Ο Κύριος Τίποτα

Όπως σωστότατα λέει και η Sumisa, κάποιος που μπορεί να εκφράζεται ωραιότατα και να έχει αποκτήσει φήμη Grand Master, δεν είναι απαραίτητα αυτό που φαίνεται. Don't judge a book by its cover. Μπορεί να είναι υπέροχος στα λόγια αλλά πολύ πιο αδύναμος στις πράξεις. Μπορεί να έχει να λέει ο ντουνιάς για το πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι, αλλά αυτό να έχει διαφανεί στα λόγια, στην τακτική και όχι στην ουσία. Να 'ναι εμφανισιμότατος, κάτοχος διδακτορικού, όλων των αξεσουάρ, να έχει να λέει ιστορίες για περασμένα μεγαλεία, να έχει κάνει φανατικές θαυμάστριες, κύκλο αξιολογότατων φίλων, αλλά στην πράξη πάντα κάτι να πηγαίνει στραβά. Και πάλι, ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Τα αντίστοιχα και για τις Κ-κυρίες / Δ-δεσποσύνες Τίποτα.



Ή, όπως επίσης λέει η Sumisa, μπορεί να είναι όντως Grand οτιδήποτε, αλλά να μην αντηχήσει τίποτα μέσα μας σε προσωπικότερη γνωριμία. Να μην υπάρχει ουδεμία χημεία, παρά νέκρα και αδιαφορία, σωματική και συναισθηματική απάθεια, αν και εγκεφαλικά και πνευματικά να υπάρχει άριστη επικοινωνία ή και θαυμασμός.



Αντίθετα, άνθρωποι με χαμηλά προφίλ, ή και χωρίς μεγάλες ικανότητες ή διαθέσεις έκφρασης με δημοσιεύσεις ποστς, άνθρωποι χωρίς φανφάρες και διαφήμιση, άνθρωποι καθόλου εντυπωσιακοί και διαφημισμένοι ή αυτοδιαφημιζόμενοι να είναι αληθινά διαμάντια. Ή, να είναι το ιδανικό συμπληρωματικό μας. Συνήθως δεν κοιτάμε και δεν βλέπουμε. Άνθρωποι χωρίς μεγάλη προβολή περνούν απαρατήρητοι. Συχνά όμως, still waters run deep.


Φυσικά υπάρχει και το προφανές -- ο Κύριος Τίποτα, ή η Δεσποινίς Τίποτα, είναι όντως κενοί, αδιάφοροι, άνυδροι, βαρετοί, άσχετοι και clueless άνθρωποι. Ίσως, και με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.


Α, και λίγος ρεαλισμός για τη δική μας πάρτη δεν βλάπτει, επίσης. Η σεξουαλική, όπως κάθε αγορά, έχει σκληρούς όρους. Σε τελική ανάλυση, φυσικά.



​

 

Αγαπητή Sumisa, αν συχνά αναγνωρίζεις εξ αποστάσεως καθόλα αξιόλογους ανθρώπους που δια ζώσης αποδεικνύονται καθόλα αναξιοπρεπείς, τότε καλό θα είναι να επανεξετάσεις την ορθότητα των κριτηρίων με τα οποία τους αξιολογείς σε πρώτο χρόνο.

Η θεώρηση πως οποισδήποτε που φαίνεται αξιοπρεπής έχει τόσες (ή και περισσότερες) πιθανότητες να μην είναι, (από) όσες έχει κάποιος που δεν φαίνεται απολύτως καθόλου (διότι δεν γράφει) δεν επαληθεύεται σε εμένα τουλάχιστον βιωματικά καθώς μέχρι τώρα δεν έχω βρεθεί προ τέτοιων εκπλήξεων.

Η δε θεώρηση πως εξ ορισμού ό,τι λάμπει αποκλείεται να είναι χρυσός, πόρρω απέχει από την ιδιοσυγκρασία μου. Βρίσκω μάλλον λαϊκιστική την καχυποψία απέναντι σε ό,τι λάμπει. [Κάποτε κατηγορήθηκα ως beeing a project αναβάθμισης του Forum (!) και όχι ως φυσικά υφιστάμενη χρήστρια, με επιχείρημα συν τοις άλλοις την επίκληση σε ασυνήθιστη γλωσσομάθεια. Πόσο αξιολύπητο μου φάνηκε αυτό εμένα, που συναναστράφηκα επί μακρόν ανθρώπους που στα 18 έτη τους μιλούσαν άπταιστα 15-16 γλώσσες, που μεγάλωσα μεζί τους και που τους θεωρώ αυτονόητα φυσιολογικούς. Πόσο απίστευτο μου φάνηκε το ότι τους φάνηκε απίστευτο να υπάρχουν άνθρωποι πάνω από το μέτριο.]

