Θυμός

Υπάρχει θυμός στους BDSMers και στις πρακτικές τους; (δεν αναφέρομαι σε θυμούς της καθημερινότητας)

Ποιοι πιστεύετε πως έχουν περισσότερο ή αποκλειστικά θυμό και γιατί;
Μπορεί ο θυμός να λειτουργήσει ως αφετηρία δυναμικότητας;Συνηθίζεται;Είναι το πρέπον ;

 

Αν όπου θυμός, εννοείται η οργή, φρονώ πως δεν έχει κάποια θέση στο BDSM, ή τουλάχιστον πως δεν σχετίζεται με το σαδισμό όπως εικάζω ότι ο κοινός νους θα ήταν πιθανό πρόχειρα να υποθέσει.

Προσωπικά δεν έχω ποτέ προβάλλει στον έτερο κάποια οντότητα δυσάρεστη, ή εν πάσει περιπτώσει προς την οποία δεν πρόσκειμαι φιλικά, ούτως ώστε να εκφράσω κάποιο αρνητικό συναίσθημα. Είναι εντελώς ξεκάθαρο εντός μου ότι η πρόκληση πόνου δεν εκφράζει κάποιο συναίσθημα, αλλά προκαλεί συναίσθημα (ευχάριστο), ενώ αντίστοιχα τα συναισθήματά μου τα εκφράζω λεκτικά με απόλυτη σαφήνεια, ακόμη και τα δυσκολότερα να ειπωθούν.


ΥΓ. Περί οργής ως αφετηρία δυναμικότητας θα επανατοποθετηθώ.

 

Απάντηση: Re: Θυμός

Γιατί ,όμως,πολλοί/ες M/M/D/D χρησιμοποιούν τον θυμό στις συνεδρίες τους;

 

Re: Απάντηση: Re: Θυμός

Πώς συμπεραίνεται ότι υφίσταται θυμός και ότι χρησιμοποιείται; Δώσε μου αν μπορείς ένα παράδειγμα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θυμός

Θα προκαλέσω αντιδράσεις,αλλά πιστεύω πως ο θυμός συναντάται κυρίως στις Κυρίαρχες/ικές . Δε θα ήθελα να το αιτιολογήσω,γιατί η επιχειρηματολογία μου θα παρεκλίνει του θέματος.Απλά θα πω πως οι Κυρίαρχες/ικές χρησιμοποιούν περισσότερο και την τιμωρία ως πρακτικη και γενικά ως πολλά πράγματα..

Πχ όταν ο/η Κ/Κ ασκεί βία στον/ην υ/σ και αυτή η βία είναι προϊόν κάποιου θυμού.Επίσης ο θυμός χρησιμοποιείται ή προκύπτει όταν ο/η υ/σ παραφέρεται ή είναι ανυπάκουος/η..

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θυμός

Δεν υπάρχει λόγος δυσάρεστης αντίδρασης αγαπητέ Incomplete_. Η δική μου εντύπωση είναι πως ο θυμός απαντάται συχνότερα σε μαζοχιστές (μιλώ για μαζοχισμό, ότι υποτακτικότητα). Όσοι ρωτήθηκαν από εμένα αν αισθάνονται οργή ή και μίσος απάντησαν καταφατικά και δη εμφατικά. Μπορεί να είναι σύμπτωση, μπορεί να μην είναι.

Περί τιμωρίας, θα ήθελα να κάνω τρεις παρατηρήσεις.

α) Έχω την απροσδιόριστης πηγής αίσθηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γοητεύονται από βαρύγδουπα status τύπου slave ή Master, και ενώ οι ίδιοι είναι top/bottoms αρέσκονται να δίνουν μία γενικότερη σημασία σε αυτές τις προτιμήσεις τους. Καταλήγουν να δημιουργούν ζευγάρια φερόμενα ως M/s τα οποία όμως απαρτίζονται από ένα μέλος που δεν έχει κυριαρχικές βλέψεις επί του άλλου (συνεπώς δεν ενδιαφέρεται να επιβάλλει τη δική του ερμηνεία περί δίκαιου), και ένα μέλος που δεν "ανέχεται" και πολλά. Ως εκ τούτου το μέλος που φέρεται ως κυρίαρχο δεν είναι σε θέση να επιβάλει μία τιμωρία (διότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να αποχαρακτηρίσει το καθεστώς της σχέσης από "δημοκρατικό"), και όπου γίνεται λόγος για τιμωρία, εννοείται "τιμωρία" εντός role play. Συνήθως εντός ενός role play η "τιμωρία" είναι σωματική. Αν όμως θεωρήσει κανείς ένα ζευγάρι όπου το ένα μέλος είναι μαζοχιστής και αυτός πρέπει να τιμωρηθεί χωρίς να το μετουσιώσει σε απόλαυση, γίνεται πιστεύω εύκολα αντιληπτό ότι η έννοια της τιμωρίας ξεφεύγει από δραματικά εντυπωσιακές τεχνικές πόνου που ίσως θα μπορούσαν να εκτονώσουν και θυμό (λ.χ. μαστίγωμα). Τούτο καθώς ο θυμός είθισται να εκτονώνεται όταν κανείς εξαντλεί το σώμα του και όχι το σώμα των άλλων.

