Αυτοκριτική

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Αυτοκριτική

Προτιμώ να αυτοσαρκάζομαι παρά να εκφράζομαι με ψευτοταπεινοφροσύνης-το βρίσκω πιο δημιουργικό:nod:

Επ ευκαιρίας : έλλειμμα ταπεινοφροσύνης-να προστεθεί στα ελαττώματα παρακαλώ.






Υ Γ και η ταπεινοφροσύνη ειν επίσης παρεξηγημένη λέξη-έννοια, για πολλούς ίσως και να έχει αρνητική-περιφρονητική σημασία !
Εγώ θα την όριζα : η γνώση του μέχρι πού φτάνει το χέρι μας 

 

Απάντηση: Αυτοκριτική

Είμαι μια χαρά παιδί 

 

Απάντηση: Αυτοκριτική

μοναχικο ατομο (επιλογη μου) προσπαθω παντα να μιλαω με ειλικρινεια αναποδιαζω με τους(εγω τα ξερω ολα) επισης με οσους κανουν σε αλλους αυτα που οι ιδιοι μισουν..το πιο ασχημο σημειο μου ειναι πως ετσι και ξενερωσω απο κατι δεν επανερχομαι οτι και να γινει

 

Syrah, θα συμφωνήσω πως υπάρχει αυτή η τάση αποκαθήλωσης του ότι αποκλίνει από το μέσο όρο. Όπως επίσης θεωρώ δεδομένο πως οι ευφυείς άνθρωποι έχουν συναίσθηση της ευφυΐας τους. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ πως ένας πραγματικά ευφυής άνθρωπος οφείλει να δείχνει κάποια ταπεινότητα όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Ειδάλλως, μπορεί εύκολα να αγγίξει τα όρια της έπαρσης.

 

όχι μόνο όπως γίνονται αντιληπτά από μένα, αλλά εφόσον αφορούν εμένα, δηλαδή στα ελαττώματα βάζω αυτά που μπορεί να χαλάνε εμένα, όχι τους γύρω μου, στα προτερήματα αυτά που βοηθούν να παίρνω απόλαυση στη ζωή μου, όχι να δίνω απόλαυση  

Κομψό που έβαλες τα προτερήματα πρώτα Syrah, είσαι όμως βέβαιη ότι ζυγιάζουν περισσότερο από τα ελαττώματά μας;

Προτερήματα για μένα έχω ότι δεν ταλαιπωρούμαι με πράγματα που δεν αξίζουν τον κόπο για μένα, ότι μπορώ να περάσω απεριόριστο χρόνο ποιότητας μόνη μου, ότι έχω αίσθηση του δικαίου και ότι όταν χρειάζομαι να βρω την κρυμμένη ομορφιά των πραγμάτων τη βρίσκω. Ακόμα, άσχετα τί λέω όταν μιλώ με δεύτερους και τρίτους, μπορώ να μου κάνω αυτοκριτική ψυχρού εκτελεστή, για συγκεκριμένα θέματα όχι γενικά και αόριστα και μετά να μου κλείσω το μάτι γελαστά και να μου πω "άντε να δω πώς θα τη σκαπουλάρεις τώρα". Στα προτερήματα που με εξυπηρετούν βάζω ότι κοιμάμαι, η ελεεινή, τον ύπνο του δικαίου, για όση ώρα χρειάζομαι για να ξεκουραστώ πραγματικά. Αν νομίζεις Syrah, ότι το τελευταίο είναι φαιδρή δήλωση υπεκφυγής του τύπου "τρώω τα νύχια μου", ξανασκέψου το παρακαλώ  

Τα ελαττώμματά μου που μου δυσκολεύουν τη ζωή είναι ότι μέχρι να αποφασίσω πως κάτι δεν αξίζει τον κόπο για μένα μπορεί να έχω αφεθεί να στενοχωρεθώ πάρα πολύ, δηλαδή παίρνω τους άλλους αρχικά πολύ στα σοβαρά και το "αρχικά" μου διαρκεί πολύ, ότι αργώ και δυσκολεύομαι πολύ να παίρνω αποφάσεις, ότι όταν πάρω τελικά αποφάσεις δεν τις αλλάζω, ότι όταν είναι να τα βγάλω πέρα με πράγματα που με βαραίνουν συναισθηματικά γίνομαι επιπόλαιη (η αυτοκριτική έρχεται μετά), ότι βάζω μπροστά απ την ευχαρίστηση την αυτοπροστασία μου, πολλές φορές χωρίς να υπάρχει λόγος, ότι όταν νιώσω ότι πιέζομαι δυσάρεστα ή αδικαιολόγητα κάνω τελείως του κεφαλιού μου ή παραλύω ολότελα από το άγχος, ότι είμαι εκ γενετής εύθικτη και ότι είμαι αφηρημένη.