Πέραν αυτόν αγαπητέ DeSade συμφωνώ απολύτως μαζί σου, δεν αντιλαμβάνομαι τις ρίζες της εμμονής στην ιδέα πως όποιος δεν γράφει πιθανότερα είναι αξιολογότερος όσων γράφουν ή πιθανότερα σκέπτεται, γνωρίζει ή πραγματώνει περισσότερα από όσα οι λοιποί πραγματεύονται γραπτώς και κυρίως, δεν αντιλαμβάνομαι τί ακριβώς κάνει σε ένα Forum κάποιος που δεν θέλει να συμμετέχει σε μία δημόσια γραπτή συζήτηση.

 

Είναι ο απίστευτος τρόπος που μερικοί πλασάρουν και γιατί όχι, θα τολμούσα να πω ότι έχουν επινοήσει τον εαυτό τους.... Μου θυμίζουν ότι προσπαθούν να πουλήσουν στους άλλους, ένα ακριβό εμπόρευμα που όταν το αγοράσει κανείς, δεν ξέρει αν θα του βγει καλό ή απλά άχρηστο ή ασήμαντο.

Με την διάθεση μιας ειλικρινέστατης (όσο μπορούμε!) αυτοκριτικής, ας θυμηθούμε πόσες φορές στην ζωή μας... έχουμε αποδεχτεί και έχουμε αποθεώσει κατά περιόδους ληγμένα και άχρηστα εμπορεύματα, με μοναδικό λόγο επειδή είχαν το σωστό και εντυπωσιακό πακέτο, τις σωστές και κατάλληλες απόψεις, την αρεστή για μας ιδεολογία! Ας ομολογήσουμε τις φορές που διαπιστώσαμε εκ των υστέρων, αφού βγάλαμε τα ιδεολογικά "ματογυάλια" μας, ότι στην ουσία "το καρπούζι ήταν μάπα"!!

Είναι γεγονός ότι όταν κάποιοι εξ ημών τρέχουν να προλάβουν, κάποιοι άλλοι έχουν πολύ μετρημένο βηματισμό...δεν βιάζονται, δεν αγχώνονται, δεν εκδηλώνονται επιδεικνύοντας τις κεκλιμένες τους ανασφάλειες, είναι χορτασμένοι, δεν πιέζουν καταστάσεις, δεν αυτοπροβάλλονται μιλώντας για τον εαυτό τους, δεν καταθέτουν τις σκέψεις τους και όπως είπε η Ντόρα, παραμένουν "αθόρυβοι" και "ταπεινοί".
Σε αντίθεση με αυτούς τους άλλους, που καμώνονται ότι είναι τα πάντα, ότι γνωρίζουν τα πάντα, ότι κάνουν τα πάντα και όλ’ αυτά μαζί, ισχυρίζονται ότι τα κάνουν στην εντέλεια.

Πιστεύω ότι η συμπεριφορά, αλλά και ο τρόπος που ο καθένας από εμάς πλασάρει τον εαυτό του, εξαρτάτε από τις προσωπικές του ανάγκες και φυσικά από τις ελλείψεις του (χωρίς να εξαιρώ μέσα σε αυτό, τον εαυτό μου)

Κάποιοι κάνουν τα πάντα για επιβραβεύσεις του ρητορικού και φιλοσοφικού τους ταλέντου, επιδιώκουν με αυτόν τον τρόπο να ξεχωρίζουν και στην ουσία παραμένουν αξιοζήλευτοι φιλόσοφοι και ρήτορες, απέχοντας όμως από οποιαδήποτε πρακτική γνώση της θεωρίας τους και κατά συνέπια τα θέματα που όλοι νομίζουμε ότι κατέχουν κάνοντας τα και πράξη, αφού μιλούν ή γράφουν γι’ αυτά μαστορικά και τις περισσότερες φορές τεκμηριωμένα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η θεωρεία κάποιων πολυγραφότατων ρητόρων, που μιλούν στην ζωής τους άπταιστα έστω και 40 γλώσσες (δεν έχω πρόθεση να ζωγραφίσω κανένα), δεν επιβεβαιώνει και δεν τεκμηριώνει την γνώση της πρακτικής, που στη προκειμένη περίπτωση μια που μιλάμε για BDSM, είναι κάτι παραπάνω από πολύ απαραίτητη.

