Η Μάσκα

Ναι έχεις δίκιο.
Είχα στο μυαλό μου μόνο τους φίλους των horror movies.

Να σας θυμίσω κι αυτό.

Dead Skin Mask
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?p=151401&highlight=Ed+Gein#post151401

 

Το επαναφέρω θεωρώντας το επίκαιρο.

 

Απάντηση: Re: Η Μάσκα

Και καλά κάνεις!

Θα πω λίγα πράγματα για μένα με αρκετά μεγάλη πιθανότητα να είμαι εκτός θέματος και να παρεξηγηθώ.


Ορμώμενος πιθανότατα από εσωτερικούς φόβους του τύπου δεν είμαι αρκετός,αν με γνωρίσουν ποιος πραγματικά είμαι θα με απορρίψουν,οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα κτλ :
έχω προσπαθήσει στη ζωή μου να βγάλω προς τα έξω κάτι άλλο απ αυτό που είμαι έχοντας την εντύπωση ότι με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσω περισσότερη αποδοχή-θα αποφύγω να συμβούν όλα αυτά που φοβάμαι και που έχουν να κάνουν με απόρριψη!
Φυσικά όλο αυτό δεν είναι μια συνειδητή διεργασία γίνεται λίγο "αυτόματα" και σαφέστατα μιλάμε για φόβους-φοβίες που υπάρχουν μόνο μες το δικό μου μυαλό και όχι στην πραγματικότητα.

Θα παρακαλούσα να μην βιαστεί ο οποιοσδήποτε να μου δώσει συμβουλές-αντιθέτως αν κάποιος θάθελε να μου απαντήσει θα εκτιμούσα το να καταθέσει την σχετική του εμπειρία και όχι τις απόψεις τους του.

Αν γράφω μ αυτό το ύφος και γράφω αυτά που γράφω το κάνω για τους εξής λόγους
1) κατά την προσωπική μου πάντα εκτίμηση ομιλώ για ένα φαινόμενο που παρατηρώ ότι συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό στους ανθρώπους γύρω μου(αποφεύγω να πω ότι το βλέπω και εδώ μέσα γιατί μάλλον κάποιοι θα ενοχληθούν και αυτό με κουράζει)
2) η ανταλλαγή εμπειρίας, μου είναι πάντα χρήσιμη με βοηθά να πετάω από πάνω μου περιττά βάρη.
3) διατηρώ(και απολαμβάνω) την ψευδαίσθηση ότι όλο και κάποιος θα ωφεληθεί απ αυτά που γράφω.
4) Παρατηρώ-και με ενοχλεί αυτό-ότι ασχολούμαστε πολύ με το μυαλό μας και λιγότερο με την ψυχή μας[το τελευταίο είναι προσωπική άποψη και είναι σεβαστή όποια διαφορετική(άποψη)].

 

"Το ακίνητο πρόσωπο του ανθρώπου: οι μάσκες. Μάσκες ορθάνοιχτες, αγριεμένες σαν των Αζτέκων, χρυσές και ξαφνιασμένες όπως οι μυκηναϊκές, λαϊκές κι ελληνικές όπως των χορευτών του Τράγου, όπως των χωριάτικων πανηγυριών, γελοίες και μετά απελπισμένες, παγωμένες στον τραγικό μορφασμός της βαθιάς Αμηχανίας […] που είναι η κρίσιμη στιγμή της αντίκρυσης του ανθρώπου με την ίδια του την ύπαρξη […], […] που είναι το γυμνό, το έσχατο πρόσωπο του ανθρώπου […]. "
(Γ. Χειμωνάς, στο: Φωτόπουλος 2006, 181)

"Εσύ φτιάχνεις τη μάσκα και εγώ ψάχνω να βρω τη γλώσσα της, τα λόγια που μπορεί να πει μια μάσκα. Το ακίνητο βλέμμα της μάσκας ατενίζει χώρους όλο φωτιά και αίμα, χώρους που η ανθρωπότητα μόλις αντέχει. Η μάσκα κρατά τα μάτια της ανοιχτά ακόμα κι όταν πέφτει η λάμα του τσεκουριού, όταν καίγονται βρέφη, όταν η πόλη γίνεται στάχτη, όταν πέφτουν οι βόμβες, όταν η ανθρωπότητα στέκει στο χείλος της εξαφάνισης. Η μάσκα βλέπει τα πάντα. Τι να λέει, άραγε;"
(Φωτόπουλος, 2006, 146)

