Αγγλία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990

κατ 'αρχην εξαιρετικη αφηγηση και φανταζομαι πιο ενδιαφεrουσα η εμπειρια. η Δ. ηταν αγγλιδα?

και μια παρενθεση στο νησι ο κοσμος ειναι πιο ανεκτικος και θεμιτος στο bdsm.

 

Ναι είναι πολύ πιο μπροστά σε τέτοια θέματα μαζί με Ολλανδία, Γερμανία και Σκανδιναβικές χώρες.

Η D. ήταν όντως Αγγλίδα.

 

αρκετά ενδιαφέρον..

μία φορά να διαβάσω και για άνδρες δεμένους...

 

Με έχουν πιάσει τέτοια διαόλια αυτό τον καιρό που βγάζω την full "S" πλευρά - η "Μ" έχει πάει στα Τάρταρα. 

 

δεν πειράζει εδώ είμαστε  

 

Εμπειρία - μέρος 5ο

Ήταν μια από τις ατελείωτες κρύες και υγρές χειμωνιάτικες νύκτες της Κεντρικής Αγγλίας και έχοντας πάντα κοντά μου την άοκνη D., αποφασίσαμε να βρούμε καταφύγιο για μια ακόμα φορά στο λιμάνι της ηδονής, συμπληρώνοντας το ερωτικό μας παιχνίδι με κάποιες στιγμές βασισμένες στο αγαπημένο μας φετίχ, το δέσιμο με σχοινιά. Σε λίγη ώρα θα εξασκούσα την τέχνη μου επάνω στο κορμί της D., προσφέροντάς της τη δυνατότητα να βρεθεί παραδομένη στην αναμονή, την ελπίδα, αλλά και την όποια ανησυχία για τη συνέχεια.

Για μια άλλη φορά μια καρέκλα από την κουζίνα θα βρισκόταν στη μέση του δωματίου μου έτοιμη να υποδεχθεί και να αγκαλιάσει δεσμευτικά το γυμνό κορμί της D. Ήταν όρθια ακόμα όταν της έδεσα τους καρπούς των χεριών πίσω από την πλάτη, όπως τόσες άλλες φορές, χρησιμοποιώντας αρκετό σχοινί ώστε να κάνω 5 – 6 περιστροφές γύρω από τα δύο χέρια πριν ολοκληρώσω με το πέρασμα και τον τελικό κόμπο ανάμεσα στα δύο χέρια. Πριν ακόμα καθήσει στην καρέκλα η D. είχε αρχίσει να νιώθει την θερμότητα που της προξενούσε η αδημονία της ηδονής που σε λίγο θα βίωνε.

Με μια γρήγορη κίνηση, προϊόν της προσμονής, η D. προχώρησε και «έλαβε θέση». Η πλάτη της καρέκλας είχε δύο οριζόντιες μπάρες που συνέδεαν τις κάθετες προεκτάσεις των πίσω ποδιών της. Πήρα ένα άλλο σχοινί και έπιασα το κέντρο του ακριβώς πάνω από τα στήθη της. Συνέχισα πάνω από την πρώτη οριζόντια μπάρα, τα έφερα στο μπροστινό μέρος του κορμιού της κάτω από τα στήθη και ξανά πίσω κάνοντας τον κόμπο επάνω στη μπάρα. Ο καθρέπτης απέναντι ακριβώς από την D. της έδειχνε αυτό που ήδη ένιωθε. Τα στήθη της είχαν πιεστεί και οι ρώγες της είχαν ανασηκωθεί.

Τώρα μπορούσα να συνδέσω τους καρπούς των χεριών της με την δεύτερη οριζόντια μπάρα και να ολοκληρώσω την ακινητοποίηση του πάνω μέρους του κορμιού της. Πριν συνεχίσω στο δέσιμο των κάτω άκρων και έχοντας συναίσθηση της φλόγας που είχε αρχίσει να καίει μέσα της, γονάτισα μπροστά της και την φίλησα λίγο πάνω από το αιδοίο. Ένιωσα έτσι από πολύ κοντά το παλμό της ηδονής που αναστάτωνε τα εξογκωμένα ροζ χείλη του αιδοίου της.

