Υπάρχει nature submissive;

Απάντηση: Ο Κύριος μου

Η Λιτσα Πατερα τι γνωμη εχει γι αυτο? 

 

Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριος μου

Κατ' αρχάς μήπως πρέπει να ξεχωρίσουμε δύο πράγματα: από τη μία τις κυριαρχικές / υποτακτικές συμπεριφορές κι από την άλλη το σαδισμό / μαζοχισμό. Για τα δεύτερα, δυστυχώς, δεν έχω άποψη σχετικά με το τι οδηγεί κάποιους ανθρώπους στο να εμφανίσουν τέτοιες τάσεις. Για τα πρώτα, φυσικά και πιστεύω πως είναι επίκτητα. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει πως θα αποκτηθούν κάποια στιγμή σε βάθος χρόνου. Δε μπορώ να φανταστώ π.χ. τον εαυτό μου να αποκτήσει υποτακτική συμπεριφορά και ψυχολογία από τη μία στιγμή στην άλλη στο κοντινό ή απώτερο μέλλον. Είμαι της άποψης πως αποκτιούνται στην ηλικία που το άτομο διαμορφώνει προσωπικότητα, που καταλαβαίνει έστω και λίγο πως είναι ένα "αυτόνομο" άτομο. Κοινώς, στα πρώτα παιδικά χρόνια. Μπορεί, βέβαια, και να κάνω λάθος.

Υ.Γ. Εννοείτε πως μπορείτε να πιστεύετε ότι θεωρείτε εσείς σωστό, όπως φυσικά κι εγώ. Άλλωστε, εδώ είμαστε για να κάνουμε συζήτηση, και οι διαφωνίες μόνο καλό κάνουν στο διάλογο  

 

Απάντηση: Ο Κύριος μου

Όταν κάποιος ισχυρίζεται μια επιστημονική θεωρία, καλό είναι να μπορεί στοιχειωδώς να την θεμελιώσει. Άλλως δεν είναι τίποτε άλλο από δοξασία, ή ευσεβής πόθος με επιστημονικοφανή εξήγηση. Δε θεωρώ επιχείρημα, το γεγονός ότι κάποτε δεν είχαμε ανακαλύψει τπν Πλούτωνα και τώρα να... τον ανακαλύψαμε κλπ κλπ. Αντιατρόφως η αατρολογία αιώνες α ν α π ό δ ε ι κ τ α ισχυρίζεται ότι η ενέργεια (?) ενός αστερισμού, επηρρεάζει τον άνθρωπο κατά τη γέννησή του κλπ κλπ. και επιμένει να αναγνωρίσουμε την ορθότητα του ισχυρισμού της, χωρίς αποδείξεις, αιώνες τώρα. Φυσικά η επιστήμη ούδεποτε δέχτηκε στους κόλπους της την αστρολογία... Έτσι λοιπόν ή πιστεύεις στην αστρολογία ή όχι. Δε μπαίνει θέμα επιστημονικότητας. Αυτό ισχυρίζομαι. Αν κάποιος προσκομίσει έστω κάποιες αποδείξεις ή έστω ισχυρές ενδείξεις, τότε πορεί κάποιος να μιλήσει για τη θεωρία που επικαλείται, και να αναπτυχθεί διάλογος, άλλως τι νόημα έχει?

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση της ευφυούς σκέψης και έμπνευσης... όπου γίνεται μια ανακάλυψη με διανοητικό άλμα (φυσικά προύποτίθεται η κατοχή των απαραιτήτων γνώσεων. Άλλα δε νομίζω ότι είναι εδώ αυτή η περίπτωση.

