Ο Κύριος Τίποτα

Δεν έχεις άδικο, αγαπητέ Jomaru. 

 

6. Kύριος Τίποτα είναι εκείνος που "ψαρεύει" "θύματα" και τους πουλάει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες,μόνο κ μόνο για να επιτυχει να "κυκλοφορεί" τη νέα του απόκτηση αριστερά και δεξιά και να κορδώνεται "φωνάζοντας" :"hey λαλάκες..είδατε τι μαμάτος που είμαι;

7. Κύριος Τίποτα είναι και αυτός που λόγω ανασφαλειών επιδίδεται σε κατινισμούς δημιουργώντας εντυπώσεις,πασχίζοντας ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ να σώσει το τομάρι του.


Αργότερα θα θυμηθώ κ άλλα..


Τονίζω πως τα παραπάνω είναι προϊόν -και μόνον- της δικής μου "φαντασίας"..​

 

Το μοντελάκι βγαίνει και σε Κ/κυρία Τίποτα ή είναι αποκλειστικά ανδρικό "προνόμιο";

 

Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Λοιπόν όλα αυτά υπάρχουν αλλά θάταν σημαντικό να επισημάνουμε ότι η εξουσία και δύναμη που διαθέτει ο κάθε λαλάκας δεν είναι άλλη απ αυτή που του εκχωρούμε εμείς:nod:

Να ένα ενδιαφέρον νήμα για όποιον αισθάνεται ότι έχει ενοχληθεί απ τον κρετινισμό(και την ανεντιμότητα και την ανηθικότητα) του κάθε απίστευτου!
Η προσωπική εμπειρία, τα δικά μας λάθη, οι λούμπες που πέσαμε και τι μάθαμε απ αυτό.


Υ.Γ. Μπορεί αυτό το νήμα να καταδεικνύει κάποια κακώς κείμενα αλλά εκτιμώ ότι τελικά στη ζωή ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει και ότι αναζητά ή απλά περιμένει από κάποιον άλλο να βγάλει για λογαριασμό του το"φίδι απ την τρύπα" οπότε ....ας πρόσεχε! Στη δεύτερη περίπτωση πάντα ένας λαλάκας(μπορεί και περισσότεροι) καραδοκεί αλλά ας προσέχαμε 

 

 

Δεν έτυχε ποτέ να ακούσω κάποιο τέτοιο σχόλιο για θηλυκή ύπαρξη του φόρουμ. Αναδεικνύεται ίσως ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο, το οποίο μπορεί να μην ισχύει για κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά σε γενικές γραμμές φοβούμαι πως ναι. Οι άντρες κρίνονται περισσότερο από την κοινωνική τους υπόσταση παρά από οτιδήποτε άλλο. Οι γυναίκες όχι.

Η female ίσως θα μπορούσε να μας το αναλύσει αυτό λίγο περαιτέρω (ψυλλιάζομαι ότι ξέρει  ) καθότι εγώ δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις επί του θέματος, πέραν μίας γενικής αίσθησης, απορρέουσα από την παρατήρηση. Το θέμα έχει ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, από το "νόμισμα συναλλαγής" έως τον απώτερο στόχο του καθενός σε μία σχέση.

 

Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Σχημάτισα την ίδια άποψη με την alnair και παρόλα τα απανωτά posts δεν είδα ξεκαθάρισμα. Έτσι λέω να τα ξεχωρίσω εγώ, όπως τα αντιλαμβάνομαι, πριν τοποθετηθώ:

Μιλάμε λοιπόν γι αυτούς που:
1. Δεν πηγαίνουν σε πάρτι και έτσι δεν τους ξέρει φατσικά κανείς
2. Δεν ασχολούνται με το φόρουμ και έτσι κανείς δεν γνωρίζει την ύπαρξη τους.
3. Νεοεισερχόμενοι που ξεκίνησαν μόλις να γράφουν και να ασχολούνται με το φόρουμ, αλλά ως νέοι στο χώρο δεν έχουν προλάβει να αποκτήσουν γνώσεις γύρω από το bdsm, έτσι ώστε στα γραπτά τους να φαίνεται η εικόνα του άσχετου με το αντικείμενο, κάτι που πράγματι προσωρινά είναι.
4. Γράφουν και ασχολούνται με το φόρουμ αλλά δεν εκφράζονται καλά γραπτώς.
Αυτοί χωρίζονται σε αυτούς που
4.α. έχουν μια αδυναμία στο γραπτό λόγο ενώ κατά τα άλλα να είναι απολύτως αξιόλογοι.
και σε αυτούς που
4.β. η αδυναμία του γραπτού τους λόγου πηγάζει από εσωτερική έλλειψη συγκρότησης, έλλειψη επιχειρημάτων, και γενικότερη ελλιπή εσωτερική ανάπτυξη.

