Διαδρομές με την Αγγελική

Μετά από 5 χρόνια στην Αγγλία ήρθε η ώρα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη μαζί με το αναπόφευκτο τέλος στη σχέση και τις «άτακτες» περιπέτειες με την D. (Νήμα: Αγγλία κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990). Οι εμπειρίες στο χώρο του bondage έγιναν αναμνήσεις καθώς μου ήταν δύσκολο να ανακαλύψω τέτοιου είδους διαδρομές στη δύσκολη ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Όμως το 2000 ήρθε η ώρα να γνωρίσω την Αγγελική.

Με πολύ γλυκό πρόσωπο, πλούσιο στήθος, όμορφο σώμα και ύψος 1,70, η Αγγελική, στα 27 της, είχε μια κάποια εμπειρία στο χώρο του BDSM, που όμως περισσότερο αναλωνόταν σε ατομικά sessions. Από τη στιγμή που βρήκε ένα σύντροφο με τάσεις για παρόμοια παιχνίδια, η υποτακτική φύση της ανέμενε να γευτεί την εμπειρία μου στο bondage, αλλά και να μου δώσει το δικαίωμα της περαιτέρω επιβολής στο δεσμευμένο κορμί της.

Πολύ σύντομα μετά τη γνωριμία μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το εξοχικό της. Μέσα στο χειμώνα μια μεσοβδόμαδη επίσκεψη κάπου στα παράλια της Αττικής, μας χάριζε την άνεση για οποιοδήποτε παιχνίδι χωρίς το άγχος να μας ακούσει κάποιος. Επιπλέον ο σχετικά ανέτοιμος υπόγειος χώρος του σπιτιού, μας πρόσφερε έναν αριθμό «ακουσίων» αξεσουάρ με τη μορφή σανίδων, πάγκων αλλά και κάποιων σημείων κρεμάσματος σχοινιών στο ταβάνι.

Έτσι την πρώτη φορά είχαμε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα strappado, μια στάση bondage όπου τα δεμένα πισθάγκωνα χέρια συνδέονται με κάποιο σημείο ψηλά και έτσι μοιραία το επάνω μέρος του κορμιού γέρνει προς τα μπροστά. Η στάση αυτή προσφέρει μια πολύ άνετη πρόσβαση προς τα ενδότερα – ιδιαίτερα ο πρωκτός εντελώς εκτεθειμένος.

Όλα ήταν έτοιμα. Η Αγγελική γυμνή με μοναδικό πράγμα επάνω της ένα δερμάτινο κολάρο, πήγε στο κέντρο του χώρου όπου υπήρχε μια υποδομή, που όταν το υπόγειο θα ήταν τελείως έτοιμο, ασφαλώς θα χρησίμευε για την τοποθέτηση κάποιου φωτιστικού. Το δέσιμο των χεριών της πίσω από την πλάτη της απετέλεσε τον καταλύτη για το πρώτο σκίρτημα των αισθημάτων της – αυτά τα λίγα μέτρα σχοινιού που τυλίχθηκαν γύρω από τους καρπούς της και δέθηκαν ανάμεσα τους ήταν το μέτρο για να αρχίσει να νιώθει ότι σε λίγα λεπτά θα ήταν ακινητοποιημένη, παγιδευμένη και απόλυτα παραδομένη στις όποιες διαθέσεις μου.

Σειρά είχαν τα πόδια της – τα έδεσα με τον ίδιο τρόπο γύρω από τους αστραγάλους και πάνω από τα γόνατα. Μια «βάση» πάνω και κάτω από το στήθος ολοκλήρωσε την πρώτη φάση της διαδικασίας. Ένα ρυάκι ηδονής είχε αρχίσει να ρέει στα σωθικά της.

Έπρεπε τώρα να συνδέσω τα χέρια με το ταβάνι. Έπιασα τη μέση ενός σχοινιού στον κόμπο των χεριών της, αφού το πέρασα από το ταβάνι και αφού διάλεξα πόσο ψηλά ήθελα τα χέρια της και πόσο κάτω ήθελα το κεφάλι της, έφερα και έδεσα τις άκρες του ξανά στον αρχικό κόμπο. Για να πιέσω πιο πολύ την Αγγελική, συνέδεσα το κολάρο της με ένα σχοινί που το τέλος του δέθηκε στα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών της. Το δέσιμο αυτό δεν πίεζε το μπροστινό μέρος του λαιμού ώστε να προκαλέσει προβλήματα αναπνοής.

