Μιχαήλ Λαχανοδράκων ή η επιφαινομενη αποσπασματικότητα του επιμέρους

αφορμή για να γράψω αυτό που έγραψα ήταν μια διαφωνία που είχα και κάποιες κουβέντες οι οποίες είχαν αναφερθεί σε μια προηγούμενη διαφωνία. (ναι όντως έχω αυτή την τάση να διαφωνώ ,σκατά sub το ξέρω ! ή ίσως δεν είμαι τόσο εύκολος γιαυτό είναι και "γοητευτικό" να με πατήσεις κάτω) . Η δεδομένη ανάγκη των ατόμων που ,αισθάνονται οτι η υποτακτικότητα σαν γενική έννοια τους εκφράζει, είναι ξεκάθαρη. Μερικές φορές είναι τόσο ξεκάθαρη που τους τυφλώνει. θα μιλήσω για μένα για να παρεξηγηθώ μόνο εγώ. περπατάμε στον δρόμο και κυττάμε κάτω , οι σκέψεις μας μερικές φορές γίνονται τόσο βασανιστικές που τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας γίνονται ασαφή. αν προσθέσουμε και μερικά "βοηθήματα" κινούμαστε στον "ονειροχρόνο"
Οι ιθαγενείς της Αυστραλίας πιστεύουν σε δύο τύπους χρόνου δύο παραλληλα ρεύματα δραστηριότητας .Το ένα είναι η καθημερινή δραστηριότητα το άλλο ένας ατέρμονας κύκλος που λέγεται "ονειροχρόνος" πιο αληθινός από την πραγματικότητα . Οτι συμβαινει εκεί ορίζει τις αξίες και τα σύμβολα . όλοι ανηκουμε ουσιαστικά στον "ονειροχρόνο" ,εκεί είναι και τα "αρχέτυπα" ,εκεί είναι οι "μήτρες" ,τα ιδεότυπα που αναπαράγουμε και ψάχνουμε.
πρέπει να απολογηθώ γιαυτό;;
λυπάμαι αλλά δεν θα το κάνω.

 

Επειδή είναι της μοδός αυτή την εποχή η συζήτηση στο φόρουμ για το αν η παραγματικότητα υπάρχει ή όχι, ας δούμε μιαν έκφανσή της: ο Μιχαήλ και οι συν αυτώ απέτυχαν!

Και τούτο έχει αιτιακή συνεισφορά στο ότι ο χώρος που αποκαλείται σήμερα Ελλάδα δεν ανήκει στον Δυτικό πολιτισμό. Φυσικά, έμεινε "στο φράχτη" και έτσι απέφυγε να βρεθεί στην κατάσταση ψυχικής συντριβής στην οποία βρίσκεται σήμερα π.χ. ο χώρος που λέγεται Ρωσσία.

Παραδόξως, η επιστροφή της Ανατολής μέσω του γενικευμένου "φετιχισμού" (δλδ. της εικόνας) γίνεται με όχημα την νεύρωση και όχι την ψύχωση, όπως θα περιμέναμε. Ομως η νεύρωση παλεύεται. Και παλεύεται, όπως σωστά υπαινίσσεστε, με την πρόσδεση σε άνθρωπο.

Η δική του πραγματικότητα, με τη σειρά της, θα μας εξαναγκάσει σε διαλείμματα της νεύρωσής μας.

Dream

 

Κολυμπάνε τα ψάρια στον ουρανό;


 


 


 


 


 



Καλά, μην ξεφύγουμε στο λαλα-land σε μόνιμη...


 

​

 

Το να θέλουμε να πιστέψουμε πως θα μετατρέψουμε τον ‘’άλλον’’ σύμφωνα με τα φανταστικά μας πρότυπα είναι ουτοπικό, ή συμβιβάζεσαι πως είναι άλλο η πραγματικότητα και άλλο η φαντασία ή κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και τον ‘’άλλον’’

 

η "οριακη διαταραχη" χαρακτηριζεται απο καποια σημεια χαρακτηριολογικης δομης οπως η αντικοινωνικοτητα,η σχιζοειδης συμπεριφορα,η υπομανια,οι εντονες παρορμησεις,οι παρερμηνειες!Προκειται για συνθετη και πολλες φορες αλληλλοεπικαλυπτομενη συμπεριφορα! ευτυχως λοιπόν υπάρχει και τρίτη επιλογή μεταξύ νεύρωσης (η οποία έχει καταργηθεί πια) και ψύχωσης! ετσι το καλο με την σχιζοφρένεια είναι οτι δεν θα είναι κανείς μόνος του..

 

Ας ορίσουμε ως «Βλέπω», την όποια καταγραφή των αισθήσεων. Η αποκωδικοποίηση τους γίνεται μέσω των υποκειμενικών κέντρων του καθενός μας. Δεν είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς δεν το γνωρίζουν. Δεν είναι κάτι καινούργιο.