 

Απάντηση: Ο Κύριος μου

@ elfcat: Απευθύνεσαι σε μένα; (Επειδή το παράδειγμα με τον Πλούτωνα, είναι δικό μου). Αν ναι, δεν ισχυρίσθηκα βεβαίως, ότι η προσωπική μου πεποίθηση ίσως, πως κάποια στιγμή κάποια πράγματα που σήμερα είναι ουσιαστικά ανεξήγητα θα εξηγηθούν από τη γενετική, έχει την οιαδήποτε επιστημονική βάση. Εσύ όμως, τί πιστεύεις; Πως όλα μας τα χαρακτηριστικά (γιά τα "ψυχικά" μιλάω, όχι γιά τα σωματικά βεβαίως) είναι επίκτητα; Αν ναι, μπορείς να προσκομίσεις τις ανάλογες αποδείξεις, γιά να στηρίξεις αυτή σου την πεποίθηση; Προσωπικά, δεν θεωρώ την Ψυχολογία ως επιστήμη περισσότερο έγκυρη από την Αστρολογία την οποία ανέφερες, τουλάχιστον αν προσπαθούμε μηχανιστικά να ανάγουμε τα συμπεράσματα από case studies (γιατί, κακά τα ψέμματα, αυτή είναι η μεθοδολογία της Ψυχολογίας), σε γενικούς κανόνες και νόμους, που πρέπει να ισχύουν απαραίτητα γιά το σύνολο του πληθυσμού. Κατ' εμέ, όσο αναπόδεικτο και μη επιστημονικό είναι να προσβλέπουμε στην ανακάλυψη ενός γονιδίου που θα εξηγήσει τα ανεξήγητα, άλλο τόσο είναι και η πεποίθηση πως όποιος περνάει δύσκολα παιδικά χρόνια γίνεται κακός, και όποιος ζει ζωή και κότα στα μικράτα του, γίνεται καλός...

 

Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριος μου

Oπότε, δεν τίθεται θέμα τι πιστεύω εγώ, εσύ, η φίλη μου ή ο οποιοσδήποτε. Το γεγονός είναι ότι δεν είναι σε θέση οι επιστήμονες να ερμηνεύσουν τι μερίδιο ευθύνης έχουν γονίδια και περιβάλλον, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ή κάποιων τάσεων.
Εφόσον λοιπόν, όπως λένε, η διαμόρφωση του εγκεφάλου μας, καθορίζεται από την αλληλεπίδραση ενός πολύ μεγάλου και ποικίλου αριθμού γονιδίων καθώς επίσης και από την επίδραση του περιβάλλοντος, είναι φύσει αδύνατον να απομονωθεί το γονιδίωμα, για να εξεταστεί, κατά πόσο μπορεί να ισχύουν μόνο αιτιακές σχέσεις ανάμεσα σε συγκεκριμένα γονίδια και κάποια προδιάθεση για μια ορισμένη συμπεριφορά ή έναν ορισμένο χαρακτήρα. Και όσα κατά καιρους διαβάζουμε, σε επίπεδο εικασιών βρίσκονται για τη δημιουργία ανάλογων εντυπώσεων και τίποτα παραπάνω.
Υπ' αυτήν την έννοια είναι αστείο να βολευόμαστε υπό τη σκέπη τέτοιων απόψεων για να δικαιολογήσουμε τους γεννημένους σκλάβους, ή τους φύσει κυρίαρχους.
Μην το πάρεις προσωπικά, δεν αναφέρομαι σε σένα, αλλά σε όσους τόσο απόλυτα υπερμάχονται τέτοιων θεωριών !

Στο παράδειγμα που αναφέρεις, τα μέσα που διέθεταν παλιότερα οι αστρονόμοι ήταν ανεπαρκή. Εδώ όμως μιλάμε για νευροφυσιολογία, που δε βρίσκεται στο σημείο μηδέν, για να λέμε ότι κάθε εκδοχή και εικασία έχει την πιθανότητα να συσχετιστεί και να αποδειχθεί. Εφόσον δεν μπορούν να το τεκμηριώσουν, τελεία και παύλα. Τι νόημα έχει και τι εξυπηρετεί να λέμε: ''εγώ μ' αυτό το στάτους γεννήθηκα και δεν αλλάζω''.
Σιγά μην είναι και στάμπα στο κούτελο !

 

Απάντηση: Ο Κύριος μου

Στην άποψη σου, καταφέρομαι, που και άλλοι συνομιλητές συμφωνούν με αυτή, όχι σε εσένα. Εννοώ, ότι το παράδειγμα του Πλούτωνα, δεν αποδεικνύει κάτι αναφορικά με τη συζήτησή μας.