Βλέποντας την εικόνα της Αγγελικής, ένιωθα απόλυτα το πόσο έντονη θα ήταν η βραδιά με εκείνη ακινητοποιημένη, να μου παραδίδει εκούσια το κορμί της, χωρίς καμία δυνατότητα αντίστασης. Από τη μεριά της ένιωθε ότι μου προσέφερε την απόλυτη εμπιστοσύνη της και μου παραδινόταν απόλυτα, με τελικό στόχο την εκπλήρωση κάποιων φαντασιώσεων και την κορύφωση της ηδονής μέσω της δέσμευσης και του πόνου. Το ρυάκι γινόταν σιγά – σιγά ποταμός.

Πλησίασα κοντά της. Ήταν δική μου. Άγγιζα κατά βούληση το βελούδινο δέρμα της, χάιδευα τα πλούσια στήθη της που καθώς βρίσκονταν τυλιγμένα γύρω από τη σχοινένια «βάση» ήταν εξογκωμένα προς τα κάτω, φιλούσα τις ρώγες της και αφουγκραζόμουν την έντονη αναπνοή της αποτέλεσμα του δεσίματος στην άβολη στάση και του ποταμού ηδονής που έτρεχε μέσα της.

Ένα ελαφρύ ραβδί από μπαμπού θα ήταν το επόμενο στάδιο του ταξιδιού της στην ηδονή της υποταγής. Άρχισα τα όχι ιδιαίτερα δυνατά, αλλά τεχνικά χτυπήματα στους γλουτούς της που καθώς ήταν δεμένη στη στάση strappado, ανέμεναν με προσμονή το ραβδί. Αναστέναζε, προσπαθούσε – από ένστικτο ίσως – να μαζέψει τους γλουτούς της και έλπιζε σε ένα τέλος, το οποίο όμως ήξερε καλά ότι δεν ήταν καθόλου κοντά.

Σιγά – σιγά οι γλουτοί της άρχιζαν να δείχνουν το αποτέλεσμα του ραβδισμού παίρνοντας ένα ροζ χρώμα, ενώ όσο τα χτυπήματα συνεχίζονταν, η Αγγελική άρχισε να εγκαταλείπει τις ενστικτώδεις κινήσεις απελπισίας. Τώρα πια καθώς κολυμπούσε στον ποταμό της ηδονής, ζητούσε η ίδια πιο πολλά και πιο δυνατά χτυπήματα. Θα τα είχε.

Κάποιοι έντονοι αναστεναγμοί – όχι πόνου, αλλά ηδονής – με έκαναν να κοιτάξω και μετά να αγγίξω το αιδοίο της. Ήταν υγρό, μαλακό και ζεστό. Το ποτάμι της ηδονής είχε εκβάλλει σε έναν ωκεανό…

 

Απάντηση: Διαδρομές με την Αγγελική

πολυ ομορφα γραφεις..με συνεπηρε!

 

αυτα ειναι!!!!!!!!!

 

Το ποτάμι της ηδονής είχε εκβάλλει σε έναν ωκεανό…

Το μεγάλο ταξίδι της Αγγελικής στον κόσμο του επίπονου αισθησιασμού μόλις άρχιζε και ήταν έτοιμη να το κάνει χωρίς δισταγμούς ή αναστολές.

Το Strappado την είχε κουράσει. Πιστός στην άποψή μου ότι οι BDSM επαφές χρειάζονται αλληλοκατανόηση και απόλυτη συνεργασία, δεν θα την άφηνα άλλο σε αυτή την άβολη στάση. Έπρεπε άλλωστε να ανοίξουμε τα πανιά για να διασχίσουμε τον ωκεανό και να πάμε πολύ μακριά. Ανεβήκαμε στο κυρίως σπίτι για να χρησιμοποιήσουμε το μεγάλο διπλό κρεβάτι του εξοχικού της.

Άρχισα και πάλι το παιχνίδι με το αγαπημένο μου μέσο δέσμευσης. Το σχοινί πάντα σου προσφέρει τη χαρά τη δημιουργίας, ενώ η σχετικά αργή διαδικασία της προετοιμασίας αντανακλάται στη σταδιακή κορύφωση των αισθημάτων ηδονής του ατόμου που δένεις. Και σε αυτό τον τομέα η Αγγελική είχε ακόμα μεγάλο απόθεμα για εκείνο το βράδυ.