β) Κάποιοι άνθρωποι έχουν γαλουχηθεί μέσα από μοντέλα διαπαιδαγώγησης με δεσπόζουσες τις έννοιες της υποχρέωσης και της απαγόρευσης. Κινδυνεύοντας να δυσαρεστήσω και πάλι τη D. είμαι υποχρεωμένη να αναφερθώ εκ νέου σε αυταρχικά μοντέλα εκπαίδευσης. Στο δικό μου μυαλό δεν υπάρχει M/s χωρίς την έννοια της τιμωρίας, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει M/s αν δεν υπάρχει η δυνατότητα του Μ να ορίσει το ορθό και να το επιβάλλει. Η τιμωρία είναι ένα μέσο εκπαίδευσης για εμένα, ο ρόλος της είναι διδακτικός, γι αυτό και η φύση της πρέπει να σχετίζεται με τη φύση του σφάλματος που επιχειρεί να διορθώσει. Ένας δάσκαλος που υποχρεώνει το μαθητή να γράψει εκατό φορές τη λέξη "ελλειψη" για να μην ξαναξεχάσει την ορθογραφία της λέξης "τετράγωνο", είναι τόσο ανόητος όσο και ένας Master που μαστιγώνει το (μαζοχιστή) slave του επειδή λ.χ. ο τελευταιος δεν υπήρξε ειλικρινής.

γ) Αν όπου τιμωρία ο Μ βλέπει μία ευκαιρία για εκτόνωση σαδισμού ή έκφραση θυμού ή εν πάσει περιπτώσει μία ευκαιρία για τη δική του εξυπηρέτηση, σίγουρα η εφαρμογή της είναι έξω από το δέον της, καθώς τιμωρώ (τιμή + ορώ) σημαίνει ετυμολογικά διαφυλάσσω την τιμή κάποιου, και ενέχει την έννοια περισσότερο της προσφοράς και καθόλου της εκδίκησης.

Δεν συνεχίζω περί τιμωρίας γιατί είναι τεράστιο το θέμα, και αρκετά προσφιλές σε εμένα, και γιατί το έχουμε αναπτύξει εκτενώς αλλού.

Ένα τελευταίο θέμα προς σχολιασμό είναι το κατά πόσο προκύπτει θυμός όταν ένας υποτακτικός είναι ανυπάκουος. Δεν χαρακτηρίζεται "θυμός" αυτό το συναίσθημα που έχω κατά νου, που μάλιστα προκύπτει όχι από την ανυπακοή καθεαυτή, αλλά από μία γενικότερη διαπίστωση πως κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τί ακριβώς θέλουν από τις σχέσεις τους, αλλά περισσότερο ελπίζουν μέσα από τις σχέσεις αυτές να διαπιστώσουν τί δεν θέλουν. Ίσως θα είχε νόημα να αναφερθεί ως εκνευρισμός, εμπρός στην επιπολαιότητα αυτή που καταλήγει να συνιστά αγένεια.


ΥΓ. Είσαι βέβαιος ότι δεν αναφέρεσαι σε μαζοχίστριες; Δεν αποκλείεται ξέρεις, οι σκληροπυρηνικότεροι μαζοχιστές να φέρουν κεφαλαίο το πρώτο γράμμα του ψευδωνύμου τους, και να υιοθετούν συμπεριφορικα στοιχεία που παρ-ερμηνεύονται ως ενδείξεις κυριαρχικότητας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Θυμός

Όχι σε σαδιστές;

Σαφώς και ο καθένας μας μιλάει με τα βιώματα και τα ερεθίσματα του.Η αλήθεια βέβαια θα είναι πολυδιάστατατη.Ο θυμός ως αφετηρία δραστηριοτήτων έχει να κάνει πιστεύω με την αδυναμίας κυριαρχίας με πιο "ήπιους" και πιο εγκεφαλικούς τρόπους.Επειδή δεν πίπτει ο λόγος,χρησιμοποιείται η ράβδος και μάλιστα με έμφαση.Η απειρία του υποτακτικού ή η ανάγκη να είναι κάπου "ιδιοκτησία" ή και τα δύο μαζί ,συντηρούν την κατάσταση αυτή.
Αμφιβάλλεις ότι ο θυμός λειτουργεί ως "ψάρωμα" του/της υ/σ και όχι μόνο;(θα αναφέρω και άλλες παραμέτρους αργότερα..)