Δεν ξέρω για την Ψυχολογία, (μάλλον ανθρώπινες σπουδές, είναι, όπως η κοινωνιολογία, η νομική, κλπ)αλλά η Ψυχιατρική είναι Επιστήμη. Κατά τα άλλα συμφωνώ με το γατουλίνι - πλανητούλι από πάνω μου... Μέχρι σήμερα δεν έχω ακούσει κανέναν ε π ί σ τ η μ ο ν α να ομιλεί για την έστω και υποθετική ύπαρξη γονιδίου, κυριαρχικότητας, υποτακτικότητας, μαζοχισμού και σαδισμού. Αυτό με βάζει σε σκέψεις. Απλά... Αν κάποιος ε π ι σ τ ή μ ο ν α ς έθετε ένα τέτοιο θέμα, υποθέτω ότι θα είχε σοβαρές αποδείξεις και ενδείξεις. Άλλως, όποιος ισχυρίζεται κάτι, καλό είναι να το αποδεικνύει. Άλλως, δεν έχω λόγο εγώ να αποδείξω ότι ΔΕΝ υπάρχει Θεός, αφού δεν πιστέυω, Όποιος ισχυρίζεται και πιστεύει στην ύπαρξή του Θεού, πρέπει κάπως να το αποδεικνύει.  

 

Re: Ο Κύριος μου

Γεννήθηκα heavy metalας...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριος μου

Αααα...  

Βρε σεις, αγαπητότατες, τί γίνεται εδώ; Είπα να γράψω σήμερα λιγάκι παραπάνω από το συνηθισμένο μου... και; Δεν σας άρεσε, και προσπαθείτε να με πείσετε να μην το ξανακάνω, ή τόσο πολύ σας άρεσε, που θέλετε να μη μ' αφήσετε να σταματήσω, υποχρεώνοντάς με να επαναλαμβάνω συνεχώς τα ίδια και τα ίδια;

Εκουτέ μουά λοιπόν παρακαλώ, εκουτέ όμως λιγάκι πιό προσεκτικά ετούτη τη φορά, γιά να μην μου απαντάτε σε πράγματα που δεν έχω πει...:

Συμφωνούμε λοιπόν μέχρι εδώ, απόλυτα. Αυτό ακριβώς δεν είπα κι εγώ; Ότι ουδείς δύναται να αποδείξει σήμερα το πώς διαμορφώνονται ο χαρακτήρας και οι τάσεις, οπότε είναι εξ ίσου μη επιστημονικό να ισχυρίζεται κανείς, πως γιά τη διαμόρφωσή τους ευθύνονται είτε παράγοντες αποκλειστικά εξωγενείς, είτε αποκλειστικά εσωγενείς; Και ότι, μέχρις ότου τελικά η επιστήμη αποκτήσει τα μέσα να αποδείξει οριστικά το ποιός παράγοντας διαμορφώνει ποιό στοιχείο, όλοι μας κατ' εκτίμηση μιλάμε, σύμφωνα με το τί πείθει προσωπικά τον καθένα μας, με γνώμωνα τις ατομικές του εμπειρίες;

Βεβαίως. Και πάλι, απόλυτα συμφωνούμε. Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα με καμμία σιγουριά, πόσο και πού επηρρεάζουν τα γονίδια, πόσο και πού επηρρεάζει το περιβάλλον. Κατά συνέπεια, κανένας δεν μπορεί να πει με καμμία σιγουριά, και πού δεν επηρρεάζουν, είτε τα γονίδια, είτε το περιβάλλον. Μα δεν λέμε τα ίδια ακριβώς; Γιατί τα λέμε και τα ξαναλέμε, λοιπόν;

Τώρα, ως προς τα "όσα κατά καιρους διαβάζουμε, σε επίπεδο εικασιών" και τα οποία στοχεύουν στη "δημιουργία ανάλογων εντυπώσεων", δεν ξέρω ποιές είναι αυτές οι επιδιωκόμενες εντυπώσεις, και τί νόημα θα είχε να δημιουργούνται, εάν δεν προσπαθούμε να στηρίξουμε κάποια θεωρία ανωτερότητος ή κατωτερότητος ανάμεσα σε λαούς, φυλές ή φύλα. Κι εδώ, σαφώς και δεν έχουμε καμμία τέτοια πρόθεση. Προς τί η αναφορά σε "εντυπώσεις" λοιπόν;