"Θα του βγάλω τη μάσκα, όπως θα βγάλω και ’γω τη δική μου, και θα κοιταχτούμε, αυτή τη φορά πρόσωπο με πρόσωπο, δίχως πέπλα και δίχως ψέματα…"
(Gaston Leroux, Το φάντασμα της όπερας. Μετ. Άντα Καμπατσέα. Αθήνα: Λιβάνης, 2005, 165.)


Η μάκα κρύβει τα χαρακτηριστικά του προσώπου, κατά κάποιο τρόπο επιτρέπει το απαγορευμένο, καθώς προστατεύει αυτόν που τη φορά. Κρύβει μια αντίφαση: από τη μια έχει σχέση με κάτι ψεύτικο, κάτι που δεν είμαστε και υποδυόμαστε, και, ταυτόχρονα, αποκαλύπτουμε τον εαυτό μας μέσα από αυτή. Απελευθερωνόμαστε, εκτιθέμεθα, ξεπερνάμε τα όρια, και κάθε φορά ο ρόλος αλλάζει. Η μάσκα δεν μπορεί να ερμηνευθεί από μόνη της, ξεχωριστά, αλλά μέσα από την αλληλεπίδραση με τον άλλο.

 

Απάντηση: Re: Η Μάσκα

Κατά πόσον υπάρχει στην πραγματικότητα η δυνατότητα να βγάλουμε την μάσκα ενός άλλου ανθρώπου?
Τώρα θα μου πεις ίσως να αρκεί να επικεντρωθούμε να ....βγάλουμε την δική μας 

 

Re: Απάντηση: Re: Η Μάσκα

Είναι επειδή το μυαλό μας μας υπαγορεύει να ασχολούμαστε περισσότερο με υφιστάμενες οντότητες και λιγότερο με φιλοσοφικά ευρήματα.

 

 







​

 

Μπορείς να μάθεις πολλά για κάποιον από το κουστούμι που θα βάλει τις Απόκριες 

 

Αυτός που παρουσιάζει συνέχεια την ίδια συμπεριφόρα,κρύβει έντεχνα το αληθινό του πρόσωπο κάτω από μια μάσκα σε αντίθεση με εκείνον που η συμπεριφορά του εναλλάσεται ανάλογα με τα συναισθηματά του

 

Κατά καιρούς έφτιαχνα μάσκες από πορσελάνη ή από πεπιεσμένο χαρτί.. κάθε φορά που έφτιαχνα μια μάσκα πάντα έπαιζε ρόλο η ψυχολογία μου και για ποιον την ετοίμαζα. Πότε χαρούμενες πότε λυπημένες και πότε ανέκφραστες. Πάντα όμως υπήρχε το δικό μου σημάδι, η υπογραφή μου... Το δάκρυ. Και όχι επειδή κλαίω εύκολα, αλλά γιατί είναι κάτι το σημαντικό του ανθρώπινου οργανισμού και όχι μόνο.
Δεν έχω φορέσει ποτέ εκείνη την ώρα γιατί απλά δεν έτυχε ή γιατί οι περισσότεροι παρτενέρ μου δεν τις γούσταραν καθόλου.. Θέλαν πάντα να κοιτούν το πρόσωπό μου..
Η ταπεινή μου άποψη είναι οτι..Δίνουν ελευθερία κινήσεων, κρύβουν το συναίσθημα, την όψη..

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η Μάσκα

Δεν διαφωνώ με ότι λες και σίγουρα η σκέψη σου είναι ιδιαίτερα αξιόλογη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχω την αίσθηση ότι τείνουμε να επικεντρωνόμαστε στην κατανόηση της ύπαρξης σε διανοητικό επίπεδο και όχι σε βιωματικό! Σίγουρα αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα αλλά πρέπει να διατηρούμε ισορροπία ανάμεσα τους!

 

Re: Απάντηση: Re: Η Μάσκα

Θα με βρεις 100% συμφωνο  


Γι ργος