Όταν τελειώσαμε (για την ώρα) από το υπόγειο την έλυσα τελείως. Ήθελα ή μάλλον θέλαμε όλα να γίνουν από την αρχή. Της έδεσα τους καρπούς των χεριών μπροστά από το σώμα αυτή τη φορά και αμέσως μετά ακολούθησε και πάλι μια «βάση» δέσμευσης πάνω και κάτω το πλούσιο στήθος της. Το σχοινί των χεριών δέθηκε επάνω στη μπάρα του πάνω μέρους του κρεβατιού.

Σειρά είχαν τα πόδια της. Τα έδεσα χωριστά στις δύο άκρες του κρεβατιού. Τα ενδότερα του κορμιού της ήταν ολάνοικτα για την ευχαρίστηση και των δύο μας. Ήθελα κάτι ακόμα. Έδεσα ένα μακρύ σχοινί γύρω από τη μέση της, το πέρασα γύρω – γύρω κάτω από το κρεβάτι και το ξανάδεσα στη μέση της. Η Αγγελική ήξερε καλά την πλήρη αδυναμία της, όμως το ένστικτο την έκανε να δοκιμάσει να κινηθεί, ίσως για να βρει μια πιο βολική στάση, που όμως απλώς δεν υπήρχε. Μέσα της είχε την αίσθηση του ανέμου και των κυμάτων της ανοικτής θάλασσας και σίγουρα τα σωθικά της είχαν αρχίσει και πάλι να βράζουν.

Στάθηκα για λίγο. Για άλλη μια φορά μου ήρθαν φευγαλέα στο μυαλό τα ερωτήματα για το τι δημιουργεί την ανάγκη ή την επιθυμία κάποιων ανθρώπων να βρεθούν δεμένοι από το σύντροφό τους και μετά να νιώθουν την αναμονή, την ελπίδα ή και λίγο φόβο για τη συνέχεια. Το οπτικό ερέθισμα με την Αγγελική ξαπλωμένη και δεμένη στο κρεβάτι εξαφάνισε την κάθε διάθεση φιλοσοφίας.

Ανέβηκα στο κρεβάτι. Άρχισα να την χαϊδεύω και να την φιλάω από το ύψος του αφαλού και ανεβαίνοντας προς τα στήθη της. Το δέσιμο γύρω από αυτά μου έδινε την αίσθηση του τεράστιου, του σκληρού και του υπερήφανου. Ένα δέος θαυμασμού για τα προσόντα της συνόδευε την σεξουαλική διέργεση που ένιωθα.

Την ένιωσα να με κοιτάζει. Άρχισα να φιλάω τα στήθη της. Η Αγγελική τινάχθηκε προς τα πίσω, αλλά γρήγορα τα σχοινιά ακύρωσαν κάθε προσπάθεια. Με τα χέρια μου άρχισα να παίζω με τις θεληματικές ρώγες της. Τις περιέστρεφα και τις τραβούσα προς τα πάνω, όχι πολύ δυνατά, αλλά όσο αρκούσε για να της μεταδώσω ερεθίσματα πόνου που με τη σειρά τους θα δημιουργούσαν ηδονή και πόθο για κάτι περισσότερο.

Κάθε ταξίδι στον ωκεανό είναι επίπονο. Η Αγγελική το γνώριζε καλά. Όπως γνώριζε ότι είχαμε μαζί και ένα ζευγάρι μεταλλικούς σφιγκτήρες για τις ρώγες της. Προσπάθησε να απολαύσει τα λίγα δευτερόλεπτα που τα στήθη της ήταν σε ησυχία. Ήταν όμως τόσο λίγα.

Οι σφιγκτήρες αγκάλιασαν τις ρώγες της. Δεν ήταν μόνο ο φυσιολογικός πόνος, αλλά και η αντίθεση του κρύου μετάλλου με το ζεστό κορμί της που αύξησε την αίσθηση που της προκαλούσαν αυτά τα μικρά αλλά διαβολικά «παιχνίδια». Βρισκόταν σε μια τρικυμία πόνου ανάμεικτου με άπλετη ηδονή. Αναστέναζε, κρατούσε την αναπνοή της, κινιόταν όσο αυτό ήταν δυνατό, ζητούσε την κορύφωση και μετά το τέλος που θα την έφερνε ξανά σε ένα ασφαλές λιμάνι.

Όμως ο ωκεανός των αισθήσεων που είχε να διασχίσει ήταν μεγάλος…

 

Όμως ο ωκεανός των αισθήσεων που είχε να διασχίσει ήταν μεγάλος… Μεγάλη επίσης ήταν και η νύκτα.

