Πόνος

Re: Ο Πόνος

για να μη ξεφυγει το θεμα και γιατι δεν ανετρεξα σε προηγουμενα .. οποιος θελει ας μοιραστει την αποψη του μαζι μας. ευχαριστω

 

Re: Ο Πόνος

Θα πω το εξής ως εισαγωγικό σχόλιο: ο πόνος με τράβηξε στο συγκεκριμένο χώρο, ή τουλάχιστον, αυτό που θεωρούσα εγώ ότι με τράβηξε, ήταν ο πόνος.

Δεν βρήκα περισσότερο σωματικό πόνο από ότι είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω πριν, επί δεκαετίες. Λιγότερο, θα έλεγα, πολύ λιγότερο.

Αν εξαιρέσω το τρύπημα των θηλών, ασφαλώς (τα πάει και με τη σειρά, το τέρας, λες και δεν ξέρω τη σειρά). 

Δεν έμεινα στον χώρο λόγω του πόνου. Διότι αν ήταν έτσι, θα είχα φύγει λόγω της έλλειψης πόνου. 

Παρομοίως, δεν θα είχα μείνει αν το μόνο που θα μου προσφερόταν θα ήταν ο πόνος. Αυτό το βρίσκει ο καθείς, με λίγη καλή διάθεση και έξυπνο σχεδιασμό, οπουδήποτε.

Θεωρώ ότι ο πόνος, εν αντιθέσει με πολλές απόψεις περί BDSM, δεν είναι η βάση της σαδομαζοχιστικής σχέσης. Το λέω αυτό, βιωματικά εν μέρει, διότι έχω δει τον πόνο να αποτελεί θεμιτό και συχνό κομμάτι μίας οποιασδήποτε βανίλλα σχέσης, με όλο τον εγωισμό και προβλήματα που αυτή συνεπάγεται. Χρησιμοποιείται με λανθασμένο τρόπο ασφαλώς ο πόνος, πάντως χρησιμοποιείται.

Θεωρώ ότι ο έλεγχος είναι στη βάση της σαδομαζοχιστικής σχέσης και ο πόνος είναι ένα κομμάτι της έκφρασης του ελέγχου, όπως είναι και η απόλαυση. Προσωπική άποψη, παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και πάλι, τα δύο δεν είναι αρκετά για μία BDSM σχέση. Γι αυτό και, κατ' εμέ, δεν νοείται η εκπαίδευση, παρά μόνο μέσα σε πολύ περιορισμένα όρια, πράγμα που είναι η πάγια θέση μου.

Ο πόνος είναι ένα εργαλείο, όπως είναι και οι ενδορφίνες, όπως είναι και η (ψευδής) αίσθηση της υπαρξιακής πλήρωσης και ένα σωρό άλλα. Η σωματική και η εγκεφαλική απόλαυση, είναι εργαλεία του ανθρώπου. Θεωρώ ότι ο πνευματικός έλεγχος είναι ανώτερος των χημικών διεργασιών οι οποίες προκύπτουν σε μία σαδομαζοχιστική σχέση, είτε αυτές είναι σωματικές, είτε εγκεφαλικές. Επίσης είναι ανώτερος της επιφανειακής και πρόσκαιρης κάλυψης των υπαρξιακών αναγκών του ανθρώπου. Είναι τέλος ανώτερος της κάλυψης των "συναισθηματικών αναγκών", το σημαντικότερο ίσως "αγκάθι" των BDSM σχέσεων. Εκεί η ψευδαίσθηση λειτουργεί με πλήρη σχεδόν τελειότητα.

Η άποψή μου, ως σκληροπυρηνικής του BDSM, είναι ότι η αγάπη δίνει πνοή σε οποιοδήπτε BDSM εγχείρημα. Ειδάλλως πρόκειται περί κακέκτυπου σχέσεως, ένα κακοφόρμισμα μίας πληγής, που αργά ή γρήγορα θα κλείσει και θα λήξει. Διότι αν θέλαμε μηχανιστικές ανθρώπινες σχέσεις, θα επιλέγαμε τις χρηστικές.

 

Re: Ο Πόνος

Μισο λεπτακι γιατι νομιζω πως πρεπει να ξεκαθαριστει κατι. Στο δικο μου μυαλο τουλαχιστον, υπαρχει διαφορα μεταξυ του σαδιστη/μαζοχιστη και του Κ/υ.

Η διαφορα του μαζοχιστη με τον υποτακτικο ειναι πως ο πρωτος παιρνει ικανοποιηση απο τον σωματικο καθαρα πονο, χωρις απαραιτητα να υποτασσεται στον "σαδιστη" του, να εναι γενικα υποτακτικος η καν να τον ενδιαφερουν τα παιχνιδια ελεγχου/ εξουσιας. Ο υποτακτικος αντιθετα παιρνει ικανοποιηση απο την υποταγη αυτη καθεαυτη, η οποια μπορει να συμπεριλαμβανει σωματικο πονο (οπως πολυ σωστα λες ο πονος ειναι ενα κομματι της εκφρασης του ελεγχου) μπορει και οχι.

