Τι πραγματικά αναζητάμε?

Και αυτό πολύ πολύ σωστό! Μια φορά μου έτυχε κοπέλα που δεν ήξερε καν να φυλάει στο στόμα! την μια μερα την φίλησα, την αλλη μερα δεν υπήρχα  

 

Originally Posted by imagine
Αυτο που ξεχωριζει την σχεση με τον συντροφο μας απο οποιαδηποτε αλλη σχεση, φιλικη συγγενικη επαγγελματικη κτλ, ειναι το σεξ. Η ερωτικη ελξη, η ερωτικη ικανοποιηση, τα αγρια ενστικτα που ξυπναει ο αλλος μεσα σου. Αν εχεις ολα τα αλλα, κατανοηση συντροφικοτητα αγαπη, αργα η γρηγορα θα ψαξεις να ικανοποιηθεις αλλου. Το ιδιο συμβαινει και αντιστροφα, αν εχεις το καλο σεξ και σου λειπουν ολα τα αλλα καποια στιγμη το βαριεσαι και ψαχνεις να τα βρεις. Ο συνδυασμος ειναι αυτος που φερνει την μαγεια και την διαχρονικοτητα σε μια σχεση.


Κατά την ταπεινή μου άποψη Κυρία αυτός ο συνδυασμός ή τέλοσπάντων το ιδανικό δεν υπάρχει εκεί έξω   μακάρι να υπήρχε...

 

Κατά την ταπεινή μου άποψη Κυρία αυτός ο συνδυασμός ή τέλοσπάντων το ιδανικό δεν υπάρχει εκεί έξω   μακάρι να υπήρχε...[/QUOTE]

Οποιος ψαχνει βρισκει..

 

Απάντηση: Τι πραγματικά αναζητάμε?

Μέχρι τώρα πίστευα ότι δύο άνθρωποι πρέπει να πορεύονται δίπλα δίπλα!

Μάλλον τελικά ο άντρας οφείλει να βρίσκεται λίγο πιο μπροστά για να... "υπηρετεί" την γυναίκα!

 

Απάντηση: Τι πραγματικά αναζητάμε?

Aρα οποιος δεν το κανει αυτο δεν ειναι ''πραγματικος'' αντρας.......??????!!!!!!

 

Απάντηση: Τι πραγματικά αναζητάμε?

Οχι όχι σε καμοία περίπτωση.Δική μου εκτίμηση για τη δική μου ζωή - απάντηση σε ερώτηση που εγώ έχω θέσει στον εαυτό μου εδώ και χρόοοοονια.

Απλά κάτι που ήθελα να πω για μένα σε μένα αλλά και να το μοιραστώ μαζί σας και βρήκα σαν πιο κατάλληλο αυτό το νήμα για να το κάνω.

 

Απάντηση: Τι πραγματικά αναζητάμε?

Και τελικά ..... 

λέω εγώ τώρα επειδή μια ζωή αναζητάω και επειδή αν θέλω ναμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου αυτά που αναζητώ είναι περισσότερα απ αυτά που είμαι σε θέση να δώσω μήπως και να το πάρω λίγο αλλιώς.....

 

Re: Απάντηση: Τι πραγματικά αναζητάμε?

Θα ξεφυγω λιγο απο το θεμα, για να μοιραστω κατι που εμαθα, the really REALLY hard way. Μια ζωη, εκανα "τιμιες" σχεσεις, ξεκαθαριζα εξαρχης ακριβως τι ηθελα, και ελεγα στον αλλο πως αν συμφωνουμε εχει καλως, αν οχι, δεν πειραζει, θα τραβηξει ο καθενας τον δρομο του και θα βρουμε αλλου ο καθενας αυτο που ψαχνει. Τελικα δεν αρκει ομως. Δεν αρκει να 'ναι κανεις "δικαιος" και "τιμιος". Πρεπει να δειχνει και "καλοσυνη" και "ευαισθησια" απεναντι σε αυτον που εχει απεναντι του και να τον προστατευει, ακομα και αν δεν ειναι στα αμεσα συμφεροντα του.

Παντα ειχα πολυ ισχυρη αισθηση της δικαιοσυνης, ενω η ευαισθησια αντιθετως δεν ηταν απο τα δυνατα μου σημεια. Ακομα το παλευω και το προσπαθω παρα πολυ...