπλώνοντας με την κοιλιά της. Το κεφάλι της έκαιγε και τα δάκρυα της έντασης που ένιωθε και ο ιδρώτας της συνέθεταν μια ηδονική αίσθηση του μαξιλαριού της. Τώρα είχε το τελευταίο πια μέρος. Έπρεπε να περάσει τα χέρια της και να κλείσει τις χειροπέδες. Αυτό ήταν εύκολο για το πρώτο χέρι – άκουσε το κλικ αμέσως και έσφιξε τη χειροπέδα με το άλλο χέρι της. Τώρα όμως τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα για το δεύτερο χέρι. Έμεινε για λίγο ακίνητη… ένιωθε τόσο κοντά και τόσο μακρυά από ένα επιτυχημένο τέλος. Με μια αποφασιστική και καλά υπολογισμένη κίνηση κατάφερε να περάσει και το δεύτερο χέρι και σπρώχνοντας τη χειροπέδα επάνω στο πόδι της να ακούσει το πολυπόθητο κλικ, το οποίο ένιωσε σαν μια μελωδία.

Όλα είχαν τελειώσει. Ήταν ακινητοποιημένη και ανήμπορη και είχε καταφέρει να το κάνει μόνη της. Αυτό που πια την ανησυχούσε ήταν μήπως όταν θα χρειαζόταν να λυθεί δεν λειτουργούσε ο μηχανισμός απελευθέρωσης των χειροπέδων. Όμως ήξερε ότι σε μισή ώρα θα ερχόταν η συγκάτοικός της, η οποία άλλωστε ήξερε τις ερωτικές «αποκλίσεις» της D.

Μπορούσε λοιπόν να απολαύσει τον πόνο και την ηδονή που της προσέφερε το «δημιούργημά» της. Μετά από κάποια λεπτά άρχισε να νιώθει έντονα τον πόνο. Τα σχοινιά έσφιγγαν το κορμί και τα πόδια της, τα γόνατά της έτρεμαν και οι χειροπέδες και μάλιστα φορεμένες με τα χέρια ουσιαστικά στον αέρα, της προκαλούσαν έντονο μούδιασμα στα χέρια. Όμως όλα αυτά αποτελούσαν μια αστείρευτη και καυτή πηγή ηδονής. Με κάθε κίνηση πονούσε και περισσότερο, όμως της ήταν αδύνατο να καταφέρει να μείνει ακίνητη έστω για λίγα δευτερόλεπτα. Έχοντας την εμπειρία του bondage, η D. ήξερε ότι οι ρώγες θα ήταν εξογκωμένες και κατακόκκινες, το γεμάτο υγρά αιδοίο της θα είχε και αυτό το ίδιο ερεθιστικό χρώμα και τα σχοινιά και οι χειροπέδες θα άφηναν μετά για κάποιες ώρες τα σημάδια τους επάνω της.

Όμως η ικανοποίηση ότι τα είχε καταφέρει και το αίσθημα που θα ένιωθε όταν θα μου διηγούταν την περιπέτεια της, την κρατούσαν δέσμια περισσότερο και από τα σχοινιά και τις χειροπέδες και μαλάκωναν την αίσθηση του πόνου της.

Άλλωστε η ώρα που θα απελευθερωνόταν δεν ήταν μακρυά…

 

ΕΜΠΕΙΡΙΑ 4

Ήταν μια κρύα – και βροχερή ως συνήθως στην Αγγλία – νύκτα Παρασκευής που δεν προσφερόταν παρά για παραμονή στο σπίτι. Η D. έχοντας πριν λίγες εβδομάδες μυηθεί στον κόσμο του bondage, είχε ήδη δοκιμάσει την εμπειρία, του να βρεθεί δεμένη με απλωμένα τα χέρια και τα πόδια στις τέσσερεις γωνίες του κρεβατιού, να γνωρίσει διάφορους τρόπους δεσίματος σε καρέκλες και βέβαια να βρεθεί δεμένη στην κλασσική και «δημοφιλέστατη» στάση hogtie.

Εκείνο το βράδυ είχαμε ήδη από νωρίς αποφασίσει – θα δοκιμάζαμε μια frogtie. Η λέξη παραπέμπει στο οπτικό αποτέλεσμα: Το δεμένο άτομο όταν είναι ξαπλωμένο με την κοιλιά κάτω, μοιάζει σαν βάτραχος σε στάση αναμονής. Υπήρχε μια έντονη αδημονία από την D., σαν αυτή που ένιωθε κάθε φορά που δοκιμάζαμε κάτι καινούριο. Ούτε από την πλευρά μου υπήρχε «άνεση». Είχαμε από την πρώτη στιγμή συζητήσει ότι όταν δοκιμάζουμε κάτι, υπάρχει η περίπτωση να μην πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, είτε από κάποια δική μου ατεχνία είτε απλά διότι η κάθε στάση δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζει στον κάθε σωματότυπο.

Η D. έβγαλε όλα τα ρούχα της. Μια frogtie είναι πάντα πιο πετυχημένη επάνω σε ένα γυμνό κορμί. Ξεκίνησα φυσικά με το δέσιμο των χεριών. Με την D. όρθια, έδεσα τους καρπούς της πίσω από την πλάτη με αντικριστές παλάμες κάνοντας τέσσερεις κύκλους γύρω από αυτούς και μετά με αντίθετη φορά άλλα τρία κάθετα περάσματα ανάμεσα τους για να κάνω τον τελικό κόμπο. Ακόμα και με την απλή αυτή έναρξη της διαδικασίας, η D. ένιωσε το πρώτο σκίρτημα. Από ένστικτο περισσότερο, αφού ήξερε ότι τα χέρια της ήταν ακινητοποιημένα, προσπάθησε να τα κουλουριάσει και μετά να τα περιστρέψει χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα. Κάτι περισσότερο από ένα λεπτό ήταν υπεραρκετό για να κάνει την D. να νιώσει το πέρασμα από την ελευθερία στην «δέσμευση».