Έτσι την έλυσα από το κρεβάτι. Μετά από ένα χρονικό διάστημα με χτυπήματα στους γλουτούς με ραβδί και «παιχνίδια» με τις ρώγες από τα στήθη της, η Αγγελική χρειαζόταν ένα διάλειμμα. Είχε άμεση ανάγκη και για κάποια υγρά – είχε χάσει πολλά άλλωστε. Και δεν ήταν μόνο τα υγρά της επίπονης και γλυκιάς ταυτόχρονα ηδονής, αλλά και ο καθόλου αισθησιακός αλλά απόλυτα φυσιολογικός ιδρώτας.

Μια παρένθεση με λιγότερο πόνο, αλλά πάντα με μεγάλες βουτιές στον ωκεανό της ηδονής ήταν αναπόφευκτη. Πήγαμε και πάλι στο κρεβάτι. Σε λίγο η γλυκιά μου Αγγελική θα βρισκόταν και πάλι δεμένη με τα χέρια της δεμένα μαζί στην μπάρα του επάνω μέρους του κρεβατιού και τα πόδια της δεμένα ανοικτά στις δύο άκρες του κάτω μέρους του.

Είχε έρθει η ώρα να γευτώ τους χυμούς του αιδοίου της. Ήξερα ότι το ήθελε και εκείνη. Όμως στα πλαίσια του «μικρού» μας BDSM παιχνιδιού θα έπρεπε να το καθυστερήσω, χωρίς όμως και να την κάνω να νιώσει παραμελημένη. Σε μια BDSM σχέση, εκείνος που βρίσκεται σε ρόλο «Κ», θα πρέπει να αφουγκράζεται τις ανάγκες και να προσφέρει τα αισθήματα που θέλει να νιώσει το άτομο που βρίσκεται στη θέση του «Υ». Έτσι το «ανταμείβει» για την εμπιστοσύνη που του δείχνει καθώς αφήνεται έρμαιο στις διαθέσεις του.

Ήμαστε έτοιμοι να αρμενίσουμε σε «ταραγμένες θάλασσες». Πλησίασα το αιδοίο της. Όχι, δεν ήταν ακόμα η ώρα να εισχωρήσω βαθιά μέσα του. Αρχικά θα περιοριζόμουν ακριβώς γύρω από αυτό. Άρχισα να γλύφω και να φιλάω την περιφέρειά του. Δεν έμενα σε ένα σημείο, αλλά φρόντιζα οι ενέργειες μου να σχηματίζουν τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλους χαράζοντας αόρατες διαδρομές επάνω στο ζεστό κορμί της. Κάποιες στιγμές, πλησίαζα πολύ στο αιδοίο της. Κάτι μέσα μου, μου έλεγε να μην καθυστερώ άλλο, αλλά την τελευταία πάντα στιγμή απέφευγα πρόσκαιρα τον πειρασμό.

Η Αγγελική ένιωθε την τρικυμία του ωκεανού. Προσπαθούσε, όσο της επέτρεπαν τα σχοινιά, να κινηθεί, να αναδιπλωθεί… Μάταια όμως. Έβαλα τη γλώσσα μου στην κορυφή της σχισμής του ροδαλού αιδοίου της και διαχώρισα έτσι τα χείλη του.

Ήμουν στο κατώφλι. Έβαζα και έβγαζα διαδοχικά τη γλώσσα μου, άλλοτε γρήγορα και άλλοτε όχι. Σιγά – σιγά έφτανα και στην «αποκάλυψη» της κλειτορίδας της. Έπρεπε να γλύψω δυνατά για να το πετύχω. Η έντονη ανατριχίλα στα πόδια της και ο τρόπος που ανάσαινε και βογκούσε ήταν η ένδειξη για τα «αποκαλυπτήρια». Έκανα με τα χείλια μου κάτι σαν κύκλο και ρούφηξα δυνατά. Με δύο – τρεις παρόμοιες προσεκτικές κινήσεις την είχα φέρει σε οργασμό.

Η γλώσσα μου πήγε στο κάτω μέρος της κλειτορίδας. Η Αγγελική βρέθηκε στο μέσον μιας θύελλας. Το αιδοίο μετέδιδε τα μηνύματά της ηδονής και της ευχαρίστησης σε όλο το κορμί της, έκανε το μυαλό της να περιπλανάται σε θάλασσες ευτυχίας και τα υγρά του οργανισμού της άρχισαν να ρέουν ακατάπαυστα. Και τα σχοινιά είχαν πάντα το δικό τους ρόλο. Από τη μία τη δέσμευαν και περιόριζαν τις κινήσεις της, αλλά από την άλλη της προσέθεταν ακόμα πιο πολλή ηδονή και ευχαρίστηση.