Αν υπήρχε σχολή BDSMικού marketing, θα ήταν ένα από τα SOS μαθήματα της διδακτέας της ύλης... Πραγματικά είναι υποδειγματικός και πολύ έξυπνος ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι έχουν πλασάρει τον εαυτό τους, αλλά και το "προϊόν" που πωλούν, χωρίς να αφήνουν τίποτε ανεκμετάλλευτο και στην τύχη... Εντυπωσιάζουν από το γαλάζιο αίμα που κυλάει στις φλέβες τους, την αξιοθαύμαστη οικογενειακή τους ιστορία, μέχρι και τις σεξουαλικές και κοινωνικές επιλογές τους μέχρι ακόμη και από το design στην…μπανιέρα του σπιτιού τους!

Το θέμα είναι τι θα απομείνει, αν ξετυλίξουμε αυτό το εντυπωσιακό αμπαλάζ της BDSMικής αισθητικής και θα έλεγα της επιτηδευμένης αφέλειας των ιδιότυπων ρητόρων, που κάποιοι πιο κακεντρεχείς από εμένα, τα γραφόμενα τους θα τα αποκαλούσαν εκνευριστικά και ανώφελα φλυαρίσματα, με αρκετές προβλέψιμες ηθικές "βρωμίτσες" που έχουν στοιχειώδεις γνώσεις του "κάτι" και για την ακρίβεια του "λίγο απ΄όλα".

Φυσικά και δεν φταίνε αυτοί που μας παραπλάνησαν. Αυτό που επεδίωξαν οι συγκεκριμένοι μπορεί να είναι αυτό ακριβώς, αλλά μπορεί και όχι. Την ευθύνη την έχουμε όλοι εμείς που τους έχουμε τοποθετήσει ψηλά στις λίστες μας και έχουμε από αυτούς προσδοκίες, που τις αρκετές φορές είναι ουτοπικές, Φυσικά και δεν ομιλώ για όλους και δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι δεν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις.

Αυτοί που η Ντόρα ονομάζει Κύριοι "Τίποτα", ή Κυρίες "Τίποτα", επιμένουν να παραμένον σιωπηλοί αφανείς παρατηρητές,, έχοντας ίσως γνώσεις αλλά και εμπειρία, όπως μπορεί πιθανόν και να μην έχουν τίποτε από όλ΄ αυτά. Οι συγκεκριμένοι αυτό που σίγουρα δεν έχουν ανάγκη, είναι το χειροκρότημα, οι ατελείωτοι διάλογοι, οι αντιπαραθέσεις, οι επιβραβεύσεις και τα ζήτω, ίσως επίσης να μην χρειάζονται την εμφανή επικοινωνία με άτομα, κάτι που προσωπικά δεν το βρίσκω καθόλου μεμπτό.

Δεν υπάρχει σωστό η λάθος σε αυτές τις επιλογές. Ο καθένας πράττει όπως νομίζει σωστά για τον εαυτό του. Για μένα δεν υπάρχει ανάμεσα μας κανένας Κύριος ή Κυρία "Τίποτα "… Αντίθετα πιστεύω ότι, υπάρχουν Κύριοι και Κυρίες του "Κάτι".

Είμαστε όλοι το ίδιο αξιόλογοι…το ίδιο σημαντικοί, το ίδιο ενδιαφέροντες. Ο κάθε άνθρωπος κουβαλά μια ιστορία και είναι απαράδεκτο να τον απαξιώνουμε και να μηδενίζουμε την προσωπικότητα του, να τον απορρίπτουμε ή να τον χλευάζουμε βαπτίζοντας τον με τον χαρακτηρισμό του Κύριου ή Κυρίας του "Τίποτα".
Ποιοι είμαστε εμείς που μπορούμε με τόση ευκολία να το κάνουμε αυτό?

