Χυδαίο και Πρόστυχο

Τί είναι αυτό που θα ονομάζατε χυδαίο και πρόστυχο;

 

Απάντηση: Χυδαίο και Πρόστυχο

την αδικία...

 

την σοβαροφάνεια και την ηθικολογία...

 

Απάντηση: Χυδαίο και Πρόστυχο

Την δημοκρατία του καναπέ και της τηλεόρασης.
Το κοινοβούλιο που το "απαρτίζουν όχι εκπρόσωποι του λαϊκού σώματος, υπηρέτες της εντολής του, αλλά επαγγελματίες θεσμοθετημένης ιδιοτέλειας: Καριερίστες του συνδικαλισμού και των κομματικών νεολαίων, προνομιούχοι της περιστασιακής δημοσιότητας (ηθοποιοί των σήριαλ, επιδέξιοι παίκτες ή προπονητές λαοφιλών αθλητικών θεαμάτων, εκφωνητές ραδιοφώνου και παρουσιαστές τηλεοπτικών εκπομπών, φιγουράτοι δημοσιογράφοι). Κυρίως (σε εξευτελιστικό του πολιτικού βίου ποσοστό) γόνοι προγενέστερων νομέων της εξουσίας, που εισέρχονται στη Βουλή, σαν σε κληροδοτούμενο φέουδο, ακόμα και όταν είναι κραυγαλέα ατάλαντοι."

 

Re: Απάντηση: Χυδαίο και Πρόστυχο

ωχχχχχχχχχχχχ!!!!!!!!!!!!!

 

Απάντηση: Χυδαίο και Πρόστυχο

την υποκρισια κ το ψεμμα:nod: ....... 

 

να δινεις φρουδες ελπιδες, να παιζεις με τα συναισθηματα του αλλου αδιαφορωντας για τις συνεπειες.
και πειτε μου γιατι με τα γκρικλις ξεχασα την ορθογραφια μου. το αδιαφορωντας βγαζει ματι? η μηπως ειναι αδιαφοροντας?

 

Απάντηση: Χυδαίο και Πρόστυχο

να σε βλεπει σαν φιλο...

 

myself...

 

Γιατί κάτι να είναι πιο χυδαίο ή πιο πρόστυχο από κάτι άλλο; Αν μου απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση θα σου απαντήσω και εγώ.

 

Πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα θεωρούσα πρόστυχο τον γλυκύτατο, συμπαθέστατο και σφαγιαστικά γνήσιο στις πεποιθήσεις του Λάρρυ Φλυντ. Ωραίο έργο ήταν εκείνο, με την ευκαιρία   θενκς για το βιντεάκι Δώρα  

Το Hussler, που αντιπροσώπευε αισθητικά τον Λαρρυ Φλυντ - και το έργο εξηγούσε γιατί αυτή ήταν η μόνη δυνατή πρόταση αισθητικής και ηθικής που θα μπορούσε να κάνει στο περιβάλλον του ένας Λάρρυ Φλυντ - ήταν επίσης κάτι γνήσιο και ένα περιοδικό ανατρεπτικό με τον τρόπο του, που το προτιμούσα από τα πιό πλαστικοποιημένα.

Για μένα τίποτα δεν είναι από μόνο του χυδαίο και πρόστυχο, εξαρτάται από το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται και τα πάντα μπορούν να γίνουν χυδαία και πρόστυχα αν υποκρίπτουν υποκρισία και μάλιστα ιδιοτελή υποκρισία και αν, που έχω παρατηρήσει ότι πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, γίνονται με ασχετοσύνη.

Το Hussler του Λάρρυ Φλυντ δεν ήταν διόλου χυδαίο και πρόστυχο, η κόπια του ίδιου περιοδικού που θα έβγαζε κάποιος τρίτος για να κερδίσει μόνο, χωρίς να ξέρει και πολύ καλά τη δουλειά και χωρίς να πιστεύει αυτό που κάνει, το δίχως άλλο, στα μάτια μου θα ήταν απολύτως χυδαίο και πρόστυχο.

Και ούτω καθ εξής ...  

Δε με ελκύει διόλου η χυδαιότητα και η προστυχιά αυτής της μορφής και προσπαθώ να μην υποπίπτω σε ανάλογα αισθητικά αμαρτήματα  

 

Δεν διανοήθηκα ότι μπορεί να υπάρχουν και διαβαθμίσεις του χυδαίου και του πρόστυχου. Δηλαδή να πω ότι σε μία κλίμακα από το 1 έως το 10 αυτό είναι πολλλλύ πρόστυχο και άρα του βάζω 10. Είπαμε ψωλομέτρα Ηλία, αλλά όχι κι έτσι. Είναι σαν να λέμε αυτή είναι ολίγον έγγυος ή αυτός πολλλλλύ πεθαμένος. 

Ενδεχομένως θα μπορούσε κάποιος να κρίνει, από όλα όσα λόγισε ως πρόστυχα, ότι κάποιο από όλα αυτά παίρνει το σκήπτρο της προστυχιάς. Πρόσφατα ο smasher κατάφερε να αποσπάσει την στιγμιαία μήνιν μου, η οποία όμως έσβησε τόσο γρήγορα όσο δημιουργήθηκε, και τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε να εξασκήσω αυτή την υπέροχη αρετή που τόσο μας διαφεύγει στις μέρες μας, την πραότητα.

Νομίζω λοιπόν πως δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση που κάνεις. Μπορώ μόνο να κρίνω, καθαρά υποκειμενικά ασφαλώς, ότι μία πράξη μου φαίνεται πρόστυχη ενώ μία άλλη όχι.

Οι μέχρι τώρα απαντήσεις επικεντρώνονται στην υποκρισία, στο ψέμα και στην αδικία, πράγματα που, προσωπικά, δεν μου κάνουν κούκου ως πρόστυχα. Τα πρώτα δύο είναι απλά ανθρώπινες αδυναμίες, ή προσταγές των περιστάσεων, η δε αδικία δεν αντιτίθεται σε κάποιον a priori νόμο της φύσης. Κρατώ όμως αυτό που λέει η tender περί πλαισίου, ίσως αυτό να έχει μεγαλύτερη σημασία.

Όσον αφορά την απάντηση του Captain Morgan, δεν θεωρώ ιδιαίτερα πρόστυχη την πολιτική και τις πρακτικές της, εφόσον μου είναι ξεκάθαρο ότι "πολιτική είναι η ορθολογιστική εκμετάλλευση του ανορθολογισμού της μάζας" (Θ. Διαμαντόπουλος, "Εστεμμένο Πάθος"). Ούτε θεωρώ πρόστυχο το γεγονός ότι οι κραυγαλέα ατάλαντοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό το πολύ απλό πράγμα.