Eugene Ionesco "La Cantatrice chauve" - Extrait 1:Comme c'est curieux!

Mme et M. Martin s'assoient l'un en face de l'autre, sans se parler. Ils se sourient, avec timidite.

M. Martin, d'une voix trainante, monotone, un peu chantante, nullement nuancee. - Mes excuses, Madame, mais il me semble, si je ne me trompe, que je vous ai deja rencontree quelque part.

Mme Martin - A moi aussi, Monsieur, il me semble que je vous ai deja rencontre quelque part.

M. Martin - Ne vous aurais-je pas deja apercue, Madame, a Manchester, par hasard ?

Mme Martin - C'est tres possible ! Moi, je suis originaire de la ville de Manchester ! Mais je ne me souviens pas tres bien, Monsieur, je ne pourrais pas dire si je vous y ai apercu ou non !

M. Martin - Mon Dieu, comme c'est curieux ! Moi aussi je suis originaire de la ville de Manchester, Madame !

Mme Martin - Comme c'est curieux !

M. Martin - Comme c'est curieux !... Seulement moi, Madame, j'ai quitte la ville de Manchester il y a cinq semaines environ.

Mme Martin - Comme c'est curieux ! Quelle bizarre coincidence ! Moi aussi, Monsieur, j'ai quitte la ville de Manchester il y a cinq semaines environ.

M. Martin - J'ai pris le train d'une demie apres huit le matin, qui arrive a Londres un quart avant cinq, Madame.

Mme Martin - Comme c'est curieux ! Comme c'est bizarre! et quelle coincidence ! J'ai pris le meme train, Monsieur, moi aussi !

M. Martin - Mon Dieu, comme c'est curieux! Peut-etre bien alors, Madame, que je vous ai vue dans le train?

Mme Martin - C'est bien possible, ce n'est pas exclu, c'est plausible et, apres tout, pourquoi pas ! Mais je n'en ai aucun souvenir, Monsieur.

M. Martin - Je voyageais en deuxieme classe, Madame. Il n'y a pas de deuxieme classe en Angleterre, mais je voyage quand meme en deuxieme classe.

Mme Martin - Comme c'est bizarre! Que c'est curieux! et quelle coincidence! Moi aussi, Monsieur, je voyageais en deuxieme classe.

M. Martin - Comme c'est curieux! Nous nous sommes peut-etre bien rencontres en deuxieme classe, chere Madame.

Mme Martin - La chose est bien possible et ce n'est pas du tout exclu. Mais je ne m'en souviens pas tres bien, cher Monsieur !

M. Martin - Ma place etait dans le wagon numero huit, sixieme compartiment, Madame !

Mme Martin - Comme c'est curieux! ma place aussi etait dans le wagon numero huit, sixieme compartiment, cher Monsieur !

M. Martin - Comme c'est curieux et quelle coincidence bizarre ! Peut-etre nous sommes-nous rencontres dans le sixieme compartiment, chere Madame ?

Mme Martin - C'est bien possible, mais je ne m'en souviens pas, cher Monsieur !

M. Martin - A vrai dire, chere Madame, moi non plus je ne m'en souviens pas, mais il est possible que nous nous soyons apercus la, et si j'y pense bien, la chose me semble meme tres possible.

Mme Martin - Oh ! Vraiment, bien sur, vraiment, Monsieur !

M. Martin - Comme c'est curieux !... J'avais la place numero trois, pres de la fenetre, chere Madame.

Mme Martin - Oh, mon Dieu, comme c'est curieux et comme c'est bizarre, j'avais la place numero six, pres de la fenetre en face de vous, cher Monsieur.

M. Martin - Oh, mon Dieu, comme c'est curieux et quelle coincidence !... Nous etions donc vis-a-vis, chere Madame ! C'est la que nous avons du nous voir !

Mme Martin - Comme c'est curieux ! C'est possible mais je ne m'en souviens pas, Monsieur !