Νεαρέ, σφάλλεις  

Πρώτος στην εποχή των μήντια που έκανε τέτοιες δηλώσεις, ήταν ο Γκαργκάνας, 1986, πρώτο πρόγραμμα σταθεροποίησης, βγήκε στην τηλεόραση και αποκάλεσε εαυτόν "μεγάλο κεφάλι" που έβαλε κάτω το μυαλό του να βρει μία λύση. Δεν του βγήκε σε καλό εκείνη η δήλωσή του...

Σίγουρα το έχει διαπράξει και ο Δοξιάδης, υποπτεύομαι κατ' επανάληψη. Ο Κούγιας, σπανίως κάνει πράγματα πρωτογενώς, πάντα από κάπου αλλού τα έχει δει. Στην αμερικανική τηλεόραση, π.χ.

Αυτό πιστεύω ότι ισχύει για τον πλούτο και για άλλα συναφή.

Με την εξυπνάδα δεν είναι αυτό το θέμα, ούτε και με τη μόρφωση. Είναι πως οι ευφυείς, επειδή την έχουν πατήσει κάποιες φορές στη ζωή τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι "το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται" και την εξυπνάδα τους την έχουν για να τη χρησιμοποιούν, όχι να τη διατυμπανίζουν! Είναι πέρα ως πέρα ανόητο και τόσο εύκολο να ανατραπεί το δεύτερο. Σχεδόν οξύμωρη δήλωση. Τη στιγμή που την κάνει κάποιος, εκείνη την ώρα τουλάχιστον, δεν είναι και τόσο έξυπνος όσο νομίζει ή αισθάνεται, κάτι παίζει πίσω απ την πλάτη του και δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα με κάποια αξιόπιστη αίσθηση, την ώρα που νιώθει την ανάγκη να διαβεβαιώσει τον εαυτό του ότι είναι έξυπνος, αλλά μάλλον θα το αντιληφθεί αναγκαστικά αργότερα.

Α, ξέχασα να πω, είμαι και καχύποπτη   ελάττωμα είναι αυτό ή προτέρημα;

 

Απάντηση: Αυτοκριτική

Μου χανε πει κάτι κάποτε:
Αν σε ενοχλεί κάτι πάνω σε κάποιον, στις πράξεις του κτλ που δεν θίγει εσένα προσωπικά ....
Μάλλον κάτι βλέπεις πάνω του που έχεις και σύ και που συνήθως δεν θέλεις να το δεις και να το παραδεχθείς! 

  τώρα αυτό ειν ελάττωμά?

 

 
+
έχω φαντασία
είμαι δημιουργικός

-
έχω κόμπλεξ κατωτερότητας
το απολαμβάνω !

 

Αγαπητή Συραχ. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την ευφυΐα να αντιλαμβάνονται
οτι είναι βλάκες. Η επίγνωση αυτή απαιτεί πολύ υψηλές νοητικές ικανότητες
γι’ αυτό και είναι τόσο σπάνια
Οι εξαιρετικά ευφυείς άνθρωποι, έχουν συναίσθηση της βλακειας τους, αλλα ενεκα αγνοιας
των λοιπων σχετικα με την φυση της βλακειας ντρεπονται να την ομολογησουν.

Έχεις δίκιο σ’ αυτό. Η αρχή της αναδρομικής ισχύος της γνώσης υπάρχει
παντού και κυριαρχεί στον κόσμο. Πρέπει να αποτύχουμε για να αποκτήσουμε
την γνώση που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις αποτυχίες μας.
Η πείρα έρχεται πάντα πολύ αργά και η καλή ατάκα η το καλό επιχείρημα
μας έρχεται στο νου συνήθως όταν τελειώσει η συζήτηση.
Όλη η σοφία έχει αποκτηθεί εκ των υστέρων. Οι σπουδαιότερες νοητικές
κατασκευές βρίσκονται στον χώρο της ύστερης γνώσης.

