Μιλώντας με τραγούδια... (ΠΑΙΧΝΙΔΙ)

Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Iced Earth - Vengeance Is Mine

Hear now this story of the man that should not be
A ghoul of blackened torment, sullen atrocity
A kindred soul to the devils own, malignance personified
Cast from his fire he molests the purest light

Profane to humanity menaced by flesh and bone
Screams of the unknown youth to him the sweetest tone
Undying in his will to kill his bloodlust is profound
For the blood of the lamb I've got to bring him down

For all the young lives you have slain
Fear now you shall obtain
Vengeance is mine
For every young one that has died
Your psychopathic genocide
Vengeance is mine

I shall do what the law won't do, I can make the sacrifice
For the families of these bodies which held such precious life
Mine is not to ask forgiveness this deed I've proudly done
Without God without the devil this time I have won

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο
Καλλιτέχνης: Κατερίνα Κούκα
Συνθέτης: Γιάννης Σπανός
Στιχουργός: Τασούλα Θωμαΐδου


Να μην με φώτιζαν τέτοια μάτια,
να μην με λιώνανε τόσοι στεναγμοί,
να μην με χώριζαν δυο κομμάτια,
νύχτες που βγάζουν σ' άλλα μονοπάτια,
και έχουν το κορμί σου αφορμή...
και έχουν το κορμί σου αφορμή...

Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ,
αυτή η αγάπη στ' άστρα μ' ανεβάζει,
κι άσε να καώ όπως θέλω και να χρεωθώ,
αυτό το λάθος μόνο μου ταιριάζει

Αγάπη που 'γινες σώμα κι αίμα,
χωρίς εσένα όλα είναι ξενητιές,
αν η αλήθεια σου γίνει ψέμα,
στάχτη να γίνω μέσα σ' ένα βλέμμα
που τις νύχτες βάζει πυρκαγιές...
που τις νύχτες βάζει πυρκαγιές...

Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ,
αυτή η αγάπη στ' άστρα μ' ανεβάζει,
κι άσε να καώ όπως θέλω και να χρεωθώ,
αυτό το λάθος μόνο μου ταιριάζει

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Καλλιτέχνης: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Συνθέτης: Νίκος Πορτοκάλογλου
Στιχουργός: Νίκος Πορτοκάλογλου


Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές

Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές

Θα ΄μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε

Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή

Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή

 

Originally Posted by drdoom:
Tell me
Do you feel the same?
Isabelle?
Or do you feel like
nineteen fifty-nine?
...Do you feel like
nineteen fifty-nine?
And the wind blows wild again
And the wind blows wild
In nineteen fifty-nine

Q9-FbvTJJLM[/media]://www.e-magazino.gr/forum/index.php?topic=7452.0]YouTube - Bob Dylan - Like A Rolling Stone (From Unreleased Hard Rain)

Once upon a time you dressed so fine
You threw the bums a dime in your prime, didnt you?
Peopled call, say, beware doll, youre bound to fall
You thought they were all kiddin you
You used to laugh about
Everybody that was hangin out
Now you dont talk so loud
Now you dont seem so proud
About having to be scrounging for your next meal.

How does it feel
How does it feel
To be without a home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

Youve gone to the finest school all right, miss lonely
But you know you only used to get juiced in it
And nobody has ever taught you how to live on the street
And now you find out youre gonna have to get used to it
You said youd never compromise
With the mystery tramp, but now you realize
Hes not selling any alibis
As you stare into the vacuum of his eyes
And ask him do you want to make a deal?

How does it feel
How does it feel
To be on your own
With no direction home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

You never turned around to see the frowns on the jugglers and the clowns
When they all come down and did tricks for you
You never understood that it aint no good
You shouldnt let other people get your kicks for you
You used to ride on the chrome horse with your diplomat
Who carried on his shoulder a siamese cat
Aint it hard when you discover that
He really wasnt where its at
After he took from you everything he could steal.

How does it feel
How does it feel
To be on your own
With no direction home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

Princess on the steeple and all the pretty people
Theyre drinkin, thinkin that they got it made
Exchanging all kinds of precious gifts and things
But youd better lift your diamond ring, youd better pawn it babe
You used to be so amused
At napoleon in rags and the language that he used
Go to him now, he calls you, you cant refuse
When you got nothing, you got nothing to lose
Youre invisible now, you got no secrets to conceal.

How does it feel
How does it feel
To be on your own
With no direction home
Like a complete unknown
Like a rolling stone?

Like a Rolling Stone, Bob Dylan (1965)

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Δε λες κουβέντα
Μπέλλου Σωτηρία
Μουσική/Στίχοι: Μούτσης Δήμος/Τριπολίτης Κώστας


Δε λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα
Κι ακούω μόνον συνθήματα μεταλλικά των μικροφώνων

Ξέρω τ’ όνομά σου, την εικόνα σου
και πάλι από την αρχή
Ψάχνω για μια διέξοδο, γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή

Περνάν οι νύχτες, τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες
Ζητώντας κάτι που να μη γίνεται ουρλιαχτό κι οφθαλμαπάτη

Ξέρω τ’ όνομά σου...

