Κυριαρχια και βαρβαροτητα

Σχετικά με τους λόγους που οδηγούν κάποιους στο να συμπεριφέρονται με βαρβαρότητα, θα διαφωνήσω (τι άλλο θα έκανα, τέτοιο πνεύμα αντιλογίας που είμαι) με τη λογική "επειδή είναι βάρβαροι". Πιστεύω πως ο λόγος που οδηγεί κάποια άτομα στο να συμπεριφερθούν με τέτοιο τρόπο είναι η ανάγκη που έχουν να επιβληθούν. Και, καθώς δε μπορούν ή δε θέλουν να βρουν κάποιο πιο δόκιμο τρόπο, καταφεύγουν στη δοκιμασμένη μέθοδο της βαρβαρότητας, που, σε μερικές περιπτώσεις, ίσως και να 'χει αποτελέσματα. Όσον αφορά το γιατί κάποιοι είναι πρόθυμοι να ανεχτούν ή και να επικροτήσουν τέτοιες συμπεριφορές, δε μπορώ να το ξέρω. Ίσως είναι τόσο ανασφαλείς, ή τόσο φοβικοί που να μην είναι σε θέση να αντιδράσουν. Ίσως, πάλι, να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν άλλους τρόπους επικράτησης, πέρα από το "δίκαιο του ισχυρού" και την πιο φτηνή του έκφανση, αυτή της βαρβαρότητας.

Τέλος, όσον αφορά το συσχετισμό κυριαρχίας (ή κυριαρχικότητας) και βαρβαρότητας, δε βρίσκω κάποια άμεση σχέση. Ίσως φταίει το ότι έχω ταυτίσει την έννοια του Κυρίαρχου με την εικόνα κάποιου που μπορεί να επιβάλλεται μέσω του λόγου, των πράξεων και της σκέψης του, αφήνοντας ένα αίσθημα θαυμασμού στον υποτακτικό του. Και, φυσικά, μου είναι αδύνατο να φανταστώ πως μπορεί να υπάρξει θαυμασμός απέναντι σε άτομα με συμπεριφορά επιπέδου πρωτόγονου ανθρώπου.

 

Ευχαριστώ για την απάντηση. Αν και εξακολουθώ να διαφωνώ κάθετα με τη χρήση των λέξεων "κυριαρχία" και "κυριαρχικότητα", έχω καταλάβει τί εννοείς.

Η παρατήρηση του undeherfeet περί περιχαράκωσης της έννοιας "εκ γενετής" με κάλυψε συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να υπερθεματίζουμε εδώ.


ΥΓ. Ευχαριστώ για τη συμβουλή, ως προς την πρόθεση. Ως προς το περιεχόμενο, γεγονός είναι πως δεν άπτεται των ενδιαφερόντων μου η γνώμη ανθρώπων που διακωμωδούν το λεξιλόγιό μου. Έχουμε εμφανώς πολύ διαφορετική παιδεία, γλωσσική και κοινωνική.

 

Σαφως και εχουμε διαφορετικη παιδεια.Αληθεια θα ηθελα να ξερω τι εχεις σπουδασει.Το pm μου ειναι ανοιχτο.

 

Απάντηση: Re: Κυριαρχια και βαρβαροτητα

Ο λόγος της madlene και της προσφιλεστάτης μου Lady_Dementia αγαπητή μου female, θα μπορούσε ίσως εύκολα να θεωρηθεί υπεραπλουστευτικός ή και αφοριστικός αλλά κατά τη γνώμη μου αυτό δεν θα ήταν σωστό, μιά και σε τελική ανάλυση εμπεριέχει πολλή ουσία... Το σημαντικότατο που καταδεικνύει, είναι το ότι η βαρβαρότητα και η δουλοπρέπεια είναι συγκοινωνούντα δοχεία, η μία τρέφεται από την άλλη, καμμιά δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την άλλη γιά στήριγμα. Αυτός που καταφεύγει στη βαρβαρότητα λοιπόν γιά να κυριαρχήσει το κάνει μόνο εκεί που "τον παίρνει", κι ο δουλοπρεπής υποτακτικός είναι τέτοιος γιατί προφανώς ο "Κυρίαρχός" του (με εισαγωγικά) έτσι βολεύεται, αυτό το είδος "υποτακτικού" επιθυμεί, και του το επιτρέπει...

Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν θεωρητικά ως ηλίου φαεινότερα (γιά την πράξη διατηρώ σοβαρότατες αμφιβολίες γιά πάρα πολλές περιπτώσεις), αλλά είναι ούτως ή άλλως τόσο σημαντικά, που είναι νομίζω υπερβολή να θεωρείται ως περιττολογία το να λέγονται.

Ως προς το γιατί βεβαίως επιλέγει ή καταλήγει κανείς να είναι είτε βάρβαρος είτε δουλοπρεπής (εξαιρεμένου βεβαίως του προφανούς "γιατί βρίσκει και τα κάνει"), η απάντηση όντως δεν είναι εύκολη, και χρειάζεται πράγματι πολύ μελέτη, σκέψη και ανάλυση, ίσως ακόμη και σε επίπεδο περιπτωσιολογίας... Δεν θα μπορούσαμε όμως, "μετά φόβου Θεού" έστω, να επιχειρήσουμε να δώσουμε μιά γενική απάντηση κρατώντας πάντα κάποιες επιφυλάξεις γιά το επί μέρους; Δεν θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε πως κατά πάσα πιθανότητα είναι η πολύ έντονη ανάγκη να εκφράσει κάποιος τους μύχιους πόθους του, να βιώσει την πραγμάτωσή τους όσο το δυνατό περισσότερο και όσο το δυνατό συντομώτερα, μαζί πιθανότατα με κάποια απωθημένα (είτε επειδή ακόμη δεν του έχει ακόμη προκύψει, είτε επειδή έχει προσπαθήσει στο παρελθόν χωρίς επιτυχία), που οδηγούν κάποιον είτε στο να επιδιώκει με κάθε μέσο να ασκήσει κυριαρχία σε επίπεδο που δεν μπορεί να στηριχθεί από την κυριαρχικότητά του, είτε στο να γίνεται δουλοπρεπής, φοβούμενος ότι η "ποσότητα" της υποτακτικότητας που στ' αλήθεια διαθέτει δεν θα είναι ίσως επαρκής γιά να του εξασφαλίσει την προτίμηση ενός (κάποιου, οποιουδήποτε, άντε, και βάρβαρος ακόμη ας είναι, μας κάνει!) κυριάρχου;

 

Αγαπητέ ΜΜ,

δεν έχω καν πεισθεί πως η δουλικότητα είναι το μόνον "έτερον ήμισυ" της βαρβαρότητας. Τα κίνητρα αυτού / αυτής που βρίσκεται σε μια σχέση με κάποιον που έτυχε να δούμε κάποια φορά να του /της φωνάζει, δεν είναι απαραίτητα η δουλικότητα και μόνο. Κατά περίπτωση, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, όμως εδώ το θέμα του νήματος είναι γενικό. Εκτός αν ΔΕΝ είναι γενικό, και δεν το έχω καταλάβει -- εκτός αν αναφέρεται σε κάποιους ειδικά, και εξυπηρετεί σκοπούς ειδικούς.



Να σου δώσω ένα ανάλογο παράδειγμα, αγαπητέ MindMaster, όπου η "ταμπελοποίηση" είναι απλώς οδοστρωτήρας:


Είμαι βανίλλα, σε 100% άγνοια του τι εστί βδσμ και έχω δύο γνωστές οι οποίες αμφότερες έχουν κάθε τόσο κάποιες μελανιές. Η μια είναι η σχέση σου, η γυναίκα που αγαπάς και φροντίζεις, και η άλλη είναι η σύζυγος με τρία παιδιά ενός αλκοολικού που έχει βίαια ξεσπάσματα. Ξέρεις πόσο εύκολο είναι να δω εξωτερικά και επιφανειακά το θέμα και να πω πως αμφότερες οι γυναίκες αυτές είναι δουλικά θύματα βαρβάρων τους οποίους πρέπει να εγκαταλείψουν πάραυτα καταγγέλλοντάς τους στην αστυνομία;



​

 

Warning

Moderator's notification:

Αν κρίνετε ότι ένα νήμα δεν άπτεται της θεματολογίας του forum μπορείτε να το επισημάνετε στη διαχείριση. Αν δεν άπτεται του ενδιαφέροντός σας ή της αισθητικής σας μπορείτε να το αγνοήσετε.