Το σημαντικότερο όλων, είναι να καταφέρνουμε να γνωρίζουμε άτομα που γράφουν ή που αντίθετα σιωπούν, αλλά όπως και να έχει δεν παύουν να υπάρχουν ανάμεσα μας και να μας εκπλήσσουν πολλές φορές ευχάριστα! Να μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι πήραμε μέσα σε μια στιγμή της γνωριμίας μας, κάτι από αυτά…ένα χαμόγελο, μια φιλία, ένα καλό πήδημα, ένα αξέχαστο session, μια νύχτα μαγική, ένα αρωματικό λουλούδι, ένα ζεστό καφέ! Αλλά και να ξέρουμε ότι δώσαμε σε αυτά τα άτομα κάτι μικρό έστω και ασήμαντο ή κάτι μεγάλο και δυνατό.

Για μένα δεν υπάρχει πουθενά η ανυπαρξία του "Τίποτα". Αντίθετα υπάρχει πολύ απλά η απραξία, η αδιαφορία και μη συμμετοχή. Ακόμη και αυτά έστω και αν δεν μας αρέσουν για τους δικούς μας λόγους, θα πρέπει να είναι μια σεβαστή προσωπική επιλογή.

Αγαπητή Ντόρα, συμμερίζομαι τους ισχυρισμούς και τις ανησυχίες σου και κατά ένα μεγάλο μέρος, συμφωνώ με τις απόψεις σου. Το δυστυχώς είναι ότι πολλοί λαλίστατοι ανάμεσα μας, έχουν καταφέρει με τις "σαρκοφάγες" συμπεριφορές τους, την φθίνουσα πορεία του forum και τα σημάδια είναι πλέον εμφανή, αφού από αυτούς τους διαχωρισμούς που οι ίδιοι καταφέρνουν να κάνουν και να μας περνούν σαν ορθά μηνύματα, κάποιοι αγαπημένοι φίλοι σε όλους μας, έχουν αποχωρίσει οικειοθελώς, κάποιοι άλλοι έχουν εκτοπισθεί, κάποιοι έχουν απαξιωθεί και θιχτεί και άλλοι θεωρούν ότι αυτά που έγραφαν δεν έχουν νόημα πια στην ύπαρξη τους.
Το συμπέρασμα όλων αυτών, είναι ότι το forum έχει ζήσει ευτυχέστερες στιγμές πληρότητας, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν του και αυτό είναι το μεγάλο κρίμα της υπόθεσης.

Στην κρίση σας τοποθετώ και τον εαυτό μου, μια που γράφω, είτε από βίτσιο, είτε από συνήθεια, είτε… και είτε….
Πιστεύω ότι βρίσκομαι μεταξύ του υπέροχου αλλά ανύπαρκτου "Τίποτα" και του μοναδικού "Κάτι". Δεν θα δεχόμουν όμως, να με κατατάξει κανένας στους ειδήμονες, τους τέλειους, τους σώφρονες και τους άριστους γνωστές, γιατί αυτά θα με έκαναν να αισθάνομαι μοναξιά, όπως επίσης θα λειτουργούσαν δεσμευτικά, στερώντας μου μέχρι και την ελευθερία των υπέροχων λαθών μου, που έχω δικαίωμα ως αδαής και άσχετη να κάνω και φυσικά να απολαύσω δεόντως.

 

DRD, σε απάντηση όλων των επιχειρημάτων σου θα ήθελα να σου υποβάλλω την εξής ρητορική ερώτηση: Ο Κ. σου*, είναι ένας εκ των κυρίων Τίποτα ή είναι κάποιος τον οποίο εκτίμησες μέσα από τα γραπτά του;




*Δεν κάνω λόγο ούτε για έναν φίλο σου, ούτε για έναν γνωστό σου, ούτε για τον εκπαιδευτή σου, ούτε για έναν ερωτικό παρτενέρ, ούτε για κάποιον με τον οποίο έκανες μία εξαιρετική συνεδρία, ούτε για κάποιον που κρίνεις γενικώς ως πολύ αξιόλογο άνθρωπο και με τον οποίο κάνεις καλή παρέα. Κάνω λόγο για το συγκεκριμένο πρόσωπο στο οποίο κάνεις εντός σου μνεία όταν σκέπτεσαι "ο Κ. μου".

 

Ευχαρίστως να απαντήσω. Και χαίρομαι που μου δίνεις αυτή την δυνατότητα για να το ξεκαθαρίσω αυτό το θέμα, σε περίπτωση που ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος ο Κ μου βλέπει τον εαυτό του, και κυρίως εμένα, κινδυνεύει να καταρρεύσει υπό το βάρος του μύθου του. Πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.