Αν κατάλαβα καλά, και αν όχι ας με διορθώσει, η Ντόρα υποστηρίζει ότι οι κατηγορίες 1, 2, 3 και 4.α από τη «πεφωτισμένη μειοψηφία» των μελών του φόρουμ κατατάσσονται αδίκως στην 4.β. την οποία κατηγορία η πεφωτισμένη μειοψηφία απαξιεί εντελώς και την περιγελά καθώς και καθένα που συγχρωτίζεται με αυτήν.
Επίσης υποστηρίζει ότι η γνώμη αυτή έχει γίνει καπέλο του φόρουμ με αποτέλεσμα οι σκλάβες τουλάχιστον να μην συνάπτουν σχέσεις οποιουδήποτε τύπου με ανθρώπους που εντάσσονται στις παραπάνω κατηγορίες, φοβούμενες ότι, συγχρωτιζόμενες με τον περίγελο του φόρουμ, θα ακολουθήσουν τη μοίρα του.

Η άποψη μου:
Νομίζω ότι θα ήταν ανόητο, και έτσι το προσπερνώ γρήγορα, για κάποιον να εκφέρει αρνητική γνώμη για τις δυο πρώτες κατηγορίες ανθρώπων. Έτσι θα παραδεχόταν το κλείδωμα του κόσμου του μέσα στα πλαίσια του φόρουμ και των παρτις. Θα παραδεχόταν το ανόητο: Οτιδήποτε έξω απ αυτά δεν υπάρχει.
Ανήκω στη πρώτη κατηγορία και δεν έχω αισθανθεί κανενός είδους απαξίωση. Ίσα, ίσα. Ο κύριος μου μάλιστα ανήκει και στη δεύτερη και παρόλα αυτά κανένα μέλος του φόρουμ δεν με έκανε να νοιώσω την ανάγκη να διαβεβαιώσω ότι Υπάρχει.
Από προσωπική μαρτυρία λοιπόν βρίσκω ότι κακώς κατά τη γνώμη μου μπαίνουν αυτές οι δυο κατηγορίες στο τσουβάλι και δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ασχοληθούμε με αυτές.

Νόημα έχει να ασχοληθούμε με τους υπόλοιπους. Αυτούς που ασχολούνται με το φόρουμ με τρόπο που προκαλεί από προσωρινή δυσπιστία ως γενικευμένη απαξίωση.

Ένας νέος στο χώρο που θα μπει με ενδιαφέρον για το αντικείμενο και σεβασμό για τον συνομιλητή του θα δείξει με τον καιρό τη ποιότητα του. Ο αποκλεισμός των νέων, μόνο επειδή είναι νέοι, είναι απαράδεκτη στάση. Ούτε όμως είναι λογική η επιδίωξη σχέσεων μαζί τους, άκριτα κατά τα άλλα, μόνο και μόνο επειδή είναι νέοι στο χώρο. Τα κομμάτια της προσωπικότητας που διαφαίνονται από πολλές διαδικτυακές συμπεριφορές, η υπόλοιπη συγκρότηση, η γενικότερη στάση ζωής, έστω κάτι κοινό που κάνει κλικ, πράγματα που μπορούν να φανούν και στο γραπτό λόγο, είναι στοιχεία που συνυπολογίζονται ως κίνητρα ή αντικίνητρα για την ανάπτυξη μιας επαφής.
Ειδικά για τις bdsmικες σχέσεις από την μεριά των υποτακτικών γυναικών, είναι λογικό και αναμενόμενο για κάποια ανάλογου status να μην επιθυμεί για κυρίαρχο της κάποιον νέο στο χώρο και κατά συνέπεια πιο άσχετο απ αυτήν. Είναι θεμιτό, εξ ορισμού, σε μια σχέση κυριαρχίας υποταγής το υποτακτικό σκέλος να επιθυμεί να οδηγηθεί και όχι να οδηγήσει. Προσωπικά δεν θα ήθελα κάτι διαφορετικό. Φιλικές σχέσεις όμως θα μπορούσα να αναπτύξω, ή και μεντορικες από τη μεριά μου ενδεχομένως αν έβρισκα πρόθυμα αυτιά και χρόνο.
Δε νομίζω ότι η θέση μου αποτελεί εξαίρεση, χωρίς να παραβλέπω την γενικότερη δυσπιστία απέναντι στους νέους χρήστες. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι αυτή με τον καιρό αίρεται εφόσον εμφανίζεται η ανυπαρξία λόγου γι αυτήν.

