Πόνος

Καλώς όρισες.

Αυτά που γράφεις πιο πάνω ακριβώς ορίζουν το ένα νόμισμα στο οποίο αναφέρθηκα.
Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι σε ολους και οι δύο πλευρές αναπτυγμένες σε βαθμό που να επιθυμούν και να προκαλούν αλλά και να λαμβάνουν πόνο σε φυσικό επίπεδο, αλλά αναφέρομαι κυρίως στον "πόνο" που κουβαλούν και οι δύο ο καθένας ίσως με διαφορετικό τρόπο μέσα τους. Τον πόνο εκείνο που ψάχνει εξωτερίκευση είτε προκαλώντας είτε λαμβάνοντας είτε κάνοντας και τα δύο.

Όταν λες να ξέρουν να το κάνουν αναφέρεσαι σε τεχνικές πρόκλησης πόνου?

 

καλησπερα απο εμενα.. αν και το κρασι με εχει επηρρεασει καπως.. αυτο θα με κανει να μην μπορω να ελεγχω καλα τα ορθογραφικα μου, απο την αλλη θα ειμαι πιο ελευθερος.

ο πονος φυσικα δεν ειναι ενα αλισβερισι. ειναι κατι μυστηριωδες οπως σωστα λεει η Ντορις, ειναι μια βαθυτατη εκτιμηση προς τον αλλον που τον δεχεται ή τον δινει. για την διευκολυνση του λογου μου θα τοποθετουμαι ως σαδιστης αν και δεν διαχωριζω τον εαυτο μου απο τον μαζοχιστη. οποτε τουμπαλιν ισχυει το ιδιο.

οταν δινω πονο θελω ο αλλος να τον δεχεται και να ειναι αποδεκτος απο εκεινον δεν θελω να συναινει ουτε να το κανει για ενα ανταλλαγμα. παρενθεση εδω αν ηθελα κατι τετοιο θα πηγαινα με μια πουτανα ή μια επαγγελματια σκλαβα ή αφεντρα αναλογως τις ορεξεις μου. ομως εκει το μυστηριο δεν θα υπηρχε γιατι ξαναθυμιζω εγω δεν κανω σεξ αλλα ερωτα. κλεινει η παρενθεση. Αυτο που θελω να σας δειξω ειναι αυτο το μυστηριο που κρυβει ο πονος για εμενα ονομαζεται συναισθημα.


Για εμενα ο πονος ειναι η αγαπη!

η αγαπη προς τον εαυτο μου και φυσικα η αγαπη προς αυτην που θα μου τον δωσει.

ειναι κατι βαθυτερο που με αντικατοπτριζει με γεμιζει και τον αποζητω, ομως χωρις συναινεση, θεληση και αποδοχη αυτου ως αγαπη απο το αλλο μελος της σχεσης δεν θα ειχε κανενα νοημα..

 

Αγαπητέ ρομαντικέ, πιωμένε και όμορφε Jomaru 

Δεν μπορούμε να κάνουμε S/M με κάποιον που δεν τον αγαπούμε;

 

σεξ και σ/μ κανεις με οποιον καυλωσεις το θεμα ειναι να το ευχαριστηθεις..   και να παρεις κατι απο αυτο..

 

Φυσικά. Το θέμα είναι τι.

Εγώ θέλω μακαρόνια με κυμά. 

 

Ο Jomaru έθεσε, εν μέρει, μία πλευρά που, όπως παρατήρησα δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου: το πώς βλέπει τον πόνο αυτός που τον δίνει. Είναι ένα θέμα που μ' έχει απασχολήσει και, εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία, λέω να το θέσω ως ερώτημα. Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους στο να αρέσκονται να προκαλούν πόνο; Η συναισθηματική συσχέτιση που κάνει ο αποπάνωθε ανάμεσα στον πόνο και στην αγάπη; Μ' αυτή τη λογική όμως, δε θα μπορούσε να υπάρξει πόνος σε επιφανειακές σχέσεις, όπου απουσιάζει το συναίσθημα της αγάπης, πόσο μάλλον σε καταστάσεις της στιγμής. Μήπως είναι η αίσθηση κυριαρχίας που νιώθει κάποιος τη στιγμή που προκαλεί πόνο στον άλλο; Και πάλι δεν καλύπτομαι, καθώς δε θεωρώ πως ο σαδιστής είναι, κατ' ανάγκη και κυρίαρχος. Η ικανοποίηση που παίρνει βλέποντας, ή καλύτερα βιώνοντας, τις αντιδράσεις αυτού που δέχεται τον πόνο;

 

και ο Γκουσγκουνης καπως ετσι την πατησε!