Το ασφαλές λιμάνι ήταν ακόμα μακριά.

 

πόσο θα πολύ ήθελα να είμαι ο πρωταγωνιστής των ιστοριών αυτών με τη μόνη διαφορά να φοράω μία τρομαχτική μάσκα και ένα ζευγάρι κρύα λεπτά γάντια...

 

Νομίζω φίλε μου ότι οι μάσκες και οι κουκούλες μειώνουν πολύ την ευκαιρία που έχουν το ένα μέρος που συμμετέχει σε ένα BDSM "παιχνίδι" να βλέπει το πρόσωπο του άλλου και να αντιλαμβάνεται τα αισθήματα που διακταέχουν τον άλλο.

Με τα γάντια δεν αφαιρείται η γοητεία της άμεσης επαφής;

 

υπό αυτή την έννοια θα συμφωνήσω ,αλλά είναι αρκετές γυναίκες (ίσως και η πλειονότητα) που γοητεύονται από την άισθηση του αγνώστου ... (ίσως θα έπρεπε να περάσουμε από το νήμα για τις μάσκες τη συνέχεια..! )

και όσο αφορά την άμεση επαφή ,αυτό το αφήνουμε στο κατά πόσο ο άλλος/η είναι φετιχιστές..  

 

Εντάξει η γοητεία του αγνώστου υπάρχει, όμως από τη στιγμή που πχ. η Αγγελική ήξερε το πρόσωπό μου και εγώ το δικό της, καλύτερα να βλέπω την εναλλαγή αγωνίας και πόνου με την ευτυχία και την ηδονή στο πρόσωπό της και εκείνη τα δικά μου αισθήματα στο βλέμμα μου καθώς την "υπέτασσα".

Για το θέμα των γαντιών, εντάξει όταν μιλάμε για bondage, spanking, nipple clamps κλπ. ε, μάλλον για φετίχ δεν μιλάμε; Άσε που πρακτικά δεν θα μπορούσα να κάνω και πολλά φορώντας γάντια.

Πάντως είναι απόλυτα θεμιτή η επιθυμία σου, όπως και του καθενός να προσθέτει πινελιές από τον προσωπικό του χαρακτήρα σε κάθε "επαφή".

 

Το ασφαλές λιμάνι ήταν ακόμα μακριά… Ήταν η ώρα να γυρίσουμε στο υπόγειο.

Τα ρεύματα του ωκεανού μας είχαν φέρει κοντά στις ακτές της Αραβίας. Κάπου κοντά υπήρχε το πολυπόθητο λιμάνι. Η είσοδος ήταν όμως πολύ δύσκολη – η Αγγελική θα έπρεπε να περάσει από την επίπονη περιπέτεια τιμωρίας στα πόδια της.

Από τις συζητήσεις μας ήξερα ότι ο πόνος στα πόδια ήταν ένα βασικό συστατικό των υποτακτικών αναζητήσεων της Αγγελικής. Τα μεγάλα πόδια της – μεγέθους 41 – με τα μαλακά και όμορφα πέλματα με τις υπέροχες καμάρες και τα τέλεια και ροδαλά δάχτυλα ήταν και για μένα μια διεργετική πρόκληση. Έτσι θα είχε την κακή (ή καλή) τύχη να βιώσει αυτό τον πόνο και απόψε. Είχε περάσει μάλιστα αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που είχε προτάξει τα γυμνά της πέλματα ανήμπορα και έτοιμα για να δεχθούν την ανατολίτικη αυτή τιμωρία. Ήξερε ότι η επιστροφή της στην εμπειρία αυτή θα ήταν η κλιμάκωση της ταπείνωσης, του πόνου, αλλά και του αισθησιακού ταξιδιού ηδονής που είχε αρχίσει σαν ένα ρυάκι, έγινε ποταμός και μετά ξανοίχτηκε στον ωκεανό πριν φτάσει στο τέλος – την είσοδο στο λιμάνι της χαλάρωσης και της ευτυχίας για τη διαδρομή που είχαμε ακολουθήσει.