Θα συμφωνήσω και πάλι απόλυτα, εάν μιλάμε γιά "φύσει σκλάβους και κυρίαρχους", γενικά. Και πολύ περισσότερο, εάν επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε θεωρητικό - επιστημονικό ή επιστημονικοφανές υπόβαθρο, γιά να δικαιολογήσουμε απόψεις του τύπου "οι λευκοί είναι γεννημένοι κυρίαρχοι και οι μαύροι σκλάβοι", ή την κάθε είδους ανάλογη γελοιότητα... Σε σχέση με το bdsm όμως, τί ρόλο παίζουν το βόλεμα και οι δικαιολογίες; Πόση σημασία έχει γιά τον καθένα το να είναι σίγουρος γιά το από πού πηγάζουν οι τάσεις του, εάν δηλαδή ενυπήρχαν ήδη μέσα του ενώ ακόμη βρισκόταν στη μήτρα, ή τις απέκτησε σε μιά τρυφερή ηλικία που ο απόηχός της πιά υπάρχει μόνο στο υποσυνείδητό του; Γιά μένα τουλάχιστον, αυτό δεν έχει καμμία απολύτως σημασία. Εφ' όσον είμαι σίγουρος πως οι (σαδιστικές στη δική μου περίπτωση) τάσεις είναι γερά εδραιωμένες μέσα μου (τσεκαρισμένο γαρ επί τεσσαρακονταετία), πόσο με νοιάζει το εάν αυτές άρχισαν να υπάρχουν πριν ακόμη γεννηθώ, από το σπέρμα και το ωάριο εξ ων συνετέθην, ή από κάποιο συστατικό του αμνιακού υγρού, ή από την ποιότητα του μητρικού μου γάλακτος, ή από προσλαμβάνουσες στα 2-3 πρώτα χρόνια της ζωής μου; Καθόλου δεν με νοιάζουν όλ' αυτά, όπως είπα, διότι σε τίποτε δεν επηρρεάζουν τη ζωή μου. Καθόσον, αφ' ενός δεν ψάχνω τον τρόπο γιά να εμφανίσω τις τάσεις αυτές ως θεόσταλτες λίγο-πολύ, και να δικαιολογήσω δι' αυτού τις όποιες πράξεις μου ως δικαιωματικές, μιά και με έπλασε έτσι, ο θεός ή η φύση. Δεν κραδαίνω δα ένα μαστίγιο, να κοπανάω όποιον βρίσκεται μπροστά μου, αναφωνώντας "δεν μπορώ να κάνω αλλοιώς, είναι στη φύση μου, και είναι δικαίωμά μου να το κάνω! Είμαι γεννημένος σαδιστής!!"... Αφ' ετέρου, στο επίπεδο που είμαι σαδιστής εγώ (εάν ξεκοίλιαζα ανθρώπους, ζώα και πτηνά γιά να ηδονισθώ βεβαίως και θα το 'ψαχνα), ας μου συγχωρηθεί, αλλά δεν θεωρώ εαυτόν ως πάσχοντα από κάποια ψυχική ασθένεια. Δεν πιστεύω ότι χρήζω κάποιας θεραπείας (η θεραπεία θα ήταν φυσικά πιθανή αν οι τάσεις μου αποδεικνύονταν επίκτητες, και ανέφικτη εάν ήταν εγγενείς), και δεν σκοπεύω να αναζητήσω θεραπεία, έτσι κι αλλοιώς, οπότε, τί νόημα έχει να είμαι σίγουρος περί του εάν θα μπορούσε να υπάρχει ή όχι, θεραπεία;