M. Martin - A vrai dire, chere Madame, moi non plus je ne m'en souviens pas. Cependant, il est tres possible que nous nous soyons vus a cette occasion.

Mme Martin - C'est vrai, mais je n'en suis pas sure du tout, Monsieur.

M. Martin - Ce n'etait pas vous, chere Madame, la dame qui m'avait prie de mettre sa valise dans le filet et qui ensuite m'a remercie et m'a permis de fumer ?

Mme Martin - Mais si, ca devait etre moi, Monsieur! Comme c'est curieux, comme c'est curieux, et quelle coincidence !

M. Martin - Comme c'est curieux, comme c'est bizarre, quelle coincidence ! Eh bien alors, alors, nous nous sommes peut-etre connus a ce moment-la, Madame ?

Mme Martin - Comme c'est curieux et quelle coincidence ! C'est bien possible, cher Monsieur! Cependant, je ne crois pas m'en souvenir.

M. Martin - Moi non plus, Madame.

Un moment de silence. La pendule sonne 2-1.

M. Martin - Depuis que je suis arrive a Londres, j'habite rue Bromfield, chere Madame.

Mme Martin - Comme c'est curieux, comme c'est bizarre ! moi aussi, depuis mon arrivee a Londres j'habite rue Bromfield, cher Monsieur.

M. Martin - Comme c'est curieux, mais alors, mais alors, nous nous sommes peut-etre rencontres rue Bromfield, chere Madame.

Mme Martin - Comme c'est curieux, comme c'est bizarre ! C'est bien possible apres tout ! Mais je ne m'en souviens pas, cher Monsieur.

M. Martin - Je demeure au numero dix-neuf, chere Madame.

Mme Martin - Comme c'est curieux, moi aussi j'habite au numero dix-neuf, cher Monsieur.

M. Martin - Mais alors, mais alors, mais alors, mais alors, mais alors, nous nous sommes peut-etre vus dans cette maison, chere Madame ?

Mme Martin - C'est bien possible, mais je ne m'en souviens pas, cher Monsieur.

M. Martin - Mon appartement est au cinquieme etage, c'est le numero huit, chere Madame.

Mme Martin - Comme c'est curieux, mon Dieu, comme c'est bizarre ! et quelle coincidence! moi aussi j'habite au cinquieme etage, dans l'appartement numero huit, cher Monsieur.

M. Martin - Comme c'est curieux, comme c'est curieux, comme c'est curieux et quelle coincidence ! Vous savez, dans ma chambre a coucher j'ai un lit. Mon lit est couvert d'un edredon vert. Cette chambre, avec ce lit et son edredon vert, se trouve au fond du corridor, entre les water et la bibliotheque, chere Madame !

Mme Martin - Quelle coincidence, ah mon Dieu, quelle coincidence ! Ma chambre a coucher a elle aussi un lit avec un edredon vert et se trouve au fond du corridor, entre les water, cher Monsieur, et la bibliotheque !

M. Martin - Comme c'est bizarre, curieux, etrange! alors, Madame, nous habitons dans la meme chambre et nous dormons dans le meme lit, chere Madame. C'est peut-etre la que nous nous sommes rencontres !

Mme Martin - Comme c'est curieux et quelle coincidence! C'est bien possible que nous nous y soyons rencontres, et peut-etre meme la nuit derniere. Mais je ne m'en souviens pas, cher Monsieur.

M. Martin - J'ai une petite fille, ma petite fille, elle habite avec moi, chere Madame. Elle a deux ans, elle est blonde, elle a un oeil blanc et un oeil rouge, elle est tres jolie, elle s'appelle Alice, chere Madame.

Mme Martin - Quelle bizarre coincidence! Moi aussi j'ai une petite fille, elle a deux ans, un oeil blanc et un oeil rouge, elle est tres jolie et s'appelle aussi Alice, cher Monsieur!