 

Η βία από θυμό είναι αντίδραση, όχι δράση (επικυριαρχίας).

Και η αλήθεια δεν είναι πολυδιάστατη, η αλήθεια είναι μία. Μία για τον καθένα μας.



ΥΓ. Τι εννοείς "ψάρωμα";

 

Αν σκεφτούμε πόσο ευκολότερο, πόσο λιγότερο δαπανηρό είναι να στρέψει κάποιος το θυμό του στον εαυτό του, μπορούμε να καταλάβουμε ότι υπάρχουν πολλοί μαζοχιστές που κουβαλούν πολύ θυμό μέσα τους.

Ενώ αμφιβάλλω αν ο σαδισμός μπορεί να είναι το όχημα του θυμού του φέροντος. Να συνυπάρχουν κάποιες φορές θυμός και σαδισμός, το καταλαβαίνω, απλά δε νομίζω ότι ο ώριμος σαδισμός έχει ανάγκη τον θυμό για να εκφραστεί χωρίς ενοχές.

Αλλά αυτό που κυρίως με φέρνει σε τούτο το νήμα είναι η σκέψη ότι η αποκλίνουσα σεξουαλικότητα γενικά, είτε είναι σαδομαζοχισμός είτε κάποιος ισχυρός φετιχισμός είτε οτιδήποτε άλλο, όταν δεν έχει γίνει αποδεκτή από τον φέροντα, όταν δεν έχει αποδεκτές ή επαρκείς ευκαιρίες έκφρασης, τότε δημιουργεί βαθύ και έντονο θυμό.

Εμπειρικά παραδείγματα πολλά, στα ντιβάνια των ψυχαναλυτών. Είναι ένα από τα σινιάλα που αναζητούν οι τελευταίοι μάλιστα, για ν αρχίσουν να ψάχνουν για αξιόλογες σεξουαλικές αποκλίσεις στους πελάτες τους.

 

Απάντηση: Re: Θυμός

Συμφωνώ ως προς τη χρήση του ρήματος "είναι",αλλά μάλλον δε λαμβάνεις υπόψιν τη χρήση του ρήματος "γίνεται" από ' μένα..  

Ακριβώς.Κοιτάμε διαφορετική πλευρά της ίδιας κατάστασης και από διαφορετικό σημείο.Γι' αυτό μίλησα για διαφορά ερεθισμάτων..  

Ότι η πλειοψηφία ή ένας μεγάλος των υποτακτικών αναζητά δυναμική Κυριαρχία ... Πρέπει ο Κυρίαρχος να τους αποδείξει πως πρώτιστα έχει αυτόν το δυναμισμό που θα τους καθηλώσει και αυτός πως επιτυγχάνεται;.. Μην το κρίνεις βάσει ορθότητας,αλλά βάσει πραγματικότητας.Εκτός και αν και εκεί διαφέρουν οι απόψεις μας ..  

Μα γιατί μιλάμε μόνο για μαζοχιστές;

Μα το είπες..ο "ώριμος" ...  

Ακριβώς..Και έκφρασης και έμφυτη δυνατότητα κυριαρχίας..

Μπορείς να γίνεις λίγο πιο σαφής εδώ;

 

Re: Απάντηση: Re: Θυμός

Οι υποτακτικοί είμαι σχεδόν βέβαιη ότι πάντα ζητούν δυναμική Κυριαρχία, εκτός αν βρίσκονται στη φάση του φόβου απέναντι στη φύση τους. Δεν έχει ν αποδείξει τίποτα ο Κυρίαρχος, οι ίδιοι, όντας υποτακτικοί, είναι σε θέση να διακρίνουν το δυναμισμό αυτής της μορφής  

Αν θα χρειαστεί ν αποδείξει κάτι ο Κυρίαρχος, είναι ότι δεν άγεται και φέρεται από το θυμό που τυχόν θα του προκαλέσει ο υποτακτικός, είτε ατζαμίδικα είτε επίτηδες, για να δει ως πού τον παίρνει.

Γιατί στην προκειμένη, ήθελα να πω ότι και οι μαζοχιστές είναι επιρρεπείς στο θυμό, μόνο που τον κουβαλάνε με άλλο τρόπο.

Μπορώ, λίγο. Ο μόνιμος θυμός είναι μία από τις ενδείξεις της αποκλίνουσας σεξουαλικότητας σ έναν άνθρωπο. Όχι βέβαια μονοσήμαντα, μπορεί κανείς να είναι αποκλίνων χωρίς θυμό ή τσαντίλας χωρίς απόκλιση.

 

Anger and BDSM 1 & 2 + Μετάφραση