O K μου δεν είναι κάποιος τον οποίον εκτίμησα μέσα από τα γραπτά του. Όταν αρχίσαμε να συνομιλούμε δεν είχα την δυνατότητα να εκτιμήσω τα γραπτά κανενός από το συγκεκριμένο φόρουμ, διότι ήμουν εντελώς αδαής γύρω από το αντικείμενο. Μου άρεσαν τα λογοτεχνικά του κείμενα, τα οποία έδειχναν δυνατότητες στο Creative Writing. Πράγμα που δεν αποτέλεσε ποτέ κριτήριο στην επιλογή του ερωτικού μου συντρόφου.

Τώρα που μπορώ να εκτιμήσω λίγο καλύτερα, και να αξιολογήσω την φορουμική παρουσία κάποιου, μπορώ να σου πω μετά βεβαιότητος ότι ο συγκεκριμένος, ο Κ μου δηλαδή, έχει μία αξιόλογη παρουσία μέσα στο φόρουμ.

Όσον αφορά την κοινή γνώμη περί του ατόμου του, μου είναι σαφές, όπως φαντάζομαι πως είναι και στον ίδιο, ότι δεν μπορούσα να ξέρω μέσα σε 12 μέρες αφότου μπήκα στο φόρουμ (οπότε αρχίσαμε να συνομιλούμε) ποιος είναι ο Κλιντ Ήστγουντ του BDSM και ποιος όχι.  Επομένως στο δικό μου μυαλό, τότε συνομιλούσα με έναν Κύριο Τίποτα. Ο οποίος συν τοις άλλοις μου έκανε και τον καμπόσο, πράγμα το οποίο βδελύσσομαι. 

Το ότι ο Κ μου εξελίχθηκε μέσα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου από Κύριο Τίποτα στον αγαπημένο μου και μοναδικό μου Κ (του οποίου λατρεύω να πριονίζω τον θρόνο όσο τίποτε άλλο, απλά γιατί με εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν πέφτει)  δεν οφείλεται ούτε στα γραπτά του, ούτε στις λογοτεχνικές του ικανότητες. Ούτε οφείλεται στο γεγονός ότι στη διάρκεια κατάλαβα ότι θεωρείται Μεγάλος. Διότι (αν μου επιτραπεί να παραφράσω γνωστή Κυρία της πόλης μου), κάποια που μεγάλωσε σε ένα παλάτι δεν χρειάζεται χρυσά πόμολα στις πόρτες για να δείξει στους άλλους ότι είναι πλούσια. 

Οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι ο Κ μου, έχοντας Χαρακτήρα πάνω απ' όλα, επιλέγοντας στόχους και σχεδιασμό, στηρίζοντας αυτό που ξέρει ότι λειτουργεί, με συγκεκριμένες κινήσεις του, με συγκεκριμένη στάση και συμπεριφορά απέναντί μου, με τον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο μου έδωσε τον εαυτό του, στρογγυλοκάθισε μέσα μου και δεν το κουνάει ρούπι. (Δεν τον αδικώ ασφαλώς, γίνεται το έλα να δεις μέσα μου) 

Δεν αρκεί, όπως λέει και η Εύα, να γνωρίζεις τι λες και να το πλασάρεις σε άπταιστο γραπτό λόγο, όταν η θεωρία "δεν επιβεβαιώνει και δεν τεκμηριώνει την γνώση της πρακτικής, που στη προκειμένη περίπτωση μια που μιλάμε για BDSM, είναι κάτι παραπάνω από πολύ απαραίτητη."

Με λίγα λόγια, και επειδή ο συγκεκριμένος δεν τάλεγε μόνο αλλά τα έκανε κιόλας, δεν είχα απολύτως καμιά ελπίδα. 

 

Συμφωνώ απόλυτα με τον αρχικό προβληματισμό της Ντόρας.

Αφιερωμένο στην Ντόρα.

Το να μπορεί κάποιος να αγαπήσει είναι δύσκολο Ντόρα μου, διότι πρέπει να αρχίσει από τον εαυτό του.

Εκεί είναι και το πρόβλημα.


Είμαι σίγουρος πως εσύ μπορεί να δείχνεις το "φεγγάρι ", αλλά να είσαι και εσύ σίγουρη πως δεν μπορούν να δούν πέρα από το δάχτυλό σου.