Σχόλια αναφορικά με το ότι τα θέματα κάποιων νημάτων απευθύνονται σε άτομα παιδικής και προεφηβικής ηλικίας που δεν έχουν ολοκληρώσει τη διανοητική τους ανάπτυξη, δεν τιμούν κανένα. Και δεν αξιολογούν τα θέματα, αξιολογούν την ευφυία των συνομιλητών που τοποθετήθηκαν ήδη επί αυτών.

Περαιτέρω σχετικές παρατηρήσεις θα διαγράφονται επιφέροντας τις προβλεπόμενες ποινές.

 

Απάντηση: Κυριαρχια και βαρβαροτητα

Το να εκφράζει κανείς την άποψή του περί της μορφής και του περιεχομέου ενός προβληματισμού, θεωρείται κρίση και τίποτε περαιτέρω αναφορικά με αυτόν που προβληματίζεται ή αυτόν που συμμετέχει στον προβληματισμό. Τυχόν προέκταση αυτής της κρίσης με περιεχόμενο διάφορο από αυτό που αυτή έχει αφορά αυτόν που προεκτείνει και μόνον,. Όχι αυτόν που κρίνει.

Αυτά και ευχαριστώ

 

Απάντηση: Re: Κυριαρχια και βαρβαροτητα

Εεε, τώρα, αυτό κι αν ήταν "οδοστρωτήρας"...

Δεν ξέρω αν υπήρξε κάποιος ειδικός σκοπός γιά να ανοιχθεί το νήμα, εγώ πάντως ως γενικό θεώρησα το θέμα του, κι έτσι απάντησα. Δεν νομίζω όμως πως είναι και τόσο πολύ γενικό, που να μη μπορούμε να πούμε απολύτως τίποτε. Γιατί ασχολούμαστε τότε, και δεν περιμένουμε ν' ανοιχθούν πολλά άλλα νήματα, που να αφορούν συγκεκριμένες πιά περιπτώσεις;

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάποια γενικά πράγματα μπορούμε να τα πούμε, έστω κρατώντας όπως είπα και πριν επιφυλάξεις, γιά το κατά πόσο γενική εφαρμογή εν τέλει έχουν. Η βαρβαρότητα και η δουλοπρέπεια λοιπόν κατ' εμέ, επαναλαμβάνω, πάνε πακέτο, έστω κι αν όπως λες, δεν πάνε πάντα μόνες τους. Αυτό τουλάχιστον, πιστεύω πως μπορούμε να το πούμε μιλώντας γενικά, μέσα στα πλαίσια του bdsm όμως, και όχι εκτός. Όχι γιατί εκτός δεν ισχύει, μπορεί και να ισχύει, αλλά δεν μας ενδιαφέρει εδώ. Εδώ μέσα, διαφορετικά κρίνονται η βαρβαρότητα κι η δουλοπρέπεια απ' ότι έξω. Οδοστρωτήρας λοιπόν δεν είναι το να προσπαθήσουμε -με επιφύλαξη πάντα, ξαναλέω- να γενικεύσουμε κάποια επί μέρους συμπεράσματα αν κρίνουμε ότι σύμφωνα με την εμπειρία μας πιθανώς έχουν αρκετά γενική εφαρμογή, αλλά το να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα γιά το "μέσα" εισάγοντας όρους που ισχύουν τελείως διαφορετικά "έξω"...

 

 

Απάντηση: Re: Κυριαρχια και βαρβαροτητα

Πολύ καλό!!!

 

Οι αντιδρασεις αυτες φαινεται να εχουν στοιχεια ενος ερωτικου παθους,ισως και να ειναι καποια φαντασιακη εκφραση ενος ερωτικου ποθου. Τα βογκητα και οι ερωτικες κραυγες απο την ηδονη και την εκσταση... σαμποταρουν την βαρβαροτητα?..ερωτικη διαστροφη? Απ την αλλη οπως εχω ξαναπει..είναι ηττοπαθεια νομιζω της υπο να το δεχεται και η δουλοπρεπεια ...που προσταζουν καποιοι Κ, να υποττασονται στη στυγνη βαρβαροτητα Τους οι υπο.Οσο δειλη και δουλοπρεπης ειναι απεναντι στον Κ, τοσο σκληρη ειναι η συγκαλυψη της βαρβαροτητας.