 

tender_lilly: Θεωρώ την ικανότητα ενός να ηρεμεί και να κοιμάται σοβαρότατο πλεονέκτημα.

Επίσης, το να εκφράζει κανείς την αντίληψή του πως είναι ευφυής δεν θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να λογοκρίνεται -ας χρησιμοποιήσω μία επίκαιρη λέξη- από το ενδεχόμενο στο άμεσο μέλλον να υποπέσει σε κάποιο ατόπημα (και τον επικείμενο χλευασμό του από τους τρίτους), με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό που πιστεύω ότι ένας όμορφος άνθρωπος δικαιούται να ομολογεί υπερήφανος για την ομορφιά του (που μπορεί να μην είναι απόρροια χειρισμών αλλά είναι δώρο της φύσης, όπως και σε τεράστιο βαθμό η ευφυία) ανεξάρτητα από το ότι αργότερα για λόγους βιολογικούς (γηρατειά) ή ιδιοσυγκρασιακούς (πρόσληψη βάρους) ή τυχαίους (παραμορφωτικό ατύχημα), τη χάσει.

Πέρα από αυτό, αναρωτιέσαι ποτέ γιατί στην παραδοχή των ελλατωμάτων όλοι κρίνουν πως το υποκείμενο είναι αξιοθαύμαστα ειλικρινές, ενώ στην παραδοχή των πλειονεκτημάτων, πως το υποκείμενο είναι στα όρια της έπαρσης;

Παρεμπιπτόντως αξίζει ίσως να αναφέρω το ακόλουθο. "Διαβλέπω" ενίοτε αν η συνομιλήτριά μου θεωρεί τον εαυτό της όμορφο (ας μην ερωτηθώ πώς, δεν είναι του παρόντος θέματος). Ρώτησα λοιπόν απερίφραστα μία γυναίκα αν είναι όμορφη. Μου απάντησε ότι αυτό της λένε πως είναι, και πως μάλλον αυτό είναι. "Μάλλον". Τη γνώρισα προ ολίγων εβδομάδων. Εμφανώς είναι πολύ όμορφη. Και εμφανώς υπήρξε υπερβολικά σεμνή, για να μην τη χαρακτηρίσω συνεσταλμένη, ώστε να μην το πει με τρόφο σαφή και κατηγορηματικό. Κακώς, κατ εμέ. Τα πλεονεκτήματά μας δεν είναι θέματα προς συζήτηση -ταμπού.

Επίσης, θεωρώ την καχυποψία ελλάτωμα. Όχι την κριτική ικανότητα, την καχυποψία.

Τέλος, σε απάντηση της ερώτησής σου, αναφορικά με το αν σημαντικότερα είναι τα πλειονεκτήματα από τα ελαττώμμτά μας, θα έλεγα πως ναι. Βλέπω τον εαυτό μου έχοντα θετικό πρόσημο και βλέπω τα όποια αρνητικά σαν θέματα προς κατανόηση, πραγμάτευση, επίλυση, και αν δεν υπάρχει επίλυση, τότε αποδοχή και θέση υπό έλεγχο, κατά το δυνατό. Εσύ τί θα απαντούσες στην ερώτησή σου;

Durcet: Αν το να αναφέρεται κανείς στα πλεονεκτήματά του είναι ίσως ενδειτικό έπαρσης, τότε το να αναφέρεται στα μειονεκτήματά του τί είναι; Θέλω να πω, πρέπει να είμαστε ταπεινοί όταν μιλάμε για τα πλειονεκτήματά μας μόνο, ή και για τα μειονεκτήματά μας;

 

Απάντηση: Re: Αυτοκριτική

Οι εξαιρετικά εφυείς άνθρωποι, δεν ομολογούν της ευφυία τους, διότι ως εξαιρετικά ευφυείς, γνωρίζουν ότι στην ομήγυρη, όπου ομολογούν, πιθανολογείται ισχυρώς ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας πιο ευφυής από αυτούς, και δεύτερον ότι υπάρχει πιθανότητα να λανθάνουν ως προς το μέγεθος της ευφυίας τους, οπότε να γίνουν περίγελο...

Έχεις αναρωτηθεί, πόσοι έχουν πολύ καλύτερη εικόνα για τον εαυτό τους από αυτή που έχουν οι άλλοι γι αυτούς? 