Στων χιλιομέτρων την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
Ακούγονται τώρα σειρήνες, μεταγωγικά κι ασθενοφόρα

Ξέρω τ’ όνομά σου...

Δε λες κουβέντα...

 

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης

Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.

Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες σ’ το προσφέρω.

Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.

Κι όμως να που δεν ξέρω...

Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε,
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.

 

Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Σεξ

Στίχοι: Φοίβος
Μουσική: Φοίβος
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Κοκκίνου

Σε βλέπω και τρελαίνομαι
δεν ξέρω τι να κάνω σκέφτομαι.
Δεν θα ντραπώ, θα σηκωθώ και θα 'ρθω
εδώ και τώρα να σου πω.

Σε βλέπω και παθαίνω, ναι, για σένα
αγόρι μου τρελαίνομαι,
τελειώνομαι, δαγκώνομαι,
σε σκέφτομαι και αναστατώνομαι.

Σε βλέπω και παθαίνω, ναι,
για σένα αγόρι μου τρελαίνομαι.
Και κλείνομαι και γδύνομαι,
φαντάζομαι ότι σου δίνομαι.

Σε βλέπω και παιδεύομαι
τα χείλη σου από τώρα γεύομαι.
Δεν θα ντραπώ, θα σηκωθώ και θα 'ρθω
εδώ και τώρα να σου πω.

Σε βλέπω και παθαίνω, ναι, για σένα
αγόρι μου τρελαίνομαι,
τελειώνομαι, δαγκώνομαι,
σε σκέφτομαι και αναστατώνομαι.

Σε βλέπω και παθαίνω, ναι,
για σένα αγόρι μου τρελαίνομαι.
Και κλείνομαι και γδύνομαι,
φαντάζομαι ότι σου δίνομαι.

 

Το sex
Ημισκούμπρια

Sex sex
Τότε δε ξέραμε τίποτα γύρω από το sex
Τι ειν' αυτό ρωτάγαμε και τίποτα τρία επί δύο κάνουν εξ
Έτσι κ’ εγώ ρώτησα ένα φίλο μου πιο μπασμένο και προφίλ και ανφάς
Τι είναι το φιφάκι φιλαράκι μου, τι σημαίνει κάτσε να τον φας
Το φιφάκι, το φιφάκι μάνα μου, το λιλάκι που λένε και χλιχλί
Ντούρου ντούρου φάκι φάκι μάνα μου δύση και δύση και ανατολή
Κατάλαβες, κατάλαβα
Μωρ' τι κατάλαβες, κατάλαβα
Ότι το sex είναι μια άλλη ιστορία
Για άγρια θηρία μια τρελή ταλαιπωρία
Θέλει κότσια αντοχή και φασαρία
Και προετοιμασία για να γίνει το κακό
Γιατί το sex είναι κάτι που σ’ αρπάζει
που σε νταρακουλιάζει, σ’ ανεβοκατεβάζει
σε ξετινάζει σε τρομάζει σε ταράζει
σε τριψεβάζει, και σε πειρασμό

Και θυμάμαι τη μαμά τη κακομοίρα
που ‘χε ωριμάσει κι ήταν πλέον ζωντοχήρα
Που μου πέταξε μια μέρα με κακία
«Θα σε φάει η μα...»
Και μετά πήγε και έπιασε το Στάθη
Στη Λέλα από τη Ξάνθη τράβα το παιδί να μάθει
Και με κέρασαν καφέ κι απελπισία
Μετά την εκκλησία μια Κυριακή
Γιατί η Λέλα μου ‘πε έλα μωρό μου στη μαμά σου
Σου ‘χω ετοιμάσει καλέ το μπακλαβά σου
Αλλά εγώ που δεν είχα οιδιπόδειο
Έκανα επεισόδιο και φτου κι απ’ την αρχή

Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
Δε θέλει φασαρία μπλα-μπλα και θεωρία
Θέλει ίντριγκα, ρυθμό και αβαρία
Να φτάσει η συνουσία και να δέσει το γλυκό
Κι είναι εκείνο που σε άγει και σε φέρει
Την ώρα που γουστάρεις κάποιος να σου βάλει χέρι
Κι όποιος κάνει, ότι καλά το ξέρει
Δε τα ‘χει καταφέρει ποτέ στο τελικό

Και θυμάμαι και την Έρη από κάτω
Που κάνε στο γκόμενο φλογέρα και σπαγκάτο
Και του φώναζε «Σκίσε μου το πάτο»
Την έστησα και φτιάχτηκα κι εγώ κανονικά
Και μετά στο σπίτι με το Τάσο
Το συμμαθητή που μου λέγε να του τον πιάσω
Κι εγώ του 'πα να με πιάσει εκείνος πρώτα
Και άνοιξε η πόρτα και μας έπιασε η μαμά όξω

Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
Δε θέλει σκευωρία δεν είναι αγγαρεία
Θέλει κράση και καλή κυκλοφορία
Είναι ακροβασία δε θέλει ταραχή
Κι είναι εκείνο που φοβάσαι να γνωρίσεις
Να το κουλαντρίσεις να τ’ αντιμετωπίσεις
Είναι αυτό που όταν ξέρεις να το ζήσεις
Γίνεται ουσία και σου αλλάζει τη ζωή

Κι άσε που θυμάμαι τη νονά μου τη φοράδα
Που ’ρχοταν κάθε Πάσχα να μου φέρει τη λαμπάδα
Κι είπε το παιδί δε μου γυάλισε για μάγκας
Θα γίνει ντιγκιντάνγκας, θα γίνει ένας ντιντής
Αλλά εγώ το ‘χα πια αποφασίσει
Αν πετύχει η μα... τύφλα να ‘χει το γα...
Κι ώσπου να ’ρθει αυτό που θα με συγκλονίσει
Θα ταξιδεύω μόνος μου στο κόσμο της ντροπής

Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
Για άγρια θηρία μια τρελή ταλαιπωρία
Θέλει κότσια αντοχή και φασαρία
Και προετοιμασία για να γίνει το κακό
Κι είναι εκείνο που σε άγει και σε φέρει
Την ώρα που γουστάρεις κάποιος να σου βάλει χέρι
Κι όποιος κάνει, ότι πολύ καλά το ξέρει
Δε τα ‘χει καταφέρει ποτέ στο τελικό

Γιατί το sex είναι μια άλλη ιστορία
Για άγρια θηρία μια τρελή ταλαιπωρία...

 

Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Μ' αρέσει να βουλιάζουμε μαζί στα μαξιλάρια
τρελαίνομαι όμως μόνη μου να ψάχνω τα συρτάρια
όταν μ' αφήνεις μόνη μου μωρό μου δε με νοιάζει
γιατί η φαντασία μου μπορεί να οργιάζει

Και σκανδαλίζομαι, μονάχη αγγίζομαι
μενω γυμνή με μια γραβάτα κι ερεθίζομαι
και σκανδαλίζομαι, μονάχη αγγίζομαι
γίνομαι άτακτη και δεν αναγνωρίζομαι

Αγγίζω τα πινέλα σου, η έμπνευση με πιάνει
αν έπιανε το χέρι μου τι θα ξερε να κάνει
χώνομαι στη ντουλάπα σου τα ρούχα σου χαϊδεύω
ανοίγω και το stereo και μόνη μου χορεύω

Και σκανδαλίζομαι, μονάχη αγγίζομαι
μενω γυμνή με μια γραβάτα κι ερεθίζομαι
και σκανδαλίζομαι, μονάχη αγγίζομαι
γίνομαι άτακτη και δεν αναγνωρίζομαι

Στίχοι: ;;;;
Μουσική: ;;;;
Πρώτη εκτέλεση: Πέπη Τσεσμελή

(Γείτονα....  )

 

Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Δεν είν' αυγή να σηκωθώ



Δεν είν' αυγή, δεν είν' αυγή να σηκωθώ
να μην, να μην αναστενάξω
Έβγα ήλιε μου, κι έλα μίλιε μου

Να γείρω στο, να γείρω στο προσκέφαλο
κι από, κι από καρδιάς να κλάψω
Έβγα να σε δω, να παρηγορηθώ

Στ' Αλάτσατα, στ' Αλάτσατα 'ναι ένα βουνό
Καρα-, Καρανταή το λένε
Έλα ταίρι μου, και πιάσ' το χέρι μου

Πού παν οι, που παν οι Αλατσατιανές
και το καημό τους λένε
Άστρο της αυγής, γιατ' άργησες να βγεις



Πρώτη γνωστή εκτέλεση : Σαμίου Δόμνα
Μουσική/Στίχοι: Δημοτικό Μικράς Ασίας







​

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης


Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Μα όταν ερχόταν η βραδιά
μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας, πάρ' το γεράνι μας
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μιλώντας με τραγούδια...

Περπάτησα πάρα πολύ
και τα φτερά μου τα 'χω χάσει.
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν' την ψυχή μου να πετάξει...
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει...
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Αλκίνοος Ιωαννίδης - Παράκληση

Υ.Γ. Tip: είναι καλύτερο να βάζετε πιο λίγους στίχους, αντί για ολόκληρο το τραγούδι, έτσι ώστε οι επιλογές για τον επόμενο να είναι μειωμένες.
Επίσης, να θυμίσω, μόνο μία απάντηση ανά τραγούδι please