Εσύ δεν έπρεπε να το πάρεις προσωπικά, την έμπνευση γιά το παράδειγμα με τον Πλούτωνα, δεν μου την έδωσε το αβατάρ σου...  
Πέραν τούτου, ελπίζω να έγινε πλέον σαφές, ότι δεν υπερμάχομαι καμμίας απολύτως θεωρίας, καθόσον δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και μία πειστική. Υπερμάχομαι αυτού ακριβώς που είπες στην αρχή. Πως ο καθείς μέχρις ότου κάτι επιτέλους αποδειχθεί δι' επιστημονικών μεθόδων, δικαιούται, εφ' όσον βέβαια δεν το προβάλει ως μοναδική αλήθεια, και επιπροσθέτως λέω εγώ εφ' όσον έτσι κι αλλοιώς δεν επηρρεάζει αυτό τη ζωή και τις πράξεις του, να πιστεύει ό,τι από όλα αυτά τα μέχρι τούδε αναπόδεικτα, ταιριάζει περισσότερο στη λογική και τις δικές του εμπειρίες.

Εδώ, θα διαφωνήσω. Ξέρεις πότε ανακαλύφθηκε ο Πλούτωνας; Το 1930. Και μόλις το 2006, "καθαιρέθηκε" από την τάξη των πλανητών, καθόσον ανακαλύφθηκε κάπου εκεί κοντά, άλλο, μεγαλύτερο ουράνιο σώμα, η Έρις, που έως τότε αγνοείτο η ύπαρξή της. Πιστεύεις λοιπόν, πως η αστρονομία που εξελίσσεται επί χιλιάδες χρόνια, βρισκόταν το 1930 και πολύ περισσότερο το 2006 στο "σημείο μηδέν", ενώ η νεότατη νευροφυσιολογία έχει αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, τέτοιο ώστε να μπορούν να αποκλειστούν ως ενδεχόμενα, όλα όσα δεν έχει ακόμη προλάβει να ανακαλύψει;

Το να λέμε "εγώ μ' αυτό το στάτους γεννήθηκα και δεν αλλάζω", δεν εξυπηρετεί βασικά, σε τίποτε. Απλώς το λέμε, γιά να είναι σαφές, πως οι τάσεις δεν μεταβάλλονται στην πορεία της ζωής, σε όλους τους ανθρώπους, σε κάποιους μένουν σταθερές (και ας μη ζητηθούν επιστημονικές αποδείξεις επ' αυτού, είναι προσωπικές απόψεις, εμφανώς). Δεν είναι ενδιαφέρον αυτό ώς πληροφορία, σε ένα bdsm φόρουμ; Δεν είναι ενδιαφέρον να κατανοούμε οι μεν, που αλλάζουν, τους δε, που δεν αλλάζουν, και τούμπαλιν; Ή θέλει ο καθείς να μένει μόνο με το ό,τι εκείνος κουβαλάει μέσα στο δικό του κεφάλι; Πρέπει κάποιος switch να νομίζει πως όλοι γύρω του είναι εν δυνάμει switch, και κάποιος σταθερά Κυριαρχικός ή υποτακτικός, να νομίζει πως όλοι παραμένουν γιά πάντα όπως κάποια στιγμή άρχισαν;

Γλαφυρό, αλλά περιττό. Ασχέτως του πώς και πότε μπήκε, η στάμπα υπάρχει, και δεν σβήνει, μέσα σε κάποιους. Αποδεχθείτε το, εμείς αποδεχόμαστε πως δεν την φέρουν όλοι, υποχρεωτικά...

Ξαναλέω μη φοβάστε, δεν θίγομαι προσωπικά, σας υπεραγαπώ άλλωστε και τις δύο, το ξέρετε.
Δεν σας προλαβαίνω πάντως, σήμερα...  

Λυπάμαι, αλλά με το "γατουλίνι - πλανητούλι", δεν φαίνεται να συμφωνείτε, ή αν συμφωνείτε συμφωνείς και μαζί μου, μιά και όπως κατέδειξα πιό πάνω, το "γατουλίνι - πλανητούλι" κι εγώ, δεν διαφωνούμε ουσιαστικά, πουθενά. Γιά την Ψυχιατρική, εάν την συγκρίνουμε από άποψη επιστημονικής μεθοδολογίας ή βαθμού εξέλιξης με την Αστρονομία, θα την βρούμε πιστεύω ακόμη πιό ασαφή, και τα συμπεράσματά της ακόμη λιγότερο άξια γιά να βασίζεται κανείς. Όμως, αυτό που δεν κατάλαβα εγώ, είναι ποιά είναι η προσωπική σου θέση. Οι επιστήμες, δεν μπορούν να μας δώσουν σήμερα θετική απάντηση γιά το ποιοί ακριβώς παράγοντες διαμορφώνουν τις όποιες τάσεις. Ο καθένας μας, πείθεται και υποστηρίζει ό,τι του φαίνεται πιθανότερο. Αποδεκτό λοιπόν, το να καταφέρεσαι κατά της δικής μου άποψης, αλλά η δική σου, τελικά, ποιά είναι; Γιά έκθεσέ την κάπως σαφώς, να δούμε επί του πρακτέου, αν όντως διαφωνούμε, και πού...