 

Απάντηση: Πόνος

Η βίωση του πόνου για μένα ανακούφιζε πάντα τις ενοχές της χαράς. Όσο πιο έντονος ήταν, τόσο πιο μεγάλο διάστημα χαράς μπορούσα να απολαύσω χωρίς ενοχές. Αυτό τον έλεγχο δεν τον θέλω πια για μένα. Εύχομαι κάποια μέρα να μη μου έχει μείνει κανένα κομμάτι του...

 

ισως πρεπει να το απογυμνωσουμε τελειως το 8εμα απο ολα τα χαιμαλια της εγωιστικης εμπειριας..
Ας το 8εσω πολυ ωμα..ειμαι σκλαβος μου αρεσει να με ξεφτιλιζουν να με χτυπουν και να μου κανουν ολων των ειδων τα βασανηστηρια ,κι εγω φυσικα 8α φροντιζω να ειμαι ενας καλος πιστος υπηρετης της κυριας μου και οτι 8ελησει ειναι για μενα παραπανω απο διαταγη..στοπ.Ηδη νομιζω οτι εχω κανει ενα τεραστιο λα8ος!Δεν τη ρωτησα ποτε αυτη τι 8ελει..
Και ας πουμε οτι αυτη η8ελε ακριβως αυτο που εγω ζηταω.Αυτο σημαινει ταυτοχρονα οτι λυσαμε ολα τα προβληματα και 8α μαστε για παντα μαζι?-σε καμια περιπτωση!Μια τετοια σχεση ειναι δεσμια του ρολογιου της βαρεμαρας!Καποια στιγμη 8α χτυπησει το ξυπνητηρι, 8α κοιταχτουμε ,και δε 8α χουμε τιποτα καινουριο πια να πουμε και να κανουμε..
Κι αν παλι αυτη δε 8ελει μια τετοια νοοτροπια απο μενα ,τοτε δεν εχει νοημα να συζηταμε καν για μια σχεση..
που ειναι λοιπον η παγιδα?δεν ειναι δυνατον ειτε 8ελουμε ειτε οχι ολες οι σχεσεις να ειναι καταδικασμενες!8α ηταν το λιγοτερο τραγικο..
Νομιζω οτι το μυστικο δεν κρυβεται στην ιδια την πραξη κα8αυτη αλλα στο μετα του πονου..
Εκει πιστευω οτι ξεπηδαει ο εγωισμος και κατατροπωνει τα παντα η, μενει στο κουτακι του και χωρις να καταλαβαινει το γιατι λαμποκοπα απο ευτυχια..
δεν πιστευω σε εναν αυταρκη και σαδιστη δασκαλο και σε εναν πει8ηνειο και προσκολλημενο μα8ητη που απλα πονεσαν ιδρωσαν χαρηκαν και μετα πηγε ο ενας στην τηλεοραση να δει Λαζοπουλο στον καναπε με πατατακια και η αλλος να πλυνει τα πιατα και ειναι απολυτα ευχαριστημενοι .ΤΟ μετα ειναι η μιση εμπειρια αν μιλαμε παντα για μια σχεση κι οχι απλα για κτηνωδες περιστασιακο σεξ(και σ αυτο 8α πρεπε αλλα ασ το τωρα).
Προσπα8ω μαλλον με πολλα λογια να πω οτι ο πονος δεν ειναι οτι εγω τις εφαγα και εσυ τις εδωσες,αλλα ΜΑΖΙ σκηνο8ετησαμε και συνυπηρχαμε σε μια ταινια πονου που και για τους δυο ηταν μια επιπονη αλλα διασκεδαστικη ,αξια κοπου διαδικασια.ΑΝ μπει ο εγωισμος στη μεση συνεπως και η ταμπελα ενος ακαμπτου συγκεκριμενου ρολου τοτε η ταινια ειναι για πεταμα γιατι δεν εχει το τρομερο ζευγαρι σαν πρωταγωνιστη, αλλα μονο δυο κομπαρσους που προσπα8ει ο κα8ενας μονος του να ικανοποιησει την αυταρεσκεια του ρολου του.
που καταληγουμε οτι για να πετυχει μια συνταγη δεν ειναι απαραιτητος ο πονος αλλαη διαχειρηση του μετα..
συγχςρεστε μου τον τροπο που εκφραζομαι τον ολιγο μπερδεμενο..δεν τα παω πολυ καλα με το να γραφω ακριβως αυτα που σκεφτομαι..