 

Ελαττώματα όλων των ειδών, ποιοτήτων και στυλ, διάλεξε κόσμε, πάρε-πάρε-πάρε μειονεκτήματα ξεπουλάμε λέμε το τεράστιο στοκ, αλλά με τα χρόνια έμαθα να τα γυρνάω στη θετική τους πλευρά,να τα εκμεταλλεύομαι και να τα χαίρομαι - όχι όλα ακόμα και κάποια θα παραμείνουν αρνητικά τιλ δη εντ.

Προτερήματα; Ων ουκ έτσι αριθμός... Τι να πρωτοθυμηθώ... Σεντόνια ολόκληρα έχω να γράφω από πλεονεκτήματα, μα να μη σας κουράζω...  


​

 

Re: Απάντηση: Re: Αυτοκριτική

α) Το ότι υπάρχει κάποιος πιο ευφυής (όπου ευφυής, συμπλήρωσε ό,τι θέλεις), σημαίνει ότι οι λοιποί δεν τεκμαίρονται να θεωρούνται ευφυείς (όπου ευφυείς, συμπλήρωσε ό,τι και προηγουμένως) ή ότι δεν δικαιούνται να το αναφέρουν; Δεν είμαι βέβαιη ότι κατάλαβα τί εννοείς. (Σε περίπτωση παρερμηνείας, δεν σας ζητώ εδώ να γράψετε ότι είσαστε οι πιο υπομονετικοί λ.χ. από όλους, αλλά ότι είσαστε υπομονετικοί.)

β) Αγαπητή elfcat, δεν θεωρώ σωστό το να γίνεται περίγελος κάποιος που έχει υπερτιμήσει (κατά την άποψη του παρατηρητή) ένα πλεονέκτημά του, ούτε κάποιος που έχει υποτιμήσει ένα πλειονέκτημά του (γιατί και αυτό ενδέχεται να συμβεί). Φαντάζεσαι έναν κόσμο όπου όλοι διστάζουν να εκφέρουν μία άποψη (για τον εαυτό τους ή για οτιδήποτε) επειδή αυτή δεν συμπνέει με την άποψη της πλειοψηφίας; (Και γιατί άλλωστε η πλειοψηφία να είναι σωστή; E pur, si muove, μην ξεχνάς.)

Υποθέτω, όσοι έχουν και χειρότερη.

Αυτό το νήμα δεν ζητά να εκθέσει κανείς τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του όπως γίνονται αντιληπτά από τους άλλους, αλλά όπως αυτά γίνονται αντιληπτά από τον ίδιο. Το αν πραγματικά υφιστάμενα είναι όσα οι άλλοι σκέπτονται για εμάς ή όσα εμείς σκεπτόμαστε για εμάς, χωρά πολλή συζήτηση.

Από Ψυχολογία γνωρίζω λίγα. Νομίζω όμως ότι οι ψευδο-ψυχολόγοι διατείνονται (χωρίς να ερωτηθούν συνήθως) ότι διαγιγνώσκουν σε εμάς πράγματα που εμείς δεν γνωρίζουμε για εμάς, προσπαθούνε δηλαδή να μας πούνε (και να μας πείσουνε για το) ποιοι είμαστε (δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι προχωρούν σε επιθετικές ψυχαναλύσεις χωρίς τη δική μας συνεργασία), ενώ οι Ψυχολόγοι προσπαθούν να μας εκμαιεύσουνε (για να ακούσουμε εμείς τελικά, από το δικό μας στόμα) τις αλήθειες μας, όπως αυτές γίνονται αντιληπτές από εμάς, και αυτό εφόσον εμείς θέλουμε να τις αναζητήσουμε και να τις μοιραστούμε μαζί τους. Κοντολογίς, πιστεύω ότι η αλήθεια υπάρχει εντός μας.  


ΥΓ. Γενικά θα προτιμούσα να αποφύγουμε αμφισβήτηση της ειλικρίνειας και της ορθότητας των εκτιμήσεων των άλλων αναφορικά με τα προτερήματα και μειονεκτήματά τους σε αυτό το νήμα. Θα με ενδιέφερε να διαβάσω τί πιστεύει καθένας για τον εαυτό του (το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό αυτό) ανεξαρτήτως από το τί πιστεύουν οι άλλοι γι αυτόν.