Ανθρώπινο και αυτό ή όχι?

Jefferson Airplane » Somebody To Love



When the truth is found to be lies
and all the joys within you dies
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

When the garden flowers baby are dead yes
and your mind is full of red
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

your eyes, I say your eyes may look like his
but in your head baby I'm afraid you don't know where it is
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

tears are running ah running down your breast
and your friends baby they treat you like a guest
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love
​

[nomedia=""]YouTube - Jefferson Airplane - Somebody to love[/nomedia]

 

Όταν μία κοινωνία κτίζεται χρειάζεται Θεούς και Δαίμονες. Χρειάζεται Ήρωες και Ηγέτες. Για αυτό και μόνο τον λόγο ορίζει το Ασήμαντο.

Αυτές οι διακρίσεις που κάνει στους χαρακτήρες της δημιουργούν δυνάμεις. Δυνάμεις που παγιδεύουν περισσότερους χαρακτήρες για να γίνει πιο ισχυρή.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όλα αυτά είναι κουραφέξαλα.

Ένα ευθύγραμμο τμήμα συγκεκριμένου μήκους αποτελείται από άπειρα σημεία μηδενικού. Ακόμα και το πρώτο και το τελευταίο σημείο είναι μηδενικού μήκους. Αν αφαιρέσεις πεπερασμένου πλήθους σημεία το το μήκος του τμήματος δεν αλλάζει. Αν αφαιρέσεις άπειρα;

Για τα σημεία το τμήμα μπορεί να είναι το σύμπαν όλο. Όπως και για τα ευθύγραμμα τμήματα το επίπεδο. Όπως και για τα επίπεδα ο τρισδιάστατος χώρος.

 

Πιστέυεις ότι η αξιόλογη παρουσία ενός μέσα στο forum, και η εξέχουσα θέση μέσα στο μυαλό του σκλάβου του, ενδέχεται να έχουν κοινό αποχρόντα λόγο, έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα;

Περί πραγμάτωσης DRD, η κυριαρχία όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν αξιολογείται ως ισχύουσα ή μη κατά τρόπο διακριτό αποκλειστικά εκ του αποτελέσματος του status εκείνου που την υφίσταται. Θα έλεγα δηλαδή πως αν κάποιος αισθάνεται ότι κυριαρχείται τότε κάποιος κυριαρχεί. Μπορεί βεβαίως να μην είναι ακριβώς ο έτερος που κυριαρχεί, αλλά η προβολή του πρότυπου κυρίαρχου του κυριαρχούμενου επί του έτερου. Έτσι εξηγείται το πώς κάποιος νιώθει ότι κυριαρχείται από άνθρωπο από τον οποίο δεν έλαβε ποτέ κάποια εντολή, ή από άνθρωπο που δεν γνωρίζει (ή που δεν θεωρεί και τόσο αξιόλογο) και με τον οποίο συμφώνησε ένα μεμονωμένο δίωρο session κλπ.

Το βασικό μου θεώρημα εδώ, και αυτό που επιθυμώ να καταδείξω μέσα από τη συμμετοχή μου στο νήμα σου, είναι πως όλοι οι υποτακτικοί άνθρωποι συνειδητά ή ασυνείδητα αναζητούν το άλλοθι, την ορθολογιστική τεκμηρίωση της ορθότητας της υποταγής τους. Αν δεν το βρίσκουν, το κατασκευάζουν. Αν μιλάμε για αίσθηση υποταγής και όχι για συμμετοχή σε ένα session όπου συνειδητά το υποτακτικό στοιχείο «υποδύεται» το κυριαρχούμενο, πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ένα άλλοθι.