Της έδεσα τα χέρια πίσω από την πλάτη με τις παλάμες να αντικρίζουν η μια την άλλη και έδεσα το σχοινί στο πίσω μέρος των ποδιών πάνω ακριβώς από τα γόνατα. Ακολούθησαν τα πόδια της με τον ίδιο τρόπο που εφαρμόζω κάθε φορά – τέσσερεις περιστροφές του σχοινιού γύρω και από τα δύο πόδια και μετά πέρασμα ανάμεσα τους και δέσιμο του κόμπου. Επειδή τα χτυπήματα είναι πολύ πιο αποτελεσματικά όταν τα πόδια είναι όσο γίνεται πιο ακινητοποιημένα έδεσα μαζί και τα μεγάλα δάχτυλα.

Η υποδομή στο ταβάνι που είχα χρησιμοποιήσει στην αρχή της βραδιάς, θα είχε πάλι το ρόλο της. Έπιασα από τα πόδια της Αγγελικής τη μέση ενός μακριού σχοινιού, το πέρασα από το σημείο εκείνο και ανύψωσα τα πόδια περίπου μέχρι το ένα μέτρο από το έδαφος για να ασφαλίσω τις άκρες του σχοινιού με κόμπο ξανά στα πόδια της. Η Αγγελική γνώριζε καλά ότι αυτή είναι η πιο αποτελεσματική και μαζί ταπεινωτική μέθοδος για την εφαρμογή τέτοιας τιμωρίας, αφού το αποτέλεσμα του φυσικού πόνου επαυξάνεται από τον ψυχικό πόνο που θα προερχόταν από τη δυνατότητα να βλέπει όλες τις κινήσεις μου πριν από κάθε χτύπημα. Ακόμα και η σκέψη αυτή, την αναστάτωνε και το έβλεπα ξεκάθαρα από την προσπάθεια να κινήσει τα πόδια της αναζητώντας μάταια κάποια θέση που θα μείωνε τον πόνο.

Ήμουν και εγώ σε κατάσταση συναγερμού. Τα πόδια της Αγγελικής που σε λίγο θα ήταν στη διάθεσή μου για να της προσφέρω πόνο και ηδονή, άξιζαν μια προκαταρκτική περιποίηση. Τα χάιδευα με απαλές κινήσεις μασάζ για τρία περίπου λεπτά επικεντρώνοντας στην καμάρα και στο χώρο κάτω από τα δάχτυλα. Έβλεπα την ευχαρίστησή της, αλλά και την προσμονή. Δεν ήξερα βέβαια αν περίμενε την τιμωρία ή αν βιαζόταν να τη δει να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Όπως και να είχε το πράγμα, έπρεπε να ξεκινήσω. Μια δερμάτινη ζώνη θα ήταν το μέσο για κάποια χτυπήματα που θα ζέσταιναν ακόμα περισσότερο τα πέλματά της. Ξεκίνησα με αδύναμα χτυπήματα τα οποία δυνάμωσαν όχι όμως πάρα πολύ, αφού το κυρίως μέρος θα ακολουθούσε και θα ήταν αρκετό για να την πλημμυρίσει με ηδονικό πόνο.

Η τελική φάση θα γινόταν με το ραβδί που είχα χρησιμοποιήσει για τα χτυπήματα στους γλουτούς της νωρίτερα. Η Αγγελική είχε πλήρη εικόνα για το αποτέλεσμα, αλλά παρόλα αυτά μέσα της σίγουρα σκεφτόταν πόσο πολύ θα ένιωθε τον πόνο. Μάλιστα από ένστικτο έκλεισε τα μάτια πριν το ραβδί πέσει για πρώτη φορά επάνω της.

Για να μειωθεί το αποτέλεσμα του πόνου όσο είναι δυνατό, τα χτυπήματα εναλλασσόταν. Δεν ήταν δε πολύ δυνατά, αλλά πάντως «γεμάτα». Άρχισα από τις φτέρνες, πέρασα στη μέση των πελμάτων, μετά στο σημείο που υπάρχει η μπάλα του πέλματος και τέλος κάτω από τα δάχτυλα. Το κάθε σημείο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και ο πόνος είναι διαφορετικός.

Με κάθε χτύπημα η Αγγελική ένιωθε σαν να ήταν η πρώτη φορά. Αναστέναζε με αυξανόμενη ένταση καθώς το ραβδί κάλυπτε επιμελώς κάθε γωνιά των πελμάτων της. Ένιωθε κάτι σαν σειρές από ατέλειωτα μικρά τσιμπήματα και δαγκώματα να της τρώνε τα πόδια τα οποία είχαν ζεσταθεί πολύ. Και πάλι το λανθάνον ένστικτο την έκανε να δοκιμάζει να απελευθερώσει τα πόδια της, αλλά το μόνο που κατάφερνε ήταν να πονάει ακόμα περισσότερο από τα σχοινιά που τα κρατούσαν ακινητοποιημένα εκεί ψηλά. Σιγά – σιγά τα πέλματά της άρχισαν να ιδρώνουν και τώρα τα χτυπήματα ήταν λιγότερο επώδυνα.