Θα της έδενα τα πόδια ανοικτά και στηριγμένα στο πίσω μέρος της καρέκλας. Έτσι έδεσα από ένα σχοινί σε κάθε αστράγαλο κάνοντας τέσσερεις περιστροφές. Ήταν η ώρα για το σήκωμα των ποδιών προς τα πίσω. Πήρα το σχοινί που είχα δέσει στο αριστερό πόδι, το έσφιξα τρεις φορές γύρω από την βάση της προέκτασης του πίσω ποδιού της καρέκλας και το ξαναέφερα στον αστράγαλο, υψώνοντας έτσι το πόδι. Η στήριξη ολοκληρώθηκε με ένα πέρασμα του σχοινιού τρεις φορές γύρω από το πάνω μέρος του μηρού και τελικά το τελευταίο δέσιμο γύρω από το αστράγαλο. Ακολούθησα την ίδια διαδικασία και με το δεξί πόδι.

Όλα είχαν γίνει τέλεια. Η D. είχε ακινητοποιηθεί επάνω στην καρέκλα, με τα πόδια στον αέρα και ανοικτά προσφέροντας μια απρόσκοπτη δίοδο προς τον κόλπο της. Η κίνηση μου να τη φιλήσω λίγο πάνω από το αιδοίο πριν μερικά λεπτά με είχε αναστατώσει ίσως περισσότερο και από την ίδια την D. που έτσι κι αλλιώς είχε να ασχοληθεί και με την αίσθηση της ακινητοποίησης και του σφιξίματος από τα σχοινιά σε κάθε μικρή της κίνηση. Πλησίασα και πάλι ψηλαφώντας με τα δάχτυλα μου αρχικά τα χείλη και μετά τα ενδότερα του αιδοίου της, θέλοντας να γευτώ το υγρό προϊόν που η D. σιγά – σιγά θα ανέδυε μέσα από τον κόλπο της, αλλά και να νιώσω τους παλμούς του κόλπου της που ολοένα δυνάμωναν θυμίζοντάς μου τη λειτουργία μιας μικρής αντλίας.

Θέλοντας να της αυξήσω την ηδονή και να προκαλέσω και ένα είδος μικρής τιμωρίας, αποφάσισα να σταματήσω την μικρή μου ιχνηλάτηση. Δευτερόλεπτα μετά είμαι θεατής των έντονων ταλαντώσεων των ποδιών της. Όμως καθώς αντίκρυσα το γεμάτο επιθυμία βλέμμα της και ήμουν βέβαιος ότι η πιστή μου D. δεν άξιζε αυτή την τιμωρία επανήλθα. Τώρα ήταν δική μου, μου ανήκε για άλλη μια φορά…

 

φανταστική η περιγραφή, επίσης πολύ σημαντική η λεπτομέρια με την οποία αναλύεις κάθε δέσιμο και το λόγο που το κάνεις!
ευχαριστούμε...

 

Κανονικά η ιστορία - εμπειρία αυτή θα έπρεπε να μπει σε καινούριο νήμα, αλλά ένεκα των περιορισμών στα απλά μέλη, τη βάζω εδώ (τουλάχιστον ταιριάζει σε θέματα "χωροχρόνου").

Η παρακάτω ιστοριούλα περιγράφει μια μη αναμενόμενη εμπειρία από τα χρόνια των σπουδών μου στην Αγγλία με μια Ελληνίδα συμφοιτήτρια που λίγες μόλις ημέρες πριν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα της τύχαινε κάτι τέτοιο. Και όμως μια τυχαία αναφορά της ένα βράδυ στις εμπειρίες μιας φίλης της, μου έδωσε την ευκαιρία να εισδύσω με πολύ διπλωματικότητα και υπομονή στα βάθη των αισθημάτων της και να την βοηθήσω να βγάλει την ως τότε κρυφή της υποτακτικότητα στην επιφάνεια, μέσα από ένα παιχνίδι που σίγουρα εμπεριείχε μια έντονη συναισθηματική φόρτιση και για τους δύο.