Αφήνοντας λοιπόν την κατηγορία των «νέων και κατ ανάγκη προσωρινά άσχετων», μια που από ότι φαίνεται δεν υπάρχει κλίμα απαξίωσης και τελικά λόγος να μπουν στο τσουβάλι, έρχομαι στην ενδιαφέρουσα κατηγορία των «λοιπών άσχετων» ή των «σχετικών άσχετων».

Ο «σχετικός άσχετος» είναι αυτός που κινείται από καιρό στο χώρο, είτε το φορουμικο είτε αυτόν του γενικότερου lifestyle. Πρώην «νέος άσχετος» που κατάργησε για τον εαυτό του και με την «αξία» του, τη προσωρινότητα του χαρακτηρισμού. Συνήθως κολλημένος σε αστήρικτες απόψεις, ορμώμενος από μια πεισματική εγωπάθεια. Βασικό χαρακτηριστικό του «σχετικού άσχετου» είναι η έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος για το αντικείμενο (είτε είναι η διαδικτυακή επικοινωνία, είτε το bdsm) και σεβασμού για τον συνομιλητή του. Και αυτό μπορεί να φανεί ακόμη και από την άθλια ορθογραφία, την άθλια σύνταξη (και όχι την απλή σχετική αδυναμία σ αυτά, που με μια καλή πρόθεση του αναγνώστη εξισορροπείται) και συνεχίζοντας φαίνεται από την έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων, την επιθυμία επιβολής ασυγκρότητων και ανερμάτιστων θέσεων, την εριστικότητα, την έλλειψη στοιχειώδους αυτογνωσίας και τελικά από την έλλειψη αντίληψης επικοινωνίας και γενικότερης αντίληψης.
Με λίγα λόγια ο «σχετικός άσχετος» φαίνεται από την κατάχρηση του μέσου. Ο «σχετικός άσχετος» δεν βρίσκεται στο χώρο διαλόγου για να διαλεχτεί. Αλλά για να εκτονώσει σε βάρος όποιου σταθεί εύκαιρος προσωπικές του ανάγκες και επιδιώξεις.
Ακόμη και η περίπτωση του πονηρά ορμώμενου μεταμφιεσμένου βασιλόπουλου συγκαταλέγεται στη παραπάνω κατηγορία και μου προκαλεί απέχθεια, ακριβώς λόγω του προαπαιτούμενου της κουτοπόνηρης και φοβικής στάσης δυσπιστίας προς τον άλλον/κάθε άλλον, της βαθιάς έλλειψης αποδοχής προς τον εαυτό του και της ανικανότητας διάκρισης του προσωπικού του έχειν και είναι. (προσωπικά εξαιρώ τις χαριτωμένες πλακίτσες τύπου «Ροδάνθη», που αυτοεκτονώνονται ανώδυνα, παρόλο που κατανοώ και σε τέτοιες περιπτώσεις την ενδεχόμενη ενόχληση των υπολοίπων)