 

Η "βαρβαρη" συμπεριφορα,οπως περιγραφεται στο εισαγωγικο σημειωμα της madlene θεωρω οτι δεν εχει καμμια σχεση ουτε με την κυριαρχικοτητα ,ουτε με την κυριαρχια .(Διευκρινιζω οτι αντιλαμβανομαι τα στοιχεια της βαρβαρης αυτης συμπεριφορας ως μονιμα και χαρακτηριστικα του ατομου αλλα και της σχεσης και προφανως οχι εντος "role play". )
Εχει να κανει με τα κομπλεξ και το χαμηλο πολιτισμικο επιπεδο του "βαρβαρου" που τυγχανει να νομιζει οτι ειναι κυριαρχος/η.
Η τρομοκρατηση,διοτι περι αυτου προκειται,δεν αποτελει κατ'εμε εναλλακτικο τροπο ασκησης κυριαρχιας ,θα ελεγα δε οτι μαλλον θρασυδειλους τυπους χαρακτηριζει,παρα κυριαρχικους,που τσαμπουκαλευονται οπου τους παιρνει και λουφαζουν σαν κακομοιρηδες μολις βρεθει καποιος ισχυροτερος και τους βαλει στη θεση τους.
Το ΒΔΣΜ δε, κατ'ουδενα τροπο μπορει να αποτελεσει "ομπρελλα" η καλυψη για τετοιες συμπεριφορες.
Οποιος ειναι μονιμως φωνασκων,επιθετικος η/και βιαιοπραγων ,οποιος μονιμως εχει ελλειμμα αυτοκυριαρχιας,δεν μπορει να διεκδικει τιτλους κυριαρχιας .
Ειναι προφανες ,κατ 'εμε, οτι ενας υποτακτικος/η με στοιχειωδη αυτοσεβασμο δεν θα εμενε ωρα κοντα σ'ενα τετοιο ατομο.

 

Μία ερώτηση για την αγαπητή Syrah, έστω και με κάποια μικρή καθυστέρηση:
Αν το συμπέρασμά μου δεν είναι εντελώς αυθαίρετο, θα μπορούσε η κυριαρχικότητα όπως την ορίζεις να ταυτιστεί ή έστω να παραλληλιστεί με την Νιτσεϊκή Βούληση για Δύναμη, (der Wille zur Macht ή Machtgelust);

«My idea is that every specific body strives to become master over all space and to extend its force (its will to power) and to thrust back all that resists its extension. But it continually encounters similar efforts on the part of other bodies and ends by coming to an arrangement ("union") with those of them that are sufficiently related to it: thus they then conspire together for power. And the process goes on.

I have found strength where one does not look for it: in simple, mild, and pleasant people, without the least desire to rule—and, conversely, the desire to rule has often appeared to me a sign of inward weakness: they fear their own slave soul and shroud it in a royal cloak (in the end, they still become the slaves of their followers, their fame, etc.) The powerful natures dominate, it is a necessity, they need not lift one finger. Even if, during their lifetime, they bury themselves in a garden house».

Θα μπορούσε δηλαδή η κυριαρχικότητα να θεωρηθεί ως μια εσώτερη δύναμη σχεδόν αφηρημένη όπως η λίμπιντο, αφηρημένη με την έννοια πως δεν είναι απλώς συνάρτηση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα κι ούτε προϋποθέτει την ύπαρξη του Άλλου για να εκδηλωθεί αλλά ενυπάρχει σε κάθε ζωντανό οργανισμό έστω και με διαβαθμίσεις; Υπό αυτό το πρίσμα η κυριαρχικότητα, μετουσιωμένη κι εξαϋλωμένη, δεν δύναται να εκφράζεται επίσης όχι μόνον ως εξουσία επί ανθρώπων αλλά και ως κίνητρο διανοητικής ή καλλιτεχνικής δημιουργίας;