Όπως πάντα θέλοντας να δώσω την πιο «σφικτή» παραλλαγή μιας στάσης, έπρεπε να προνοήσω για αυτό δημιουργώντας μια «βάση» (harness) στο κορμί της κάτω ακριβώς από το στήθος. Τύλιξα ένα δεύτερο σχοινί στο σημείο αυτό τρεις φορές και μετά αφού το έστρεψα κάθετα και ανάμεσα στα στήθη, το πέρασα πάνω από τους ώμους δεξιά και αριστερά από το λαιμό, μετά στην πίσω πλευρά του κορμιού περνώντας το από το τυλιγμένο σχοινί και ξανά προς τα πάνω γύρω από το λαιμό πριν καταλήξω να κάνω ένα κόμπο στην μπροστινή πλευρά της «βάσης». Ούτε αυτό δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την D., παρόλα αυτά αντιλαμβανόμουν καθαρά την αίσθηση γοητείας που ένιωθε από το αποτέλεσμα αυτής της περαιτέρω αναπαυτικής αλλά ταυτόχρονα σφικτής «δέσμευσης». Με μια ματιά στον καθρέπτη, η D. είχε και την οπτική επιβεβαίωση των αισθηματικών ερεθισμάτων της.

Για περισσότερη σύσφιξη του στήθους της, πέρασα ένα ακόμα σχοινί κυκλικά τρεις φορές πάνω ακριβώς από το στήθος. Οι μαστοί της D. ήταν τώρα καλά στερεωμένοι και οι ανασηκωμένες ρώγες της, ήταν μια απτή απόδειξη της ηδονής που της είχα προκαλέσει.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα απραξίας – η D. έπρεπε να προσαρμοστεί λίγο έχοντας το πάνω μέρος του κορμιού της δεμένο – περιτύλιξα δύο διαφορετικά σχοινιά τρεις φορές γύρω από τον κάθε αστράγαλο. Τη βοήθησα να γονατίσει στην παχιά μοκέτα του δωματίου ακουμπώντας τις φτέρνες με τους γλουτούς της. Τύλιξα το σχοινί του δεξιού αστραγάλου τρεις επίσης φορές γύρω από το επάνω μέρος του μηρού, το πέρασα ανάμεσα από μηρό και αστράγαλο και αφού έκανα τρεις περιστροφές σαν τον αριθμό «8» έκανα τον κόμπο στο ενδιάμεσο σημείο αφήνοντας ένα κενό δύο δακτύλων ανάμεσα. Ακολούθησα την ίδια διαδικασία και με το αριστερό πόδι. Και πάλι από ένστικτο, η D. προσπάθησε να ανασηκωθεί χωρίς φυσικά άλλο αποτέλεσμα από την επίπονη αίσθηση του «μπλοκαρίσματος» που της είχε δημιουργήσει η frogtie.

Δευτερόλεπτα μετά η D. ήταν ξαπλωμένη στη μοκέτα. Στάθηκα για λίγο κοιτώντας την. Η όμορφη, δραστήρια και κοινωνική φοιτήτρια που όλοι οι άλλοι έβλεπαν κάθε μέρα στο Πανεπιστήμιο, μπροστά μου επεδείκνυε μια τελείως διαφορετική εικόνα.

Δεν είχα όμως τελειώσει. Ήθελα να σφίξω τη frogtie ακόμα περισσότερο. Η «βάση» του στήθους θα εκπλήρωνε το πρώτο μέρος της αποστολής της. Πήρα ένα άλλο σχοινί και έδεσα τη μέση του στο κέντρο που πίσω μέρους της «βάσης» και πέρασα την κάθε πλευρά του από τους κόμπους του αντίστοιχου ποδιού φέρνοντας μετά τις πλευρές αυτές τεντωμένες για να δέσω τις άκρες τους επάνω στη «βάση». Η D. θέλησε να δοκιμάσει κάποια κίνηση των ποδιών της. Με έκπληξη ένιωσε τους μηρούς της να αγγίζουν τους γλουτούς της. Από τον τελευταίο κόμπο μου είχε μείνει σχοινί αχρησιμοποίητο. Θέλοντας να αξιοποιήσω το 100% της «βάσης» και μαζί να μεγιστοποιήσω το σφικτό αποτέλεσμα του δεσίματος της D., έφερα το υπόλοιπο αυτό και έδεσα μαζί τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών της.

Η D. ήταν στα πρόθυρα «έκρηξης» από την ηδονή που ένιωθε. Κάθε φορά όλα έμοιαζαν ίδια, όμως μέσα της τα ένιωθε τόσο διαφορετικά – σαν μια απόλυτα πρωτόγνωρη εμπειρία. Ολόγυμνη, ακινητοποιημένη και αβοήθητη βρισκόταν στο πάτωμα χωρίς να διανοείται ότι υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να ελέγξει τον εαυτό της και να καταφέρει να διαφύγει. Αποφάσισε λοιπόν να το απολαύσει…