Η ώρα είχε έρθει. Γρήγορα βρέθηκε γυμνή με τα χέρια της δεμένα ψηλά από ένα μονόζυγο (ευτυχώς είχε τοποθετηθεί από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού προφανώς για άλλο λόγο πιο «φυσιολογικό») και τα πόδια της δεμένα στις άκρες μιας ειδικής μπάρας (spreader bar – αυτή την είχα εγώ, προφανώς για το λόγο που την… είχα).

Και για λίγο αναμονή… Αυτό την έκανε περισσότερο ανυπόμονη και ταυτόχρονα ευάλωτη. Και αυτό το ήξερα καλά. Αργά – αργά πλησίασα από πίσω. Έβαλα το ένα χέρι μου κάτω και γύρω από την κοιλιά της, το άλλο προς το στήθος. Οι κινήσεις μου επιβάλλονταν να είναι σίγουρες και απόλυτα σταθερές ώστα η «μύηση» να είναι αποτελεσματική. Πλησίασα και άλλο και της φίλησα το πίσω μέρος του λαιμού της δημιουργώντας της μια άισθηση άνεσης για την επιλογή της να μου προσφέρει τον εαυτό της. Έπρεπε ταυτόχρονα να δείχνω και κάποια ευγένεια για να στηρίξω την απόφασή της να με εμπιστευτεί. Έτσι για λίγο βρέθηκα γονατιστός μπροστά της με φανερό στόχο να της φιλήσω την κοιλιά αλλά και ταυτόχρονα να αφουγκραστώ το «μέσα» της.

Τα χείλη μου έκαναν τώρα με πολύ αργό ρυθμό τη διαδρομή προς το αιδοίο της, ενώ ταυτόχρονα τα το ένα μου χέρι έσφιγγε το μηρό της σαν ένδειξη της «Κυριαρχίας» μου. Και πράγματι όπως μου είπε αργότερα, η αργή εισαγωγή μου την έκανε να νιώσει ανετότερα και να επιβεβαιώσει μέσα της την απόφαση να δοκιμάσει κάτι καινούριο.

Μπορούσα τώρα να προχωρήσω. Ένα δάχτυλό μου γλίστρησε αργά προς τη σχισμή του αιδοίου της. Ήταν υγρό. Ασυναίσθητα φώναξε: «Δεν είναι δικό μου λάθος! Δεν φταίω!» Η αίσθηση «ενοχής» ήταν έκδηλη στην χροιά της φωνής της, δεν έδειχνε όμως με τίποτα ένδειξη απόλυτης υποταγής. Κούνησα το κεφάλι μου με αποδοκιμασία. «Δεν ήταν η ώρα να συμβεί, αγάπη μου. Θα ακολουθήσει τιμωρία!»

Παρόλα αυτά συνέχισα υπομονετικά. Με τα χέρια μου άγγιζα πότε τα στήθη της και πότε την περιφέρεια του αιδοίου της. Όμως μόλις αντιλαμβανόμουν κάποια ανακούφιση και χαλάρωση από μέρους της, την επανέφερα στην τάξη: «Ναι, είσαι πολύ κακό κορίτσι! Δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου!» Σιγά – σιγά ήξερε ότι η αναμονή δεν θα κρατούσε για πολύ. Το πρώτο χτύπημα δεν θα αργούσε.

Ένα ελαφρύ ραβδί από μπαμπού θα ήταν το επόμενο στάδιο της «μύησης» της στον κόσμο της υποταγής. Άρχισα όπως πάντα με όχι ιδιαίτερα δυνατά, αλλά τεχνικά χτυπήματα στους γλουτούς και στο πάνω μέρος των μηρών της που αποδείχτηκε ότι ανέμεναν με προσμονή το ραβδί. Αναστέναζε, τόσο από πόνο, όσο και από ντροπή που είχε παραδοθεί όμως όσο η διαδικασία συνεχιζόταν άρχισε να εγκαταλείπει ακόμα και τις στοιχειώδεις ενστικτώδεις κινήσεις απελπισίας. Που και που τα χτυπήματα με το ραβδί εναλλάσονταν με κάποια χαστούκια και φράσεις που επαναλαμβάνονταν ενοχλητικά: «Είσαι κακό κορίτσι!...»