M. Martin, meme voix trainante, monotone. - Comme c'est curieux et quelle coincidence! et bizarre! C'est peut-etre la meme, chere Madame!

Mme Martin - Comme c'est curieux! C'est bien possible, cher Monsieur.

Un assez long moment de silence... La pendule sonne vingt-neuf fois.

M. Martin, apres avoir longuement reflechi, se leve lentement et, sans se presser, se dirige vers Mme Martin qui, surprise par l’air solennel de M. Martin, s'est levee, elle aussi, tout doucement; M. Martin a la meme voix rare, monotone, vaguement chantante. - Alors, chere Madame, je crois qu'il n'y a pas de doute, nous nous sommes deja vus et vous etes ma propre epouse... elisabeth, je t'ai retrouvee !

Mme Martin s'approche de M. Martin sans se presser. Ils s'embrassent sans expression. La pendule sonne une fois, tres fort. Le coup de pendule doit etre si fort qu'il doit faire sursauter les spectateurs. Les epoux Martin ne l'entendent pas.

Mme Martin - Donald, c'est toi, darling !

Ils s'assoient dans le meme fauteuil, se tiennent embrasses et s'endorment. La pendule sonne encore plusieurs fois.

 

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

 

The bald soprano

Σας παραθέτω μία μικρή περίληψη του κειμένου στα αγγλικά, για το ενδεχόμενο να βοηθήσει.

"While waiting for the Smiths, Donald and Elizabeth Martin seem to have a sweet, romantic conversation. The Martins seem to pretend they do not know each other, and then they act surprised to find that they share the same history, address, bedroom, and a daughter named Alice. It appears that they are pretending to discover each other all over again. The Martins dance as if they have just met, and then fall asleep cuddled in the same armchair."

BookRags.com: Book Summaries, Study Guides

 

Αχ να χαρεις μη με κανεις να [αω να φερω τημ φαλακρη τραγουδιστρια στα ελληνικα.Καπου εκει διπλα σου,κοντα σου θα ειναι .Για δες....


Το θεατρο του παραλογου μου μεσα....

 

Απάντηση: Eugene Ionesco "La Cantatrice chauve" - Extrait 1:Comme c'est curieux!

Νομίζω πως όλη η ουσία είναι εδώ...

 

Προσπάθησα επισταμένως να βρω το απόσπασμα στα ελληνικά για να σας το παραθέσω, ή ακόμη και στα αγγλικά αλλά δυστυχώς δεν το κατάφερα. Αν μπορείς να το βρεις, ή έχεις το ηλεκτρονικό βιβλίο θα χαιρόμουν πολύ να το ανεβάσεις εδώ.  

 

Απάντηση: Eugene Ionesco "La Cantatrice chauve" - Extrait 1:Comme c'est curieux!

Εγω λέω να περιμένω τον κοντό να μου εξήγησει που το Γαλλικό το πάει φαρσί αν και Ιρλανδός ο άτιμος.

 

Μωρε καπου εχω το θεατρικο στιν βιβλιοθηκη μου .....απο τα χρονια της νιοτης μου

Εδω ειναι που λενε ...περιμενοντας τον ..κοντο

 

Προς εξοικονόμηση χρόνου, και για το ενδεχόμενο η αγγλική περίληψη να μην βοήθησε ιδιαίτερα κάποιους συνομιλητές, σας παραθέτω μία πρόχειρη μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου στα ελληνικά. Αν κάποιος επιθυμεί να βάλει περισσότερο χρόνο για μία περισσότερο προσεκτική απόδοση, πολύ ευχαρίστως να αναρτήσει τη μετάφρασή του εδώ, ή τυχόν διορθώσεις επί της δικής μου.

Κοντολογίς το θέμα του νήματος, είναι το role play μεταξύ δύο εραστών, που προσποιούνται τους αγνώστους. Το νήμα τοποθετήθηκε εδώ και όχι στο Sex & Relationships Section καθώς, εγώ τουλάχιστον, διακρίνω μία ισχυρή δόση φετιχισμού απέναντι στο συναίσθημα της συνεύρεσης με έναν άγνωστο.

Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο κάποιοι άνθρωποι επιδιώκουν να διατηρούν αποστάσεις φυσικές ή συναισθηματικές από τους συντρόφους τους προκειμένου για την επίτευξη του συναισθήματος αυτού: "discover each other all over again". Ούτε και κατά πόσο είναι εφικτή μεταξύ ζευγαριών που συγκατοικούν, η τήρηση των σχετικών αποστάσεων ή η αποφυγή της ρουτίνας, στην οποία κανείς βλέπει το σύντροφό του όχι πάντα από επιλογή αλλά ένεκα συγκυριών.

Στο δικό μου μυαλό κάθε ερωτική πράξη δεν είναι ένα επακόλουθο συμβάν μεταξύ δύο ανθρώπων που παρεμπιπτόντως συγκατοικούν και μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι, αλλά μάλλον το αποτέλεσμα μίας καθημερινής -ή συχνής έστω- κατάρριψης των αποστάσεων και όλων των προσκομμάτων που τις συνοδεύουν ή τις δημιουργούν προκειμένου για την ένωση. Δεν είναι δηλαδή το σεξ ένα κομμάτι, μια αφορμή, ή ένα αποτέλεσμα του "μοιρασμένου ύπνου" αλλά επαρκές κίνητρο για κάποιον, ώστε να ταξιδέψει. Δεν έχω έρθει ποτέ σε ερωτική επαφή με κάποιον, επειδή έτυχε να μοιράζομαι το ίδιο κρεβάτι. Έχει συμβεί όμως να καλύψω χιλιάδες χιλιόμετρα για μία ικανοποιητική επαφή.

Βεβαίως η τακτική που περιγράφεται στο κείμενο, είναι μάλλον too kinky για την πλειοψηφία των συζευγμένων ζευγαριών.  

 

Ευγένιος Ιονέσκο "Η φαλακρή τραγουδίστρια" - Απόσπασμα 1: "Τί περίεργο!"

Ο κύριος και η κυρία Μάρτιν κάθονται αντικρυστά χωρίς να μιλούν. Χαμογελούν ντροπαλά.

Ο κύριος Μάρτιν, με μια φωνή άτονη, μονότονη, ελαφρώς μελωδική μα χωρίς χροιά: - Με συγχωρείτε κυρία, αλλά μου φαίνεται, αν δεν απατώμαι, ότι σας έχω ξανασυναντήσει κάπου.

Κυρία Μάρτιν – Α, και εμένα επίσης κύριε, μου φαίνεται ότι σας έχω ξανασυναντήσει κάπου.

Κύριος Μάρτιν – Μήπως σας έχω δει τυχαία, στο Μάντσεστερ, κυρία;

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ πιθανό! Κατάγομαι από το Μάντσεστερ! Αλλά δεν θυμάμαι καλά, κύριε, δεν μπορώ να πω αν σας έχω ξαναδεί ή όχι!

Κύριος Μάρτιν – Θεέ μου, είναι πολύ περίεργο! Και εγώ επίσης κατάγομαι από το Μάντσεστερ κυρία!

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ περίεργο!

Κύριος Μάρτιν - Είναι πολύ περίεργο!... Μόνο που εγώ, κυρία, εγκατέλειψα το Μάντσεστερ προ πέντε εβδομάδων περίπου.

Κυρία Μάρτιν - Είναι πολύ περίεργο! Τί παράξενη σύμπτωση! Και εγώ επίσης, κύριε, εγκατέλειψα το Μάντσεστερ προ πέντε εβδομάδων περίπου.

Κύριος Μάρτιν – Πήρα το τρένο των οκτώ και μισή το πρωί, που φτάνει στο Λονδίνο στις πέντε παρά τέταρτο, κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ περίεργο ! Πόσο παράξενο είναι!! Και τί σύμπτωση! Πήρα το ίδιο τρένο, κύριε, και εγώ!