Φυσικα μπορει καποιος να ειναι λιγο και απτα δυο, το οποιο ειναι μαλλον και το πιο συχνο...

 

Re: Ο Πόνος

Πράγματι, έχεις δίκιο. Όλο τους ξεχνώ αυτούς. 

Εάν ήμουν λιγότερο αθώα από ότι είμαι  και εάν ήμουν Σαδίστρια Κυρίαρχη, θα φρόντιζα ώστε το μαζοχάκι Υ που έχω στα χέρια μου να νιώσει βαθιά μέσα του την ανωτερότητα της απόλαυσης της υποταγής. Θα σιγουρευόμουν ότι αυτό που μετράει περισσότερο για το μαζοχάκι μου, δεν είναι η κάλυψη της καύλας του μέσω του πόνου, αλλά πάνω απ' όλα Εγώ και οι επιθυμίες μου. Τότε και μόνο τότε θα το πονούσα. Γιατί τότε και μόνο τότε θα απολάμβανα τον πόνο του. Επειδή τότε και μόνο τότε η απόλαυση μέσω του πόνου θα είχε ως κύριο αποδέκτη αυτόν που έχω στο νου μου: Εμένα.

Με λίγα λόγια, θα είχα μετατοπίσει ελαφρώς τις ισορροπίες, έτσι ώστε το Υ να προσφέρει υπηρεσίες σε μένα και όχι εγώ σε αυτό, έχοντας μετατρέψει τις μαζοχιστικές του τάσεις σε τμήμα των υπηρεσιών του προς εμένα και όχι στον απώτερο σκοπό του Υ. Αυτό συνεπάγεται ότι ο ίδιος ο πόνος που θα υποστεί το Υ θα είναι πιο απολαυστικός για μένα από ότι για αυτό.

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. Μέσα μου είναι ξεκάθαρο. Δεν προσμένω κανέναν πόνο με λαχτάρα και διέγερση (και μου κάνει εντύπωση που εγώ τα λέω αυτά και ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση που είναι αλήθεια). Διεγείρομαι από την προσμονή της βούλησης του Κ και από την προσμονή της δικής του ικανοποίησης. Ένας Σαδιστής Κ δεν μπορεί παρά να λάβει μεγαλύτερη απόλαυση από κάποιον που δεν έχει αναγάγει τον Πόνο στον απώτατο σκοπό της σχέσης αλλά τον υπομένει ως τμήμα της σχέσης, χωρίς καν να γνωρίζει πώς θα προσφερθεί, με ποιο τρόπο, με ποια ένταση και με ποια χρονική διάρκεια. Και αν θα προσφερθεί, πράγμα το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Οι Σαδιστές οι οποίοι προσφέρουν πόνο σε Μαζοχιστές, μάλλον δεν τόχουν ψάξει καλά το θέμα. Η συναίνεση του Μαζοχιστή αποτελεί την πιο βασική αιτία ξενερώματος. Αν φυσικά ο Σαδιστής σκέφτεται και δεν είναι πολύ απασχολημένος με το ένα χέρι να βαράει και με το άλλο να μαζεύει τα σάλια του από το πάτωμα.

 

Ντορις κανεις λαθος για εσενα ο σαδιστης περιγραφεται ως κυριαρχος.. για εμενα ο σαδιστης ειναι αυτος που αρεσκεται στο να προσφερει πονο και ο μαζοχιστης το αντιστροφο. η σχεση υποταγης κυριαρχιας εκλειπει.

 

Καταλαβαίνω απόλυτα την διαφορά. Πιστεύω πως η περιγραφή μου ήταν σαφής καθώς και οι όροι που χρησιμοποίησα.

 