Ένιωθε πια όλο και περισσότερο την πλήρη παράδοσή της. Ήμουν σίγουρος ότι μέσα στο μυαλό της στριφογύριζαν εκφράσεις που θα μπορούσαν να είναι κάτι σαν: «Ναι, είμαι κακό κορίτσι! Είμαι γυμνή, δεμένη και με ελέγχει απόλυτα! Ντρέπομαι τόσο πολύ!...»

Ένας δονητής μαπαταρίας μπήκε στο παιχνίδι. Και πάλι ασυναίσθητα ψέλισε ένα ασθενές «σε παρακαλώ». Η χροιά της φωνής της δεν είχε καμία σχέση με εκείνη που έβγαλε όταν ανακάλυπτα για πρώτη φορά την ένδειξη υγρασίας στο αιδοίο της. Είχε υποταχθεί πια. Ταυτόχρονα ήξερε και φοβόταν μαζί, ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσα να ελέγξω το αιδοίο της.

Ο «τρόμος» αυξήθηκε κατακόρυφα μόλις το «διαβολικό» μηχάνημα πήρε μπροστά. Τρόμος που ξεκινούσε από πολύ βαθιά μέσα της και μεταδιδόταν άμεσα σε όλο το κορμί της. Ο δονητής έκανε τη δουλειά του. Ο «τρόμος» και η ντροπή ήταν τώρα συναισθήματα ανάμεικτα με έντονη ηδονή. Η ευχαρίστηση είχε αρχίσει να κατανικάει τον πόνο, αλλά τα συναισθήματα που είχαν προηγηθεί είχαν πετύχει τον στόχο μου. Όπως έδειξε το άμεσο μέλλον είχε «μυηθεί».

ΥΓ. Στις παλαιότερες ιστορίες μου («Αγγλία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990» και «Διαδρομές με την Αγγελική») πιστεύω ότι έδωσα τεχνικές και συναισθηματικές περιγραφές με κάποια ισορροπία. Η παραπάνω ιστορία είναι μια πρώτη απόπειρα να αλλάξω ύφος τονίζοντας πιο πολύ τα συναισθήματα οπότε δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αποτέλεσμα, όσες φορές και να την διάβασα πριν την ανεβάσω.

 

Απάντηση: Αγγλία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990

πολυ ενδιαφέρον  

 

Την επόμενη φορά που βρεθήκαμε τα πράγματα ήταν απλούστερα και για τους δύο. Οι ενδοιασμοί της είχαν εξαφανιστεί μπροστά στην απόλυτη θέλησή της να αναμείξει για άλλη μια φορά τον πόνο με την ηδονή και φυσικά στην απόλυτη εμπιστοσύνη που μου έδειχνε. Άλλωστε ήμασταν φίλοι για περισσότερο από δύο χρόνια και αυτό λειτουργούσε θετικά για το κάθε βήμα μας.

Όταν ήρθε η ώρα, διάλεξα μεθοδικά τα σύνεργα που θα χρησιμοποιούσα. Δευτερόλεπτα μετά την είσοδό της στο δωμάτιο μου ήταν τελείως γυμνή και αμέσως γονάτισε μπροστά μου. Ήταν το σύνθημά της ότι ήταν έτοιμη για άλλη μία περιπλάνηση στον κόσμο που μέχρι πριν λίγες ημέρες ονειρευόταν και που πλέον της είχε δώσει τις πρώτες αληθινές εμπειρίες.

«Πιστεύω πως είμαστε έτοιμοι» της είπα. Από την πρώτη εμπειρία μου στο χώρο επιθυμούσα πάντα να έχω την πλήρη συγκατάθεση της εκάστοτε συντρόφου μου, αφού πιστεύω ότι τα bdsm παιχνίδια είναι εφικτά και απολαυστικά όταν και τα δύο μέρη είναι απόλυτα αφοσιωμένα στον τελικό στόχο τους που είναι η ικανοποίηση και των δύο μερών. Το «είμαι απόλυτα έτοιμη και περιμένω ανυπόμονα να δω τι έχετε προγραμματίσει κύριε» μου έδωσε αυτή τη συγκατάθεση. Επιπλέον ο τόνος της φωνής της με έκανε να νιώσω απόλυτα ικανοποιημένος για την επιτυχία της ως τότε προσπάθειας μου.