 

Απάντηση: Ο Κύριος μου

Ωραία, λοιπόν, θα εισέλθω στην κουβέντα, αν μου υποδείξεις κάποιο έγκυρο άρθρο που να ισχυρίζεται ότι η κυριαρχικότητα ή υποτακτικότητα, ο σαδισμός και ο μαζοχισμός είναι θέμα γονιδίων... Αλλίως τί συζήτηση να ανοίξουμε, αφού δεν παρουσιάζονται ε π ι σ τ ή μ ο ν ι κ α δ ε δ ο μ έ ν α. Γι αυτό και έκανα την αναλογία με την αστρολογία.

Είναι άλλο να είσαι ανοικτός σε νέα δεδομένα πού να ανατρέπουν υπάρχουσες θεμελιωμένες (ορθώς ή εσφαλμένως) θεωρίες και άλλο να ισχυρίζεσαι κάτι χωρίς κ α μ μ ί α απόδειξη... (Αυτό νομίζω ότι ισχυρίζεται το γατουλίνι - πλανητούλι. Μέχρι σήμερα αυτό που ισχυρίζεσαι δεν έχει έστω κάπως διατυπωθεί εντός της επιστημονικής κοινότητας.

Αμφιβάλλω όμως σφόδρα αν κάθε συμπεριφορά μας αποδίδεται στην ύπαρξη ενός "φανταστικού" γονιδίου, το οποίο στο παρόν δεν έχει εντοπιστεί, αλλά στο μέλλον ελπίζουμε να το εντοπίσουμε. Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων δε με πείθει. Πώς να ορθώσω αντίλογο απέναντι σε ένα ανύπρακτο/απροοσιδόριστο/ μη ανιχνέυσιμο/, ως άλλος δονκιχωτικός ανεμόμυλος/ μέχρι σήμερα γονίδιο το οποίο κρέμεται σα δαμόκλειος σπάθη από πάνω μου?  

 

Απάντηση: Ο Κύριος μου

Ξαναρώτησα (δις τουλάχιστον) και πριν, και απάντηση, δεν πήρα:

Εγώ λοιπόν, ομολογώ ότι η πεποίθησή μου, δεν στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα, αν υπάρχουν, δεν τα γνωρίζω. Προσωπική εκτίμηση, βασισμένη σε ατομικές εμπειρίες ειναι, έχω γανιάσει να το λέω... Ξαναρωτάω όμως, γιά μία εισέτι φορά: Τί ακριβώς υποστηρίζεις εσύ; Πέραν του ότι αμφιβάλλεις γιά τη δική μου θεώρηση, ειλικρινά, δεν έχω καταλάβει. Μπορείς να μου το διευκρινίσεις τελικώς; Και βέβαια, εάν υποστηρίζεις κάτι συγκεκριμένο και δεν μένεις μόνο στις αμφιβολίες, σε βαρύνει κι εσένα εξ ίσου η υποχρέωση να προσκομίσεις ε π ι σ τ η μ ο ν ι κ ά τεκμηριωμένες αποδείξεις. Μπορείς; Υπάρχουν; Εγώ μπορεί να έχω μιά μπαρούφα στο κεφάλι μου, αλλά είμαι πρόθυμος να την αναθεωρήσω, εφ' όσον κάποιος μου δείξει κάτι άλλο, που να φαίνεται σωστότερο. Θα με βοηθήσεις;

 