Βυθιζόταν όλο και πιο πολύ στην ηδονή. Έβλεπε πια στεριά. Μετά από 60 συνολικά χτυπήματα, ήταν η ώρα να σταματήσω και να την αποζημιώσω με μια νέα σειρά από τονωτικές μαλάξεις και ένα αργό και αισθησιακό γλείψιμο των πελμάτων της. Το άξιζε και με το παραπάνω.

Αμέσως αφού την έλυσα, ξέραμε και οι δύο ότι η Αγγελική έπρεπε για κάποια ώρα να περπατήσει μέσα στο σπίτι για να εμποδίσει το όποιο πρήξιμο των ποδιών. Ανεβήκαμε επάνω, ντύθηκε πρόχειρα, ενώ ένα ζευγάρι ανατομικά ξύλινα τσόκαρα που είχαν ξεμείνει στο εξοχικό της από κάποιο καλοκαίρι, ήταν ένα απρόσμενο και καλοδεχούμενο δώρο για την ανακουφιστική εξάσκηση των ταλαιπωρημένων ποδιών της γλυκιάς μου συντρόφου.

Σε λίγη ώρα και όταν η Αγγελική θα ένιωθε καλύτερα, θα ακολουθούσε ο καλύτερος επίλογος για μια έντονα δυναμική βραδιά. Ρίξαμε τις άγκυρες, δέσαμε κάβους και πέσαμε στο κρεβάτι για ένα ανεπανάληπτο ερωτικό αντάμωμα που μας απογείωσε ακόμα πιο πολύ. Το πρώτο αυτό ταξίδι είχε τελειώσει.

 

Οι διαδρομές μου με την Αγγελική σε ένα κόσμο πόνου και ηδονής συνεχίστηκαν λίγες ημέρες αργότερα, όταν είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το εξοχικό της. Μετά από μια σύντομη συζήτηση για το τι ακολουθούσε, ήταν η ώρα για την επίσκεψή μας στο ημιτελές υπόγειο.

Λίγα λεπτά αργότερα η γλυκιά μου σύντροφος βρισκόταν γυμνή σε αναμονή των νέων περιπετειών της. Την κοίταξα αργά από επάνω προς τα κάτω. Σκέφτηκα ότι για μια ακόμα φορά ότι αυτή η κουκλίτσα δεν θα ήταν δυνατό να βγει από αυτό το χώρο χωρίς να πονέσει, αλλά και ταυτόχρονα χωρίς να νοιώσει την οξύμωρη κατάσταση να απογειωθεί σε μια κατάσταση έντονης ερωτικής διέργεσης.

Τα σχοινιά ήταν εκεί από την προηγούμενη φορά. Για ακόμα μια φορά θα με βοηθούσαν να αλώσω το κορμί της και να την κάνω να προσμένει απελπισμένα τη στιγμή που θα ήταν πάλι ελεύθερη. Η γνωστή υποδομή στο ταβάνι του υπογείου θα μου πρόσφερε τη δυνατότητα για ένα γονατιστό strappado σε συνδυασμό με δέσιμο στα πόδια.

Το δέσιμο των χεριών της πίσω από την πλάτη της ήταν η αρχή της παράδοσής της στην ακινητοποίηση, την αδυναμία και την επερχόμενη επίπονη ταπείνωση. Θα συνέχιζα με το στήθος. Ουσιαστικά δεν υπήρχε λόγος να κατασκευάσω τη γνωστή «βάση» πάνω και κάτω από το στήθος, αλλά η εικόνα των πλούσιων μαστών της Αγγελικής ήταν η τέλεια πρόκληση. Ήξερα ότι η επερχόμενη διόγκωση των μαστών και το ξεπέταγμα της κάθε θηλής λειτουργούσε διεργετικά και για την ίδια, ειδικά τώρα που θα είχε και την ευκαιρία στη στάση που θα δενόταν σε λίγο να έχει άμεση οπτική επαφή με το στήθος της.