Πολλούς θα μπορούσα να κατατάξω στη παραπάνω κατηγορία. Ακόμη και χρήστες που δεν τυχαίνουν γενικής απαξίωσης, αλλά διατηρούν σχετική εκτίμηση.
Η κρίση μου είναι προσωπική και όχι αποκύημα της κατασταλαγμένης γενικότερης γνώμης της πεφωτισμένης μειοψηφίας του φόρουμ, αν και δεν μπορώ να δώσω άλλη απόδειξη γι αυτό παρά μόνο τη δήλωση μου. Συνηγορεί η αιτιολόγηση της κρίσης μου. Αν ήταν δανεισμένη δεν θα είχα απαντήσεις.
Λογικό και δικαιολογημένο βρίσκω επίσης το ότι δεν επιθυμώ οποιουδήποτε είδους σχέση με τους «σχετικούς άσχετους», εντάσσοντας την κατηγορία τους στην γενικότερη των ανθρώπων που δεν εκτιμώ, με σοβαρή κρησάρα την έλλειψη διαθέσιμου προς σπατάλη χρόνου, και την επιθυμία διαφύλαξης της πολύτιμης για μένα ψυχικής μου ευεξίας.
Δεν θα έδινα καν ευκαιρία. Ούτε αυτό σημαίνει ότι στηρίζομαι στην κρίση των άλλων. Είπα ακριβώς με ποιους και γιατί δε θα έκανα κάποιου τύπου σχέσεις ή δεν θα έκανα καθόλου. Όπως μπορώ να αραδιάσω και καμιά δεκαριά λόγους και για το "γιατί" θα "υιοθετούσα άσχετους" (πιθανά σε επόμενο ποστ).

Άφησα τελευταία την αμφιλεγόμενη κατηγορία αυτών των από κοντά αξιόλογων, κατά τα άλλα πλην των μέτριων και αδιάφορων εν γένει γραπτών τους.
Και πάλι όμως θα πω πως η κρίση περί μετριότητας των γραπτών είναι δική μου. Και πως τα γραπτά αντικατοπτρίζουν τη σκέψη τους και αν αυτή δεν έχει σπιρτάδα, ενδιαφέρον, πληρότητα, συνοχή, ιεράρχηση, ορθή κρίση, και ομορφιά ώστε να ξεχωρίσει για μένα, τότε πάλι για μένα, με βεβαιότητα, οι φορείς αυτής της σκέψης δεν ανήκουν στην ομάδα από την οποία θα διάλεγα Κυρίαρχο. Δεν θα πήγαινα γυρεύοντας να ανακαλύψω αυτό που κάποιος έχει καλά κρυμμένο αλλά δεν δείχνει. Το οποίο εγώ τουλάχιστον δε βλέπω. Οι σχέσεις μου δε θα ήθελα να είναι παρτίδες πόκερ με καλοστημένες μπλόφες.

Για άλλου τύπου σχέσεις πιο ανώδυνες πάντα κρίνοντας από χαρακτηριστικά που φαίνονται και μου προκαλούν το ενδιαφέρον δε θα είχα κανένα πρόβλημα.

Κυρίαρχος όμως είναι ο Ένας τον οποίο η σκλάβα εμπιστεύεται και στον οποίο αφοσιώνεται και παραδίδεται ολόκληρη. Ο Κυρίαρχος για τη σκλάβα είναι ο ισχυρότερος, ο σπουδαιότερος, ο ικανότερος, ο σημαντικότερος. Ο κυρίαρχος της δεν μπορεί να είναι ο μέτριος. Γι αυτήν. Για τη δική της κρίση. Την οποία όμως αντέχει να δηλώσει απέναντι στην όποια κοινή γνώμη. Πα να πει γνωρίζει πως είναι έτσι. Είναι η αλήθεια της.

Dora δεν ξέρω αν είμαι πολύ αυστηρή στις κρίσεις μου, αν είναι πολύ υψηλά τα στάνταρντς μου, αν γυρεύω πολλά από τους ανθρώπους, αν είμαι τυχερή ή καλομαθημένη. Αλλά μπορώ να πω για μένα, παρόμοια με σένα και την έμπνευση, ότι απορρίπτω αυτό που απορρίπτω εγώ, όχι από αυτό που απορρίπτουν οι άλλοι. Αν τα δύο συμπίπτουν, πρόκειται περί απλής συμπτώσεως.
Και αυτό πάλι όμως δε σημαίνει οτι η οποιαδήποτε σύμπτωση περί ασχέτων, αποτελεί απαραίτητα και σύμπτωση περί σχετικών. Και εγώ και εσύ και ο οποιοσδήποτε δικαιούται να διαφωνεί με την γνώμη των πολλών, όχι μόνο για λόγους αρχής, αλλά και γιατί πολλές φορές η γνώμη αυτή υποδεικνύει ως σχετικούς, ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον λόγο σαν εργαλείο δικαιολόγησης μιας εσωτερικής αγριότητας που δεν μπορούν ή και δεν θέλουν να ελέγξουν. Απ αυτή την αιτία, πολλές φορές οι θεωρητικές «αναζητήσεις» καταντούν απολύτως ανόητες όσα λεκτικά ψιμύθια κι αν έχουν.