Ο Δέκτης «βλέπει» αυτό που θέλει, αυτό που έχει μάθει, αυτό που του επιτρέπουν οι συγκεκριμένες συνθήκες, τόσο εσωτερικές όσο και εξωτερικές να δει. Ο Πομπός μπορεί να διαχειριστεί την εικόνα αυτή και να δείξει αυτό που θέλει, ακόμα και αν αυτό απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα. Το φαινόμενο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρο από τους ταχυδακτυλουργούς και δυστυχώς ή ευτυχώς όχι μόνο.

Άτομα ή πλήθος έχει αποπλανηθεί, γοητευτεί, γητευτεί από επιδέξιους χειριστές αυτής της εικόνας. Έχει οδηγηθεί σε ζητούμενες θέσεις, συναισθήματα, δράσεις.

Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως αν η υποκειμενικότητα της αντίληψης της εικόνας από έναν άνθρωπο είναι αδυναμία ή δυνατότητα;

Μπορεί ένα έμβιο ον να καταγράψει την πλήρη εικόνα; Από άποψη μεταβλητών και παραγόντων που τείνουν σε πλήθος, στο άπειρο είναι μαθηματικά ανέφικτο. Αν τα συγγενικά, από άποψη είδους, όντα έβλεπαν το ίδιο πράγμα, ο κίνδυνος της μαζικής πλάνης θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Άρα αυτό που κάποιος θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηρίσει ως αδυναμία, την υποκειμενικότητα, τελικά μόνο αδυναμία δεν είναι.

Η σύνθεση της εικόνας από τις καταγραφές διαφορετικών δεκτών πλησιάζει περισσότερο την πραγματική εικόνα.

Η υποκειμενικότητα ενός ατόμου είναι ρευστή. Την ίδια εικόνα πιθανόν να την αντιληφθείς διαφορετικά στο τώρα, στο πριν και στο μετά. Η σύνθεση αυτής των τεσσάρων διαστάσεων εικόνας (οι γνωστές μας τρεις, συν τον χρόνο), πλησιάζει και πάλι σε μία πιο ολοκληρωμένη αντίληψη.

Ας περάσουμε και πάλι στην πλάνη. Γιατί η πλάνη θεωρείται απαραίτητα ως μη ορθή για τον δέκτη; Είναι σίγουρο ότι αν αντιλαμβανόταν την πραγματική εικόνα θα έπραττε πιότερο ορθά από ότι αν ήταν πλανεμένος; Παίζεις τάβλι και δεν βλέπεις μία «καλή» κίνηση. Μία κίνηση που στην αμέσως επόμενη ζαριά αποδεικνύεται καταστροφική. Σ’ ένα χαοτικό σύστημα όπως ο κόσμος που ζούμε, το σύνηθες από την εμπειρία ορθό, δεν είναι το απαραίτητα ορθό.

Ότι κάνουμε, ότι ζούμε είναι ο κύριος διαμορφωτικός παράγοντας, σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που θα γίνουμε. Δεν υπάρχει λάθος, δεν υπάρχει σωστό. Δεν δύναται ποτέ ον καθαρόαιμα υποκειμενικό να αντιληφθεί την πραγματικότητα του αντικειμενικού σε όλες τις διαστάσεις του. Στην καλύτερη περίπτωση να το προσομοιώσει σε ένα υποκειμενικό μοντέλο, που θα τον κάνει να νομίζει ότι είναι αντικειμενικό.

Τα παραπάνω είναι μία υποκειμενική άποψη που ίσως ή μόνη προσφορά της πέρα από το ότι βολεύει εμένα, πέρα από ότι εκθέτει ίσως στις αντιλήψεις σας εμένα, συμπληρώνει απλά τις διαφορετικές με αυτήν απόψεις.

 

οι διαπροσωπικές σχέσεις δεν προδιαμορφώνονται γιατί το τυχαίο δεν υπακούει στην περιοδικότητα όσο και να το ευχόμαστε..
λες :..δεν υπάρχει λάθος δεν υπάρχει σωστό" ... εγώ θα το πω διαφορετικά δεν υπάρχει ερώτηση με αυτή την απάντηση αλλά και να υπήρχε δεν θελω να την μάθω.
αλλά αφού όλα αυτά μου φαίνονται σωστά γιατί είμαι στεναχωρημένος και νοιώθω οτι κάνω λάθος;

 

Ίσως γιατί όλες οι απόψεις καταβάθος κρύβουν ένα δίκιο

 

Με συγχωρειτε που παρεμβαινω , αλλα αυτος ο Λαχανοδρακος τι ητανε;

 

Δεν ήταν η ανακούφιση στο πρόβλημα που σε βασανίζει. Ποιο είναι λοιπόν πραγματικά το πρόβλημα;

 

καποιος που πολεμούσε τις εικόνες

 

Βυζαντιο; εικονοκλαστες vs εικονολατρεςι;