Δεν άργησε να ρίξει το βλέμμα της στο κολλάρο που κρατούσα. Αν και σε απόλυτη σιγή ένιωθα την προσμονή της και δεν την απογοήτευσα. Λίγα μόνο δευτερόλεπτα αργότερα το είχε στα χέρια της και το περνούσε γύρω από τον βελούδινο λαιμό της. Οι επόμενες κινήσεις της ήταν ένα απαλό ψηλάφισμα στο μικρό αυτό κομμάτι δέρματος που όμως επάνω της πια, αντανακλούσε συμβολικά τη θέση της.

Αν και είναι γνωστό μέσα στο φόρουμ, ότι για μένα bondage σημαίνει «100% σχοινί», στη συγκεκριμένη περίπτωση προείχε η συνέχεια της μύησης της. Τα σχοινιά θα χρησιμοποιούνταν στην ώρα τους. Της έδειξα το κρεβάτι και της είπα «αυτά τα παιχνίδια θα χρειαστεί να τα φορέσεις μόνη σου». Τα «παιχνίδια» ήταν δύο ζευγάρια χειροπέδες – ένα με τρεις κρίκους ανάμεσα τους για τα χέρια και ένα με μια συνδετήρια αλυσίδα μήκους 40 περίπου εκατοστών για τα πόδια. Δίστασε για λίγο, αλλά μέσα της ήθελε να μην με αναγκάσει να αρχίσω τις επιπλήξεις της προηγούμενης φοράς. Το «είσαι κακό κορίτσι» είχε μπει για τα καλά στη συνείδησή της και σίγουρα μέσα της θα έλεγε κάτι σαν «δεν θα κάνω τα λάθη της πρώτης φοράς». «Σε περιμένω» της είπα και κάθησα σε μία καρέκλα. Τέσσερα «κλικ» ακολούθησαν και οι καρποί όπως και οι αστράγαλοί της ένιωσαν την κρυάδα του ατσαλιού και το αίσθημα της δέσμευσης.

«Έλα κοντά σε παρακαλώ». Αν και η φωνή μου ήταν απόλυτα ήρεμη, ήξερα ότι εκείνη την άκουγε τελείως διαφορετικά. Με μικρά βήματα για να εξοικειωθεί με τα δεσμά των ποδιών της πλησίασε. Δυστυχώς η μοκέτα που υπάρχει σε όλα τα Αγγλικά σπίτια απορροφούσε κάτι που θα ήθελα να ακούσω και εγώ και πιθανότατα και εκείνη: τον ήχο των βημάτων της ανάμεικτο με το σύρσιμο της αλυσίδας.

«Βάλε τα χέρια σου επάνω στο κεφάλι σου και άνοιξε τα πόδια σου όσο επιτρέπει η αλυσίδα από τις χειροπέδες» είπα κάπως πιο προστακτικά. Έπρεπε να ανεβάζω σταδιακά την «ένταση» τόσο λεκτικά όσο και απόλυτα πρακτικά. Σηκώθηκα και άρχισα να την αγγίζω. Η αρχή έγινε από το στήθος της – το έκανα ποτέ περισσότερο και πότε λιγότερο χαλαρά. Με κάθε της αναπνοή, έβλεπα τους μαστούς να ταλαντώνονται και τις θηλές να ανασηκώνονται όλο και πιο έντονα.

Λίγο μετά άρχισα να χαϊδεύω το λαιμό της και ταυτόχρονα να παίζω με το κολλάρο της. Ήταν μια υπενθύμιση της υποταγής της. Ένα ξαφνικό ψηλάφισμα γύρω από το αιδοίο της, μου αποκάλυψε το πώς ένιωθε. Αμέσως κατάλαβε και με κοίταξε γεμάτη ενοχή. Σίγουρα θα ήταν έτοιμη να απολογηθεί, ίσως το έκανε ήδη μέσα της. Δεν είπα τίποτα, αλλά ένιωσε το ραβδί που κρατούσα από μία φορά σε κάθε γάμπα της. Η αναπνοή της έγινε ακόμα πιο έντονη.