Το δε άλλοθι δεν είναι η αξιόλογη παρουσία κάποιου στα fora καθεαυτή (αυτή μοιάζει περισσότερο με άλλοθι πως τρίτους παρά με άλλοθι προς την ανάγκη για εκλογίκευση του ίδιου του υποκειμένου), αλλά τα ιδιάζοντα γνωρίσματά του που είχαν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση αυτού του διαδικτυακού προφίλ – όπως γίνεται αντιληπτό από τους τρίτους.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Δικαιωμα σου Γιωργο να διαφωνεις με αυτα που που λεω, ακομα και να ειρωνευεσαι....οχι ομως και να αμφισβητεις για την πραγματικοτητα καποιων λογων μου.
Εγω για να κανω ενα απο αυτα τα 4000 ποστ (δεν κολλησε το 0...και λιγα λεω) πρεπει να...ανεβαζω
μια ταινια για ωρες καθως μετα για να την ποσταρω εχει και αλλη ετοιμασια που ακολουθει.
Μια κουβεντα θα σου πω γιατι καταλαβαινω οτι δεν πολυασχολεισαι με φορουμ του εξωτερικου...δεν
νομιζω να υπαρχει αλλος Ελληνας να εχει κανει τοσα ποστ σε φορουμ και γιαυτο τον λογο να εχω δωσει
τοσες (μαχες) με παραγωγους φετιχ θεματων.
Οπως καταλαβαινεις λοιπον τα ποστ μου βρισκονται σε αλλου ειδους BDSM kai Fetish φορουμ
Αυτα γιατι αναφερθηκες προσωπικα σε εμενα ενω εγω αντιθετα δεν στιγματισα κανεναν και δεν αναφερομαι σε κανενα επι προσωπικου.
Δικαιωμα του καθενος να ανοιγει ενα θρεντ και να λεει τις αποψεις του....δωρεαν ειναι, καμια μαχη δεν δινει και τελειωνει και το ποστ σε 5-10 λεπτα.
Αυτα για τον Γιωργο και να με συγχωρεσει.

Για καποιους αλλους που διαφωνησανε με αυτο που ειπα για τις ταχυτητες στα διαφορα σιτε και φορουμ
ας μην ξεχνανε οτι ολοι μας τελικα ειμαστε ακομα ενα νουμερο στα μεμπερ λιστ καθε φορουμ και τιποτα παραπανω.
Την αποφαση μου αυτη στα σιτε μου την εχω πληρωσει μεχρι στιγμης ακριβα ( επεσα στα νουμερα της
Alexa), αλλα στο τελος της ημερας....αυτο που μετραει σε ενα σιτε ειναι η ποιοτητα του περιεχομενου και των μελων του.

 

Re: Απάντηση: Ο Κύριος Τίποτα

Οταν αφηνεις τη σκεψη σου να φωναζει δυνατα κανεις εμας τους υπολοιπους να φαινομαστε ψιθυριστες. Ευτυχως σου συμβαινει αραια και που αλλιως την εχουμε βαμμενη.

 

Όλοι οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες. Μίλησα για Χαρακτήρα. Εννοούσα κάτι διαφορετικό.

Ο χαρακτήρας του καθενός δεν μπορεί να κρίνεται από ένα ολιγόλεπτο πέρασμα από ένα φόρουμ, ούτε από καμιά διακοσαριά ποστ. Συνήθως βλέπω τις πράξεις των ανθρώπων, πώς φέρονται σε μένα και σε άλλους, πώς ζουν την ζωή τους, και λοιπά συναφή, και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν συναναστραφώ μαζί τους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έστω και με μία εκ του μακρόθεν επικοινωνία, μακρόχρονη και ουσιαστική, όπως έτυχε με κάποια άτομα στο παρελθόν. Τότε και μόνο τότε μπορώ να κρίνω περί του χαρακτήρα του άλλου και αν ταυτόχρονα έχει Χαρακτήρα.

Η εξέχουσα θέση του Μάστερ στην ζωή του σκλάβου (και όχι μόνο μέσα στο μυαλό του, διότι η προσήλωση προς τον Μάστερ μεταφράζεται σε τρόπο ζωής, δεν είναι φιρφιρίκια στο μυαλό) δεν απορρέει από την εξέχουσα θέση του μέσα στο φόρουμ ή στην κοινωνία, ούτε από τον υπέροχο χαρακτήρα του (Θου Κύριε, είπαμε, αυτοσυγκράτηση), ούτε από το γεγονός ότι έχει Χαρακτήρα. Διότι αρκετοί έχουν Χαρακτήρα, αλλά δεν τους έχωσα όλους στη ζωή μου. Η εξέχουσα θέση στη ζωή του σκλάβου, με τρόπο ώστε όλη του η ζωή να περιστρέφεται γύρω από τον Μάστερ, ενώ ταυτόχρονα παραμένει ένα ανεξάρτητο και λειτουργικό άτομο στην καθημερινότητά του και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής του, είναι απόρροια της Κυριαρχικής δράσης, όπως την περιέγραψα στο ποστ μου. Με κύριο χαρακτηριστικό μάλλον αυτό που είπα: "με τον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο μου έδωσε τον εαυτό του, στρογγυλοκάθισε μέσα μου και δεν το κουνάει ρούπι".