Η υπάκουη Αγγελική γνώριζε καλά τη συνέχεια – δεν χρειάστηκε να πω οτιδήποτε και ήταν σε κλάσματα δευτερολέπτου στα γόνατα. Πέρασα το σχοινί τέσσερεις γύρω από τους αστραγάλους της και μετά σταυρωτά ανάμεσα πριν κάνω τον τελικό κόμπο.

Δεν είχα παρά να συνδέσω τα χέρια με το ταβάνι και μετά να ολοκληρώσω με ένα μικρό επιπρόσθετο βάσανο. Έπιασα τη μέση ενός ακόμα σχοινιού στον κόμπο των καρπών της, το πέρασα από το ταβάνι και αφού έφερα τα χέρια της σχεδόν κάθετα με το έδαφος, έφερα και έδεσα τις άκρες του ξανά στον αρχικό κόμπο. Το τελικό βάσανο – «δωράκι» μου στην Αγγελική, ήταν η σύνδεση του μπροστινού κρίκου του κολάρου της με ένα σχοινί που το τέλος του έδεσε μαζί τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών της. Το τεντωμένο αυτό σχοινί έδινε ένα επιπλέον ερέθισμα, έγλυφε αισθησιακά το αιδοίο της, ενώ η χρήση του μπροστινού κρίκου του κολάρου δεν πίεζε το μπροστινό μέρος του λαιμού ώστε να προκαλέσει προβλήματα αναπνοής.

Η Αγγελική ένιωθε για άλλη μια φορά το φλογερό για εκείνη μείγμα της φυσικής δέσμευσης με την ψυχική προσήλωση στα αισθήματα που ένιωθε κάθε φορά που ήταν δεμένη.

Η στάση που είχα δέσει την Αγγελική μου άφηνε αρκετό χώρο από την πλάτη της. Εκείνη δεν μιλούσε, ανάσαινε αργά και ανέμενε εναγωνίως το μαστίγιο. Μέσα της αναρωτιόταν πώς θα ήταν αυτή η δοκιμασία. Τι χτυπήματα θα δεχόταν; Θα μπορούσα να αντιληφθώ που οροθετούνταν οι αντοχές της; Ένιωθε βέβαια και το ότι άξιζε αυτή την ταλαιπωρία αφού σε λίγο ο πόνος θα της έφερνε την ηδονή. Ήταν και σχετικά ανακουφισμένη καθώς μαζί μας είχαμε μόνο ένα μαστίγιο με εύκαμπτες ουρές από σουέτ. Τουλάχιστον τα σημάδια στο τρυφερό κορμί της θα ήταν λιγότερο έντονα.

Ξέροντας πώς να επιφέρω διάχυση του πόνου σε διάφορα σημεία του κορμιού της είχα επιλέξει να χτυπάω στην πλάτη, αριστερά και δεξιά στα πλάγια της, στους γλουτούς, στους μηρούς και στις πατούσες της. Αυτή η συνεχής εναλλαγή θα βοηθούσε να νιώθει διαφορετικό είδος πόνου από ένα μόνο μαστίγιο. Βέβαια για να μην την προετοιμάζω για το επόμενο χτύπημα η σειρά θα ήταν τυχαία.

Φυσικά ξεκίνησα με μαλακά χτυπήματα, αλλά βαθμιαία η ένταση αυξανόταν χωρίς να φτάσω στα άκρα.
Ήθελα μια κάπως πιο χρονοβόρα διαδικασία που θα έφερνε την Αγγελική βασανιστικά πιο αργά στην κορύφωση της ηδονής. Έτσι κι αλλιώς έπρεπε να σταματάω την κίνηση του μαστίγιου μετά από κάθε χτύπημα. Αυτό μου έδινε την ευκαιρία του απόλυτου ελέγχου κατά την προετοιμασία και την εκτέλεση του επομένου χτυπήματος.

Η όλη διαδικασία έδινε σε εμένα την απόλυτη ευκαιρία να γνωρίσω τις αντοχές και τα όρια του πλάσματος που ταλαιπωρούσα αλλά και ικανοποιούσα ταυτόχρονα. Στην Αγγελική έδινε μαζί με τον πόνο και μια σειρά από εγκεφαλικά ερεθίσματα που οδηγούσαν σε σπασμωδικές κινήσεις του κορμιού της, έντονους αναστεναγμούς και φυσικά τον αυτοσκοπό που ήταν η επίτευξη της ροής των ερωτικών υγρών της. Ο πρώτος οργασμός της νύχτας δεν ήταν μακριά.

 

πολυ ωραίο!