 

ωραιο το κειμενο σου.. αλλα μηπως δεν εχει σχεση με τον πονο? στο παρον νημα η ουσια νομιζω οτι ειναι ο πονος. αν θες βεβαια θα σε παροτρυνα να εβαζες αυτο το κειμενο σου ως μια αρχη σε ενα θεμα για γενικωτερη κουβεντα για μια κ/υ σχεση. ισως να κανω και λαθος βεβαια..

 

Έχεις απόλυτο δίκαιο σε αυτό. Ακόμη και η απόλυτη υποταγή - αν υποθέσουμε ότι αυτή, και όχι ο πόνος, είναι για κάποιους στη βάση μιας σχέσης, με την αντίστοιχη απόλυτη Κυριαρχία - δεν μπορεί να είναι αρκετή για να συνεχίσει να ευδοκιμεί μια σχέση.

Αν μία σχέση έχει "πνοή", είναι ζωντανή, και εξελίσσεται, δεν εγκλωβίζεται ποτέ. Βρίσκει τρόπους να θρέφεται και να μεγαλώνει, να βαθαίνει, να γίνεται κάτι παλλόμενο χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Μου αρέσει συχνά να βλέπω τον εαυτό μου ως entertainer μέσα στη σχέση (αν και δεν είμαι μόνο αυτό) γιατί μου αρέσει να ψάχνω και να βολιδοσκοπώ τί είναι αυτό που θα αρέσει στον άλλον, έτσι ώστε να μπορέσω να το βρω, να το δημιουργήσω και να το μοιραστώ μαζί του. Πιστεύω ότι και ο άλλος κάνει κάτι αντίστοιχο, αν κρίνω από τις έως τώρα εμπειρίες μου μέσα στη σχέση στην οποία βρίσκομαι. Και αυτό είναι κάτι που λειτουργεί πολύ όμορφα. Πρέπει να ομολογήσω ότι, για μένα, η τρυφερότητα και το χιούμορ είναι πολύ σημαντικά κομμάτια μιας σχέσης, η οποία έχει ως συντελεστή της και το μοίρασμα του πόνου.

Θα συμφωνήσω και πάλι μαζί σου. Ακόμη και για το περιστασιακό σεξ. 

Ίσως να παρεξηγήθηκε αυτό που είπα περί τεχνικής του μαζοχιστή. Δεν πρόκειται για αυταρέσκεια του ρόλου. Πρόκειται για το εξής απλό: όταν σέβεσαι τον άλλον, καθώς και τον εαυτό σου, τα βίτσια σας, τις επιθυμίες σας, και την "πνοή" της σχέσης, αυτό στο οποίο πολύ εύστοχα αναφέρεσαι ως το "εμείς", τότε θέλεις πραγματικά να διαχειριστείς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό το βίωμα το οποίο έχεις επιθυμήσει και ασπαστεί, αυτό που βρίσκει τον τρόπο να χώνεται μέσα σου, στο σώμα σου, την ψυχή σου και το μυαλό σου, και να τα αλλάζει όλα. Δεν γίνεσαι ένα ανδρείκελο στο οποίο συμβαίνουν πράγματα, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που θάλλει μέσα στο "εμείς", με την μορφή που το "εμείς" αποκτά λόγω της δράσης και του συναισθήματος και της σκέψης και της διέγερσης και των δύο. Η τεχνική δεν είναι ξεροί κανόνες, δεν γινόμαστε "εμείς" μέσω εγχειριδίου. Η τεχνική προκύπτει μέσα από την διαίσθηση και το αληθινό συναίσθημα, από την ένταση, από το βάθος του πάθους. Είναι σαν να κατεβαίνεις με τα σκι σου σαν δαίμονας σε μία χιονισμένη πλαγιά. Δεν σκέφτεσαι την τεχνική τότε. Την έχεις όμως. Απλά απολαμβάνεις. Και είναι όπως εκείνο το τραγούδι που λέει "ακούω την αγάπη". Πρέπει κάποιος να μάθει να ακούει. Και να μάθει να εκφράζει το τί ακούει, ώστε ο άλλος να ξέρει ότι αυτό που είπε, αυτό που έδωσε, ακούστηκε. Loud and clear.

Μια χαρά τα εκφράζεις. Ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να ξεμπερδέψω κάποια πράγματα μέσα μου. 

[nomedia][/nomedia]

 

Απάντηση: Πόνος

ερώτηση: ο σαδιστής πονάει, όταν πονάει ο αγαπημένος μαζοχιστής του?Αμφιβάλλει? Αυτό τον ανακόπτει?