«Δεν χρειάζεται να πεις κάτι. Θα βελτιωθείς με τον καιρό» της είπα και συνέχισα «όμως θα πρέπει να λάβω κάποια μέτρα για αυτό το μικρό ατόπημα». Πήρα δύο μεταλλικούς σφιγκτήρες που συνδέονταν με μια αλυσιδίτσα, την οποία έπιασα από τον μπροστινό κρίκο του κολλάρου της. Το μόνο που πρόλαβε να πει ήταν ένα «συγγνώμη κύριε», το οποίο πνίγνηκε στο αναδυόμενο αναστεναγμό που προκάλεσε το κλείσιμο του πρώτου σφιγκτήρα στη θηλή του ενός μαστού της. Αφού έκανα το ίδιο και με τη δεύτερη θηλή, την κοίταξα στα μάτια. Μέσα από το βλέμμα της έβλεπα και το φυσικό πόνο και το ψυχολογικό «κατέβασμά» της. Δύο χαστούκια λειτούργησαν επαυξητικά σε αυτό. Δεν ήταν πολύ δυνατά, αλλά η αναπόφευκτη κίνηση του κεφαλιού της, επέφερε τη μετακίνηση των σφιγκτήρων και αύξησε τον πόνο στις θηλές των μαστών της.
«Πήγαινε προς τη ντουλάπα» είπα ακόμα πιο προστακτικά. Καθώς προχωρούσε ένιωσε και πάλι το ραβδί, αυτή τη φορά στους γλουτούς της. Με πρόσωπο προς τη ντουλάπα, έπιασα τις χειροπέδες της με ένα λουκετάκι από το χερούλι του πάνω ντουλαπιού, το οποίο ήταν σε κατάλληλο ύψος για να της κρατάει τα χέρια τεντωμένα ψηλά. Έσκυψα και κλείδωσα στις άκρες μιας μεταλλικής μπάρας τους δύο ακραίους κρίκους από τα δεσμά των ποδιών της ώστε τα πόδια της να παραμένουν αναγκαστικά ανοικτά. Η αναπνοή της ήταν πια πιο βαριά και απόλυτα πιο αισθητή. Μπορούσε να καταλάβει ότι η συνέχεια της βραδιάς θα ήταν ένα επίπονο άλμα σε βαθύτερα «bdsmικά νερά».

Αυτό έφερε ένα ελαφρύ τρεμούλιασμα σε όλο της το κορμί. «Χαλάρωσε, ξέρω τι ακριβώς σου χρειάζεται και σε πιο βαθμό θα σου το προσφέρω». Δεν ξέρω αν την καθησύχασα, οπότε σκέφτηκα ότι κάποια σειρά από θωπείες σε διάφορα σημεία του κορμιού της θα βοηθούσαν στην (προσωρινή) αποκλιμάκωση της έντασης που ένιωθε.

Όμως είχε έρθει η ώρα για την κορύφωση και το σύνθημα ήταν ένα απότομο τράβηγμα της αλυσιδίτσας που ένωνε τους σφιγκτήρες των θηλών της. «Δεν θα σας απογοητεύσω κύριε». Το ραβδί άρχισε να πέφτει με διαρκώς αυξανόμενη ένταση στους γλουτούς της και στο πιο ψηλό σημείο των ποδιών της ακριβώς κάτω από τους γλουτούς. Στα πρώτα χτυπήματα υπήρχαν οι αναπόφευκτες ενστικτώδεις κινήσεις του σώματός της που όμως υποχωρούσαν όσο ο πόνος υποσκελιζόταν από την ευχαρίστηση. Ήταν κάτι που το έβλεπα από τον τόνο της φωνής της στους αναστεναγμούς που ακολουθούσαν το κάθε χτύπημα και το ένιωσα ψηλαφίζοντας την περιοχή του αιδοίου της.

Άλλο ένα βήμα είχε γίνει.