Εν κατακλείδι: Το πως γράφει κάποιος αποτελεί εικόνα του τρόπου που σκέπτεται. Το να το ξεχνά αυτό κανείς τον υποχρεώνει να φιλήσει πολλά βατράχια χωρίς την ελπίδα να του σκάσει ο πρίγκιπας. Ο λόγος μιας τόσο λάθος στάσης είναι βέβαια η κυρίαρχη ρομαντική αντίληψη περί ευγενούς άγριου, που όμως βρίσκεται μόνο στην φαντασία των αιθεροβαμόνων.

Υ.Γ. Αλλά Dora, μια που αρκετοί σου έχουν κάνει την ίδια ερώτηση «γιατί υιοθετείς άσχετους;», θεωρώ πολύ πιθανό κάποιοι απ αυτούς, έστω οι φιλικά προσκείμενοι σε σένα, να μη θέτουν την ερώτηση ελαφρά τη καρδία δίνοντας έμφαση στο «άσχετους», αλλά ακριβώς στο «γιατί», ως έναυσμα για σκέψη και πρόκληση για την ανακάλυψη και άλλων απαντήσεων πέρα από τις προφανείς. Γιατί υπάρχουν.

Φιλικά
S.


 

 

Re: Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Ένα πολύ ωραίο και συγκροτημένο ποστ, αγαπητή S.  Νομίζω πως ξεκαθαρίζει πολύ όμορφα την κατάσταση.

Πράγματι έτσι είναι. Αλλά γνωρίζω αρκετούς Κυρίαρχους οι οποίοι δεν είναι ο δικός μου Κ αλλά δεν είναι μέτριοι. Δεν είναι ένα Τίποτα. Είναι ικανοί, σημαντικοί και σπουδαίοι. Για την δική μου κρίση.

Όσον αφορά το κομμάτι περί διαφοροποίησης με την κοινή γνώμη θα έπρεπε να ισχύει, κατά την άποψή μου, και για όσους έχουμε επιλέξει ως φίλους μας, συνομιλητές μας, ή ως άτομα στα οποία δίνουμε ανεπιφύλακτα την εκτίμησή μας. Και ας μην είναι ο Κ μας. Και ας μην είναι καν Κ. Και ας μην πληρούν πολύ υψηλά στάνταρ. Και ας έχουν ένα σωρό μειονεκτήματα (γιατί, εμείς είμαστε οι τέλειοι; ) Ο καθένας έχει τα δικά του μειονεκτήματα αλλά έχει και τα δικά του προτερήματα. Και ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και τα δικά του κίνητρα, όταν προσεγγίζει τους άλλους ή όταν αποδέχεται την προσέγγισή τους.

Προσωπικά, μου αρέσει η ζεστή, ανθρώπινη επαφή, με θρέφει. Γι αυτό και, πέρα από τις Ιντερνετικές επαφές, συναντώ και συναναστρέφομαι με αρκετό κόσμο, έχω συνάψει όμορφες φιλικές σχέσεις και δεν παρέμεινα κρυμμένη πίσω από την οθόνη μου. Το δικό μου ζητούμενο δεν έχει σχέση με την πολυγνωσία, την εμπειρία, την αυτοκυριαρχία, την επιτυχία στην προσωπική ή επαγγελματική ή κοινωνική ζωή, την γοητευτική εμφάνιση, ή το στάτους ή διαθεσιμότητα του άλλου. Κατανοώ γιατί κάποιος να τα αναζητά αυτά τα πράγματα, και είναι δικαίωμά του να τα αναζητά. Δεν κατανοώ όμως γιατί να μυξοκλαίει όταν γυρίζει σπίτι και είναι μόνος, επειδή δεν έχει την ζεστή, ανθρώπινη επαφή. Επειδή δεν έχει κανέναν στον κόσμο, αφού κανένας δεν πληρούσε τα στάνταρ. Ιδίως επειδή απέρριψε επαφές, οποιουδήποτε είδους, επειδή δεν πληρούσαν τα στάνταρ των άλλων. Πράγμα το οποίο αποτελεί την βασική μου ένσταση, την οποία κατέθεσα σε αυτό το νήμα.