Είναι αστείο να σκεφτόμαστε ότι μια γυναίκα θα γίνει σκλάβα κάποιου ο οποίος δεν δίνεται τόσο ολοκληρωτικά στη σχέση όπως δίνεται και αυτή. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες σκλάβους. Δεν θα γίνει κάποιος σκλάβος σου επειδή γράφεις ωραία ή επειδή φοράς ωραίες γόβες ή επειδή είσαι ενδιαφέρων άνθρωπος (όλα αυτά ισχύουν, by the way). Η δέσμευση και η επιλογή λειτουργεί αμφίδρομα και μεταφράζεται σε πράξεις.

Ποιος Μάστερ βασίζεται στην παρουσία του μέσα σε ένα φόρουμ ή στον ενδιαφέροντα χαρακτήρα του (αχ θα το πω, κρατείστε με) για να αποκτήσει σκλάβο; Τόσο εύκολα είναι τα πράγματα κατά κει μεριά; Εγώ αλλιώς τα κατάλαβα, αλλιώς τα έζησα και αλλιώς τα βλέπω.

Αντιθέτως, εγώ πιστεύω ότι αυτός που κυριαρχείται παύει να χρειάζεται καν εντολές ώστε να κάνει αυτά τα οποία είναι επιθυμητά από τον Κυρίαρχο. Αν μόνο αισθάνεται ότι κυριαρχείται, πάπαλα η δουλειά. Πρέπει να πράξει κιόλας, DRS. Και αυτά που θα πράξει είναι σημαντικά πράγματα, δεν είναι γλύψιμο ποδιών για ξεκαύλωμα. Σε όλη μου την πορεία μέσα σ' αυτό το ρημαδοD/s, στήριξα την αίσθηση αυτή με πράξεις, με αλλαγές στον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων, οι οποίες αλλαγές μεταφράζονται σε πράξεις.

Θα έλεγα επομένως ότι όποιος αισθάνεται ότι κυριαρχείται καλά κάνει και το αισθάνεται. Προφανώς το έχει ανάγκη. Κυριαρχείται πραγματικά αυτός που έδρασε και δρα πάνω στην κατεύθυνση όπου τον οδηγεί ο Κυρίαρχος.

Το "όλοι" είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Δεν γνωρίζω αν όλοι οι σκλάβοι και οι σκλάβες έχουν άλλοθι για την υποταγή τους ή αν το χρειάζονται (αν το χρειάζονται, κάτι δεν πάει καλά με τον Κυρίαρχο ή με την Κυριαρχική δράση). Προσωπικά, μου αφαιρέθηκε αυτή η δυνατότητα για άλλοθι. Είναι τζιμάνι το παιδί, τι να λέμε τώρα. 

Μπορώ βέβαια, εκ των υστέρων, να πω ότι ήταν ορθή η επιλογή μου, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Για χίλιους μύριους λόγους. Κατά την διάρκεια της φάσης, δεν είχα άλλοθι. Τώρα, που δεν το χρειάζομαι πια, γιατί συντελέσθηκε ήδη, θα μπορούσα να κρίνω ορθολογιστικά και να πω ότι η φάση με ωφέλησε. Όσο με ωφελούν και τα μπρόκολα και τα όσπρια που τρώω δυο φορές την εβδομάδα. Χλωμό το βλέπω ως άλλοθι για μία επιλογή τέτοιου μεγέθους.

Οι Κυρίαρχοι δεν χρειάζονται τέτοιες αηδίες, και σίγουρα δεν βασίζονται σε αυτές. Ούτε οι σκλάβες τους.

 

Απο ποτε καποιος για να ειναι "καλος" υποτακτικος ή Κυριαρχος χρειαζεται να εχει βαρυγδουπη διαδικτυακη "δραση" ?Προσωπικα εχω γνωρισει εκτος φορουμ πολυ κοσμο που με εχει εντυπωσιασει οσον αφορα τις γνωσεις γυρω απο την θεματολογια του φορουμ και πρακτικα και θεωρητικα.

Οσο "καλος" και να ειναι ενας Κυριαρχος δικτυακα δεν σημαινει οτι θα του πεφτουν σκλαβες απο τον ουρανο και το αντιστοιχο.