Κύριος Μάρτιν – Θεέ μου, πόσο περίεργο είναι! Μπορεί λοιπόν, κυρία, να σας έχω δει στο τρένο;

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ πιθανό, δεν αποκλείεται, είναι εύλογο και, ύστερα από ολα αυτά, γιατί όχι;! Αλλά δεν θυμάμαι τίποτα, κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Ταξίδεψα στη δεύτερη κλάση, κυρία. Δεν υπάρχει δεύτερη κλάση στην Αγγλία, αλλά παρόλα αυτά, ταξίδεψα στη δεύτερη κλάση.

Κυρία Μάρτιν – Τί παράξενο που είναι!! Πόσο περίεργο και τί σύμπτωση! Και εγώ επίσης, κύριε, ταξίδεψα στη δεύτερη κλάση.

Κύριος Μάρτιν – Πόσο περίεργο είναι! Μπορεί να συναντηθήκαμε στη δεύτερη κλάση, αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ πιθανό και δεν αποκλείεται καθόλου. Αλλά δεν θυμάμαι πολύ καλά, αγαπητέ κύριε!

Κύριος Μάρτιν – Η θέση μου ήταν στο βαγόνι νούμερο οκτώ, έκτος θάλαμος, κυρία!

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ περίεργο! Η θέση μου ήταν επίσης στο βαγόνι νούμερο οκτώ, έκτος θάλαμος αγαπητέ κύριε!

Κύριος Μάρτιν – Τί περίεργο, και τί παράξενη σύμπτωη! Ίσως συναντηθήκαμε στον έκτο θάλαμο αγαπητή κυρία;

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ πιθανό, αλλά δεν θυμάμαι, αγαπητέ κύριε!

Κύριος Μάρτιν – Για να είμαι ειλικρινής, αγαπητή κυρία, ούτε και εγώ θυμάμαι, αλλά είναι δυνατό να ειδωθήκαμε εκεί, και αν το σκεφτώ καλύτερα, μου φαίνεται πολύ πιθανό.

Κυρία Μάρτιν - Ω! Πράγματι, βεβαίως, πράγματι, κύριε!

Κύριος Μάρτιν – Πόσο περίεργο είναι!... Είχα τη θέση νούμερο τρία, δίπλα στο παράθυρο αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Ω, Θεέ μου, πόσο περίεργο είναι και τί παράξενο, είχα τη θέση νούμερο έξι, δίπλα στο παράθυρο, απέναντι στη δική σας, αγαπητέ κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Ω, Θεέ μου, πόσο περίεργο, και τί σύμπτωση! ... Είμασταν λοιπόν πρόσωπο με πρόσωπο αγαπητή κυρία! Εκεί πρέπει να ειδωθήκαμε!

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο! Είναι πιθανό, αλλά δεν με θυμάμαι, κύριε!

Κύριος Μάρτιν – Για να είμαι ειλικρινής, αγαπητή κυρία, ούτε και εγώ θυμάμαι. Εν τούτοις είναι πολύ πιθανό να ειδωθήκαμε τότε.

Κυρία Μάρτιν – Όντως, αλλά δεν είμαι βέβαιη κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Δεν είσασταν εσείς, αγαπητή κυρία, η κυρία που με παρακάλεσε να βάλω τη βαλίτσα της στη σχάρα αποσκευών, και που εν συνεχεία με ευχαρίστησε και μου επέτρεψε να καπνίσω;

Κυρία Μάρτιν – Μα ναι, θα πρέπει να ήμουν εγώ κύριε! Τί περίεργο, τί περίεργο – και τί σύμπτωση!