Απαντήθηκε.

Φιλικότατα 
D.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Αρκεί να πληρούν τα δ ι κ ά τ ο υ στάνταρ. Τα στάνταρ των άλλων είναι αδιάφορα..

 

Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Τελικα ποιο ειναι το ζητουμενο εδω?

Να κανουμε επιτροπες συμπαραστασης στους Κυριους Τιποτα ή να κανουμε επιτροπες συμπαραστασης σ’ οσες πηδιουνται με τους Κυριους Τιποτα?
Το βρισκω δυσκολο να κανουμε κινημα «για τη διασωση των Κυριων Τιποτα» οπως για την caretta caretta γιατι δεν ειναι ειδος προς εξαφανιση. Καθε αλλο.

Για μερικους απο μας το κριτηριο για τις παρεες μας δεν είναι μονο η καυλα μας και το ποσο καλος μαστερ ειναι καποιος.
Αν μας επιτρεπετε, φυσικα.

 

Re: Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

...Ακριβως!       (συνεπως ...ακινδυνος)

...απο την αλλη, (παντα με γνωμωνα την πιο πανω αντιμετωπιση), ο καθε ενας μας βρισκεται στην δικη του εξελικτικη φαση, (που οι περισσοτεροι απο μας διαβαινουμε). Ας δουμε λοιπον τον καθε "λαλακα" (επιστρατευοντας την "καλυτερη των πιστεων μας"), σαν αυτο που μπορει να γινει (το δυναμικο του δηλ.) και θα συμβαλλουμε, αν τον αντιμετωπισουμε ετσι, στην ταχυτερη του εξελιξη προς αυτη την κατευθυνση.


(βασανισμενες ψυχουλες ...ο καθενας μας με διαφορετικο τροπο, για να κρινουμε ο ενας τον αλλο)
(για τον καθενα υπαρχει το ταιρι που τον γουσταρει οπως ειναι)
(με το μελι πετυχαινεις οσα χανεις με τη ...βεργα) (...εχμ ...σ' αυτο το χωρο δεν ειναι ιδιαιτερα δοκιμο το γνωμικο... αλλα "με πιανεις"   ... σε μια ελευθερη αποδοση βρε αδερφε...)
(ειμαστε πολυ λιγοι για να ...σκορπαμε)



Γι ργος

 

Σε αντίθεση με το παραμύθι, στον πραγματικό κόσμο (και σε αυτόν
λογίζονται και τα ιντερνετικά φόρουμ) ακόμα και αφότου το παιδάκι
φωνάξει ο κόσμος ...συνεχίζει να "βλέπει" τον βασιλιά με ρούχα.
Κατανοητό.

Αυτό το "Κύριος Τίποτα" πάντως μου άρεσε, κάνει και λίγο cyberpunk
κάτι σαν "Count Zero".

 

Έχει περισσότερο να κάνει με την είσοδο ενός καινούριου μέλους μέσα σε έναν χώρο γνωστών, με τους οποίους υπάρχει συναναστροφή για κάποιο διάστημα, ίσως και φιλικές σχέσεις, ενώ το νέο άτομο, είναι στην ουσία κάποιος ο οποίος δεν έχει δείξει ακόμη αν είναι καλός ή κακός. Είναι σαν να πηγαίνεις σε μία καινούργια παρέα ή να έρχεται κάποιος στην δική σου. Αν δεν προσπαθήσει αυτός πρώτα να σπάσει τον πάγο και να συνδράμει ενεργά σε μια συζήτηση το απόγευμα θα περάσει και λίγοι θα θυμούνται ποιός ήταν μαζί τους εκείνο το απόγευμα, ίσως μόνο αυτός που τον προσκάλεσε στην παρέα. Αν όμως το νέο άτομο προσπαθήσει να τραβήξει επάνω του τα βλέματα με ατάκες και συζητήσεις, τότε σίγουρα την τρίτη φορά που θα έρθει σε αυτή την παρέα για καφέ, θα θυμηθούν το όνομά του.