Απάντηση: Ο Κύριος μου

Θα ήθελα να συμβάλω στην ενδιαφέρουσα κουβέντα σας με μια φράση που διατηρούσα για κάποιο διάστημα παλαιοτέρα ως υπογραφή και, εννοείται, υιοθετώ ως πεποίθηση:

«το μοναδικό χαρακτηριστικό της βιολογικής φύσης του ανθρώπου είναι ότι ο άνθρωπος δεν περιορίζεται από αυτήν»



 

 

Re: Ο Κύριος μου

Πολύ τεμπέλιασες τον τελευταίο καιρό, αγαπητέ ΜindMaster και καιρός είναι νομίζω να ασχοληθείς με τα φλέγοντα θέματα, που μας ταλανίζουν, πολύ χαίρομαι που σε τσιγκλίσαμε επιτέλους  

Για να συνοψίσω λοιπόν, συμφωνούμε ότι κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων γενετικής και περιβάλλοντος. Η διαφωνία μας, όπως την αντιλαμβάνομαι με το ''ξωτικό'' μας, προσδιορίζεται στο ότι εσύ θεωρείς ότι σε κάποια μελλοντική στιγμή θα αποδειχτεί ποιος παράγοντας επιδρά καταλυτικά σε τι, αντιθέτως, τουλάχιστον απ' όσα έχω διαβάσει, οι ειδήμονες σχεδόν αποκλείουν να τεκμηριωθεί αιτιακή σχέση γονιδίου και αντίστοιχης συμπεριφοράς. Και το στηρίζουν στο ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου, ο χαρακτήρας, ο σεξουαλικός προσανατολισμός του, δεν είναι δυνατόν ούτε ποτέ θα είναι, να απομονωθούν και να εξεταστεί κατά πόσο οφείλονται σε γονίδια αφού είναι αποτέλεσμα πολύπλοκων συστάσεων και αλληλοδιαπλεκόμενων παράγοντων. Δεν μιλάμε λοιπόν για κληρονομικά χαρακτηριστικά, άμεσα καθορισμένο από τα γονίδια, ανεπηρέαστα από το περιβάλλον, όπως τα σωματικά χαρακτηριστικά, το σχήμα των νυχιών ή το χρώμα των ματιών.

Μιλούσα για τα ΜΜΕ, αυτά που ακούμε και διαβάζουμε κατα καιρούς, με βαρύγδουπες δηλώσεις ερευνητών περί ''γκέι γονιδίου'', γονιδίων βίας ή ευφυίας και άρες μάρες κουκουνάρες. Βέβαια, οι ερευνητές αλλιώς μετρούν τα λόγια τους στην επιστημονική κοινότητα κι αλλιώς παρουσιάζονται στο ευρύ κοινό, για να κάνουν το ντόρο τους και να δημιουργηθούν οι ανάλογες εντυπώσεις με πολλά και διάφορα κίνητρα.

Τις τελευταίες δεκαετίες οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, τόσο που δεν τις προλαβαίνουμε. Ναι, χωρίς να είμαι ειδική, τείνω να συμφωνήσω με όσους πιστεύουν, ότι τα συγκεκριμένα ενδεχόμενα για τα οποία συζητάμε, φαίνεται αδύνατον να τεκμηριωθούν. Εδώ δε μιλάμε για τελειοποίηση τηλεσκοπίων που θα εντοπίζουν ουράνια σώματα, αλλά για το συνδυασμό ''άπειρων κόσμων'' της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Όπως λέει και η αγαπητή soutzoukakia και φαντάζομαι συμφωνείς κι εσύ, ''το μοναδικό χαρακτηριστικό της βιολογικής φύσης του ανθρώπου είναι ότι ο άνθρωπος δεν περιορίζεται από αυτήν''

Αναμφίβολα, πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία αναφορικά με τις προθέσεις, πολλές φορές όμως γίνεται κενό γράμμα...όπως έχεις διαπιστώσει κι εσύ, λίγοι ξέρουν τι θέλουν και ελάχιστοι είναι σε θέση να αντέξουν τους ευσεβείς τους πόθους.

Το ξέρουμε βέβαια     Κι εμείς σε αγαπάμε, γι αυτό και σε παιδεύουμε...