Κύριος Μάρτιν – Πόσο περίεργο είναι, τί παράξενο, και τί σύμπτωση! Θα μπορούσαμε λοιπόν να έχουμε ειδωθεί εκείνη τη στιγμή κυρία;

Κυρία Μάρτιν – Τί παράξενο και τί σύμπτωση! Είναι πάρα πολύ πιθανό αγαπητέ κύριε! Παρόλα αυτά, δεν δεν θυμάμαι.

Κύριος Μάρτιν – Ούτε εγώ, κυρία.

Μια στιγμή σιωπής. Το εκρεμές κτυπάει 2-1.

Κύριος Μάρτιν – Από όταν ήρθα στο Λονδίνο, μένω στην οδό Bromfield, αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο που είναι, τί παράξενο! Και εγώ επίσης μετά την άφιξή μου στο Λονδίνο μένω στην οδό Bromfield, αγαπητέ κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Τί περίεργο, μα λοιπόν, μα λοιπόν, πρέπει να έχουμε συναντηθεί στην οδό Bromfield, αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο, τί παράξενο! ! Είναι πάρα πολύ πιθανό! Αλλά δεν θυμάμαι αγαπητέ κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Μένω στο νούμερο δέκα εννέα αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο, και εγώ επίσης στο νούμερο δέκα εννέα αγαπητέ κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Μα λοιπόν, μα λοιπόν, μα λοιπόν, μα λοιπόν, μα λοιπόν, θα μπορούσαμε να έχουμε συναντηθεί σε εκείνο το κτίριο, αγαπητή κυρία;

Κυρία Μάρτιν – Είναι πολύ πιθανό, αλλά δεν θυμάμαι καλά, κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Το διαμέρισμά μου βρίσκεται στον πέμπτο όροφο, είναι το νούμερο οκτώ, αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο Θεέ μου, πόσο παράξενο! Και τί σύμπτωση! Και εγώ επίσης διαμένω στον πέμπτο όροφο, στο διαμέρισμα νούμερο οκτώ αγαπητέ κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Τί περγίεργο, τί περίεργο, τί περίεργο και τί σύμπτωση! Ξέρετε, το δωμάτιό μου, με το κρεβάτι και το πράσινο πάπλωμα, βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου, ανάμεσα από την τουαλέτα και τη βιβλιοθήκη, αγαπητή κυρία!

Κυρία Μάρτιν – Τί σύμπτωση, α Θεέ μου, τί σύμπτωση! Το υπνοδωμάτιό μου, έχει επίσης ένα κρεβάτι με πράσινο πάπλωμα και βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου ανάμεσα στην τουαλέτα, αγαπητέ κύριε, και τη βιβλιοθήκη!

Κύριος Μάρτιν – Πόσο παράξενο είναι, περίεργο, αλλόκοτο! Λοιπόν κυρία, μένουμε στο ίδιο δωμάτιο, και κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι, αγαπητή κυρία. Εκεί μάλλον ήταν που συναντηθήκαμε!

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο και τί σύμπτωση! Είναι πολύ πιθανό να ειδωθήκαμε εκεί, και μάλιστα την προηγούμενη νύχτα. Αλλά δεν θυμάμαι αγαπητέ κύριε.

Κύριος Μάρτιν – Έχω μία μικρή κόρη, η κόρη μου, μένει μαζί μου αγαπητή κυρία. Είναι δέκα ετών, ξανθή, με ένα μάτι άσπρο και ένα κόκκινο, είναι πολύ χαριτωμένη, λέγεται Αλίκη, αγαπητή κυρία.

Κυρία Μάρτιν – Τί παράξενη σύμπτωση! Και εγώ επίσης έχω μία μικρή κόρη, είναι δέκα ετών έχει ένα μάτι άσπρο και ένα κόκκινο, είναι πολύ χαριτωμένη και ονομάζεται επίσης Αλίκη, αγαπητέ κύριε!

Ο κύριος Μάρτιν με την ίδια, άτονη, μονότονη, φωνή – Πόσο περίεργο είναι και τί σύμπτωση! Και παράξενο! Μάλλον είναι η ίδια κόρη, αγαπητή κυρία!