κατ αρχην δεν προσπαθω να σου περασω αλλη αποψη για τον πονο. απλα εσυ νομιζω οτι αναφερεσαι σε πρακτικες πονου και μια απο αυτες ειναι η επιβολη κυριαρχειας και. εμενα σε αυτο το πεδιο συζητησης δεν με απασχολει η κυριαρχεια, η υποταγη ή αν θες καποια σχεση BDSM και για να δωσω ενα παραδειγμα για να γινω ισως πιο σαφης αν υπηρχε μια spanking community οπου ο/h Spanker και ο/η spankee θα προχωρουσαν σε ανταλλαγη πυγοραπισματος , τοτε θα ημουν ενεργο μελος της. φυσικα σε μια τετοια κοινοτητα που αυτοσκοπος της ειναι το πυγοραπισμα επομενως ο πονος δεν τιθεται το θεμα κυριαρχειας και υποταγης. Αλλωστε ο μαζοχιστης και ο σαδιστης εχουν αντιθετες αναγκες , αρα συναντουνται ωστε η συνισταμενη τους να μηδενιζονται, δηλαδη να συμπληρωνονται και οχι αυτο που αναφερεις ως ''ετσι ώστε το Υ να προσφέρει υπηρεσίες σε μένα και όχι εγώ σε αυτό'' . σε μια σχεση πονου υπαρχει αλληλοσυμπληρωση και το εγω του καθενος που απαρτιζει τη σχεση αυτη ικανοποιειται αμφιδρομα.
τωρα αν θελεις να επεκτεινουμε τον πονο σε σχεση κυριαρχειας υποταγης τοτε η κουβεντα θα αλλαξει εντελως.

 

Κατάλαβα, Jomaru. Θεωρείς την σχέση Σαδιστή και Μαζοχιστή ένα ικανοποιητικό αλισβερίσι. Μία καλή ευκαιρία για ένα γερό ξεκαύλωμα και των δύο.

Θα είχες αντίρρηση σε μία σχέση (ή έστω απλή φάση) όπου το νόμισμα συναλλαγής δεν θα ήταν η απόλαυση; Αν φερ' ειπείν ο Σαδιστής ικανοποιούσε τον εαυτό του με κάποια η οποία θα δεχόταν να υποστεί πόνο, χωρίς όμως να το απολαμβάνει; Με κάποιο αντάλλαγμα ασφαλώς, στο οποίο θα συμφωνούσαν αμφότεροι. Πάλι θα συμπληρώνονταν οι απαιτήσεις, και θα υπήρχε αμφίδρομη ικανοποίηση, έτσι δεν είναι;

 

οχι.. φυσικα οχι... αν δεν ικανοποιουνται και οι δυο δε θα το εκανα...

δεν ειναι απαραιτητη η καυλα σε μια τετοια εναλλαγη πονου.. ποτε δεν μιλησα για ερεθισμο ή καυλα.

 

Άρα απαραίτητη προϋπόθεση για την ικανοποίηση του Σαδιστή αποτελεί η (σωματική/σεξουαλική) ικανοποίηση του συντρόφου του. Συμφωνείς;

Δεν κατανοώ την αναφορά σου στην ανυπαρξία της καύλας και του ερεθισμού. Σε ποια ικανοποίηση αναφέρεσαι;

 

στο πρωτο σκελος απαντω πως ναι αλλα ταυτοχρονως πρεπει και ο μαζοχιστης να ικαποιει τον σαδιστη (σωματικα/σεξουαλικα/ψυχικα) δεν ξεχωριζω καποιον απο τους δυο.

αναφερομαι στην εσωτερικη ικανοποιηση. η καυλα με την κυριολεκτικη της εννοια ειναι φυσιολογικη αλλα οχι απαραιτητη. για παραδειγμα οταν οδηγω το αυτοκινητο μου μου αρεσει πολυ ικανοποιουμαι , δεν καυλωνω ομως. επισης νομιζα οτι κατι τετοιο θα το καταλαβαινες καθως σε αλλο θεμα σου ειχα διαβασει οτι ο κυριαρχος για να ικανοποιηθει απο την σκλαβα του δεν ειναι απαραιτητο να την πηδηξει. αρα και ο σαδιστης ή ο μαζοχιστής ικανοποιειται μεσω του πονου.

 

Εφόσον λοιπόν συμφωνείς ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ικανοποίηση του Σαδιστή είναι η ικανοποίηση του μαζοχιστή (σωματική/σεξουαλική/ψυχική), άρα ο Σαδιστής είναι ορμώμενος (κατά το ήμισυ; Ή κάποιο άλλο ποσοστό; ) από την προσφορά απόλαυσης στον σύντροφό του.

Ή εγώ είμαι πολύ κακιά ή εσύ πολύ καλός. 

Αφού η καύλα και ο ερεθισμός δεν είναι απαραίτητα, κατά την άποψή σου, η ικανοποίηση θα μπορούσε να λάβει οποιαδήποτε μορφή. Ενδεικτικά αναφέρεσαι στην ικανοποίηση που νιώθουμε όταν οδηγούμε το αυτοκίνητό μας. Κι εμένα με ικανοποιεί αυτό αλλά δεν με καυλώνει (εκτός όταν οδηγώ πολύ γρήγορα, οπότε καυλώνω κιόλας).

Ένα ταξίδι στις Μπαχάμες, ας πούμε, θα με ικανοποιούσε πολύ. 

Δεν μετράνε τέτοιου είδους ανταλλαγές; Και αν όχι, γιατί;