Κυρία Μάρτιν – Τί περίεργο που είναι! Είναι πολύ πιθανό, αγαπητέ κύριε.

Μια αρκετά μεγάλη στιγμή σιωπής... Το εκκρεμές κτυπάει είκοσι εννέα φορές.

Ο κύριος Μάρτιν, αφότου συλλογίστηκε αρκετά, σηκώνεται αργά και χωρίς βιασύνη, πηγαίνει προς την κυρία Μάρτιν που, έκπληκτη από τον εντυπωσιακό αέρα του κύριου Μάρτιν, σηκώνεται επίσης προσεκτικά. Ο κύριος Μάρτιν, με την ίδια σπάνια, μονότονη, απροσδιόριστα μελωδική φωνή – Λοιπόν, αγαπητή κυρία, πιστεύω ότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχουμε ξαναειδωθεί και πως είστε μάλιστα η σύζυγός μου...Ελίζαμπεθ σε ξαναβρήκα!

Η κυρία Μάρτιν πλησιάζεται από τον κύριο Μάρτιν χωρίς να νιώθει πίεση. Αγκαλιάζονται χωρίς εκφράσεις. Το εκκρεμές κτυπάει μία φορά, πολύ δυνατά. Το κτύπημα του εκκρεμούς πρέπει να ήταν τόσο δυνατό, που έκανε τους θεατές να αναπηδήσουν. Οι σύζυγοι δεν το ακούνε.

Κυρία Μάρτιν – Ντόναλντ αγάπη μου, είσαι εσύ!

Κάθονται στην ίδια πολυθρόνα, κρατώνται αγκαλιασμένοι και αποκοιμιούνται. Το εκκρεμές κτύπησε ακόμη αρκετές φορές.

 

Διαχρονικός ο ευγενιος.........θανξ

 

Απάντηση: Eugene Ionesco "La Cantatrice chauve" - Extrait 1:Comme c'est curieux!

Σε ευχαριστούμε Syrah για τη μετάφραση.Και όντως μιλάμε για ένα διασκεδαστικότατο role play..

Κάποιες φορές το role play της "επαναγνωριμίας" χρησιμοποιήθηκε από την τέχνη του κινηματογράφου(μέχρι και σε ταινία με το Μουστάκα το έχουμε δει).

Επί της ουσίας.Θεωρώ πως όσο απλό φαίνεται,είναι από τα πιο δύσκολα αντίστοιχα παιχνίδια γιατί οι ρόλοι δεν είναι εύκολο να ενσαρκωθούν επακριβώς για διάφορους λόγους.Δε μιλάμε για απλά παιχνίδια ένστολων ρόλων,αλλά για κάτι πολύ πιο σύνθετο και βαθύ.Είναι ένα δυνατό παιχνίδι του μυαλού.Είναι σα να προσεγγίζεις το/τη σύντροφο σου(και χωρίς αναγκαστικά να γνωρίζε την κίνηση αυτή) σα να τον/την βλέπεις ,μιλάς και αγγίζεις για πρώτη φορά.Όταν μάλιστα υπάρχει συναινετικά ανάλογο σχέδιο και δράση,τότε το μυαλό μπορεί να δημιουργήσει εικόνες και συναισθήματα που δεν το περιμέναμε με ανάλογα αποτελέσματα θέρμης και ηδονής.Δεν είναι τυχαίο πως κάποια ζευγάρια το χρησιμοποιούν για να "αναθερμάνουν" τη σχέση τους.
Τέλος είμαι της άποψης πως Δυστυχώς ή ευτυχώς το role play αυτό δε μπορεί να γίνεται συχνά.

Αυτή είναι μια αρχική μου θέση,προσπερνώντας τον προηγούμενο μου αστεϊσμό.Διαβάζοντας το κείμενο το θεωρώ εξαιρετικό θέμα.Μπράβο Syrah..